Υπάρχουν αληθινοί έρωτες, μαμά;
γράφει η Νεφέλη Π.Ζ.
«Σχέση είναι η ένωση δύο ανθρώπων με τα ίδια συναισθήματα για τον άνθρωπο που επιλέγουν να ζήσουν. Καμία οργανωμένη σχέση και καμία σχέση που καλύπτει τη μοναξιά ή άλλες συνήθειές μας που δεν αντέχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι ορίζεται ως η κατάλληλη. Έχουμε χάσει το νόημα του έρωτα και της αληθινής αγάπης, αυτής της μιας και μοναδικής αγάπης που όλοι περιμένουμε. Είτε έρθει είτε όχι στη ζωή μας, οφείλουμε να την περιμένουμε ή και να ελπίζουμε για αυτή. Αρνούμαι να πιστέψω πως πλέον όλοι βολευόμαστε μέσα σε μια σχέση με συνθήκες και συμβιβασμούς, ενώ ξέρουμε πως δεν είναι αυτός ο ένας άνθρωπος ο άνθρωπός μας. Έχει χαθεί η ουσία, παντού υπάρχουν σχέσεις συμβιβασμού χωρίς αμοιβαία συναισθήματα, χωρίς έρωτα, χωρίς πάθος, χωρίς ανυπομονησία. Βασική αρχή του έρωτα είναι το συναίσθημα της ανυπομονησίας, εκείνης που μετράς τα δευτερόλεπτα για να βρεθείς με τον άνθρωπό σου. Τυχεροί όσοι ζούνε έναν αληθινό έρωτα με όλο το τίμημά του. Τελικά όμως σήμερα υπάρχουν αληθινοί έρωτες ή υπάρχουν μόνο οργανωμένες σχέσεις;»
Το παραπάνω κείμενο είναι οι σκέψεις της κόρης μου, οι οποίες προέκυψαν από μια συζήτηση που είχαμε για το αν υπάρχουν σήμερα αληθινοί έρωτες. Ανάλογες σκέψεις μού έχουν θέσει κατά καιρούς και άλλα άτομα, κυρίως συνομήλικοι της κόρης μου, από είκοσι έως και εικοσιπέντε χρόνων. Προβληματίστηκα και για αυτό το θέτω ως θέμα συζήτησης. Γιατί οι νέοι έχασαν την πίστη τους στον αληθινό έρωτα; Τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους. Τι φταίει και δεν ευδοκιμούν οι σχέσεις τους; Σημαντικό είναι να αναφέρω πως όλοι τους, ανεξαρτήτως φύλου, επιζητούν τον αληθινό έρωτα και θέλουν μια μόνιμη σχέση. Επομένως, αφού το θέλουν, γιατί δεν το βρίσκουν; Τα αγόρια λένε δεν υπάρχουν σήμερα κορίτσια με τα μυαλά στη θέση τους, τα κορίτσια λένε δεν υπάρχουν σήμερα αγόρια που να το λέει η καρδιά τους. Δε δέχομαι πως δεν υπάρχουν αγόρια, κορίτσια, αληθινοί έρωτες. Μήπως τα ίδια τα παιδιά δε θέλουν να το δούνε όλο αυτό; Γιατί ναι μεν θα μπορούσαμε να πούμε πως μιλάμε για ενήλικες, αλλά η συμπεριφορά τους συνεχίζει να παραπέμπει σε παιδιά. Είναι φοβισμένα; Δεν έχουν όνειρα; Φοβούνται το αύριο; Είναι ανασφαλή; Αν όμως αναλογιστούμε παλαιότερες και σκληρότερες εποχές, όλες οι παραπάνω ερωτήσεις δεν ευσταθούν. Γιατί τότε οι άνθρωποι παρ’ όλες τις δυσκολίες ερωτευόντουσαν και αυτό τους κρατούσε δυνατούς. Σήμερα γιατί όχι; Τι φταίει; Φοβάμαι πως τα ίδια τα παιδιά κάτι δε βλέπουν σωστά, κάτι τα έχει αποπροσανατολίσει. Δεν υπάρχει γενιά που να μην υπήρχε ο αληθινός έρωτας, από καταβολής κόσμου. Ίσως όλη αυτή η μεταβολή λόγω οικονομικής κρίσης τούς βγει σε καλό. Ίσως τους κάνει να δούνε όλες εκείνες τις αξίες που δεν βλέπανε πριν. Οργανωμένες σχέσεις υπήρχαν πάντα, όπως και αληθινοί έρωτες. Τους εύχομαι ολόψυχα να αρχίσουν να βλέπουν πνευματικά, για να μπορέσουν να δουν και τον έναν, το μοναδικό αληθινό έρωτα, που πολλές φορές βρίσκεται ακριβώς δίπλα τους.
Αλίμονο αν δεν υπήρχαν αληθινοί έρωτες. Υπάρχουν! Φτάνει να υπάρχουν μάτια ‒ψυχής‒, για να είναι ορατοί!
Νεφέλη Π.Ζ.
Το παραπάνω κείμενο είναι οι σκέψεις της κόρης μου, οι οποίες προέκυψαν από μια συζήτηση που είχαμε για το αν υπάρχουν σήμερα αληθινοί έρωτες. Ανάλογες σκέψεις μού έχουν θέσει κατά καιρούς και άλλα άτομα, κυρίως συνομήλικοι της κόρης μου, από είκοσι έως και εικοσιπέντε χρόνων. Προβληματίστηκα και για αυτό το θέτω ως θέμα συζήτησης. Γιατί οι νέοι έχασαν την πίστη τους στον αληθινό έρωτα; Τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους. Τι φταίει και δεν ευδοκιμούν οι σχέσεις τους; Σημαντικό είναι να αναφέρω πως όλοι τους, ανεξαρτήτως φύλου, επιζητούν τον αληθινό έρωτα και θέλουν μια μόνιμη σχέση. Επομένως, αφού το θέλουν, γιατί δεν το βρίσκουν; Τα αγόρια λένε δεν υπάρχουν σήμερα κορίτσια με τα μυαλά στη θέση τους, τα κορίτσια λένε δεν υπάρχουν σήμερα αγόρια που να το λέει η καρδιά τους. Δε δέχομαι πως δεν υπάρχουν αγόρια, κορίτσια, αληθινοί έρωτες. Μήπως τα ίδια τα παιδιά δε θέλουν να το δούνε όλο αυτό; Γιατί ναι μεν θα μπορούσαμε να πούμε πως μιλάμε για ενήλικες, αλλά η συμπεριφορά τους συνεχίζει να παραπέμπει σε παιδιά. Είναι φοβισμένα; Δεν έχουν όνειρα; Φοβούνται το αύριο; Είναι ανασφαλή; Αν όμως αναλογιστούμε παλαιότερες και σκληρότερες εποχές, όλες οι παραπάνω ερωτήσεις δεν ευσταθούν. Γιατί τότε οι άνθρωποι παρ’ όλες τις δυσκολίες ερωτευόντουσαν και αυτό τους κρατούσε δυνατούς. Σήμερα γιατί όχι; Τι φταίει; Φοβάμαι πως τα ίδια τα παιδιά κάτι δε βλέπουν σωστά, κάτι τα έχει αποπροσανατολίσει. Δεν υπάρχει γενιά που να μην υπήρχε ο αληθινός έρωτας, από καταβολής κόσμου. Ίσως όλη αυτή η μεταβολή λόγω οικονομικής κρίσης τούς βγει σε καλό. Ίσως τους κάνει να δούνε όλες εκείνες τις αξίες που δεν βλέπανε πριν. Οργανωμένες σχέσεις υπήρχαν πάντα, όπως και αληθινοί έρωτες. Τους εύχομαι ολόψυχα να αρχίσουν να βλέπουν πνευματικά, για να μπορέσουν να δουν και τον έναν, το μοναδικό αληθινό έρωτα, που πολλές φορές βρίσκεται ακριβώς δίπλα τους.
Αλίμονο αν δεν υπήρχαν αληθινοί έρωτες. Υπάρχουν! Φτάνει να υπάρχουν μάτια ‒ψυχής‒, για να είναι ορατοί!
Νεφέλη Π.Ζ.
RSS Feed
