Λάβετε θέσεις
γράφει ο Λεωνίδας Θεοδωρίδης
Ο καθένας και η καθεμία αγωνίζεται από τη θέση του/της. Τα ζητήματα είναι καθημερινά πολλά. Είναι η εγχώρια «κρίση» που φτάνει στο απόγειό της, είναι οι εκατοντάδες νεκροί στην Αίγυπτο, είναι και ο νεαρός της φωτογραφίας που εκλιπαρεί για βοήθεια.
Κι αν φαίνεται πως δίνω περισσότερη έμφαση στα γεγονότα της Ρωσίας, είναι επειδή αυτές τις μέρες τρέχουν εκεί. Κι αν αναφέρομαι περισσότερο στο συγκεκριμένο ζήτημα, συγχωρέστε με, είναι επειδή εκεί πονάω περισσότερο, χωρίς να ξεχνάω και τα πολλά άλλα θέματα που απασχολούν, αγχώνουν, πιέζουν, σκοτώνουν… Γιατί δεν είναι μόνο η Ρωσία.
Δεν περιμένω από τη φίλη μου να ασχοληθεί αποκλειστικά μ’ αυτό όταν θα πάει στην ΕΡΤ. Δεν περιμένω να ασχοληθεί αποκλειστικά μ’ αυτό ο φίλος μου που θα κατέβει στους δρόμους με την ΟΛΜΕ. Δεν περιμένω από κανέναν, ούτε από τον/τη συνοδοιπόρο μου να ασχοληθεί αν νιώθει την ανάγκη να δώσει περισσότερη έμφαση στην υγεία, στο περιβάλλον, στα ζωάκια, στους επικείμενους πολέμους και στα τρόλεϊ… Ο καθένας και η καθεμία όπως νιώθει και μπορεί καλύτερα.
Το να αγωνίζεσαι για κάτι μόνο και μόνο για να είχαμε να λέμε δε λέει κάτι. Θέλω δράσεις με πάθος! Θέλω ανθρώπους να κινητοποιούνται επειδή το θέλουν πολύ! Όχι φανατισμένοι που θα περιορίσουν τον αγώνα των άλλων, ούτε όσοι και όσες καυχώνται για τους αγώνες τους με το πόσο ξύλο έχουν φάει ή πόσες φορές μπαινοβγαίνανε στο τμήμα, γιατί η επιτυχία στον ακτιβισμό είναι στο να μην φτάνεις εκεί!
Κι ας μην είναι κανένα κείμενο, αλλά και μία φωτογραφία, μία ζωγραφιά, ένα ποίημα, ένα τραγούδι ή χορός! Ακόμα και η διαδικτυακή δράση έχει τη δική της διάσταση. Το να κρίνουμε και να μετράμε είναι παθητικό. Ας σεβαστούμε και το χρόνο που αφιερώνει κάποιος/κάποια. Γιατί είναι λίγος και τα προσωπικά προβλήματα εξίσου πολλά και δύσκολα να αντιμετωπιστούν. Κι αν όχι αυτό, ας σεβαστούμε εμάς και το χρόνο και την ενέργεια που διαθέτουμε για άλλους. Το να εκδηλώνεσαι και να εκφράζεσαι είναι το ζητούμενο! Το πώς, πού και πότε δεν έχει σημασία στον κοινό σκοπό, στο ίδιο αποτέλεσμα. Κι αν δε βλέπουμε άμεσα αποτελέσματα, είναι επειδή το σύμπαν μετράει αλλιώς. Κι αν δεν προλάβουμε να δούμε το ποθούμενο, είναι επειδή δεν το κάνεις για σένα αλλά για τους επόμενους. Χωράνε όλοι και όλες, δυνατοί και αδύναμοι. Αυτό που δε χωράει είναι η ματαιοδοξία πάνω στην οποία ποντάρει ό,τι θέλει να σε τσακίσει! Η εγρήγορση και η επισήμανση στη δυστυχία είναι αυτά που θέλουν να καταστείλουν και να φιμώσουν.
Δεν τρέχουν όλοι και όλες τα ίδια μέτρα, ούτε στον ίδιο χρόνο. Τρέχουν όμως! Κι αν πέρασα τελευταίος το τέρμα, εγώ θα συνεχίσω και θα τρέξω άλλον ένα γύρο, γιατί πρέπει να με δούνε, θέλω να τους πω κάτι. Ίσως κατέβει κάποιος ή κάποια από τις εξέδρες και τρέξει μαζί μου. Μπορεί να μη τρέξει μαζί μου στην ίδια λωρίδα με μένα, αλλά στη διπλανή και άλλοι στην παρά άλλη. Κάποια στιγμή θα με προσπεράσεις και θα μπεις μπροστά στο δικό μου διάδρομο για να με «τραβήξεις». Δε θα σταματήσω μέχρι να με ακολουθήσουν, και τότε θα δίνουμε ο ένας στον άλλον τη σκυτάλη! Και όταν δω πως με πλησιάζεις, θα σε αφήσω να περάσεις και θα πάω δίπλα να συνεχίσω εκεί. Ίσως περάσω και το δικό μου τέρμα, ίσως τελειώσει ο χρόνος μου ή απλώς να με πυροβολήσει ο αφέτης. Ο καθένας και η καθεμία αγωνίζεται από τη θέση του/της!
Λάβετε θέσεις, έτοιμοι;
Λεωνίδας Θεοδωρίδης
Κι αν φαίνεται πως δίνω περισσότερη έμφαση στα γεγονότα της Ρωσίας, είναι επειδή αυτές τις μέρες τρέχουν εκεί. Κι αν αναφέρομαι περισσότερο στο συγκεκριμένο ζήτημα, συγχωρέστε με, είναι επειδή εκεί πονάω περισσότερο, χωρίς να ξεχνάω και τα πολλά άλλα θέματα που απασχολούν, αγχώνουν, πιέζουν, σκοτώνουν… Γιατί δεν είναι μόνο η Ρωσία.
Δεν περιμένω από τη φίλη μου να ασχοληθεί αποκλειστικά μ’ αυτό όταν θα πάει στην ΕΡΤ. Δεν περιμένω να ασχοληθεί αποκλειστικά μ’ αυτό ο φίλος μου που θα κατέβει στους δρόμους με την ΟΛΜΕ. Δεν περιμένω από κανέναν, ούτε από τον/τη συνοδοιπόρο μου να ασχοληθεί αν νιώθει την ανάγκη να δώσει περισσότερη έμφαση στην υγεία, στο περιβάλλον, στα ζωάκια, στους επικείμενους πολέμους και στα τρόλεϊ… Ο καθένας και η καθεμία όπως νιώθει και μπορεί καλύτερα.
Το να αγωνίζεσαι για κάτι μόνο και μόνο για να είχαμε να λέμε δε λέει κάτι. Θέλω δράσεις με πάθος! Θέλω ανθρώπους να κινητοποιούνται επειδή το θέλουν πολύ! Όχι φανατισμένοι που θα περιορίσουν τον αγώνα των άλλων, ούτε όσοι και όσες καυχώνται για τους αγώνες τους με το πόσο ξύλο έχουν φάει ή πόσες φορές μπαινοβγαίνανε στο τμήμα, γιατί η επιτυχία στον ακτιβισμό είναι στο να μην φτάνεις εκεί!
Κι ας μην είναι κανένα κείμενο, αλλά και μία φωτογραφία, μία ζωγραφιά, ένα ποίημα, ένα τραγούδι ή χορός! Ακόμα και η διαδικτυακή δράση έχει τη δική της διάσταση. Το να κρίνουμε και να μετράμε είναι παθητικό. Ας σεβαστούμε και το χρόνο που αφιερώνει κάποιος/κάποια. Γιατί είναι λίγος και τα προσωπικά προβλήματα εξίσου πολλά και δύσκολα να αντιμετωπιστούν. Κι αν όχι αυτό, ας σεβαστούμε εμάς και το χρόνο και την ενέργεια που διαθέτουμε για άλλους. Το να εκδηλώνεσαι και να εκφράζεσαι είναι το ζητούμενο! Το πώς, πού και πότε δεν έχει σημασία στον κοινό σκοπό, στο ίδιο αποτέλεσμα. Κι αν δε βλέπουμε άμεσα αποτελέσματα, είναι επειδή το σύμπαν μετράει αλλιώς. Κι αν δεν προλάβουμε να δούμε το ποθούμενο, είναι επειδή δεν το κάνεις για σένα αλλά για τους επόμενους. Χωράνε όλοι και όλες, δυνατοί και αδύναμοι. Αυτό που δε χωράει είναι η ματαιοδοξία πάνω στην οποία ποντάρει ό,τι θέλει να σε τσακίσει! Η εγρήγορση και η επισήμανση στη δυστυχία είναι αυτά που θέλουν να καταστείλουν και να φιμώσουν.
Δεν τρέχουν όλοι και όλες τα ίδια μέτρα, ούτε στον ίδιο χρόνο. Τρέχουν όμως! Κι αν πέρασα τελευταίος το τέρμα, εγώ θα συνεχίσω και θα τρέξω άλλον ένα γύρο, γιατί πρέπει να με δούνε, θέλω να τους πω κάτι. Ίσως κατέβει κάποιος ή κάποια από τις εξέδρες και τρέξει μαζί μου. Μπορεί να μη τρέξει μαζί μου στην ίδια λωρίδα με μένα, αλλά στη διπλανή και άλλοι στην παρά άλλη. Κάποια στιγμή θα με προσπεράσεις και θα μπεις μπροστά στο δικό μου διάδρομο για να με «τραβήξεις». Δε θα σταματήσω μέχρι να με ακολουθήσουν, και τότε θα δίνουμε ο ένας στον άλλον τη σκυτάλη! Και όταν δω πως με πλησιάζεις, θα σε αφήσω να περάσεις και θα πάω δίπλα να συνεχίσω εκεί. Ίσως περάσω και το δικό μου τέρμα, ίσως τελειώσει ο χρόνος μου ή απλώς να με πυροβολήσει ο αφέτης. Ο καθένας και η καθεμία αγωνίζεται από τη θέση του/της!
Λάβετε θέσεις, έτοιμοι;
Λεωνίδας Θεοδωρίδης
RSS Feed
