Ρώτα και το Γερμανό τώρα!
γράφει ο Λεωνίδας Θεοδωρίδης
Πάει ο παλιός ο χρόνος και μαζί με αυτόν και ο παλιός ο κόσμος! Έτσι δεν είπαν οι Μάγια; Όποιος έλαβε το μήνυμα αντιλήφθηκε ήδη τις πρώτες μέρες του 2013 πως από δω και στο εξής τα πράγματα θα λειτουργήσουν πολύ διαφορετικά. Το μότο του περσινού άρθρου του Ιανουαρίου «Όλα στο φως» ήρθε και έδεσε. Ποιος και από τι να κρυφτεί; Περιφερειακά στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτα εάν δεν υπάρξει μία, έστω κατά προσέγγιση, ανατροπή του πολιτικού σκηνικού σε Γερμανία και Γαλλία. Αυτό, βέβαια, επιφέρει και την αλληλεπίδραση με τις ΗΠΑ, που φέτος ψάχνουν τα κομμάτια τους. Διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να αντέξουν πολύ καλά μία οικονομική κρίση, αλλά αντιθέτως μία κοινωνική κρίση μπορεί να τις τινάξει στον αέρα με ολέθρια αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα. Η δε Γάλλια πιστοποιημένα πλέον κουρδίζεται για τα ανύπαρκτα. Η Γαλλία αλλά και οι κάτοικοί της πιστεύουν πραγματικά ότι «το ’χουν», αλλά την πραγματικότητα δεν τους τη λέει κανείς! Δεν έχουν συναίσθηση του τι γίνεται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ διακατέχονται από μία περίεργη και αδικαιολόγητα υπεροπτική στάση. Το κοινωνικό τους κράτος πάσχει, ωστόσο κατεβαίνουν στους δρόμους για δήθεν προοδευτικές πρωτιές, οι οποίες στην πράξη απλώς δεν υφίστανται. Και, όπως λέει ο λαός, «Όποιος κοιμάται στα χαμομήλια, μην τον ξυπνάς». Μόνο ο Ολάντ δεν κοιμάται και εφαρμόζει κατά γράμμα την πολιτική γραμμή της Μέρκελ. Ποια αλληλεγγύη στην Ελλάδα; Ακριβώς μετά τη δήλωση για υποστήριξη «Εγώ θα βοηθήσω τους Έλληνες», υπέγραψε και έστειλε δύο εργοστάσια της Renault στην Αφρική. Δεν τον αδικώ, πρώην αποικίες τους είναι και για ξεζούμισμα ό,τι πρέπει. Σου λέει, για την Ελλάδα έχουμε χρόνο ακόμα.
Και έρχομαι στην αγαπημένη μας και πολύ καλή φίλη, τη Γερμανία. Οι Γερμανοί και σαφώς και οι αλλοδαποί κάτοικοί τους γνωρίζουν παρά πολύ καλά την όλη κατάσταση εντός και εκτός. Ομολογώ πως μου έκανε μεγάλη εντύπωση, μιας και είχα υπολογίσει ότι το σαχλόχαρτο «Bild» και σχεδόν όλος ο γερμανικός Τύπος θα τους είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου. Ο κόσμος μού έλεγε τελείως διαφορετικά πράγματα. Μικροί μεγάλοι, μορφωμένοι ή μη, όμως, γνωρίζουν καλά το οικονομικό παιχνίδι που στήθηκε στις πλάτες της Ελλάδας αλλά και της Ιταλίας, της Ισπανίας κτλ. Σε διεξοδικότερες συζητήσεις βγήκαν και τα δικά τους παράπονα. Οι περικοπές, η αύξηση των φόρων, η μείωση των δαπανών, η κατάργηση των θέσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η κατακόρυφη άνοδος των ενοικίων σε συνδυασμό με την κάλυψη των αναγκών σε τρόφιμα και ρουχισμό ‒ απλώς καμία σχέση με τις τιμές των δύο προηγούμενων ετών. Και για όλα αυτά δεν αρκεί ένας μισθός, μία ψευδαίσθηση για την οποία πολλοί εδώ έτρεφαν θαυμασμό, αφού κατ’ αναλογία και η δική τους κατάσταση οδεύει προς το βάραθρο. Εμείς ό,τι πάθαμε, πάθαμε, εδώ που τα λέμε, δε χάσαμε και πολλά. Ρώτα και τους Γερμανούς τώρα!
Σε συζήτηση ρωτούσε ένας γνωστός τους γύρω: «Ψήφισες τη Μέρκελ;». Και ένας ένας απαντούσε όχι. Κανένας δεν την είχε ψηφίσει, αλλά όλοι την τρώνε στη μούρη. Επιπλέον, δε νοιάζονται πια για τις οικονομικές κρίσεις των άλλων χωρών. Βαρέθηκαν και, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τα εγχώρια σκάνδαλα έχουν άλλη γλύκα. Στο τέλος, βγήκε δειλά δειλά στη φόρα και η απορία που περίμενα να εκφραστεί. Δεν έγινε υπό μορφή ερώτησης αλλά ως κάτι δεδομένο. «Προσέξτε» μου είπαν. «Η ακροδεξιά είναι βαλτή, όπως ήταν βαλτή και εδώ στην κορύφωση της κρίσης. Είναι αυτονόητος ο αποπροσανατολισμός. Οποιαδήποτε κυβέρνηση εφαρμόζει δεξιές πολιτικές χρειάζεται μια ομάδα, συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, για αντίβαρο. Εμείς τους σταματήσαμε εγκαίρως λόγω του στίγματος. Φροντίστε να το κάνετε και εσείς!».
Οι μισοί Γερμανοί δε δουλεύουν, ενώ δουλεύουν όλοι οι μετανάστες. Αυτός ήταν και ο απώτερος σκοπός, αλλά να που δεν τους βγήκε ακριβώς όπως το είχαν υπολογίσει. Οι εκάστοτε εύποροι εργοδότες, άλλωστε, δε νοιάστηκαν για την εθνικότητα του εργατικού δυναμικού τους, αρκεί να ανταμείβεται η εργατοώρα, έστω και μέσω γραφείου, ένα ευρώ την ώρα! Ας μην επεκταθώ και στη μαύρη εργασία ή στο ότι στη Γερμανία δεν κόβουν αποδείξεις! Στην αντίστοιχη Δ.Ο.Υ. δε δίνει κανένας ρολά και χαρτιά στην εφορία! Έχουν άλλο σύστημα και άλλον τρόπο πληρωμών των λογαριασμών και των φόρων μέσω τραπέζης, όλα, και τα τεκμήρια, είναι προκαθορισμένα.
Το μεγαλύτερο παράπονό τους είναι ότι θα μπορούσαν να έχουν αποφύγει πολλά. Αυτά που εμείς δε θέλαμε και αναγκάζονται άλλοι να πληρώσουν. Τι μας έλειπε στην Ελλάδα και δεν το κάναμε; Και μου το είπε ο Γερμανός: «Βγάζετε εκατομμύρια το χρόνο, και μόνο από τα νησιά σας. Ποια χώρα έχει πάνω από δέκα γνωστά νησιά; Δέκα εκατομμύρια στόματα έχετε να ταΐσετε μόνο. Θα έπρεπε να ήσασταν η πιο πλούσια χώρα στον κόσμο!». Και συμφώνησα μαζί του, αλλά του επισήμανα πως ακριβώς για αυτόν το λόγο γίνεται αυτό το οικονομικό πανηγύρι. Και εκείνος συμπλήρωσε με τις πλάτες της Γερμανίας και άλλων χωρών. Αποτέλεσμα;
Για ένα μήνα παρακολουθούσα το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο με κορυφαία αυτά της τράπεζας Deutsche Bank και πολύ γνωστών ασφαλιστικών εταιριών, που εμπλέκονται και με τις αυστριακές τράπεζες. Και συνεχίζουν να αναστηλώνουν και να φτιάχνουν τα τεράστια κτίρια των τραπεζών. Παρωδία φιγούρας και δε συμμαζεύεται. Οι δε Γερμανοί είναι μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, αρκεί να παραμένει η τιμή της μπίρας κάτω από ένα ευρώ, κι ας ρίχνουν τα εκατοστάευρα σωρό στα αυτόματα (φρουτάκια). Αυτά και τα πυρηνικά εργοστάσια δεν πρόκειται να αποσύρει η Μέρκελ, γιατί είναι πολλά τα λεφτά. Και έτσι κατά τις έξι το απόγευμα είναι όλοι μεθυσμένοι και ευτυχισμένοι, ενώ όποιος καταφέρει να έχει φύγει για σπίτι μέχρι τις οκτώ είναι ακόμα πιο ευτυχισμένος. Τότε ξεκινάει το prime time με τις εκπομπές, γνωστές σε εμάς ως «οικογενειακές ιστορίες». Όσοι βρίσκονται ακόμα έξω τις βιώνουν ζωντανά στις πλατείες και στους σταθμούς των τρένων. Δέκα η ώρα έχει πέσει «χολέρα» ή «βόμβα» –καμιά φορά και κυριολεκτικά–, έντεκα και μισή, εάν δεν έχεις μαχαιρωθεί, μπορείς να μείνεις και έως το πρωί, αφού μετά τα μεσάνυχτα δεν κινδυνεύεις άλλο, αρκεί να έχεις πάνω σου ταυτότητα. Γενικά, σε κάθε περίπτωση είναι καλό να έχεις ταυτότητα: Για ποτό, για τσιγάρα, για οξυγόνο!
Αυτά, βέβαια, ισχύουν στις μεγάλες πόλεις. Πιο έξω στις συνοικίες και τα χωριά είναι πολύ ωραία, πιο ήσυχα από νεκροταφείο. Όχι, δε θέλω να σας τρομάξω. Η Γερμανία είναι μία ωραία χώρα και όσοι το σκέφτεστε να την κάνετε από εδώ για μετανάστες, κάντε το γρήγορα, γιατί μετά δεν έχει! Για τους εδώ δε θα γράψω σχεδόν τίποτα παρά μόνο τούτο. Ας συνεχίσουμε έτσι. Γιατί να αλλάξουμε; Μια χαρά το πάμε. Ούτως ή άλλως ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Είναι αργά για συζητήσεις και αναλύσεις. Ό,τι κατάλαβε ο καθένας. Στο νέο κόσμο το παιχνίδι ξεκίνησε. Έχει κανόνες και τους ξέρουμε. Δεν έχει επιστροφή στην αφετηρία. Τα λάθη πληρώνονται, και όποιος πρόκειται να βγει θα βγει!
Καλό και τρελό 2013
Λεωνίδας Θεοδωρίδης
Και έρχομαι στην αγαπημένη μας και πολύ καλή φίλη, τη Γερμανία. Οι Γερμανοί και σαφώς και οι αλλοδαποί κάτοικοί τους γνωρίζουν παρά πολύ καλά την όλη κατάσταση εντός και εκτός. Ομολογώ πως μου έκανε μεγάλη εντύπωση, μιας και είχα υπολογίσει ότι το σαχλόχαρτο «Bild» και σχεδόν όλος ο γερμανικός Τύπος θα τους είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου. Ο κόσμος μού έλεγε τελείως διαφορετικά πράγματα. Μικροί μεγάλοι, μορφωμένοι ή μη, όμως, γνωρίζουν καλά το οικονομικό παιχνίδι που στήθηκε στις πλάτες της Ελλάδας αλλά και της Ιταλίας, της Ισπανίας κτλ. Σε διεξοδικότερες συζητήσεις βγήκαν και τα δικά τους παράπονα. Οι περικοπές, η αύξηση των φόρων, η μείωση των δαπανών, η κατάργηση των θέσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η κατακόρυφη άνοδος των ενοικίων σε συνδυασμό με την κάλυψη των αναγκών σε τρόφιμα και ρουχισμό ‒ απλώς καμία σχέση με τις τιμές των δύο προηγούμενων ετών. Και για όλα αυτά δεν αρκεί ένας μισθός, μία ψευδαίσθηση για την οποία πολλοί εδώ έτρεφαν θαυμασμό, αφού κατ’ αναλογία και η δική τους κατάσταση οδεύει προς το βάραθρο. Εμείς ό,τι πάθαμε, πάθαμε, εδώ που τα λέμε, δε χάσαμε και πολλά. Ρώτα και τους Γερμανούς τώρα!
Σε συζήτηση ρωτούσε ένας γνωστός τους γύρω: «Ψήφισες τη Μέρκελ;». Και ένας ένας απαντούσε όχι. Κανένας δεν την είχε ψηφίσει, αλλά όλοι την τρώνε στη μούρη. Επιπλέον, δε νοιάζονται πια για τις οικονομικές κρίσεις των άλλων χωρών. Βαρέθηκαν και, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τα εγχώρια σκάνδαλα έχουν άλλη γλύκα. Στο τέλος, βγήκε δειλά δειλά στη φόρα και η απορία που περίμενα να εκφραστεί. Δεν έγινε υπό μορφή ερώτησης αλλά ως κάτι δεδομένο. «Προσέξτε» μου είπαν. «Η ακροδεξιά είναι βαλτή, όπως ήταν βαλτή και εδώ στην κορύφωση της κρίσης. Είναι αυτονόητος ο αποπροσανατολισμός. Οποιαδήποτε κυβέρνηση εφαρμόζει δεξιές πολιτικές χρειάζεται μια ομάδα, συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, για αντίβαρο. Εμείς τους σταματήσαμε εγκαίρως λόγω του στίγματος. Φροντίστε να το κάνετε και εσείς!».
Οι μισοί Γερμανοί δε δουλεύουν, ενώ δουλεύουν όλοι οι μετανάστες. Αυτός ήταν και ο απώτερος σκοπός, αλλά να που δεν τους βγήκε ακριβώς όπως το είχαν υπολογίσει. Οι εκάστοτε εύποροι εργοδότες, άλλωστε, δε νοιάστηκαν για την εθνικότητα του εργατικού δυναμικού τους, αρκεί να ανταμείβεται η εργατοώρα, έστω και μέσω γραφείου, ένα ευρώ την ώρα! Ας μην επεκταθώ και στη μαύρη εργασία ή στο ότι στη Γερμανία δεν κόβουν αποδείξεις! Στην αντίστοιχη Δ.Ο.Υ. δε δίνει κανένας ρολά και χαρτιά στην εφορία! Έχουν άλλο σύστημα και άλλον τρόπο πληρωμών των λογαριασμών και των φόρων μέσω τραπέζης, όλα, και τα τεκμήρια, είναι προκαθορισμένα.
Το μεγαλύτερο παράπονό τους είναι ότι θα μπορούσαν να έχουν αποφύγει πολλά. Αυτά που εμείς δε θέλαμε και αναγκάζονται άλλοι να πληρώσουν. Τι μας έλειπε στην Ελλάδα και δεν το κάναμε; Και μου το είπε ο Γερμανός: «Βγάζετε εκατομμύρια το χρόνο, και μόνο από τα νησιά σας. Ποια χώρα έχει πάνω από δέκα γνωστά νησιά; Δέκα εκατομμύρια στόματα έχετε να ταΐσετε μόνο. Θα έπρεπε να ήσασταν η πιο πλούσια χώρα στον κόσμο!». Και συμφώνησα μαζί του, αλλά του επισήμανα πως ακριβώς για αυτόν το λόγο γίνεται αυτό το οικονομικό πανηγύρι. Και εκείνος συμπλήρωσε με τις πλάτες της Γερμανίας και άλλων χωρών. Αποτέλεσμα;
Για ένα μήνα παρακολουθούσα το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο με κορυφαία αυτά της τράπεζας Deutsche Bank και πολύ γνωστών ασφαλιστικών εταιριών, που εμπλέκονται και με τις αυστριακές τράπεζες. Και συνεχίζουν να αναστηλώνουν και να φτιάχνουν τα τεράστια κτίρια των τραπεζών. Παρωδία φιγούρας και δε συμμαζεύεται. Οι δε Γερμανοί είναι μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, αρκεί να παραμένει η τιμή της μπίρας κάτω από ένα ευρώ, κι ας ρίχνουν τα εκατοστάευρα σωρό στα αυτόματα (φρουτάκια). Αυτά και τα πυρηνικά εργοστάσια δεν πρόκειται να αποσύρει η Μέρκελ, γιατί είναι πολλά τα λεφτά. Και έτσι κατά τις έξι το απόγευμα είναι όλοι μεθυσμένοι και ευτυχισμένοι, ενώ όποιος καταφέρει να έχει φύγει για σπίτι μέχρι τις οκτώ είναι ακόμα πιο ευτυχισμένος. Τότε ξεκινάει το prime time με τις εκπομπές, γνωστές σε εμάς ως «οικογενειακές ιστορίες». Όσοι βρίσκονται ακόμα έξω τις βιώνουν ζωντανά στις πλατείες και στους σταθμούς των τρένων. Δέκα η ώρα έχει πέσει «χολέρα» ή «βόμβα» –καμιά φορά και κυριολεκτικά–, έντεκα και μισή, εάν δεν έχεις μαχαιρωθεί, μπορείς να μείνεις και έως το πρωί, αφού μετά τα μεσάνυχτα δεν κινδυνεύεις άλλο, αρκεί να έχεις πάνω σου ταυτότητα. Γενικά, σε κάθε περίπτωση είναι καλό να έχεις ταυτότητα: Για ποτό, για τσιγάρα, για οξυγόνο!
Αυτά, βέβαια, ισχύουν στις μεγάλες πόλεις. Πιο έξω στις συνοικίες και τα χωριά είναι πολύ ωραία, πιο ήσυχα από νεκροταφείο. Όχι, δε θέλω να σας τρομάξω. Η Γερμανία είναι μία ωραία χώρα και όσοι το σκέφτεστε να την κάνετε από εδώ για μετανάστες, κάντε το γρήγορα, γιατί μετά δεν έχει! Για τους εδώ δε θα γράψω σχεδόν τίποτα παρά μόνο τούτο. Ας συνεχίσουμε έτσι. Γιατί να αλλάξουμε; Μια χαρά το πάμε. Ούτως ή άλλως ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Είναι αργά για συζητήσεις και αναλύσεις. Ό,τι κατάλαβε ο καθένας. Στο νέο κόσμο το παιχνίδι ξεκίνησε. Έχει κανόνες και τους ξέρουμε. Δεν έχει επιστροφή στην αφετηρία. Τα λάθη πληρώνονται, και όποιος πρόκειται να βγει θα βγει!
Καλό και τρελό 2013
Λεωνίδας Θεοδωρίδης
RSS Feed
