CityMag
find us
  • CMOM
    • Editor's Voice
    • CMOM Portrait
    • Η πυγολαμπίδα φέγγει και κεντά
    • Στη Χώρα των Θαυμάτων
    • Σκέψου διαφορετικά
    • Βeauty Language
    • Εδώ, πρωταγωνιστούν τα παιδιά
    • Το Ταξιδιωτικόν μου Καλανδολόγιον
    • Τεχνότοπος
    • Επιλογές από την παγκόσμια ποίηση
    • Φτιάχνω ~ φτιάχνεις ~ φτιάχνουμε
    • Guest List
  • Impressum
    • Συντακτική Ομάδα
    • The View
    • CMOM radio
    • Live Score
    • Events
    • Photo Gallery
    • Forum
    • Επικοινωνια | Διαφημιση
  • Η τρελή piñata 2015
    • Η τρελή piñata 2014
    • Η τρελή piñata 2012/13
  • Αρχείο
    • Interview
    • Ιn my shoes...
    • Sex and Thessniki
    • Naomi in the closet

CityMag Portrait | Mr.Mystirius

31/7/2013

0 Comments

 


CityMag Portrait | Mr.Mystirius

«Έχω δημοσιεύσει δύο κείμενα απόρρητου περιεχομένου με θέμα μυστικά οπλικά προγράμματα και ένα επιπλέον που αφορούσε τη
NASA, αλλά ποτέ δεν έφτασα σε σημείο που να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή μου».

Picture
     Στο πορτρέτο αυτού του μήνα θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον Mr. Mystirius λίγο καλύτερα. Η αποκάλυψη της πραγματικής του ταυτότητας είναι βεβαία αδύνατη. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να συνομιλήσουμε μαζί του και να μάθουμε κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς του. Σκέφτηκα μέσω αυτού του πορτρέτου να γίνει μία σκιαγράφηση που θα μπορέσει να μας διαφωτίσει λίγο παραπάνω. Ποιος είναι ο Mr. Mystirius; Γιατί «κρύβεται»; Πώς διάλεξε το ψευδώνυμό του και γιατί επέλεξε να γράφει ανώνυμα.
     Στις αρχές Ιουλίου χτύπησε το τηλέφωνό μου. Στην αναγνώριση έγραφε «Mr. Χ» που είναι το ψευδώνυμο του Mr. Mystirius πριν ξεκινήσει να γράφει για το CityMag. Το «Mr. Χ» δεν σημαίνει «ο κύριος άγνωστος», αλλά ο «κύριος Χρίστος», διότι αυτό είναι το πραγματικό του όνομα. Το Χρίστο τον γνωρίζω από τα χρόνια που ζούσα στη Γερμανία, και μάλιστα από το νηπιαγωγείο. Στο τηλέφωνο μου είπε πως βρίσκεται Ελλάδα για τις καλοκαιρινές διακοπές του και θα ήθελε να βρεθούμε. Το ραντεβού δόθηκε στην Άρτα, από την οποία κατάγεται, και επί τη ευκαιρία του ζήτησα να μας παραχωρήσει αυτήν τη συνέντευξη.

Λεωνίδας Θεοδωρίδης: «Γνωρίζω εκ των προτέρων πως οι αναγνώστες μας δε θα μάθουν πολλά για σένα, αλλά εγώ θα προσπαθήσω να εκμαιεύσω όσο πιο πολλά μπορώ ή να πω, καλύτερα, όσα μου επιτρέπονται».

Μr.Μystirius: «Shoot me your best shot (Ρίξε μου την καλύτερη βολή σου). Θα πω όσα μπορώ και θέλω να πω (γελάει)».

Λ.Θ.: «Ωραία λοιπόν. Θα ξεκινήσω με το γεγονός πως πλέον εδώ και δυο χρόνια ζεις στη Νέα Υόρκη, μίλησέ μας για αυτό καταρχήν. Ποιες ήταν οι πρώτες σου εντυπώσεις και πώς είναι η καθημερινότητά σου;».

Μ.Μ.: «Τον πρώτο καιρό δυσκολεύτηκα να μπω σε μια σειρά, όχι πως είχα και πριν κάποια τάξη στα πράγματα. Το ότι έχω μείνει σε διάφορες μεγάλες πόλεις με βοήθησε αρκετά μπορώ να πω. Αλλά κάθε μεγάλη αλλαγή έχει τα δικά της. Ευτυχώς πήγα κατά κάποιον τρόπο συστημένος από τη Γερμανία και έτσι μπήκα γρήγορα στο κλίμα. Η Νέα Υόρκη είναι ωραία, αλλά δεν προλαβαίνω να δω και πολλά. Το μόνο ευχάριστο, για το οποίο επέμενα, είναι που μένω σε διαμέρισμα με θέα το Central Park και έτσι απολαμβάνω το γράψιμο περισσότερο. Καμιά φορά πηγαίνω με το φορητό υπολογιστή στο πάρκο, αλλά δε συγκεντρώνομαι το ίδιο όπως στο γραφείο μου».

Λ.Θ.: «Η κοινωνική ζωή σου στην πόλη πώς είναι;».

Μ.Μ.: «Λίγα πράγματα. Έχω φίλους και γνωστούς από το χώρο των περιοδικών και των εκδοτικών οίκων, αλλά σπάνια βρισκόμαστε. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως εμείς είμαστε ghost-writers, που σημαίνει πως δε δηλώνω και δε συστήνομαι ως συγγραφέας ή αρθρογράφος».

Λ.Θ.: «Θα έρθουμε και σ’ αυτό το θέμα, πριν όμως μίλησέ μας και για τα χρόνια στη Γερμανία, στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Και για το πώς ξεκίνησε η όλη ιστορία με σένα και το γράψιμο».

Μ.Μ.: «Βασικά, όπως ξέρεις κι εσύ, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία. Οι γονείς μου ήταν μετανάστες που δούλεψαν τα πρώτα χρόνια σε εργοστάσιο και έπειτα άνοιξαν ελληνικό εστιατόριο όπου εργαζόμουν κι εγώ. Πάντα μου άρεσε να γράφω ιστορίες για βιβλία ή ταινίες. Τελείωσα το γερμανικό και το ελληνικό σχολείο, έδωσα Πανελλήνιες και πέρασα το 1999 στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα. Τελείωσα τις σπουδές μου το 2004 και τη στρατιωτική θητεία στα μέσα του 2005. Αμέσως μετά επέστρεψα στη Γερμανία όπου γράφτηκα σε μία τριετή ιδιωτική σχολή συγγραφέων με θέμα το φανταστικό και τη φανταστική λογοτεχνία στο Μάρμπαχ (Literaturschule für Fantasie und Science Fiction Autoren Marbach). Αποφοίτησα το 2008 με το μεγαλύτερο βαθμό, κερδίζοντας το ετήσιο βραβείο της σχολής και την υποτροφία για μεταπτυχιακό στην αντίστοιχη σχολή του Λονδίνου στο Τμήμα Μυστηρίου και Εσωτερισμού. Τον πρώτο χρόνο άρχισα δειλά δειλά να γράφω τα πρώτα άρθρα σε περιοδικά από διάφορες φοιτητικές λέσχες φανταστικού και μέσα από αυτές γνωρίστηκα με τους πρώτους ghost-writers. Από εκεί και έπειτα δεν ξαναέγραψα επώνυμα».

Λ.Θ.: «Ωραία. Οπότε εξήγησέ μας τι είναι ο ghost-writer και τι σε γοήτευσε σε αυτό, για να του αφιερωθείς στη συνέχεια τόσο πιστά;».

Picture
Μ.Μ.: «Λοιπόν, όπως το λέει και η λέξη, ο ghost-writer είναι ο συγγραφέας-“φάντασμα”. Δεν έχει να κάνει με τίποτα υπερφυσικό. Είναι ένας κανονικός συγγραφέας που απλώς γράφει ανώνυμα. Οι συγγραφείς-«φαντάσματα» υπήρχαν πάντα, ωστόσο το διάστημα που ήμουν στο Λονδίνο άνθιζαν περισσότερο και αυτό λόγω του ότι εκείνη την εποχή άρχιζαν μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να εμφανίζονται τα πρώτα leaks και non-papers, έγγραφα και άρθρα που διέρρεαν από χ ψ χώρους, ανυπόγραφα μεν έγκυρα δε. Αυτό που στην αρχή ξεκίνησε κατά κάποιον τρόπο ως “παιχνίδι” γρήγορα εξαπλώθηκε ως τεχνική μάρκετινγκ, καταλαμβάνοντας κυρίως ένα μεγάλο και σημαντικό μέρος της προώθησης διάφορων προϊόντων. Επίσης απάλλαξε πολλά στελέχη από ένα μεγάλο φόρτο εργασίας και άσκοπης στρατηγικής μάρκετινγκ. Με λίγα λόγια, το κοινό έγινε από δέκτης και πρωταγωνιστής, σε πολλές περιπτώσεις και “διαφημιστής”. Φαντάσου για πόση εξοικονόμηση χρόνου δουλειάς και χρημάτων μιλάμε».

Λ.Θ.: «Επομένως, ο “Μr. Χ” πότε εμφανίζεται, πού και για ποιο λόγο;».

Μ.Μ.: «Ο κύριος “Χ” ήταν αρχικά ο “Mr. C”, γιατί στην ομάδα των ghost-writers χρησιμοποιούσαμε το αρχικό γράμμα του μικρού ονόματος. Όμως το C παρέπεμπε πολύ εύκολα στο όνομα. Έτσι το έκανα “Χ”. Τα πρώτα άρθρα τα έγραψα για γνωστά περιοδικά μυστηρίου στην Αγγλία. Παράλληλα πουλούσα κείμενα και μικροϊστορίες σε εκδοτικούς οίκους, που συμπεριλήφθηκαν σε συλλογές ή εκδόθηκαν υπό το όνομα γνωστών και μη συγγραφέων. Όλο αυτό το έκανα γιατί βιοποριστικά η προσωπική συγγραφή δε σε κρατάει, δε σε συντηρεί καν. Είναι και ένας από τους λόγους που σε κάνει να ταξιδεύεις/μεταναστεύεις και σε άλλες πόλεις».

Λ.Θ.: «Μετά το μεταπτυχιακό στην Αγγλία πού πήγες και πώς βρέθηκες ξάφνου στη Νέα Υόρκη;».

Μ.Μ.: «Η ιστορία αυτή είναι και λίγο αστεία. Ειδικά για κάποιον που έχει μια Ελληνίδα μάνα να ωρύεται στα τηλέφωνα. Μέχρι την Αγγλία ήταν όλα, ας πούμε, μια χαρά γιατί και πριν όταν σπούδαζα στην Αθήνα δεχόμουν αρκετά τηλεφωνήματα “παραπόνων”. Οι γονείς μου είχαν στο νου τους την κλασική πορεία του παιδιού που θα σπουδάσει και θα επιστρέψει και θα κάνει όλα αυτά που περιμένουν να κάνει. Μεταξύ αυτών να γίνω καθηγητής σε ελληνικό σχολειό στη Γερμάνια. Το ίδιο περίμεναν και μετά το μεταπτυχιακό μου ή έστω να διδάξω ελληνικά στην Αγγλία. Όταν επέστρεψα από το Λονδίνο έμεινα στο σπίτι μόνο πέντε μήνες και αμέσως ήρθε η πρόταση από το SFWA (Science Fiction and Fantasy Writers of America) να γίνω ειδικός σύμβουλος και συνεργάτης. Στους γονείς μου ξέρεις τι δουλειά είπα ότι θα κάνω; Καθηγητής ελληνικών σε ελληνικό σχολείο στη Νέα Υόρκη (γελάει)».

Λ.Θ.: «Ε, λοιπόν, την τρίτη φορά έπρεπε να τους πεις αυτό που ήθελαν να ακούσουν. Αλλά, αφού εργάζεσαι ούτως ή άλλως ανώνυμα, δε θα σε ενοχλούσε ιδιαίτερα το να δηλώνεις άλλη επαγγελματική ιδιότητα. Δε σε λυπεί όμως το γεγονός ότι για το κοινό τα κείμενα είναι του “Mr. X” και όχι δικά σου;».

Μ.Μ.: «Για μένα είναι το ίδιο. Στη δική μου περίπτωση η γοητεία ήταν στο να λαμβάνει τα εύσημα της δουλειάς μου ο φανταστικός μου χαρακτήρας. Δεν πόνταρα ποτέ σε αναγνωρίσιμη συγγραφική καριέρα. Προσωπικά, μου αρκεί αυτό. Ο “Mr. X” έγινε γνωστός μέσα από περιοδικά και βιβλιοσειρές του φανταστικού χώρου. Είναι συγκεκριμένο το κοινό που θα εκτιμήσει το γράψιμο σου ως τέτοιο και όχι επειδή τα γράφει ο τάδε. Υπάρχουν πολλά κείμενα του “Mr. X” για τα οποία είμαι χαρούμενος και τον χαίρομαι».

Λ.Θ.: «Άρα ως ghost-writer κινείσαι στο πλαίσιο του μυστικού συγγραφέα-αρθρογράφου και όχι του ανώνυμου, που ίσως και να κινδύνευε με αυτά που γράφει ή αφήνει να διαρρεύσουν, όπως γίνεται με άλλους».

Picture
Μ.Μ.: «Ναι, ακριβώς. Αν και έχω δημοσιεύσει δύο κείμενα απόρρητου περιεχομένου με ένα σημαντικό θέμα που αφορούσε το στρατό και μυστικά οπλικά προγράμματα και ένα δεύτερο που αφορούσε τη NASA, ποτέ δεν έφτασα σε σημείο που να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή μου. Έχω γνωστούς που αναγκάζονται να αλλάζουν συνεχώς ακόμα και την κανονική τους ταυτότητα. Αυτό εμένα θα με “σκότωνε”, βέβαια, γιατί προτιμώ περισσότερο να διασκεδάζω τον κόσμο με τους μύθους, ψάχνοντας παράλληλα και λίγη αλήθεια μέσα σε αυτούς».

Λ.Θ.: «Και το κάνεις με μεγάλη επιτυχία. Εγώ σε διαβάζω από τα πρώτα σου βήματα και σε ένα από τα γνωστά περιοδικά που κυκλοφορούν και εδώ στην ελληνική τους έκδοση, όπως, για παράδειγμα, στο περιοδικό “Τρίτο Μάτι”. Ήσουν και από τις πρώτες επιλογές μου για το CityMag και θέλω επί τη ευκαιρία να σε ευχαριστήσω και δημοσίως για αυτήν τη συνεργασία».

Μ.Μ.: «Η αλήθεια είναι ότι αρχικά ήθελα να συμβάλλω υποστηρικτικά. Να πούμε στους αναγνώστες ότι είναι μια έτοιμη δουλειά, γιατί ο χρόνος μου είναι υπερβολικά περιορισμένος και το λίγο χρόνο που μου απομένει τον περνώ με ασχολίες άσχετες με το γράψιμο. Είναι γύρω στα τριάντα κείμενα τα οποία έγραψα μεταξύ του 2008 και του 2010. Τα περισσότερα δε δημοσιεύτηκαν ποτέ και έτσι σκέφτηκα πως για την αρχή θα ήταν χρήσιμα. Αυτό που δεν υπολόγισα ήταν πως η στήλη “Στη χώρα των θαυμάτων” θα πήγαινε τόσο καλά, ώστε να συνεχίζει να υπάρχει κοντά δυο χρόνια τώρα. Αυτό, βέβαια, οφείλεται και στην εξαίσια συνεργάτιδα, επιμελήτρια και διορθώτριά μας Ιουλία Λυμπεροπούλου που φροντίζει για τα updates κάποιων κειμένων των οποίων η θεματολογία ανήκει σε τομείς μεγάλων και γρήγορων εξελίξεων. Συνήθως στα ιατρικά και διαστημικά θέματα οι πληροφορίες αλλάζουν από εξάμηνο σε εξάμηνο. Ήθελα να το αναφέρω αυτό και την ευχαριστώ πολύ».

Λ.Θ.: «Κι εμείς σ’ ευχαριστούμε. Τα κείμενά σου είναι πάντα μια ευχάριστη νότα που μας ταξιδεύει σε κόσμους διαφορετικούς. Προσωπικά, θέλω να σε ευχαριστήσω που με εμπιστεύτηκες πριν ακόμα βγει το πρώτο τεύχος. Ξέρω πως η συνεργασία μας έχει ημερομηνία λήξεως, αλλά θέλω να πιστεύω πως μέχρι το 30ό τεύχος θα υπάρξουν ιδέες για κάποια μετέπειτα συνέχεια».

Μ.Μ.: «Who knows (ποιος ξέρει); Ο Μr. Mystirius έχει πάντα κάτι κρυμμένο στο συρτάρι του!».


Λεωνίδας Θεοδωρίδης για το CityMag.


0 Comments

CityMag Portrait | Σταυρούλα Ζώη

6/7/2013

0 Comments

 
CityMag Portrait | Σταυρούλα Ζώη

«Υπάρχει πάντα μια σχετική κούραση, αλλά οι μισές δραστηριότητες είναι δημιουργικές, επομένως θέλω να κινούμαι και μ’ αρέσει αυτή η ενέργεια.»

Picture
Η γνωριμία μου με τη Σταυρούλα Ζώη είναι μία από τις σημαντικότερες που έχω κάνει στο χώρο της χειροτεχνίας και στον τομέα διοργάνωσης μπαζάρ και πολιτιστικών φεστιβάλ γενικότερα. Γεννήθηκε στην Αθήνα και σε ηλικία επτά ετών μετακόμισε με την οικογένειά της στα Ιωάννινα, όπου παρέμεινε έως τα 16 της χρόνια. Έπειτα μετακόμισε και πάλι στην Αθήνα, ολοκλήρωσε τις σπουδές της και για ένα διάστημα εργάστηκε σε τεχνικές εταιρίες κατασκευαστικών έργων. Λόγω της οικονομικής κρίσης αποφάσισαν με τον σύζυγό της πια και τις δύο κόρες τους να επιστρέψουν και πάλι στα Ιωάννινα. Από τότε οι καλλιτεχνικές της ανησυχίες αυξάνονταν και σύντομα άρχισε να κοινωνικοποιείται σε χώρους δημιουργικών δραστηριοτήτων.

Είναι ένα από τα ιδρυτικά και ενεργά μέλη της Ομάδας Χειροτεχνών των Ιωαννίνων «Lake Crafters» ‒εκεί γνωριστήκαμε‒ ενώ παράλληλα δραστηριοποιείται και σε άλλους καλλιτεχνικούς τομείς. Η χειροποίητη κούκλα της ονόματι «Tilda» είναι το σήμα κατατεθέν της, έχοντας μεγάλο αντίκτυπο στους λάτρεις του χειροποίητου. Έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις της «Tilda» σε διάφορες πόλεις και μικρές ιστορίες στο μπλογκ της με τίτλο «Creations by Zoe». Παρουσιάζει, επίσης, τη ραδιοφωνική εκπομπή «Beer’y-Beer’y» (δηλαδή μπίρι μπίρι) στο διαδικτυακό σταθμό «Beerwalkers United Hellas».

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε σε μια μικρή καφετέρια πριν δύο μήνες και όσο τη γράφω τώρα ολοένα συμπληρώσω νέα στοιχεία, εφόσον ακολούθησαν τα φεστιβάλ στα οποία συμμετείχαμε μαζί. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω τη Σταυρούλα καλύτερα. Παρουσιάζω εδώ, λοιπόν, τη μίξη μιας δυναμικής γυναίκας άκρως οργανωτικής αλλά και ιδιαίτερα ευαίσθητης.

Λεωνίδας Θεοδωρίδης: «Το όλο θέμα με την Αθήνα και τα Ιωάννινα με έχει μπερδέψει λίγο, εν ολίγοις πες μας ποια είναι η σχέση σου με τις δύο πόλεις».

Σταυρούλα Ζώη: «Εμένα να δεις! Λοιπόν, η Αθήνα είναι η πόλη στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα, επομένως όλη η παιδική μου ηλικία συσχετίζεται μαζί της. Την αγαπάω και τη λατρεύω αλλά την ξεχωρίζω από τα Ιωάννινα που είναι ένα άλλο κομμάτι, μικρό όμως, αφού επέστρεψα πάλι στη Αθήνα. Στα Ιωάννινα έχω λιγότερα χρόνια, ήρθα σχετικά πρόσφατα με τη δική μου οικογένεια και ακόμα αφουγκράζομαι την πόλη και τους ανθρώπους της. Δεν έχω μπει ποτέ στη διαδικασία σύγκρισης, με αποτέλεσμα να μην έχω απάντηση σε ερωτήματα, όπως “πού σ’ αρέσει περισσότερο” ή αν μου λείπει η Αθήνα. Δε μου λείπει τόσο η Αθήνα όσο τα πρόσωπα που άφησα πίσω μου. Ευτυχώς υπάρχει το διαδίκτυο».

Λ.Θ.: «Με το οποίο, απ’ ό,τι έχω διαπιστώσει, έχεις μια πάρα πολύ καλή σχέση».

Picture
Σ.Ζ.: «Ναι, έως έρωτα (γελάει). Είμαι πολλές ώρες στο διαδίκτυο συνδεδεμένη, όχι όμως συνέχεια μπροστά στον Η/Υ. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούμαι πολύ μέσω του διαδικτύου. Σχεδόν όλοι οι τρόποι επικοινωνίας μου γίνονται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μηνυμάτων και τσατ. Όταν δεν βρίσκομαι μπροστά στον Η/Υ, κάνω εργασίες του σπιτιού ή διευθετώ τις οικογενειακές υποχρεώσεις».

Λ.Θ.: «Τα προλαβαίνεις όλα; Γενικά γνωρίζω ότι είσαι από τους ανθρώπους που δεν τους φτάνει ένα εικοσιτετράωρο με τόσες ασχολίες και υποχρεώσεις».

Σ.Ζ.: «Κοίτα, με έναν πολύ καλό προγραμματισμό όλα γίνονται. Αρκεί να γνωρίζει κανείς πώς να οργανώσει το χρόνο του και να βάλει προτεραιότητες. Από εκεί και πέρα, ναι, υπάρχει πάντα μια σχετική κούραση, αλλά οι μισές δραστηριότητες είναι δημιουργικές, επομένως θέλω να κινούμαι και μ’ αρέσει αυτή η ενέργεια. Όμως, έχω και έναν σύζυγο που με στηρίζει και δυο κόρες που συμμετέχουν και βοηθούν. Θεωρώ ότι το οικογενειακό περιβάλλον παίζει μεγάλο ρόλο στο πώς και με ποιον τρόπο θα γίνει η κάθε δραστηριότητα».

Λ.Θ.: «Έχετε όλοι μια καλλιτεχνική φλέβα στην οικογένεια, ωστόσο σπούδασες σε σχολή Γραμματέων και Λογιστών. Φαντάζομαι πως εκεί έμαθες το πώς να οργανώνεσαι καθώς και απέκτησες γνώσεις γραμματειακής υποστήριξης».

Σ.Ζ.: «Ναι, όλοι έχουμε κάποια καλλιτεχνική ενασχόληση. Ο σύζυγός μου είναι και μουσικός και οι κόρες μου ασχολούνται πολύ με την τέχνη. Η μεγαλύτερη, μάλιστα, έχει ταλέντο στη ζωγραφική και σκοπεύει να σπουδάσει σχέδιο. Εγώ σπούδασα σε ιδιωτική σχολή Γραμματέων, όπου έμαθα πρωτίστως το χειρισμό προγραμμάτων μέσω του Η/Υ. Έπειτα εργάστηκα σε εταιρίες κατασκευής βιολογικών καθαρισμών, λιμενικών έργων και οδοποιίας. Να φανταστείς ότι ήταν την εποχή όπου ψηφιοποιούσαμε τα έγγραφα. Τα ντοσιέ και τα βιβλία έπρεπε να περάσουνε στην ψηφιακή τους μορφή. Μια ατελείωτη διαδικασία αρχειοθέτησης, με πολλές ώρες εργασίας μπροστά στον Η/Υ. Επίσης η σύνταξη επιστολών, τα τηλέφωνα, τα φαξ και κάθε τι που συσχετιζόταν με την επικοινωνία. Μετά το 2004 εργαζόμουν σε μεσιτικά γραφεία ως εξωτερικός συνεργάτης. Με λίγα λόγια τίποτα το δημιουργικό».

Picture
Λ.Θ.: «Την ανάγκη σου, λοιπόν, για δημιουργία πού τη διοχέτευες;».

Σ.Ζ.: «Στο σπίτι με τα παιδιά. Είτε σε γιορτές, είτε στις δραστηριότητες του σχολείου, σε εκδηλώσεις, παραστάσεις κτλ. Μαζί κατασκευάζαμε και στολίζαμε για τα πάρτι γενεθλίων, ράβαμε της χορευτικές και αποκριάτικες στολές, και γενικά απασχολούσα όλα τα παιδιά δημιουργικά».



Picture
Λ.Θ.: «Η ενασχόλησή σου με τις δικές σου δημιουργίες πότε προέκυψε και πώς;».

Σ.Ζ.: «Όμως ερχόμενη στα Γιάννενα και, έχοντας άφθονο ελεύθερο χρόνο, ασχολήθηκα μανιωδώς με τη δημιουργία. Άρχισα να φτιάχνω τις κούκλες και τις φωτογράφιζε ο πολύ καλός μου φίλος Μενέλαος Συκοβέλης σε μια σειρά φωτογραφιών, σαν “μικρές ιστορίες της Τίλντα”. Τις ιστορίες αυτές τις αναρτούσα στο μπλογκ μου και στη σελίδα του Facebook, ενώ σιγά σιγά εμπλουτίστηκαν και με άλλες δημιουργίες, όπως αρκουδάκια, καρφίτσες, κολιέ, περιδέραια, καπνοθήκες και πορτοφολάκια».


Picture
Λ.Θ.: «Πότε άρχισε η Τίλντα να γίνεται αναγνωρίσιμη;».

Σ.Ζ.: «Θεωρώ πως η Τίλντα άρχιζε να “πουλάει” όταν αποφάσισα να τη μεταφέρω πέρα από το διαδίκτυο και τον εμπορικό της σκοπό, δηλαδή στις εκθέσεις. Έως σήμερα έχει συμμετάσχει σε μικρές εκθέσεις καταστημάτων και αρτ καφέ μέχρι και σε μεγάλες εκθέσεις χειροτεχνίας. Το γεγονός τού να συστηθεί η Τίλντα “αυτοπροσώπως” στον κόσμο είναι που την ανέδειξε. Ωστόσο όλο το κόνσεπτ, όπως λέμε και στο χωριό μου (γελάει), έχει πολύ δουλειά που καταναλώνει χρόνο και κόπο. Πιστεύω, όμως, πως η Τίλντα θα προχωρήσει πολύ ακόμα και θα τα καταφέρει!».

Picture
Λ.Θ.: «Κι εγώ το πιστεύω αυτό. Θέλω να μου πεις για την ομάδα χειροτεχνών στα Ιωάννινα, τους “Lake Crafters”. Για την ιδέα μιας συγκροτημένης ομάδας χειροτεχνών και για το πώς καταφέρατε να υλοποιηθεί, φτάνοντας σήμερα περίπου στα 120 μέλη».

Σ.Ζ.: «Αφορμή του “Ioannina  Street  Art Festival”, πέρυσι το Σεπτέμβριο, κι ενώ ένιωθα ότι είμαι το μόνο άτομο που ασχολείται με τη χειροτεχνία στα Ιωάννινα, γνώρισα χειροτέχνες, όπως την Έλενα Κιοσσέ, την Ελευθερία Τζαμάκου, την Άννα Παπαδοπούλου και άλλους με τους οποίους δημιουργήσαμε τη χειροτεχνική ομάδα “Lake Crafters”. Ομολογώ πως το εγχείρημα αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο. Υπήρχε πολλή θέληση από όλες τις πλευρές και μετά από τις, μόλις τρεις, συναντήσεις βρήκαμε γρήγορα τους ρυθμούς μας. Πέραν της θέλησης ήμασταν και λίγο τυχεροί, διότι συναντηθήκαμε άτομα με όρεξη για δουλειά, αλλά και με γνώσεις πάνω στα θέματα ομάδας και δομής της. Μεταξύ των μελών αυτών και ο φίλος μου πλέον, ο Λεωνίδας, εσύ δηλαδή, που μου παίρνεις τη συνέντευξη. Θεωρώ τη συνδρομή σου στην ομάδα αυτή πολύτιμη!».

Picture
Λ.Θ.: «Να ’σαι καλά, Σταυρούλα μου! Εννέα μήνες μετά τι έχουν καταφέρει οι “Lake Crafters” και τι σκοπεύει η ομάδα να μας παρουσιάσει στη συνέχεια;».

Σ.Ζ.: «Τα μέλη της ομάδας έχουν πρωτίστως καταφέρει να ζυμωθούν μεταξύ τους. Αυτό από μόνο του αποτελεί το κυριότερό της στοιχείο. Μην ξεχνάμε ότι συνίσταται από 120 διαφορετικούς χαρακτήρες. Στις δε συνελεύσεις έχουμε και τις εντάσεις μας, αλλά και αυτές ανήκουν στη διαδικασία κατάθεσης προτάσεων και εύρεσης λύσεων για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για όλους, και για τους χειροτέχνες αλλά και για το κοινό μας. Το δεύτερο που έχει καταφέρει η ομάδα είναι το ότι έχει διεισδύσει στους πολιτιστικούς και κοινωνικούς φορείς της πόλης των Ιωαννίνων. Μέλημά μας είναι η ενεργή συμμετοχή στην τοπική κοινωνία, πάντα με την ιδιότητά μας ως καλλιτέχνες ‒ χειροτέχνες! Η ομάδα έχει ταυτότητα και πρέπει να κινείται στο πλαίσιο το οποίο έχει οριστεί από τα μέλη της. Μπορεί, επίσης, να συμβάλλει συμπληρωματικά στις κοινωνικές, περιβαλλοντικές και αθλητικές εκδηλώσεις. Έχουμε πραγματοποιήσει δύο μεγάλα Μπαζάρ των “Lake Crafters” τις Απόκριες και το Πάσχα. Συμμετείχαμε στην Πανηπειρωτική Έκθεση το Μάιο, και τον περασμένο μήνα είχαμε κληθεί από διοργανωτές καλοκαιρινών φεστιβάλ να συμμετάσχουμε και να παρουσιάσουμε τις δημιουργίες μας. Σε μερικά από αυτά και με δραστηριότητες (workshops). Και τέλος έχουμε καταφέρει να συστηθούμε στο ευρύ κοινό, πράγμα που αρχίζει να φαίνεται όταν παρουσιαζόμαστε σε κάποια εκδήλωση. Ο κόσμος μάς πλησιάζει με άνεση, γνωρίζοντας πλέον τους “Lake Crafters”. Για τη συνέχεια της ομάδας έχω να πω πως θα γίνουν πολλά και σπουδαία πράγματα για την πόλη μας, επομένως μείνετε συντονισμένοι στη σελίδα μας, για να ενημερώνεστε για ό,τι νεότερο».

Picture
Λ.Θ.: «Πάμε τώρα σε ένα άλλο κομμάτι της Σταυρούλας, αυτό του ραδιοφώνου. Μίλησέ μας λίγο για τη συνεργασία αυτή και την εκπομπή σου “Beer’y-Beer’y”».

Σ.Ζ.: «Το ραδιόφωνο μου άρεσε πάντα. Μου ήταν αδύνατον όμως να κάνω κάτι σχετικό με ραδιόφωνο, λόγω των πολλών δραστηριοτήτων μου. Χάρη στους φίλους μου στην Αθήνα και συγκεκριμένα στον Κώστα Μεντή (aka “Μέντορας”), ξεκίνησα την εκπομπή “Beer’y-Beer’y”, που σημαίνει “μπίρι μπίρι” (κουβέντα) και είναι εμπνευσμένο από ένα ορθογραφικό λογοπαίγνιο με τη λέξη “μπίρα” (beer), στο διαδικτυακό ραδιόφωνο “Beerwalkers United Hellas”. Απ’ ό,τι μπορούνε όλοι να καταλάβουν, πρόκειται για το ραδιόφωνο των φαν της μπίρας. Την εκπομπή μου παρουσιάζω ως “Foxy Lady”, που είναι από παλιά το ψευδώνυμό μου στους κύκλους της ροκ παρέας μου. Τη μουσική συχνά επιλέγει ο “Weissman”, που είναι ο σύζυγος, ενώ εγώ ενημερώνω και συζητάω στο τσατ με τους ακροατές μου. Δεν υπάρχει στάνταρ μέρα και ώρα, συχνά ανεβαίνω εκτάκτως, επομένως και εδώ συστήνω στους φίλους μας να κάνουνε τα σχετικά like στις σελίδες, ώστε να ενημερώνονται πότε θα είμαι στον αέρα».

Λ.Θ.: «Σταυρούλα, σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και σου ευχόμαστε να είσαι πάντα δημιουργική με πολλές επιτυχίες!».

Σ.Ζ.: «Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία σας και σας εύχομαι καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνετε!».


Λεωνίδας Θεοδωρίδης για το CityMag.

Φωτογραφίες: Μενέλαος Συκοβέλης, Λεωνίδας Θεοδωρίδης.

Σύνδεσμοι
Creations by Zoe Facebook
https://www.facebook.com/pages/Creations-by-Zoe/233502116717477

Creations by Zoe blogspot
http://creationsbyzoe.blogspot.gr

«Lake Crafters» Facebook
https://www.facebook.com/pages/Lake-Crafters/337578049694411

«Beerwalkers United Hellas» Facebook
https://www.facebook.com/Beerwalkers

«Beerwalkers United Hellas» website
http://www.beerwalkers.com/

Διαδικτυακός σταθμός των «Beerwalkers United Hellas»
http://beerwalkers.listen2myradio.com/


0 Comments
    CityMag Portrait





    Πορτρέτο

    All
    009 | Θωμάς Ανδρέου
    010 | Veronica Ontiveros
    011 | Ολυμπιακή Φλόγα
    012 | Άννα Λάζου
    013 | Adeola Naomi Aderemi
    014 | Βασιλική Σκόπη
    015 | Στέφανος Καστρινάκης
    016 | Σταμάτης Ευσταθίου
    017 | Destiny(P)
    018 | Nicola Pagliara
    019 | Σταυρούλα Μπρούστα
    020 | Γιώργος Εγγλέζος
    021 | Η Ιστορία Του Pride
    022 | Σταυρούλα Ζώη
    023 | Mr.Mystirius
    024 | Ριχάρδος Φώσκολος
    025 | Κατερίνα Βενέτη
    026 | Φραγκίσκα Μεγαλούδη
    027 | Παγκόσμια Ημέρα HIV/AIDS
    028 | Απόλλων Σ. Πύθιος
    029 | Ειρήνη Μπόκου
    030 | Έρη Τούση
    031 | Γιώργος Μπιλικάς
    031 | Γιώργος Μπιλικάς
    032 | Βασιλική Σιαταρά
    033 | Γιώργος Ζούκας
    034 | Φωτεινή Καραμούζη-Χαλκιά
    035 | Φωτο-αφιέρωμα στα πορτρέτα
    036 | Παναγιώτης Νάκος
    037 | Ειρήνη Δόβα
    Julie Massino
    Xριστίνα Λουκίδη
    Αλεξάνδρα Ντούμα
    Αλέξανδρος Χαμαράτος
    Δημήτρης Λάμπος
    Μέλιος Ανδρικόπουλος
    Όλγα Παπαχρυσοστόμου




    Archives

    November 2015
    August 2015
    June 2015
    April 2015
    February 2015
    December 2014
    October 2014
    July 2014
    June 2014
    April 2014
    February 2014
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    December 2011
    October 2011

Powered by Create your own unique website with customizable templates.