Emotions vs σημεία στίξης
Ο γραπτός λόγος έχει τους δικούς του κώδικες επικοινωνίας, ώστε να είναι κατανοητός από τον αναγνώστη. Οι λέξεις από μόνες τους, όσο βατές ή όμορφες ή σπάνιες και αν είναι, κινδυνεύουν να παραποιηθούν και να αλλοιωθεί το νόημά τους, εάν δεν τηρηθούν οι κώδικες επικοινωνίας. Ένας από αυτούς τους κώδικες είναι τα σημεία στίξης που στο διαδικτυακό χώρο αντικαταστάθηκαν από τα γνωστά σε όλους μας emotions.
Τα emotions είναι οι ψηφιακές απεικονίσεις που βρίσκουμε στις εφαρμογές των social media αλλά και των κινητών τηλεφώνων, όπως τις συναντούμε στα μηνύματα − sms. Σκίτσα, σύμβολα, ευφάνταστοι συνδυασμοί, τα οποία παραγκώνισαν αισθητά τα «παραδοσιακά» σημεία στίξης, που στους πιο νέους φαντάζουν ίσως άχρωμα ή, ακόμα χειρότερα, άγνωστα σε σχέση με το πώς και το πότε τα χρησιμοποιούμε.
Ο όρος προέρχεται από τις λέξεις «emotion»=συναίσθημα και «icon»=σύμβολο, σημείο. Κάποιοι βρίσκουν όμορφο και καλόβολο το να χρησιμοποιούν emotions, σε αντίθεση με εκείνους που πιστεύουν πως τα ψηφιακά σύμβολα, αν μη τι άλλο, φτωχαίνουν το κείμενο. Ωστόσο, οι γλωσσολόγοι είναι επιφυλακτικοί καθώς πιστεύουν πως τα ψηφιακά σύμβολα απλουστεύουν κατά πολύ τα γλωσσικά μέσα, με αποτέλεσμα να χάνεται η ολοκληρωμένη συντακτική δομή, χωρίς όμως να σημαίνει απειλή για τον παραδοσιακό γραπτό λόγο.
Από την άλλη, τα σημεία στίξης «αγωνίζονται» να παραμείνουν «ζωντανά» και επίκαιρα στον κόσμο της ηλεκτρονικής κυρίως γραφής. Σημεία στίξης είναι τα σημάδια εκείνα που χρωματίζουν το κείμενο, ώστε να δώσουν στον αναγνώστη να καταλάβει το αποτυπωμένο συναίσθημα ή τη σκέψη ή την απορία κ.λπ. Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό στίζω = κεντώ, χαράζω, τρυπώ, βάζω σημαδάκι, όπως τελεία, κόμμα, ερωτηματικό, θαυμαστικό κ.ά., δίνοντας έτσι το στίγμα τού τι ακριβώς θέλουμε να εκφράσουμε. Σύμφωνα με τον κ. Γιώργο Μπαμπινιώτη, καθηγητή γλωσσολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, τα σημεία στίξης χωρίζονται σε συντακτικά, όπως είναι η τελεία, το κόμμα, η άνω τελεία, οι παρενθέσεις, οι παύλες και τα εισαγωγικά προτάσεως, και σε σχολιαστικά ή κειμενικά, όπως είναι το θαυμαστικό, τα αποσιωπητικά και τα εισαγωγικά λέξεως.
Η πολυπλοκότητα των σημείων στίξης είναι ίσως ένας λόγος εξαιτίας του οποίου τα απλοποιημένα αλλά ευφάνταστα emotions κερδίζουν έδαφος στη διαδικτυακή κοινότητα, χωρίζοντας κατά κάποιον τρόπο τους χρήστες σε εκείνους που τα βρίσκουν χαριτωμένα, δίνοντας συναίσθημα στο γραπτό τους, σε εκείνους που τα θεωρούν υπεύθυνα για την αλλοίωση της έκφρασης ενός κειμένου και σε εκείνους που πιστεύουν πως ο νέος αυτός τρόπος επικοινωνίας ίσως να είναι μια νέα παγκόσμια γλώσσα.
Νεφέλη Πόπη Ζάνη
Τα emotions είναι οι ψηφιακές απεικονίσεις που βρίσκουμε στις εφαρμογές των social media αλλά και των κινητών τηλεφώνων, όπως τις συναντούμε στα μηνύματα − sms. Σκίτσα, σύμβολα, ευφάνταστοι συνδυασμοί, τα οποία παραγκώνισαν αισθητά τα «παραδοσιακά» σημεία στίξης, που στους πιο νέους φαντάζουν ίσως άχρωμα ή, ακόμα χειρότερα, άγνωστα σε σχέση με το πώς και το πότε τα χρησιμοποιούμε.
Ο όρος προέρχεται από τις λέξεις «emotion»=συναίσθημα και «icon»=σύμβολο, σημείο. Κάποιοι βρίσκουν όμορφο και καλόβολο το να χρησιμοποιούν emotions, σε αντίθεση με εκείνους που πιστεύουν πως τα ψηφιακά σύμβολα, αν μη τι άλλο, φτωχαίνουν το κείμενο. Ωστόσο, οι γλωσσολόγοι είναι επιφυλακτικοί καθώς πιστεύουν πως τα ψηφιακά σύμβολα απλουστεύουν κατά πολύ τα γλωσσικά μέσα, με αποτέλεσμα να χάνεται η ολοκληρωμένη συντακτική δομή, χωρίς όμως να σημαίνει απειλή για τον παραδοσιακό γραπτό λόγο.
Από την άλλη, τα σημεία στίξης «αγωνίζονται» να παραμείνουν «ζωντανά» και επίκαιρα στον κόσμο της ηλεκτρονικής κυρίως γραφής. Σημεία στίξης είναι τα σημάδια εκείνα που χρωματίζουν το κείμενο, ώστε να δώσουν στον αναγνώστη να καταλάβει το αποτυπωμένο συναίσθημα ή τη σκέψη ή την απορία κ.λπ. Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό στίζω = κεντώ, χαράζω, τρυπώ, βάζω σημαδάκι, όπως τελεία, κόμμα, ερωτηματικό, θαυμαστικό κ.ά., δίνοντας έτσι το στίγμα τού τι ακριβώς θέλουμε να εκφράσουμε. Σύμφωνα με τον κ. Γιώργο Μπαμπινιώτη, καθηγητή γλωσσολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, τα σημεία στίξης χωρίζονται σε συντακτικά, όπως είναι η τελεία, το κόμμα, η άνω τελεία, οι παρενθέσεις, οι παύλες και τα εισαγωγικά προτάσεως, και σε σχολιαστικά ή κειμενικά, όπως είναι το θαυμαστικό, τα αποσιωπητικά και τα εισαγωγικά λέξεως.
Η πολυπλοκότητα των σημείων στίξης είναι ίσως ένας λόγος εξαιτίας του οποίου τα απλοποιημένα αλλά ευφάνταστα emotions κερδίζουν έδαφος στη διαδικτυακή κοινότητα, χωρίζοντας κατά κάποιον τρόπο τους χρήστες σε εκείνους που τα βρίσκουν χαριτωμένα, δίνοντας συναίσθημα στο γραπτό τους, σε εκείνους που τα θεωρούν υπεύθυνα για την αλλοίωση της έκφρασης ενός κειμένου και σε εκείνους που πιστεύουν πως ο νέος αυτός τρόπος επικοινωνίας ίσως να είναι μια νέα παγκόσμια γλώσσα.
Νεφέλη Πόπη Ζάνη
RSS Feed
