CityMag Portrait | Σταυρούλα Μπρούστα
«Στο πολεμικό ρεπορτάζ μ’ αρέσουν η ένταση και το άγνωστο. Δεν ξεκινάω να γράφω αμέσως… Αναμένω τις εξελίξεις!
Αυτόν το μήνα το CityMag φιλοξενεί το πορτρέτο της νεαρής θεατρολόγου και δημοσιογράφου Σταυρούλας Μπρούστα. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα, συγκεκριμένα στο Χαλάνδρι, η Σταυρούλα είχε από μικρή ηλικία την ανάγκη να ανακαλύπτει πράγματα και να αναδεικνύει τα γεγονότα. Επιπλέον είχε και μία μεγάλη αγάπη για το θέατρο. Αργότερα, όπως θα μας αναφέρει και η ίδια στη συνέντευξη, ταλαντεύτηκε μεταξύ πολλών επαγγελματικών επιλογών. Το θέατρο, όμως, την κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Για ένα διάστημα εργάστηκε πίσω από τα παρασκήνια, στη συνέχεια βρέθηκε στο εξωτερικό με πρόγραμμα Erasmus και μετά επέστρεψε στην Αθήνα για μεταπτυχιακές σπουδές στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η μεγάλη επιθυμία της να ασχοληθεί με το γράψιμο και με την τεχνολογία την οδήγησε στο πληκτρολόγιο, όπου αρθρογραφεί για μία από τις γνωστότερες ηλεκτρονικές εφημερίδες του διαδικτύου στην Ελλάδα.
Προσωπικά, την ανακάλυψα στο διαδικτυακό ραδιόφωνο, όπου επίσης δραστηριοποιείται, να παρουσιάζει την εβδομαδιαία εκπομπή «Pink makes the Punk », που βγαίνει στον αέρα κάθε Δευτέρα απόγευμα μέσα από τη συχνότητα του «DestinyRadio.gr». Έτσι, συνομιλώντας μαζί της, προέκυπταν όλο και περισσότερες δραστηριότητές της, αλλά και πτυχές του χαρακτήρα της, που εκ πρώτης όψεως δεν παραπέμπουν σε καμία περίπτωση σε αρθρογράφο του επιστημονικού ή του πολεμικού ρεπορτάζ. Ωστόσο, η μόλις 25 ετών Σταυρούλα είναι από εκείνα τα παιδιά που αποδεικνύουν περίτρανα πως, όταν υπάρχουν η θέληση και το πάθος, τότε σε συνδυασμό με πολλή προσπάθεια όλα μπορούν να συμβούν!
Λεωνίδας Θεοδωρίδης: «Μίλησέ μας πρώτα για την εμπειρία σου στο θέατρο».
Σταυρούλα Μπρούστα: «Το θέατρο είναι για μένα χώρος μαγικός. Εμπνέομαι από το περιβάλλον του, τη σκηνή, τους ηθοποιούς και τους συντελεστές μιας παράστασης από την αρχή μέχρι την ολοκλήρωση του έργου. Από μικρή μού άρεσε να βλέπω τους ανθρώπους του θεάτρου να περιφέρονται μπροστά και πίσω από τη σκηνή την ώρα των προβών. Με ενδιέφερε πολύ το τεχνικό μέρος και ήταν ίσως ο βασικότερος λόγος που ήθελα να γίνω σκηνογράφος και ενδυματολόγος θεάτρου. Με γοήτευε ο ενθουσιασμός που υπάρχει στην αρχή έως την εναρμόνιση των στοιχείων και μέχρι την ανησυχία λίγο πριν την πρεμιέρα».
Λ.Θ.: «Για σένα, λοιπόν, το θέατρο είναι όλα όσα διαδραματίζονται πριν το άνοιγμα της αυλαίας».
Προσωπικά, την ανακάλυψα στο διαδικτυακό ραδιόφωνο, όπου επίσης δραστηριοποιείται, να παρουσιάζει την εβδομαδιαία εκπομπή «Pink makes the Punk », που βγαίνει στον αέρα κάθε Δευτέρα απόγευμα μέσα από τη συχνότητα του «DestinyRadio.gr». Έτσι, συνομιλώντας μαζί της, προέκυπταν όλο και περισσότερες δραστηριότητές της, αλλά και πτυχές του χαρακτήρα της, που εκ πρώτης όψεως δεν παραπέμπουν σε καμία περίπτωση σε αρθρογράφο του επιστημονικού ή του πολεμικού ρεπορτάζ. Ωστόσο, η μόλις 25 ετών Σταυρούλα είναι από εκείνα τα παιδιά που αποδεικνύουν περίτρανα πως, όταν υπάρχουν η θέληση και το πάθος, τότε σε συνδυασμό με πολλή προσπάθεια όλα μπορούν να συμβούν!
Λεωνίδας Θεοδωρίδης: «Μίλησέ μας πρώτα για την εμπειρία σου στο θέατρο».
Σταυρούλα Μπρούστα: «Το θέατρο είναι για μένα χώρος μαγικός. Εμπνέομαι από το περιβάλλον του, τη σκηνή, τους ηθοποιούς και τους συντελεστές μιας παράστασης από την αρχή μέχρι την ολοκλήρωση του έργου. Από μικρή μού άρεσε να βλέπω τους ανθρώπους του θεάτρου να περιφέρονται μπροστά και πίσω από τη σκηνή την ώρα των προβών. Με ενδιέφερε πολύ το τεχνικό μέρος και ήταν ίσως ο βασικότερος λόγος που ήθελα να γίνω σκηνογράφος και ενδυματολόγος θεάτρου. Με γοήτευε ο ενθουσιασμός που υπάρχει στην αρχή έως την εναρμόνιση των στοιχείων και μέχρι την ανησυχία λίγο πριν την πρεμιέρα».
Λ.Θ.: «Για σένα, λοιπόν, το θέατρο είναι όλα όσα διαδραματίζονται πριν το άνοιγμα της αυλαίας».
Σ.Μ.: «Ακριβώς. Είναι τα σκηνικά, τα φώτα, η μουσική επένδυση, η φωτογραφία και σαφώς τα κοστούμια! Όλα αυτά που ντύνουν ένα έργο και που θα διαμορφώσουν το περιβάλλον στο όποιο οι ηθοποιοί θα ενσαρκώσουν το ρόλο τους».
Λ.Θ.: «Ήταν αυτό που ήθελες εξαρχής; Υπήρχαν άλλα επαγγέλματα που είχες κατά νου;».
Σ.Μ.: «Ήθελα κυρίως αυτό. Βέβαια σκεφτόμουν και πολλά άλλα επαγγέλματα, αλλά ήθελα σίγουρα κάτι που θα ψυχαγωγούσε τον κόσμο. Κάτι που έκανα ήδη από το σχολείο και γι’ αυτό οι συμμαθητές μου μου λέγανε πάντα πως η θέση μου είναι στο χώρο του θεάματος ή στην ενημέρωση, και έτσι έγινε (γελάει). Έτσι, μετά το σχολείο βρέθηκα στη Σχολή Καλών Τεχνών, και συγκεκριμένα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Πελοποννήσου».
Λ.Θ.: «Όταν ολοκλήρωσες τις σπουδές σου εργάστηκες αμέσως σε κάποιο θέατρο;».
Σ.Μ.: «Όχι αμέσως. Είχα όμως την πρώτη επαγγελματική επαφή όταν από το Φλεβάρη έως τον Ιούλιο του 2008 παρακολούθησα μέσω Erasmus σεμινάρια με θέμα “Costume designing and interpretation” στο Ηνωμένο Βασίλειο στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ. Στο πλαίσιο του προγράμματος ήμουν βοηθός ενδυματολόγου στο “Playhouse Theatre”, όπου εργάστηκα για μία πρωτότυπη απόδοση της “Τρικυμίας” του Σαίξπηρ για κωφάλαλα παιδιά με την ομάδα των “Krazy Kats”. Επιστρέφοντας δοκιμάστηκα σε πειραματικές σκηνές και άρχισα να κάνω τα πρώτα σχέδια ενδυματολογίας και σκηνογραφίας. Ήταν μια δύσκολη περίοδος, ειδικά σε ό,τι αφορούσε το βιοποριστικό κομμάτι. Αν δεν ανήκες τότε στην αφρόκρεμα, δεν έβγαζες ψωμί. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει τραγικά βέβαια. Είναι πολύ λίγες οι νέες παραστάσεις που ανεβαίνουνε και συνήθως παίζονται έργα που έχουνε παιχτεί ξανά, δηλαδή η προεργασία δεν είναι απαραίτητη όταν υπάρχουν ήδη τα κοστούμια και τα σκηνικά μιας παράστασης που παίζεται από πέντε έως δέκα και παραπάνω χρόνια».
Λ.Θ.: «Να φανταστώ πως αυτή ήταν η περίοδος στην οποία σκεφτόσουν να κάνεις τελικά κάτι άλλο;».
Λ.Θ.: «Ήταν αυτό που ήθελες εξαρχής; Υπήρχαν άλλα επαγγέλματα που είχες κατά νου;».
Σ.Μ.: «Ήθελα κυρίως αυτό. Βέβαια σκεφτόμουν και πολλά άλλα επαγγέλματα, αλλά ήθελα σίγουρα κάτι που θα ψυχαγωγούσε τον κόσμο. Κάτι που έκανα ήδη από το σχολείο και γι’ αυτό οι συμμαθητές μου μου λέγανε πάντα πως η θέση μου είναι στο χώρο του θεάματος ή στην ενημέρωση, και έτσι έγινε (γελάει). Έτσι, μετά το σχολείο βρέθηκα στη Σχολή Καλών Τεχνών, και συγκεκριμένα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Πελοποννήσου».
Λ.Θ.: «Όταν ολοκλήρωσες τις σπουδές σου εργάστηκες αμέσως σε κάποιο θέατρο;».
Σ.Μ.: «Όχι αμέσως. Είχα όμως την πρώτη επαγγελματική επαφή όταν από το Φλεβάρη έως τον Ιούλιο του 2008 παρακολούθησα μέσω Erasmus σεμινάρια με θέμα “Costume designing and interpretation” στο Ηνωμένο Βασίλειο στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ. Στο πλαίσιο του προγράμματος ήμουν βοηθός ενδυματολόγου στο “Playhouse Theatre”, όπου εργάστηκα για μία πρωτότυπη απόδοση της “Τρικυμίας” του Σαίξπηρ για κωφάλαλα παιδιά με την ομάδα των “Krazy Kats”. Επιστρέφοντας δοκιμάστηκα σε πειραματικές σκηνές και άρχισα να κάνω τα πρώτα σχέδια ενδυματολογίας και σκηνογραφίας. Ήταν μια δύσκολη περίοδος, ειδικά σε ό,τι αφορούσε το βιοποριστικό κομμάτι. Αν δεν ανήκες τότε στην αφρόκρεμα, δεν έβγαζες ψωμί. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει τραγικά βέβαια. Είναι πολύ λίγες οι νέες παραστάσεις που ανεβαίνουνε και συνήθως παίζονται έργα που έχουνε παιχτεί ξανά, δηλαδή η προεργασία δεν είναι απαραίτητη όταν υπάρχουν ήδη τα κοστούμια και τα σκηνικά μιας παράστασης που παίζεται από πέντε έως δέκα και παραπάνω χρόνια».
Λ.Θ.: «Να φανταστώ πως αυτή ήταν η περίοδος στην οποία σκεφτόσουν να κάνεις τελικά κάτι άλλο;».
Σ.Μ.: «Ήταν η περίοδος να σκεφτώ πολύ καλά πώς θα συνεχίσω πάνω σ’ αυτό που σπούδασα. Για ένα χρόνο τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα. Οπότε στράφηκα και προς άλλες κατευθύνσεις, εκτός από το κλασικό θέατρο. Έκανα, για παράδειγμα, θεατρικό παιχνίδι σε παιδιά και δραματοθεραπεία. Εργάστηκα επίσης για ένα μικρό χρονικό διάστημα σε νηπιαγωγείο, όπου ανεβάσαμε την Οδύσσεια. Το να έβρισκα όμως δουλειά ως θεατρολόγος φάνταζε αδύνατο. Το επόμενο διάστημα, καταλήγοντας άπραγη, άρχισα να αισθάνομαι άχρηστη. Σκεφτόμουν, λοιπόν, τι διαφορετικό θα μπορούσα να κάνω. Η μητέρα μου με συμβούλεψε να το ψάξω σχετικά με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μιας και γνώριζε ότι είχα κλίση στο γράψιμο και στο λέγειν. Έτσι, λίγο καιρό μετά αποφάσισα να κάνω μεταπτυχιακό στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ με θέμα “Πολιτισμικές Σπουδές και Ανθρώπινη Επικοινωνία”».
Λ.Θ.: «Οπότε από το οικογενειακό σου περιβάλλον δόθηκε η έγκριση. Αντιδράσεις από τον κοινωνικό περίγυρό σου είχες;».
Σ.Μ.: «Εντάξει, κάποιοι συνάδελφοι μπορεί να δυσανασχετούσαν. Εν γένει όμως σύσσωμοι φίλοι και γνωστοί μού λέγανε “κάνε το”. Άλλωστε δε θα ξεκινούσα κάτι εντελώς άσχετο από την αρχή. Το είδα ως συνέχεια και άνοιγμα προς τα άλλα ενδιαφέροντά μου, και σήμερα μπορώ να πω ότι με εκφράζει εξίσου με τη δουλειά μου στο θέατρο. Στους κοντινούς μου φίλους ανέφερα συνέχεια ότι κατάφερα να κάνω το “ελάττωμά” μου, το ότι μιλάω πολύ, δηλαδή, επάγγελμα, και μάλιστα να ζω από αυτό (γελάει)».
Λ.Θ.: «Σ’ το λένε αυτό επειδή μιλούσες πολύ στην τάξη;».
Σ.Μ.: «Ω, ναι. Πάρα πολύ. Βασικά, συμμετείχα πολύ στις συζητήσεις που άνοιγαν οι καθηγητές ή θα σχολίαζα κάτι σε σχέση με τα λεγόμενά τους. Είτε μου το ζητούσανε είτε όχι (γελάει). Πότε απαντούσα επικριτικά και πότε με χιούμορ. Άλλες φορές, πάλι, μπορεί να μην έλεγα τίποτα και να ήμουν απόλυτα αφοσιωμένη στο τετράδιο, γράφοντας ασταμάτητα για διάφορα θέματα».
Λ.Θ.: «Μιας και ανέφερες το γράψιμο, θα σε πάω εκεί τώρα και θέλω να σε ρωτήσω πρώτον τι είναι αυτό που σε ωθεί στο γράψιμο και δεύτερον, όταν γράφεις, τι συναισθήματα έχεις;».
Σ.Μ.: «Ουσιαστικά, εμπνέομαι κατά κάποιον τρόπο από όσα συμβαίνουν γύρω μου, δέχομαι, δηλαδή, ως ερέθισμα ένα γεγονός και στη συνέχεια ξεκινάει μια ανάλυση των πραγμάτων. Στο σημείο αυτό γεννιέται η ανάγκη να γράψω για αυτό όταν βρίσκω ενδιαφέρον στο θέμα. Υπάρχουν γεγονότα που δε μου κεντρίζουν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και θα πρέπει να προσαρμόσω τον τρόπο με τον οποίο γράφω, ίσως να διαβάσω και κάποια άρθρα επιπλέον, κάποιες άλλες γνώμες και σχόλια. Έπειτα σε οδηγεί το θέμα σε κάποια συμπεράσματα και σε έναν έμμεσο σχολιασμό».
Λ.Θ.: «Ας πούμε πως έχεις κληθεί από την εφημερίδα στην οποία εργάζεσαι να γράψεις για ένα επίκαιρο γεγονός, αλλά πάνω σε ένα θέμα που δεν είναι από τα δυνατά σου σημεία. Πόσο θα επηρεαστεί το άρθρο από τρίτους και πόσο από σένα;».
Σ.Μ.: «Αμ εδώ σε θέλω. Δεν μπορώ να γράψω για ένα γεγονός το οποίο έχει περάσει με σχόλια και απόψεις από άλλους δημοσιογράφους και να τα συμπεριλάβω στο άρθρο μου όταν δεν έχει περάσει βιωματικά και από εμένα. Δηλαδή, εάν δεν έχω έστω μια σχετικά μικρή εμπειρία για το θέμα, δε θα μπορέσω να το στηρίξω».
Λ.Θ.: «Ποια είναι, λοιπόν, τα αγαπημένα σου θέματα; Συγκεκριμένα πες μου για ποια θέματα γράφεις στην ηλεκτρονική εφημερίδα “iefimerida.gr”[1], στην οποία εργάζεσαι».
Σ.Μ.: «Τα θέματα για τα οποία γράφω συχνά αφορούν την τεχνολογία, την οικολογία, το πολεμικό και γενικά τα διεθνή ρεπορτάζ. Δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα το πολιτικό».
Λ.Θ.: «Πες μας τι έχεις γράψει από το πολεμικό και τα διεθνή ρεπορτάζ και ποια από αυτά ξεχωρίζεις;».
Λ.Θ.: «Οπότε από το οικογενειακό σου περιβάλλον δόθηκε η έγκριση. Αντιδράσεις από τον κοινωνικό περίγυρό σου είχες;».
Σ.Μ.: «Εντάξει, κάποιοι συνάδελφοι μπορεί να δυσανασχετούσαν. Εν γένει όμως σύσσωμοι φίλοι και γνωστοί μού λέγανε “κάνε το”. Άλλωστε δε θα ξεκινούσα κάτι εντελώς άσχετο από την αρχή. Το είδα ως συνέχεια και άνοιγμα προς τα άλλα ενδιαφέροντά μου, και σήμερα μπορώ να πω ότι με εκφράζει εξίσου με τη δουλειά μου στο θέατρο. Στους κοντινούς μου φίλους ανέφερα συνέχεια ότι κατάφερα να κάνω το “ελάττωμά” μου, το ότι μιλάω πολύ, δηλαδή, επάγγελμα, και μάλιστα να ζω από αυτό (γελάει)».
Λ.Θ.: «Σ’ το λένε αυτό επειδή μιλούσες πολύ στην τάξη;».
Σ.Μ.: «Ω, ναι. Πάρα πολύ. Βασικά, συμμετείχα πολύ στις συζητήσεις που άνοιγαν οι καθηγητές ή θα σχολίαζα κάτι σε σχέση με τα λεγόμενά τους. Είτε μου το ζητούσανε είτε όχι (γελάει). Πότε απαντούσα επικριτικά και πότε με χιούμορ. Άλλες φορές, πάλι, μπορεί να μην έλεγα τίποτα και να ήμουν απόλυτα αφοσιωμένη στο τετράδιο, γράφοντας ασταμάτητα για διάφορα θέματα».
Λ.Θ.: «Μιας και ανέφερες το γράψιμο, θα σε πάω εκεί τώρα και θέλω να σε ρωτήσω πρώτον τι είναι αυτό που σε ωθεί στο γράψιμο και δεύτερον, όταν γράφεις, τι συναισθήματα έχεις;».
Σ.Μ.: «Ουσιαστικά, εμπνέομαι κατά κάποιον τρόπο από όσα συμβαίνουν γύρω μου, δέχομαι, δηλαδή, ως ερέθισμα ένα γεγονός και στη συνέχεια ξεκινάει μια ανάλυση των πραγμάτων. Στο σημείο αυτό γεννιέται η ανάγκη να γράψω για αυτό όταν βρίσκω ενδιαφέρον στο θέμα. Υπάρχουν γεγονότα που δε μου κεντρίζουν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και θα πρέπει να προσαρμόσω τον τρόπο με τον οποίο γράφω, ίσως να διαβάσω και κάποια άρθρα επιπλέον, κάποιες άλλες γνώμες και σχόλια. Έπειτα σε οδηγεί το θέμα σε κάποια συμπεράσματα και σε έναν έμμεσο σχολιασμό».
Λ.Θ.: «Ας πούμε πως έχεις κληθεί από την εφημερίδα στην οποία εργάζεσαι να γράψεις για ένα επίκαιρο γεγονός, αλλά πάνω σε ένα θέμα που δεν είναι από τα δυνατά σου σημεία. Πόσο θα επηρεαστεί το άρθρο από τρίτους και πόσο από σένα;».
Σ.Μ.: «Αμ εδώ σε θέλω. Δεν μπορώ να γράψω για ένα γεγονός το οποίο έχει περάσει με σχόλια και απόψεις από άλλους δημοσιογράφους και να τα συμπεριλάβω στο άρθρο μου όταν δεν έχει περάσει βιωματικά και από εμένα. Δηλαδή, εάν δεν έχω έστω μια σχετικά μικρή εμπειρία για το θέμα, δε θα μπορέσω να το στηρίξω».
Λ.Θ.: «Ποια είναι, λοιπόν, τα αγαπημένα σου θέματα; Συγκεκριμένα πες μου για ποια θέματα γράφεις στην ηλεκτρονική εφημερίδα “iefimerida.gr”[1], στην οποία εργάζεσαι».
Σ.Μ.: «Τα θέματα για τα οποία γράφω συχνά αφορούν την τεχνολογία, την οικολογία, το πολεμικό και γενικά τα διεθνή ρεπορτάζ. Δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα το πολιτικό».
Λ.Θ.: «Πες μας τι έχεις γράψει από το πολεμικό και τα διεθνή ρεπορτάζ και ποια από αυτά ξεχωρίζεις;».
Σ.Μ.: «Να πούμε ότι πολεμικό ρεπορτάζ δεν είναι θέματα που αφορούν αποκλειστικά τις εμπόλεμες ζώνες. Μπορεί να είναι και ένα άρθρο που αφορά κάποια απαγωγή ή δραπέτευση ή απειλή για αυτοκτονία. Αυτό που μ’ αρέσει σ’ αυτά τα θέματα είναι η ένταση και το άγνωστο. Δηλαδή, δεν ξεκινάω να γράφω αμέσως… Αναμένω τις εξελίξεις! Στα άρθρα αυτά την “πένα” την οδηγεί το ίδιο το γεγονός. Η πλοκή του θέματος γράφεται, ας πούμε, από μόνη της επί τόπου, και εγώ πρέπει να είμαι εκεί να την καταγράψω. Πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο. Πρόσφατο παράδειγμα η ομηρία σωφρονιστικών υπαλλήλων από τον Ριζάι. Είχα φτάσει στη δουλειά και η υπόθεση έτρεχε ακόμα. Ο προηγούμενος συνάδελφος είχε ξεκινήσει το άρθρο, αλλά, λόγω του γεγονότος ότι το θέμα ήταν ακόμα σε εξέλιξη, έπρεπε να επιμεληθώ τη συνέχειά του, έχοντας όμως όλες τις απαραίτητες και σημαντικές πληροφορίες από το συνάδελφό μου της προηγούμενης βάρδιας. Ένα άρθρο μου, τώρα, που ξεχωρίζω είναι από το διεθνές ρεπορτάζ και αφορά τα καρτέλ στο Μεξικό[2]. Το είχα γράψει ως επετειακό άρθρο όταν έκλεισα τους πρώτους έξι μήνες στο “iefimerida.gr”, και αυτό επειδή η πρώτη ανάρτηση την πρώτη μέρα στην εφημερίδα είχε σχέση με το ξεκαθάρισμα λογαριασμών στα καρτέλ».
Λ.Θ.: «Ολοκληρώνοντας ένα άρθρο σου, πώς νιώθεις; Παρακολουθείς την ανταπόκριση και την απήχησή του;».
Σ.Μ.: «Θα ήταν ψέμα να σου πω ότι δεν περιμένω με ανυπομονησία να το δω online, για να το διαβάσω και να δω τα hits (επισκεψιμότητα) και τα σχόλια. Άλλωστε, όπως και να το κάνουμε, διαδικτυακά έτσι καταγράφεται η επιτυχία ενός άρθρου. Δε θα τη διαχωρίσω σε εμπορική ή ποιοτική, γιατί κανείς δεν ξέρει τι διάβασε και τι σκέφτεται ο κάθε αναγνώστης. Το κοινό στο διαδίκτυο είναι ποικίλο και δύσκολα ψυχολογείται. Δε σχολιάζω και δεν απαντώ στα σχόλια, απλώς τα παρακολουθώ. Τα άρθρα στα οποία με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι γνώμες των αναγνωστών είναι όσα πραγματεύονται οικολογικά θέματα[3] και θέματα που αφορούν τα ζώα. Είναι τα πνευματικά μου παιδιά τα άρθρα, που τα γράφω με την ψυχή μου!».
Λ.Θ.: «Πόσον καιρό είσαι στο “iefimerida.gr” και πώς είναι η καθημερινότητά σου όταν κλείνει ο υπολογιστής;».
Σ.Μ.: «Κλείνω ένα χρόνο εκεί και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Εργάζομαι σε ένα πολύ ευχάριστο περιβάλλον, όπου δουλεύουν άτομα που αγαπάνε ό,τι κάνουν όσο κι εγώ. Είμαι πολύ οργανωμένη, που σημαίνει πως, όταν τελειώνει η δουλειά μου στον υπολογιστή, τελειώνουν τα ειδησεογραφικά γεγονότα και ξεκινάνε τα προσωπικά γεγονότα. Ξεκινάει η δική μου μέρα με τα δικά της νέα, καλά και κακά, όπως συμβαίνει σε όλους μας άλλωστε (χαμογελάει)».
Λ.Θ.: «Ολοκληρώνοντας ένα άρθρο σου, πώς νιώθεις; Παρακολουθείς την ανταπόκριση και την απήχησή του;».
Σ.Μ.: «Θα ήταν ψέμα να σου πω ότι δεν περιμένω με ανυπομονησία να το δω online, για να το διαβάσω και να δω τα hits (επισκεψιμότητα) και τα σχόλια. Άλλωστε, όπως και να το κάνουμε, διαδικτυακά έτσι καταγράφεται η επιτυχία ενός άρθρου. Δε θα τη διαχωρίσω σε εμπορική ή ποιοτική, γιατί κανείς δεν ξέρει τι διάβασε και τι σκέφτεται ο κάθε αναγνώστης. Το κοινό στο διαδίκτυο είναι ποικίλο και δύσκολα ψυχολογείται. Δε σχολιάζω και δεν απαντώ στα σχόλια, απλώς τα παρακολουθώ. Τα άρθρα στα οποία με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι γνώμες των αναγνωστών είναι όσα πραγματεύονται οικολογικά θέματα[3] και θέματα που αφορούν τα ζώα. Είναι τα πνευματικά μου παιδιά τα άρθρα, που τα γράφω με την ψυχή μου!».
Λ.Θ.: «Πόσον καιρό είσαι στο “iefimerida.gr” και πώς είναι η καθημερινότητά σου όταν κλείνει ο υπολογιστής;».
Σ.Μ.: «Κλείνω ένα χρόνο εκεί και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Εργάζομαι σε ένα πολύ ευχάριστο περιβάλλον, όπου δουλεύουν άτομα που αγαπάνε ό,τι κάνουν όσο κι εγώ. Είμαι πολύ οργανωμένη, που σημαίνει πως, όταν τελειώνει η δουλειά μου στον υπολογιστή, τελειώνουν τα ειδησεογραφικά γεγονότα και ξεκινάνε τα προσωπικά γεγονότα. Ξεκινάει η δική μου μέρα με τα δικά της νέα, καλά και κακά, όπως συμβαίνει σε όλους μας άλλωστε (χαμογελάει)».
Λ.Θ.: «Χαίρομαι γι’ αυτό! Θα ήθελα, τώρα, να μας μιλήσεις για το ραδιόφωνο και τις εκπομπές που έχεις κάνει, αλλά και για τη νέα σου εκπομπή, η οποία ξεκίνησε αυτόν το μήνα στον “DestinyRadio.gr”».
Σ.Μ.: «Με το ραδιόφωνο με συνδέουν επίσης πολλά ευχάριστα. Στο παρελθόν έχω κάνει ραδιόφωνο σε τοπικούς και σε διάφορους διαδικτυακούς σταθμούς. Φέτος ήρθε η πρόταση για μια μουσική ραδιοφωνική εκπομπή ονόματι “Pink makes the Punk” στον “DestinyRadio.gr” [4], που ξεκίνησε αρχές του μήνα και οι ακροατές θα έχουνε τη δυνατότητα να ακούσουν μουσικές σε ρυθμούς ίντι, εναλλακτικό ροκ και πανκ, κάθε Δευτέρα απόγευμα στις 16:00 με 18:00, με την Pink Devil, δηλαδή εμένα, γιατί όπου πινκ εγώ (γελάει)».
Λ.Θ.: «Ναι, αυτό με το πινκ και εσένα το έχουμε αντιληφθεί και από τις φωτογραφίες σου, μπορώ να πω. Σταυρούλα, θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ για αυτήν τη συνέντευξη και να σου ευχηθούμε καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις!».
Σ.Μ.: «Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία σας στο πορτρέτο του μήνα. Τιμή μου και θέλω να πω, επίσης, ότι σας διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον και, επειδή γνωρίζω πώς είναι να γράφει κανείς καθημερινά, σας συγχαίρω για αυτή την επιτυχία και σας εύχομαι πολλά τεύχη με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία!».
Λεωνίδας Θεοδωρίδης για το CityMag.
Φωτογραφίες: Ελίνα Αθανασίου και από το προσωπικό αρχείο της Σταυρούλας Μπρούστα.
[1] iefimerida: http://www.iefimerida.gr
[2] Ο άγνωστος πόλεμος του Μεξικού: Μια ιστορία με ναρκωτικά και αίμα [εικόνες-βίντεο]: http://www.iefimerida.gr/node/79253/ο-άγνωστος-πόλεμος-του-μεξικού-μια-ιστορία-από-ναρκωτικά-και-αίμα-εικόνες-βίντεο
Γιακούζα: Η Ιαπωνική μαφία με τα εντυπωσιακά τατουάζ [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/70112/γιάκουζα-η-ιαπωνική-μαφία-με-τα-εντυπωσιακά-τατουάζ-εικόνες
Γαζα Παρκούρ στη Λωρίδα της Γάζας - Τα «ιπτάμενα» παιδιά ενός βασανισμένου λαού [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/70752/παρκούρ-στη-λωρίδα-της-γάζας-τα-«ιπτάμενα»-παιδιά-μίας-βασανισμένης-χώρας-εικόνες
Ζώντας στη Λωρίδα της Γάζας - Όταν ο πόλεμος γίνεται μέρος της καθημερινότητας [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/77455/ζώντας-στη-λωρίδα-της-γάζας-όταν-ο-πόλεμος-γίνεται-μέρος-της-καθημερινότητας-εικόνες
[3] Κουκουβάγιες των Ουραλίων: Τρυφερές μητέρες και αδίστακτοι κυνηγοί [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/67034/κουκουβάγιες-των-ουραλίων-τρυφερές-μητέρες-και-αδίστακτοι-κυνηγοί-εικόνες
«Πράσινα» κτίρια δίνουν λύση στην περιβαλλοντική μόλυνση των αστικών κέντρων [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/96739/«πράσινα»-κτίρια-δίνουν-λύση-στην-περιβαλλοντική-μόλυνση-των-αστικών-κέντρων-εικόνες
Τα 10 πιο τρομακτικά αλλά και πιο ακίνδυνα ζώα του κόσμου [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/56115/τα-10-πιο-τρομακτικά-αλλά-και-πιο-ακίνδυνα-ζώα-του-κόσμου-εικόνες
Facebook Post: Κυνήγι Μαγισσών - Οροθετικοί υπο όρους!
Facebook follow: Ακολουθείστε την Σταυρούλα Μπρούστα στο facebook.
[4] Destiny Radio: http://www.destinyradio.gr/
Pink makes the Punk: Κάθε Δευτέρα 16:00-18:00
Σ.Μ.: «Με το ραδιόφωνο με συνδέουν επίσης πολλά ευχάριστα. Στο παρελθόν έχω κάνει ραδιόφωνο σε τοπικούς και σε διάφορους διαδικτυακούς σταθμούς. Φέτος ήρθε η πρόταση για μια μουσική ραδιοφωνική εκπομπή ονόματι “Pink makes the Punk” στον “DestinyRadio.gr” [4], που ξεκίνησε αρχές του μήνα και οι ακροατές θα έχουνε τη δυνατότητα να ακούσουν μουσικές σε ρυθμούς ίντι, εναλλακτικό ροκ και πανκ, κάθε Δευτέρα απόγευμα στις 16:00 με 18:00, με την Pink Devil, δηλαδή εμένα, γιατί όπου πινκ εγώ (γελάει)».
Λ.Θ.: «Ναι, αυτό με το πινκ και εσένα το έχουμε αντιληφθεί και από τις φωτογραφίες σου, μπορώ να πω. Σταυρούλα, θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ για αυτήν τη συνέντευξη και να σου ευχηθούμε καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις!».
Σ.Μ.: «Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία σας στο πορτρέτο του μήνα. Τιμή μου και θέλω να πω, επίσης, ότι σας διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον και, επειδή γνωρίζω πώς είναι να γράφει κανείς καθημερινά, σας συγχαίρω για αυτή την επιτυχία και σας εύχομαι πολλά τεύχη με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία!».
Λεωνίδας Θεοδωρίδης για το CityMag.
Φωτογραφίες: Ελίνα Αθανασίου και από το προσωπικό αρχείο της Σταυρούλας Μπρούστα.
[1] iefimerida: http://www.iefimerida.gr
[2] Ο άγνωστος πόλεμος του Μεξικού: Μια ιστορία με ναρκωτικά και αίμα [εικόνες-βίντεο]: http://www.iefimerida.gr/node/79253/ο-άγνωστος-πόλεμος-του-μεξικού-μια-ιστορία-από-ναρκωτικά-και-αίμα-εικόνες-βίντεο
Γιακούζα: Η Ιαπωνική μαφία με τα εντυπωσιακά τατουάζ [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/70112/γιάκουζα-η-ιαπωνική-μαφία-με-τα-εντυπωσιακά-τατουάζ-εικόνες
Γαζα Παρκούρ στη Λωρίδα της Γάζας - Τα «ιπτάμενα» παιδιά ενός βασανισμένου λαού [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/70752/παρκούρ-στη-λωρίδα-της-γάζας-τα-«ιπτάμενα»-παιδιά-μίας-βασανισμένης-χώρας-εικόνες
Ζώντας στη Λωρίδα της Γάζας - Όταν ο πόλεμος γίνεται μέρος της καθημερινότητας [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/77455/ζώντας-στη-λωρίδα-της-γάζας-όταν-ο-πόλεμος-γίνεται-μέρος-της-καθημερινότητας-εικόνες
[3] Κουκουβάγιες των Ουραλίων: Τρυφερές μητέρες και αδίστακτοι κυνηγοί [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/67034/κουκουβάγιες-των-ουραλίων-τρυφερές-μητέρες-και-αδίστακτοι-κυνηγοί-εικόνες
«Πράσινα» κτίρια δίνουν λύση στην περιβαλλοντική μόλυνση των αστικών κέντρων [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/96739/«πράσινα»-κτίρια-δίνουν-λύση-στην-περιβαλλοντική-μόλυνση-των-αστικών-κέντρων-εικόνες
Τα 10 πιο τρομακτικά αλλά και πιο ακίνδυνα ζώα του κόσμου [εικόνες]: http://www.iefimerida.gr/node/56115/τα-10-πιο-τρομακτικά-αλλά-και-πιο-ακίνδυνα-ζώα-του-κόσμου-εικόνες
Facebook Post: Κυνήγι Μαγισσών - Οροθετικοί υπο όρους!
Facebook follow: Ακολουθείστε την Σταυρούλα Μπρούστα στο facebook.
[4] Destiny Radio: http://www.destinyradio.gr/
Pink makes the Punk: Κάθε Δευτέρα 16:00-18:00
