Πιστεύω εις...
γράφει η Νεφέλη Π.Ζ.
Σχεδόν όλοι οι φιλόσοφοι προσπάθησαν κατά καιρούς να αποδείξουν την ύπαρξη ενός υπέρτατου όντος. Σύμφωνα με τη θρησκεία, η πίστη ταυτίζεται με τη βεβαιότητα της ύπαρξης ενός ανώτερου όντος, του Θεού.
Ανέκαθεν ο άνθρωπος είχε την ανάγκη να πιστεύει σε κάτι. Οτιδήποτε. Να έχει πίστη στον εαυτό του, στο Θεό, στα θαύματα, στη φιλία, στον έρωτα, στις αξίες, κ.ο.κ. Πίστη είναι η βεβαιότητα για αυτά που δε βλέπουμε αλλά στα οποία εξακολουθούμε να πιστεύουμε εναποθέτοντας τις ελπίδες μας σ’ αυτά. Και, όπως έλεγε και ο Αϊνστάιν, «χωρίς την πίστη δεν είναι δυνατό να συλλάβουμε την πραγματικότητα με τους θεωρητικούς στοχασμούς μας· χωρίς την πίστη στην εσωτερική αρμονία του κόσμου δεν είναι δυνατό να υπάρξει επιστήμη».
Όλο και περισσότερες έρευνες επιβεβαιώνουν πως η πίστη σε συνδυασμό με την προσευχή έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στην ψυχοσωματική υγεία. Λειτουργούν ως παυσίπονο, διώχνουν το φόβο, μαλακώνουν τα συμπτώματα και ενισχύουν την υπομονή αλλά και επιμονή. Η πίστη σ’ ένα ανώτερο ον δείχνει να έχει θετικό αποτέλεσμα στην οποιαδήποτε θεραπεία, ακόμα και για εκείνους που δεν είναι δεμένοι σε μια συγκεκριμένη θρησκεία και πιστεύουν μέτρια. Η μόνη παρενέργεια που έχει η πίστη ενδεχομένως να είναι ο φανατισμός. Όταν ένα άτομο φανατίζεται με το οτιδήποτε πιστεύει, κινδυνεύει να το «καταπιεί» η ίδια του η πίστη. Είναι αρρωστημένο, θα έλεγα, να προσπαθεί ο καθένας να κερδίσει οπαδούς για αυτό που πιστεύει και παράλογο το αντίθετο, να μισεί και να γελοιοποιεί όσους δεν πιστεύουν τα ίδια με εκείνον. Η πίστη είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και προέρχεται από τα βιώματα που έχει, τις εμπειρίες που απέκτησε.
Όσο για τη θρησκευτική πίστη, ο Θεός είναι ένας για όλους και καθένας τον ευχαριστεί, τον δοξολογεί, τον εκλιπαρεί, ανάλογα με το ποια θρησκεία τού περάσανε στο μέρος που ζει. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που πιστεύουν στην οποιαδήποτε θρησκεία, επειδή ξέρουν γιατί την πιστεύουν και τι αντιπροσωπεύει για εκείνους.
Και, επειδή οι μήνες Νοέμβριος και Δεκέμβριος είναι μήνες που μέσα τους κουβαλάνε πολλές γιορτές, ας μη θυμόμαστε την πίστη μας μόνο αυτούς τους μήνες.
Ας μην ντύνουμε την πίστη μας με αγαθοεργίες, ελεημοσύνες και τα σχετικά μόνο εν όψει μεγάλων εορτών της χριστιανοσύνης μας.
Η πίστη είναι προσωπική υπόθεση και μας ανταμείβει μόνο όταν την παραδεχόμαστε κάθε μέρα, όλον το χρόνο, μέσα από τις πράξεις μας.
Ανέκαθεν ο άνθρωπος είχε την ανάγκη να πιστεύει σε κάτι. Οτιδήποτε. Να έχει πίστη στον εαυτό του, στο Θεό, στα θαύματα, στη φιλία, στον έρωτα, στις αξίες, κ.ο.κ. Πίστη είναι η βεβαιότητα για αυτά που δε βλέπουμε αλλά στα οποία εξακολουθούμε να πιστεύουμε εναποθέτοντας τις ελπίδες μας σ’ αυτά. Και, όπως έλεγε και ο Αϊνστάιν, «χωρίς την πίστη δεν είναι δυνατό να συλλάβουμε την πραγματικότητα με τους θεωρητικούς στοχασμούς μας· χωρίς την πίστη στην εσωτερική αρμονία του κόσμου δεν είναι δυνατό να υπάρξει επιστήμη».
Όλο και περισσότερες έρευνες επιβεβαιώνουν πως η πίστη σε συνδυασμό με την προσευχή έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στην ψυχοσωματική υγεία. Λειτουργούν ως παυσίπονο, διώχνουν το φόβο, μαλακώνουν τα συμπτώματα και ενισχύουν την υπομονή αλλά και επιμονή. Η πίστη σ’ ένα ανώτερο ον δείχνει να έχει θετικό αποτέλεσμα στην οποιαδήποτε θεραπεία, ακόμα και για εκείνους που δεν είναι δεμένοι σε μια συγκεκριμένη θρησκεία και πιστεύουν μέτρια. Η μόνη παρενέργεια που έχει η πίστη ενδεχομένως να είναι ο φανατισμός. Όταν ένα άτομο φανατίζεται με το οτιδήποτε πιστεύει, κινδυνεύει να το «καταπιεί» η ίδια του η πίστη. Είναι αρρωστημένο, θα έλεγα, να προσπαθεί ο καθένας να κερδίσει οπαδούς για αυτό που πιστεύει και παράλογο το αντίθετο, να μισεί και να γελοιοποιεί όσους δεν πιστεύουν τα ίδια με εκείνον. Η πίστη είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και προέρχεται από τα βιώματα που έχει, τις εμπειρίες που απέκτησε.
Όσο για τη θρησκευτική πίστη, ο Θεός είναι ένας για όλους και καθένας τον ευχαριστεί, τον δοξολογεί, τον εκλιπαρεί, ανάλογα με το ποια θρησκεία τού περάσανε στο μέρος που ζει. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που πιστεύουν στην οποιαδήποτε θρησκεία, επειδή ξέρουν γιατί την πιστεύουν και τι αντιπροσωπεύει για εκείνους.
Και, επειδή οι μήνες Νοέμβριος και Δεκέμβριος είναι μήνες που μέσα τους κουβαλάνε πολλές γιορτές, ας μη θυμόμαστε την πίστη μας μόνο αυτούς τους μήνες.
Ας μην ντύνουμε την πίστη μας με αγαθοεργίες, ελεημοσύνες και τα σχετικά μόνο εν όψει μεγάλων εορτών της χριστιανοσύνης μας.
Η πίστη είναι προσωπική υπόθεση και μας ανταμείβει μόνο όταν την παραδεχόμαστε κάθε μέρα, όλον το χρόνο, μέσα από τις πράξεις μας.
RSS Feed
