Γεμιστήρες μίσους
γράφει ο Λεωνίδας Θεοδωρίδης
Πέρασε και τούτο το καλοκαίρι! Ένα αρκετά δύσκολο για πολλούς, αφού τη θέση των διακοπών πήραν η μικρής διάρκειας αποδράσεις και τα προγραμματισμένα μπάνια τα σαββατοκύριακα. Άλλο τόσο δύσκολο, και ίσως περισσότερο, θα είναι και το φετινό φθινόπωρο. Από τα λίγα καλά θα είναι ο σχετικά καλός καιρός για την εποχή και το άφθονο γέλιο ‒κωμικοτραγικό–, που ξεκίνησε ήδη από της αρχές του μήνα τόσο στα δελτία των καναλιών όσο και στα μπλογκ του διαδικτύου. Ο λόγος για το «κλέφτες και αστυνόμοι». Τώρα ποιοι είναι οι κλέφτες και ποιοι οι αστυνόμοι ας το αφήσουμε καλύτερα, μιας και οι κλέφτες αποφάσισαν να παραδοθούν από μόνοι τους, μπας και εξασφαλίσουν στέγη, σίτιση, ρεύμα και ζεστό νερό στις φυλακές. Οι αστυνόμοι, από την άλλη, έπιασαν τα πινέλα και τις λινάτσες και κατεβαίνουν στο δρόμο, λίγο αμήχανοι βεβαία, αλλά όπως λέει και ο λαός: Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά!
Ερχόμαστε τώρα στο πλέον φλέγον θέμα των ημερών, που, αν δεν αντιμετωπιστεί σύντομα, τα πράγματα θα είναι πολύ δυσοίωνα. Η στοχευμένη προπαγάνδα που ξεκίνησε απ’ έξω, ένα χρόνο και πλέον ήδη, αρχίζει να αποδίδει καρπούς και να γίνεται όλο και πιο προφανής στον κόσμο. Δεν εννοώ, βέβαια, κάτι σαν «ψωνίστε ελληνικά προϊόντα, αλλά, όπως θα χαιρετάτε ναζιστικά, κρύψτε τη σακούλα του Lidl». H Ψαλιδο-Τρόικα συνεχίζει κανονικά το έργο της υποδεικνύοντάς μας παράλληλα και τον «αποδιοπομπαίο τράγο». Όχι έναν όχι δυο αλλά πολλούς τράγους. Μαύρους τράγους, χοντρούς τράγους, ομοφυλόφιλους τράγους, ανάπηρους τράγους, τράγους χωρίς τρίχωμα και τράγους με ένα κέρατο!… Και, για να λειτουργήσει όλο αυτό υπέρ της, θα πρέπει να μπουν και οι «κομπάρσοι» εκτελεστές, όπως είχα γράψει και στο παρελθόν (βλ. στο τέλος).
Η συνταγή είναι πάντα η ίδια και εύκολα «δένει το γλυκό». Νωρίς ή αργά, με συγκεκριμένες κινήσεις, όπως αυτές των ψευτορεπορτάζ για παρακρατικά μπλογκ (ακόμα και για επίσημες ιστοσελίδες), και με τη συνεχή υπενθύμιση του για το ποιος/ποιοι υποτίθεται ότι μας φταίνε καταφέρνουν να μας αποπροσανατολίσουν πλήρως από το ουσιαστικό πρόβλημα και το πραγματικό πρόσωπο του εχθρού. Έτσι επιτυγχάνει έντεχνα το μεταξύ μας «φάγωμα». Και καλά οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, που λόγω παρόμοιων καταστάσεων στο παρελθόν είναι πιο υποψιασμένοι, μία μεγάλη μερίδα νέων, όμως, είναι ικανή να φάει ακόμα και το σκατό που θα της σερβίρουν! Ναι, πολύ σωστά διαβάσατε. Οι «καλιγουλίστικες» πρακτικές σε μία νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία καρμπόν αυτής ενός 4ου Ράιχ κοπρολάγνων (βλ. «Σαλό ή 120 Μέρες στα Σόδομα») θα μας ταίριαζαν γάντι. Μην τρομάζετε, το πολύ πολύ να αναφερθώ ξανά στο άρθρο αυτό όταν θα αρχίζει να μας έρχεται η μυρωδιά!
Θα δούμε σημεία και τέρατα, όχι όμως ανάλογα των εκκλησιαστικών μπεστ σέλερ, αλλά ενός αρχαίου σχεδίου, που ακολουθείται πιστά και περνά από τη μία γενιά μελών στην άλλη με σαφή οικονομικό προσανατολισμό. Υπάρχει τεράστια εννοιολογική απόσταση μεταξύ ενός ψευδεπίγραφου και ενός θεόπνευστου κειμένου, όχι ότι δεν εμφανίζεται και μία προειδοποίηση σε κάθε δεύτερη παραβολή. Όποιο κείμενο και να πιάσει κανείς υπάρχει ο ίδιος παρανομαστής! Έτσι, λοιπόν, ένας κοινός νους καταλαβαίνει πολύ εύκολα προς τα πού πάει το πράγμα. Η φράση «εξ ουρανού θα έρθει η λύση» είναι η καθησυχαστική, που ισχύει και για όσους δεν έχουν θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά απλώς μεταφράζουν τους αγγέλους σε εξωγήινους. Να υπενθυμίσω, όμως, πως η ανθρώπινη και «εσωγήινη» ιστορία έχει αποδείξει ότι η λύση έρχεται ή από τις δικές μας ενέργειες και πράξεις ή από την απόλυτη αδράνεια, που επίσης απλώς μεταφράζεται σε θάνατο, και έτσι η φράση μεταβάλλεται σε «εκ βαθέων ‒σαν εξομολόγηση‒ θα έρθει η λύση», και ησυχάζουμε μια και καλή.
Δεν αναφέρομαι σε καμία περίπτωση στην ηρωική φράση των προγόνων μας «Ελευθερία ή Θάνατος», αλλά στο γεγονός ότι βλέπω παιδιά που έχουν στηθεί από μάλλον στερημένα αγαθών προθέσεων άτομα πόζα με την σβάστικα στο κούτελο και από κάτω με τη διευκρίνηση ότι πρόκειται για αρχαίο ρωμαϊκό χαιρετισμό τύπου «Ave Caesar», λες και αυτό το σώζει. Προβάλλεται όλο το αστοιχείωτο «βάθος», ενώ εξευτελίζεται η ελληνική ιστορία και ολόκληρη η ιδέα του Ελληνισμού, αφήνοντας κατά μέρος την ασέβεια απέναντι στους παππούδες μας είτε από τα δεξιά είτε από τα αριστερά, δεν έχει καμία σημασία πλέον. «Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί» και όποιος το αρνείται πλανάται πλάνην οικτράν. Υπόψιν, όμως, ο εχθρός είναι διπρόσωπος και ελίσσεται, αυτό τον κάνει να κερδίζει έδαφος. Στα άκρα είναι αδύναμος και ας μας φαίνεται το έντονο ως πιο δυνατό. Εν προκειμένω, όσο πιο πολύ συγκλίνει προς την κατεύθυνση του ενιαίου και πιο ανεξαρτήτου ή φιλελεύθερου πνεύματος, τόσο πιο εύκολα μπορεί να βρεθεί ανάμεσά μας, ακόμα και ακριβώς δίπλα σου!
Θα μου πείτε: «Και ποιον να εμπιστευτούμε; Το πνευματικό μάς το αφαίρεσες, το ιδεολογικό μάς το αφαίρεσες, τι μένει επομένως;». Το συναίσθημα! Γίνεται ο νούμερο ένα στόχος, προκειμένου να επιτευχθεί η ανθρώπινη αποκτήνωση, αν και, εδώ που τα λέμε, μπορεί τα ζώα να έχουν περισσότερο συναίσθημα. Το θέμα είναι πως, αν καταστήσεις τον άνθρωπο ανίκανο να αισθάνεται, μπορεί να γίνει το τέλειο ρομπότ. Ένα ανδροϊδές, που θα κινείται σαν μαριονέτα στα χέρια του οποιουδήποτε δεν ένιωσε ποτέ, δεν αγαπήθηκε ποτέ και δεν μπορεί να αγαπήσει. Ποιος θα το πίστευε ότι ένας μηχανισμός απόσυναισθηματοποίησης θα αποτελούσε ένα είδος υπερόπλου, γεμίζοντας τον κόσμο με ανέραστους υστερικούς, οι οποίοι στη συνέχεια, αυτοματοποιημένα πλέον, θα πυροβολούνταν μεταξύ τους με σφαίρες μίσους. Ένα συναίσθημα που πονά πολύ περισσότερο από μία αληθινή σφαίρα, αλλά που μπορεί να σε οδηγήσει εξίσου γρήγορα στον πραγματικό θάνατο!
STOP BULLYING – STOP RACISM
Λεωνίδας Θεοδωρίδης
_________
- Επιστροφές = Καταστροφές
- And the Oscar goes to... Greece
- Wie Bitte?
- MATRIX ‒ Η Εικονική Πραγματικότητα
Ερχόμαστε τώρα στο πλέον φλέγον θέμα των ημερών, που, αν δεν αντιμετωπιστεί σύντομα, τα πράγματα θα είναι πολύ δυσοίωνα. Η στοχευμένη προπαγάνδα που ξεκίνησε απ’ έξω, ένα χρόνο και πλέον ήδη, αρχίζει να αποδίδει καρπούς και να γίνεται όλο και πιο προφανής στον κόσμο. Δεν εννοώ, βέβαια, κάτι σαν «ψωνίστε ελληνικά προϊόντα, αλλά, όπως θα χαιρετάτε ναζιστικά, κρύψτε τη σακούλα του Lidl». H Ψαλιδο-Τρόικα συνεχίζει κανονικά το έργο της υποδεικνύοντάς μας παράλληλα και τον «αποδιοπομπαίο τράγο». Όχι έναν όχι δυο αλλά πολλούς τράγους. Μαύρους τράγους, χοντρούς τράγους, ομοφυλόφιλους τράγους, ανάπηρους τράγους, τράγους χωρίς τρίχωμα και τράγους με ένα κέρατο!… Και, για να λειτουργήσει όλο αυτό υπέρ της, θα πρέπει να μπουν και οι «κομπάρσοι» εκτελεστές, όπως είχα γράψει και στο παρελθόν (βλ. στο τέλος).
Η συνταγή είναι πάντα η ίδια και εύκολα «δένει το γλυκό». Νωρίς ή αργά, με συγκεκριμένες κινήσεις, όπως αυτές των ψευτορεπορτάζ για παρακρατικά μπλογκ (ακόμα και για επίσημες ιστοσελίδες), και με τη συνεχή υπενθύμιση του για το ποιος/ποιοι υποτίθεται ότι μας φταίνε καταφέρνουν να μας αποπροσανατολίσουν πλήρως από το ουσιαστικό πρόβλημα και το πραγματικό πρόσωπο του εχθρού. Έτσι επιτυγχάνει έντεχνα το μεταξύ μας «φάγωμα». Και καλά οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, που λόγω παρόμοιων καταστάσεων στο παρελθόν είναι πιο υποψιασμένοι, μία μεγάλη μερίδα νέων, όμως, είναι ικανή να φάει ακόμα και το σκατό που θα της σερβίρουν! Ναι, πολύ σωστά διαβάσατε. Οι «καλιγουλίστικες» πρακτικές σε μία νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία καρμπόν αυτής ενός 4ου Ράιχ κοπρολάγνων (βλ. «Σαλό ή 120 Μέρες στα Σόδομα») θα μας ταίριαζαν γάντι. Μην τρομάζετε, το πολύ πολύ να αναφερθώ ξανά στο άρθρο αυτό όταν θα αρχίζει να μας έρχεται η μυρωδιά!
Θα δούμε σημεία και τέρατα, όχι όμως ανάλογα των εκκλησιαστικών μπεστ σέλερ, αλλά ενός αρχαίου σχεδίου, που ακολουθείται πιστά και περνά από τη μία γενιά μελών στην άλλη με σαφή οικονομικό προσανατολισμό. Υπάρχει τεράστια εννοιολογική απόσταση μεταξύ ενός ψευδεπίγραφου και ενός θεόπνευστου κειμένου, όχι ότι δεν εμφανίζεται και μία προειδοποίηση σε κάθε δεύτερη παραβολή. Όποιο κείμενο και να πιάσει κανείς υπάρχει ο ίδιος παρανομαστής! Έτσι, λοιπόν, ένας κοινός νους καταλαβαίνει πολύ εύκολα προς τα πού πάει το πράγμα. Η φράση «εξ ουρανού θα έρθει η λύση» είναι η καθησυχαστική, που ισχύει και για όσους δεν έχουν θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά απλώς μεταφράζουν τους αγγέλους σε εξωγήινους. Να υπενθυμίσω, όμως, πως η ανθρώπινη και «εσωγήινη» ιστορία έχει αποδείξει ότι η λύση έρχεται ή από τις δικές μας ενέργειες και πράξεις ή από την απόλυτη αδράνεια, που επίσης απλώς μεταφράζεται σε θάνατο, και έτσι η φράση μεταβάλλεται σε «εκ βαθέων ‒σαν εξομολόγηση‒ θα έρθει η λύση», και ησυχάζουμε μια και καλή.
Δεν αναφέρομαι σε καμία περίπτωση στην ηρωική φράση των προγόνων μας «Ελευθερία ή Θάνατος», αλλά στο γεγονός ότι βλέπω παιδιά που έχουν στηθεί από μάλλον στερημένα αγαθών προθέσεων άτομα πόζα με την σβάστικα στο κούτελο και από κάτω με τη διευκρίνηση ότι πρόκειται για αρχαίο ρωμαϊκό χαιρετισμό τύπου «Ave Caesar», λες και αυτό το σώζει. Προβάλλεται όλο το αστοιχείωτο «βάθος», ενώ εξευτελίζεται η ελληνική ιστορία και ολόκληρη η ιδέα του Ελληνισμού, αφήνοντας κατά μέρος την ασέβεια απέναντι στους παππούδες μας είτε από τα δεξιά είτε από τα αριστερά, δεν έχει καμία σημασία πλέον. «Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί» και όποιος το αρνείται πλανάται πλάνην οικτράν. Υπόψιν, όμως, ο εχθρός είναι διπρόσωπος και ελίσσεται, αυτό τον κάνει να κερδίζει έδαφος. Στα άκρα είναι αδύναμος και ας μας φαίνεται το έντονο ως πιο δυνατό. Εν προκειμένω, όσο πιο πολύ συγκλίνει προς την κατεύθυνση του ενιαίου και πιο ανεξαρτήτου ή φιλελεύθερου πνεύματος, τόσο πιο εύκολα μπορεί να βρεθεί ανάμεσά μας, ακόμα και ακριβώς δίπλα σου!
Θα μου πείτε: «Και ποιον να εμπιστευτούμε; Το πνευματικό μάς το αφαίρεσες, το ιδεολογικό μάς το αφαίρεσες, τι μένει επομένως;». Το συναίσθημα! Γίνεται ο νούμερο ένα στόχος, προκειμένου να επιτευχθεί η ανθρώπινη αποκτήνωση, αν και, εδώ που τα λέμε, μπορεί τα ζώα να έχουν περισσότερο συναίσθημα. Το θέμα είναι πως, αν καταστήσεις τον άνθρωπο ανίκανο να αισθάνεται, μπορεί να γίνει το τέλειο ρομπότ. Ένα ανδροϊδές, που θα κινείται σαν μαριονέτα στα χέρια του οποιουδήποτε δεν ένιωσε ποτέ, δεν αγαπήθηκε ποτέ και δεν μπορεί να αγαπήσει. Ποιος θα το πίστευε ότι ένας μηχανισμός απόσυναισθηματοποίησης θα αποτελούσε ένα είδος υπερόπλου, γεμίζοντας τον κόσμο με ανέραστους υστερικούς, οι οποίοι στη συνέχεια, αυτοματοποιημένα πλέον, θα πυροβολούνταν μεταξύ τους με σφαίρες μίσους. Ένα συναίσθημα που πονά πολύ περισσότερο από μία αληθινή σφαίρα, αλλά που μπορεί να σε οδηγήσει εξίσου γρήγορα στον πραγματικό θάνατο!
STOP BULLYING – STOP RACISM
Λεωνίδας Θεοδωρίδης
_________
- Επιστροφές = Καταστροφές
- And the Oscar goes to... Greece
- Wie Bitte?
- MATRIX ‒ Η Εικονική Πραγματικότητα
RSS Feed
