CMOM Portrait | Απόλλων Σ. Πύθιος
Η μάσκα πίσω από τον άνθρωπο
Το CityMag online magazine ξεκινά φέτος με ένα πορτρέτο, με μία συνέντευξη πείραμα, για την ακρίβεια, ένα είδος αυτοσυνέντευξης ενός ιδιαίτερου καλλιτέχνη. Τον Απόλλωνα τον γνώρισα πριν δύο χρόνια στο πρώτο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας της Θεσσαλονίκης (Thessaloniki Pride), όπου υποδυόταν μία νύφη με μάσκα αντιασφυξιογόνο και το περφόρμανς είχε τίτλο «Η νύ(μ)φη του Θερμαϊκού». Λίγο καιρό αργότερα επικοινώνησα ξανά μαζί του για μία συνεργασία που διήρκεσε για επτά τεύχη, στην οποία φωτογραφικά του έργα κοσμούσαν το οπισθόφυλλο του CityMag.
Πριν λίγους μήνες σκέφτηκα να γίνει πορτρέτο του μήνα. Γνωρίζοντας, όμως, πως ο Απόλλων είναι ένα καλλιτεχνικό πνεύμα ανορθόδοξης έκφρασης, έπρεπε να τολμήσουμε μία διαφορετική συνέντευξη. Η ιδέα της αυτοσυνέντευξης υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και με τον Απόλλωνα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Μολονότι θα μπορούσα να ρωτήσω πάρα πολλά, άφησα το «κοντρόλ» στον ίδιο. Ήθελα να μας μιλήσει ρωτώντας τον εαυτό του, και να μας πει ο ίδιος όσα πραγματικά θέλει να πει αυτοαναλυόμενος. Ο Απόλλων γράφει την τέχνη με το «Τ» κεφαλαίο, κυριολεκτικά. Ίσως αυτό να αποτελεί άλλη μία μορφή της «ιδιόρρυθμής» του παρουσίασης ή απλώς μία πτυχή της τρέλας του, γιατί, όπως αναφέρει και στη συνέντευξη, τα «συμπτώματά του» είναι πολυάριθμα και μ’ αυτά «κολλάει» το κοινό όταν αντικρίζει τα έργα του. Ο Απόλλων δεν προκαλεί, προξενεί! Λίγοι έχουν δει το πρόσωπο του, εγώ ποτέ, κι ας γνωριζόμαστε δύο χρόνια. Η μάσκα που φοράει, τον «προστατεύει» στο καλλιτεχνικό «έγκλημα» που διαπράττει.
Μεταξύ άλλων, τον Απόλλωνα τον συντροφεύει ένα χιούμορ αλλιώτικο ως κάτι που αιωρείται, κι αν γέλασες, έχει καλώς. Χαρακτηριστικά, στη συνέντευξη και αναφερόμενος στον τρόπο με τον οποίο εμπνέεται όταν στήνει, σαν την Πυθία, το «τριποδάκι» του, για να κάνει «προβλέψεις» στο Θερμαϊκό, «πέφτει πάντα μέσα», χωρίς να μας διευκρινίζει αν εννοεί τις προβλέψεις ή το Θερμαϊκό!
Η αυτοσυνέντευξη δεν του ήταν κάτι εύκολο, όπως μου ανέφερε κατά τη διάρκεια του πειράματος. Άξιζε όμως να παρουσιάσουμε ένα διαφορετικό πορτρέτο για έναν alien-καλλιτέχνη.
Απόλλων Σ. Πύθιος: «Ποιος είσαι ή τι είσαι;».
Απόλλων Σ. Πύθιος: «Για τους αμύητους, ο Πύθιος είναι ένα προσωνύμιο του Απόλλωνα, στον οποίο δόθηκε αφότου σκότωσε τον Πύθωνα, μία σκοτεινή ερπετόμορφη οντότητα που λυμαίνονταν τους Δελφούς. Από μικρός αγαπούσα πολύ την ελληνική μυθολογία, αντί να γίνω όμως χρυσαυγίτης, έγινα κάτι χειρότερο: καλλιτέχνης! Στη μορφή του, λοιπόν, βρήκα ένα αρχέτυπο που με γοήτευσε βαθύτατα. Αποφάσισα να τον μεταφέρω στο σήμερα ενσαρκώνοντάς τον».
Πριν λίγους μήνες σκέφτηκα να γίνει πορτρέτο του μήνα. Γνωρίζοντας, όμως, πως ο Απόλλων είναι ένα καλλιτεχνικό πνεύμα ανορθόδοξης έκφρασης, έπρεπε να τολμήσουμε μία διαφορετική συνέντευξη. Η ιδέα της αυτοσυνέντευξης υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και με τον Απόλλωνα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Μολονότι θα μπορούσα να ρωτήσω πάρα πολλά, άφησα το «κοντρόλ» στον ίδιο. Ήθελα να μας μιλήσει ρωτώντας τον εαυτό του, και να μας πει ο ίδιος όσα πραγματικά θέλει να πει αυτοαναλυόμενος. Ο Απόλλων γράφει την τέχνη με το «Τ» κεφαλαίο, κυριολεκτικά. Ίσως αυτό να αποτελεί άλλη μία μορφή της «ιδιόρρυθμής» του παρουσίασης ή απλώς μία πτυχή της τρέλας του, γιατί, όπως αναφέρει και στη συνέντευξη, τα «συμπτώματά του» είναι πολυάριθμα και μ’ αυτά «κολλάει» το κοινό όταν αντικρίζει τα έργα του. Ο Απόλλων δεν προκαλεί, προξενεί! Λίγοι έχουν δει το πρόσωπο του, εγώ ποτέ, κι ας γνωριζόμαστε δύο χρόνια. Η μάσκα που φοράει, τον «προστατεύει» στο καλλιτεχνικό «έγκλημα» που διαπράττει.
Μεταξύ άλλων, τον Απόλλωνα τον συντροφεύει ένα χιούμορ αλλιώτικο ως κάτι που αιωρείται, κι αν γέλασες, έχει καλώς. Χαρακτηριστικά, στη συνέντευξη και αναφερόμενος στον τρόπο με τον οποίο εμπνέεται όταν στήνει, σαν την Πυθία, το «τριποδάκι» του, για να κάνει «προβλέψεις» στο Θερμαϊκό, «πέφτει πάντα μέσα», χωρίς να μας διευκρινίζει αν εννοεί τις προβλέψεις ή το Θερμαϊκό!
Η αυτοσυνέντευξη δεν του ήταν κάτι εύκολο, όπως μου ανέφερε κατά τη διάρκεια του πειράματος. Άξιζε όμως να παρουσιάσουμε ένα διαφορετικό πορτρέτο για έναν alien-καλλιτέχνη.
Απόλλων Σ. Πύθιος: «Ποιος είσαι ή τι είσαι;».
Απόλλων Σ. Πύθιος: «Για τους αμύητους, ο Πύθιος είναι ένα προσωνύμιο του Απόλλωνα, στον οποίο δόθηκε αφότου σκότωσε τον Πύθωνα, μία σκοτεινή ερπετόμορφη οντότητα που λυμαίνονταν τους Δελφούς. Από μικρός αγαπούσα πολύ την ελληνική μυθολογία, αντί να γίνω όμως χρυσαυγίτης, έγινα κάτι χειρότερο: καλλιτέχνης! Στη μορφή του, λοιπόν, βρήκα ένα αρχέτυπο που με γοήτευσε βαθύτατα. Αποφάσισα να τον μεταφέρω στο σήμερα ενσαρκώνοντάς τον».
Α.Σ.Π.: «Τι είναι όλα αυτά; Και γιατί Απόλλων Σ. Πύθιος;».
Α.Σ.Π.: «Ξεκίνησε κάπως αθώα ως περφόρμανς, έπειτα όμως από κάποιες “σκοτεινές” σπονδές η περφόρμανς κατέληξε σχεδόν κανονική “δαιμονική καταληψία”. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνω ένα simulacrum (προσομοίωση) του ομώνυμου θεού. Είναι, τις περισσότερες φορές, ο δημιουργικός ψίθυρος πίσω από το έργο μου. Έχει ενδιαφέρον να ψάξει κανείς την ετυμολογία του Απόλλωνα (εκ του απόλλυμι: καταστρέφω, εξαφανίζω) και του Πύθιου (εκ του πύθω: σαπίζω ή του πυνθάνομαι: πληροφορούμαι). Ένωσέ τα και το αποτέλεσμα είναι η περσόνα μου. Το “Σ” είναι ένα αταβιστικό υπόλειμμα του παρελθόντος».
Α.Σ.Π.: «Παριστάνεις ότι είσαι θεός, δηλαδή; Μήπως είσαι τρελός;».
Α.Σ.Π.: «Δεν κατάλαβες, η τάξη πραγμάτων που πρεσβεύω υπερβαίνει την Ψυχολογία. Δεν παριστάνω τον αρχαίο θεό, αλλά την προσομοίωσή του. Άλλο παριστάνω τον άρρωστο κι άλλο προσομοιώνω την ασθένεια. Στη δεύτερη περίπτωση παρουσιάζω κανονικά συμπτώματα. Ο προσομοιωτής δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αντικειμενικά, ούτε σαν ασθενής ούτε σαν μη ασθενής. Άρα ούτε να θεραπευτεί αλλά ούτε και να αγνοηθεί γίνεται. Έτσι, το simulacrum καταφέρνει κι επιβάλλεται, καθώς είναι ένας γόρδιος δεσμός υφασμένος από λογική και παράνοια, αλήθεια και ψέμα, πραγματικότητα και όνειρο».
Α.Σ.Π.: «Ξεκίνησε κάπως αθώα ως περφόρμανς, έπειτα όμως από κάποιες “σκοτεινές” σπονδές η περφόρμανς κατέληξε σχεδόν κανονική “δαιμονική καταληψία”. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνω ένα simulacrum (προσομοίωση) του ομώνυμου θεού. Είναι, τις περισσότερες φορές, ο δημιουργικός ψίθυρος πίσω από το έργο μου. Έχει ενδιαφέρον να ψάξει κανείς την ετυμολογία του Απόλλωνα (εκ του απόλλυμι: καταστρέφω, εξαφανίζω) και του Πύθιου (εκ του πύθω: σαπίζω ή του πυνθάνομαι: πληροφορούμαι). Ένωσέ τα και το αποτέλεσμα είναι η περσόνα μου. Το “Σ” είναι ένα αταβιστικό υπόλειμμα του παρελθόντος».
Α.Σ.Π.: «Παριστάνεις ότι είσαι θεός, δηλαδή; Μήπως είσαι τρελός;».
Α.Σ.Π.: «Δεν κατάλαβες, η τάξη πραγμάτων που πρεσβεύω υπερβαίνει την Ψυχολογία. Δεν παριστάνω τον αρχαίο θεό, αλλά την προσομοίωσή του. Άλλο παριστάνω τον άρρωστο κι άλλο προσομοιώνω την ασθένεια. Στη δεύτερη περίπτωση παρουσιάζω κανονικά συμπτώματα. Ο προσομοιωτής δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αντικειμενικά, ούτε σαν ασθενής ούτε σαν μη ασθενής. Άρα ούτε να θεραπευτεί αλλά ούτε και να αγνοηθεί γίνεται. Έτσι, το simulacrum καταφέρνει κι επιβάλλεται, καθώς είναι ένας γόρδιος δεσμός υφασμένος από λογική και παράνοια, αλήθεια και ψέμα, πραγματικότητα και όνειρο».
Α.Σ.Π.: «Βλέπουμε ότι έχεις πλούσιο και πολυσχιδές έργο. Τι είσαι τελικά; Εννοιολογικός Καλλιτέχνης; Αρτίστας; Περφόρμερ; Ποιητής; Εικαστικός, Διανοούμενος;».
Α.Σ.Π.: «Είναι όλα βαριές και φθαρμένες ταμπέλες, και τις αντιπαθώ όλες, πλέον, καθώς έχουν κακοποιηθεί από βάρβαρα χείλη. Θα έλεγα ότι είμαι δημιουργός. Αισθάνομαι ότι μέσα από την Τέχνη επιβιώνω πνευματικά μέσα σε μια βαθύτατα αντι-πνευματική εποχή. Το μέσον που θα χρησιμοποιήσω δεν έχει τόση σημασία όση το γεγονός ότι παράγω καλλιτεχνικό έργο που με ικανοποιεί. Είτε αυτό είναι φωτογραφία είτε ποίηση είτε μία περφόρμανς είτε μία εγκατάσταση. Βέβαια, εκείνη του περφόρμερ είναι η βασική μου ιδιότητα. Συνήθως σε ένα πρότζεκτ θα παντρέψω πιο πολλές από μία τέχνες, δείχνοντας το μέγιστο δυνατό σεβασμό στις ιδιαιτερότητες της κάθε Τέχνης».
Α.Σ.Π.: «Τι είναι για σένα Τέχνη;».
Α.Σ.Π.: «Είναι το να μάθεις να “εξαφανίζεσαι” και μαζί με σένα και η πραγματικότητα. Είναι το να χρησιμοποιείς την αναπόφευκτη εντροπία εκφραστικά και δημιουργικά, ώστε να την υπερβείς ηθικά κι αισθητικά».
Α.Σ.Π.: «Και από τι εμπνέεσαι;».
Α.Σ.Π.: «Από τη μυθολογία ‒το προφανές‒ και πολλές φορές από την επικαιρότητα, από την καταστροφή και τη σήψη. Αλλά μπορεί να με συγκινήσει οτιδήποτε, από ένα χαϊκού μέχρι ένα δημοτικό τραγούδι. Συνήθως το έργο μου αντικατοπτρίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου την εκάστοτε περίοδο».
Α.Σ.Π.: «Είναι όλα βαριές και φθαρμένες ταμπέλες, και τις αντιπαθώ όλες, πλέον, καθώς έχουν κακοποιηθεί από βάρβαρα χείλη. Θα έλεγα ότι είμαι δημιουργός. Αισθάνομαι ότι μέσα από την Τέχνη επιβιώνω πνευματικά μέσα σε μια βαθύτατα αντι-πνευματική εποχή. Το μέσον που θα χρησιμοποιήσω δεν έχει τόση σημασία όση το γεγονός ότι παράγω καλλιτεχνικό έργο που με ικανοποιεί. Είτε αυτό είναι φωτογραφία είτε ποίηση είτε μία περφόρμανς είτε μία εγκατάσταση. Βέβαια, εκείνη του περφόρμερ είναι η βασική μου ιδιότητα. Συνήθως σε ένα πρότζεκτ θα παντρέψω πιο πολλές από μία τέχνες, δείχνοντας το μέγιστο δυνατό σεβασμό στις ιδιαιτερότητες της κάθε Τέχνης».
Α.Σ.Π.: «Τι είναι για σένα Τέχνη;».
Α.Σ.Π.: «Είναι το να μάθεις να “εξαφανίζεσαι” και μαζί με σένα και η πραγματικότητα. Είναι το να χρησιμοποιείς την αναπόφευκτη εντροπία εκφραστικά και δημιουργικά, ώστε να την υπερβείς ηθικά κι αισθητικά».
Α.Σ.Π.: «Και από τι εμπνέεσαι;».
Α.Σ.Π.: «Από τη μυθολογία ‒το προφανές‒ και πολλές φορές από την επικαιρότητα, από την καταστροφή και τη σήψη. Αλλά μπορεί να με συγκινήσει οτιδήποτε, από ένα χαϊκού μέχρι ένα δημοτικό τραγούδι. Συνήθως το έργο μου αντικατοπτρίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου την εκάστοτε περίοδο».
Α.Σ.Π.: «Τι είναι η φωτογραφία για σένα;».
Α.Σ.Π.: «Μαγεία, και μάλιστα μαύρη. Ένας επιδέξιος βελονισμός βουντού στη ψυχή του θεατή, ώστε να ενεργοποιήσω μυστικά ενεργειακά κέντρα, άγνωστα ακόμη και στον ίδιο. Όπως εκείνα τα γραφικά ξόρκια που η μάγισσα ράβει τα μάτια του ερωτευμένου και του μαγεμένου για αιώνια αγάπη. Είμαι μία περίπτωση ανδαλουσιανού σκύλου, μόνο που εγώ αντί να ξυραφίσω τα μάτια κάνω σταυροβελονιά. Επεκτείνοντας το συλλογισμό μου περί μαγγανείας/μαγείας, ένας θεμελιώδης νόμος της μαγείας είναι ο “νόμος της εγγύτητας”. Δηλαδή, αν επιδράσω πάνω σε ένα αποτύπωμα σου, μία τρίχα, ένα νύχι που κάποτε ήταν δικό σου, τότε επηρεάζω και σένα με κάποιον τρόπο. Φαντάσου τι μπορώ να κάνω αν φυλακίσω ένα αποτύπωμα φωτός σου ή το αποτύπωμα της πραγματικότητας ‒ μια φωτογραφία».
Α.Σ.Π.: «Πες μου, γιατί φωτογραφία;».
Α.Σ.Π.: «Καταρχήν, τη θεωρώ εύκολη τεχνική. Δεύτερον, έχει μια βλασφημία που εκτιμώ. Ως μία χημικοτεχνική διαδικασία είναι καθαρά προϊόν της τεχνολογικής προόδου του ανθρώπου και δε δημιουργήθηκε στους κόλπους κάποιας θρησκείας για λατρευτικούς λόγους (βλ. θέατρο, χορός, ζωγραφική, εικονογραφία κτλ.), οπότε αισθάνομαι ότι κάθε μου κλικ είναι κι ένα βήμα πιο μακριά από δημιουργούς και ορθοδοξίες, ενώ δημιουργώ ο ίδιος το δικό μου παράδεισο και κόλαση. Γκρεμίζω ομοιώματα και ψεύτικα θεοκρατικά είδωλα και γίνομαι ο ίδιος φετίχ του σύμπαντός μου».
Α.Σ.Π.: «Μαγεία, και μάλιστα μαύρη. Ένας επιδέξιος βελονισμός βουντού στη ψυχή του θεατή, ώστε να ενεργοποιήσω μυστικά ενεργειακά κέντρα, άγνωστα ακόμη και στον ίδιο. Όπως εκείνα τα γραφικά ξόρκια που η μάγισσα ράβει τα μάτια του ερωτευμένου και του μαγεμένου για αιώνια αγάπη. Είμαι μία περίπτωση ανδαλουσιανού σκύλου, μόνο που εγώ αντί να ξυραφίσω τα μάτια κάνω σταυροβελονιά. Επεκτείνοντας το συλλογισμό μου περί μαγγανείας/μαγείας, ένας θεμελιώδης νόμος της μαγείας είναι ο “νόμος της εγγύτητας”. Δηλαδή, αν επιδράσω πάνω σε ένα αποτύπωμα σου, μία τρίχα, ένα νύχι που κάποτε ήταν δικό σου, τότε επηρεάζω και σένα με κάποιον τρόπο. Φαντάσου τι μπορώ να κάνω αν φυλακίσω ένα αποτύπωμα φωτός σου ή το αποτύπωμα της πραγματικότητας ‒ μια φωτογραφία».
Α.Σ.Π.: «Πες μου, γιατί φωτογραφία;».
Α.Σ.Π.: «Καταρχήν, τη θεωρώ εύκολη τεχνική. Δεύτερον, έχει μια βλασφημία που εκτιμώ. Ως μία χημικοτεχνική διαδικασία είναι καθαρά προϊόν της τεχνολογικής προόδου του ανθρώπου και δε δημιουργήθηκε στους κόλπους κάποιας θρησκείας για λατρευτικούς λόγους (βλ. θέατρο, χορός, ζωγραφική, εικονογραφία κτλ.), οπότε αισθάνομαι ότι κάθε μου κλικ είναι κι ένα βήμα πιο μακριά από δημιουργούς και ορθοδοξίες, ενώ δημιουργώ ο ίδιος το δικό μου παράδεισο και κόλαση. Γκρεμίζω ομοιώματα και ψεύτικα θεοκρατικά είδωλα και γίνομαι ο ίδιος φετίχ του σύμπαντός μου».
Α.Σ.Π.: «Πύθιε, έχεις σχέση και με την Πυθία των Δελφών;».
Α.Σ.Π.: «Είμαι η ψηφιακή μεταμοντέρνα της εκδοχή, συλλαμβάνοντας και διασώζοντας επιλεκτικά τα θραύσματα χρόνου που επιθυμώ, με τη βοήθεια της φωτογραφικής Τέχνης, “προβλέπω” το μέλλον που θέλω εγώ. Όπως αυτή στεκόταν με τον τρίποδά της πάνω από το ρήγμα των Δελφών και μασούσε φύλλα δάφνης, έτσι κι εγώ με το τριποδάκι μου, τη φωτογραφική μου και τις αναθυμιάσεις του Θερμαϊκού ‒ως κάτοικος Θεσσαλονίκης‒, να μου χαρίζουν την ποθούμενη ψυχεδέλεια, δίνω οπτικούς πύθιους χρησμούς ‒ και συνήθως πέφτω μέσα».
Α.Σ.Π.: «Είμαι η ψηφιακή μεταμοντέρνα της εκδοχή, συλλαμβάνοντας και διασώζοντας επιλεκτικά τα θραύσματα χρόνου που επιθυμώ, με τη βοήθεια της φωτογραφικής Τέχνης, “προβλέπω” το μέλλον που θέλω εγώ. Όπως αυτή στεκόταν με τον τρίποδά της πάνω από το ρήγμα των Δελφών και μασούσε φύλλα δάφνης, έτσι κι εγώ με το τριποδάκι μου, τη φωτογραφική μου και τις αναθυμιάσεις του Θερμαϊκού ‒ως κάτοικος Θεσσαλονίκης‒, να μου χαρίζουν την ποθούμενη ψυχεδέλεια, δίνω οπτικούς πύθιους χρησμούς ‒ και συνήθως πέφτω μέσα».
Α.Σ.Π.: «Σχεδόν καθόλου ή πολύ σπάνια βλέπουμε το πρόσωπό σου σε φωτογραφία ή περφόρμανς. Γιατί η μάσκα;».
Α.Σ.Π.: «Γιατί είμαι ένας πρίγκιψ που θέλει να απολαμβάνει την ανωνυμία του οπουδήποτε κι αν πηγαίνει. Είμαι ο παντοκράτωρ των εντυπώσεων που θέλω να δημιουργώ. Εκτός αυτού θεωρώ ότι η Τέχνη είναι το τέλειο έγκλημα. Οπότε θέλω να αφήνω όσο το δυνατόν λιγότερα αποδεικτικά στοιχεία».
Α.Σ.Π.: «Πολύς κόσμος σε έμαθε από το περφόρμανς στο 1ο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας της Θεσσαλονίκης το 2012. Μίλησε μας γι’ αυτό».
Α.Σ.Π.: «Το πρότζεκτ ονομαζόταν “Η νύ(μ)φη του Θερμαϊκού” και ξεκίνησε στο μυαλό μου πριν πολλά χρόνια. Πήρε σάρκα και οστά το 2012 με μία φωτογράφιση. Έμεινε για λίγο καιρό στον πάγο και, όταν έφτασε η ώρα του Thessaloniki Pride, η νύ(μ)φη ένιωσε ότι την καλεί το πεπρωμένο της. Το αποφάσισα την τελευταία στιγμή και πήγα. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε η φήμη ότι θα την παρεμπόδιζαν με την παρουσία τους φανατισμένοι χριστιανοί και φασίστες. Γενικά, μ' αρέσει να φυτρώνω εκεί που δε με σπέρνουν. Ήθελα να δώσω λίγο πολιτικό αέρα στην παρέλαση και να βουλώσω τα στόματα όσων τη χαρακτηρίζουν ως “χαζοχαρούμενη” από ένα μάτσο βιόλες με φτερά που τις νοιάζει μόνο η τρύπα τους. Ήταν η τέλεια εξέδρα για να περάσω το αντιφασιστικό μου μήνυμα. Σαφώς ‒δεν‒ υποτιμώ τη σπουδαιότητα της διοργάνωσης του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας στη Θεσσαλονίκη, και μόνο ως πολιτική πράξη, απλώς ήθελα να συνδέσω τη διεκδίκηση των γκέι δικαιωμάτων με την ευρύτερη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα που βιώναμε ήδη, αλλά και το φασιστικό εφιάλτη που έβλεπα να έρχεται και μου προκαλούσε ασφυξία, εξού και η αντιασφυξιογόνος μάσκα, όχι ως γκέι αλλά ως σκεπτόμενο κι ευαισθητοποιημένο άτομο της εποχής του. Και πάλι αποδείχτηκα προφητικός. Υπενθυμίζω πως, όταν πρωτοσύστησα τη νύ(μ)φη του Θερμαϊκού στο κοινό με μία φωτογράφιση που έκανα τον Ιανουάριο του 2012, τα χρυσά αυγά δεν είχαν μπει ακόμα στη Βουλή, δεν υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Αμυγδαλέζα, ο Πούτιν δεν είχε εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό εναντίον των ομοφυλόφιλων κτλ. Η πύθια ιδιότητά μου δικαιώθηκε για ακόμα μία φορά».
Α.Σ.Π.: «Γιατί είμαι ένας πρίγκιψ που θέλει να απολαμβάνει την ανωνυμία του οπουδήποτε κι αν πηγαίνει. Είμαι ο παντοκράτωρ των εντυπώσεων που θέλω να δημιουργώ. Εκτός αυτού θεωρώ ότι η Τέχνη είναι το τέλειο έγκλημα. Οπότε θέλω να αφήνω όσο το δυνατόν λιγότερα αποδεικτικά στοιχεία».
Α.Σ.Π.: «Πολύς κόσμος σε έμαθε από το περφόρμανς στο 1ο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας της Θεσσαλονίκης το 2012. Μίλησε μας γι’ αυτό».
Α.Σ.Π.: «Το πρότζεκτ ονομαζόταν “Η νύ(μ)φη του Θερμαϊκού” και ξεκίνησε στο μυαλό μου πριν πολλά χρόνια. Πήρε σάρκα και οστά το 2012 με μία φωτογράφιση. Έμεινε για λίγο καιρό στον πάγο και, όταν έφτασε η ώρα του Thessaloniki Pride, η νύ(μ)φη ένιωσε ότι την καλεί το πεπρωμένο της. Το αποφάσισα την τελευταία στιγμή και πήγα. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε η φήμη ότι θα την παρεμπόδιζαν με την παρουσία τους φανατισμένοι χριστιανοί και φασίστες. Γενικά, μ' αρέσει να φυτρώνω εκεί που δε με σπέρνουν. Ήθελα να δώσω λίγο πολιτικό αέρα στην παρέλαση και να βουλώσω τα στόματα όσων τη χαρακτηρίζουν ως “χαζοχαρούμενη” από ένα μάτσο βιόλες με φτερά που τις νοιάζει μόνο η τρύπα τους. Ήταν η τέλεια εξέδρα για να περάσω το αντιφασιστικό μου μήνυμα. Σαφώς ‒δεν‒ υποτιμώ τη σπουδαιότητα της διοργάνωσης του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας στη Θεσσαλονίκη, και μόνο ως πολιτική πράξη, απλώς ήθελα να συνδέσω τη διεκδίκηση των γκέι δικαιωμάτων με την ευρύτερη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα που βιώναμε ήδη, αλλά και το φασιστικό εφιάλτη που έβλεπα να έρχεται και μου προκαλούσε ασφυξία, εξού και η αντιασφυξιογόνος μάσκα, όχι ως γκέι αλλά ως σκεπτόμενο κι ευαισθητοποιημένο άτομο της εποχής του. Και πάλι αποδείχτηκα προφητικός. Υπενθυμίζω πως, όταν πρωτοσύστησα τη νύ(μ)φη του Θερμαϊκού στο κοινό με μία φωτογράφιση που έκανα τον Ιανουάριο του 2012, τα χρυσά αυγά δεν είχαν μπει ακόμα στη Βουλή, δεν υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Αμυγδαλέζα, ο Πούτιν δεν είχε εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό εναντίον των ομοφυλόφιλων κτλ. Η πύθια ιδιότητά μου δικαιώθηκε για ακόμα μία φορά».
Α.Σ.Π.: «Τι να περιμένουμε στο μέλλον από σένα;».
Α.Σ.Π.: «Δουλεύω πάνω σε ένα πρότζεκτ που ονομάζεται “ΣΟΥΒΕΝΙΡΣ”. Πρόκειται περί κτερισμάτων που ανέσυρα έπειτα από ανασκαφές που έκανα στον τάφο του νεοελληνικού παρόντος κι αποτελείται από εγκαταστάσεις. Προς το παρόν ψάχνω το χώρο που θα το φιλοξενήσει».
Α.Σ.Π.: «Που μπορούμε να σε βρούμε και να δούμε έργα σου;».
Α.Σ.Π.: «Όποιος θέλει μπορεί να βρει στο facebook την προσωπική μου σελίδα
Απόλλων Σ. Δήλιος, όπως επίσης μπορεί να δει δείγμα της έκθεσης 'ΣΟΥΒΕΝΙΡΣ' στο tumblr
http://kanetonponosouarpa.tumblr.com
Πέρα από αυτά, να περιμένετε περισσότερες καλλιτεχνικές απόπειρες «αυτοκτονίας» στο περιθώριο του ανέφικτου».
Απόλλων Σ. Πύθιος για το CityMag
__________
Εισαγωγή: Λεωνίδας Θεοδωρίδης
Φωτογραφίες: Από το προσωπικό αρχείο του Απόλλωνα Σ. Πύθιος
Η σειρά οπισθόφυλλων του Απόλλωνα για το CityMag
Α.Σ.Π.: «Δουλεύω πάνω σε ένα πρότζεκτ που ονομάζεται “ΣΟΥΒΕΝΙΡΣ”. Πρόκειται περί κτερισμάτων που ανέσυρα έπειτα από ανασκαφές που έκανα στον τάφο του νεοελληνικού παρόντος κι αποτελείται από εγκαταστάσεις. Προς το παρόν ψάχνω το χώρο που θα το φιλοξενήσει».
Α.Σ.Π.: «Που μπορούμε να σε βρούμε και να δούμε έργα σου;».
Α.Σ.Π.: «Όποιος θέλει μπορεί να βρει στο facebook την προσωπική μου σελίδα
Απόλλων Σ. Δήλιος, όπως επίσης μπορεί να δει δείγμα της έκθεσης 'ΣΟΥΒΕΝΙΡΣ' στο tumblr
http://kanetonponosouarpa.tumblr.com
Πέρα από αυτά, να περιμένετε περισσότερες καλλιτεχνικές απόπειρες «αυτοκτονίας» στο περιθώριο του ανέφικτου».
Απόλλων Σ. Πύθιος για το CityMag
__________
Εισαγωγή: Λεωνίδας Θεοδωρίδης
Φωτογραφίες: Από το προσωπικό αρχείο του Απόλλωνα Σ. Πύθιος
Η σειρά οπισθόφυλλων του Απόλλωνα για το CityMag
