Γεννήθηκε το 1810 στο Παρίσι και το πραγματικό του όνομα ήταν Αλφόνς Λουί Κονστάντ. Ο Ελιφάς Λεβί θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου αποκρυφισμού. Γιος τσαγκάρη, προερχόταν από την εργατική τάξη. Από μικρό παιδί ήταν εξαιρετικά ευφυής. Εισήχθη στην εκκλησιαστική σχολή Saint Nicolas du Chardonnet. Έγινε ιερέας στον Άγιο Σουλπίκιο, αλλά καθαιρέθηκε σχετικά σύντομα, λόγω των ανορθόδοξων απόψεών του. Από τη στιγμή εκείνη ο Αλφόνς αρχίζει να ξεδιπλώνει το καλλιτεχνικό του ταλέντο, συμμετέχοντας σε διάφορους θεατρικούς θιάσους και ζωγραφίζοντας αφίσες, φυλλάδια και εξώφυλλα. Μεταξύ αυτών και οι εικονογραφήσεις του βιβλίου Ο Κόμης του Μόντε Κρίστο του Αλέξανδρου Δουμά (πατέρα). Στην πορεία έγραφε και ο ίδιος μικρά λογοτεχνικά διηγήματα καθώς και σε διάφορες προκηρύξεις σοσιαλιστικού περιεχομένου. Είχε αναπτύξει, επίσης, έναν αξιόλογο ρητορικό λόγο πολιτικής κριτικής.
 
Στα είκοσι πέντε του χρόνια γνωρίζει διαφόρους συγγραφείς, όπως τον Εσκιρό, γνωστό συγγραφέα φανταστικής λογοτεχνίας της εποχής. Όταν ο Αλφόνς διάβασε το μυθιστόρημά του Ο Μάγος, συνειδητοποίησε την ιδιαίτερη τάση του προς το μυστικισμό. Ένα βράδυ ο Εσκιρός τού πρότεινε να επισκεφτούν έναν πνευματιστή της περιοχής, τον Μαπάχ (Mapah). Εκεί ο Αλφόνς ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο των νεκρών. Όπως ο ίδιος αναφέρει αργότερα στα έργα του, στη συνάντηση αυτή, κατάφερε να επικοινωνήσει με το Λουδοβίκο το 17ο και τη Μαρία Αντουανέτα. Οργισμένος από τον διάλογο αυτό, ο Αλφόνς συμπέρανε ότι ο κόσμος είχε ανάγκη από μια ουσιαστική επανάσταση. Η πνευματική αυτή συνεδρίαση του έδωσε το έναυσμα να γράψει ένα μανιφέστο με τίτλο «Το Ευαγγέλιο της Ελευθερίας», το οποίο τον οδήγησε για οκτώ μήνες στη φυλακή.
 
Το 1843 ο Αλφόνς δίδασκε σε σχολείο της Évreux, όταν συνευρέθηκε ερωτικά με την γραμματέα του διευθυντή και την άφησε έγκυο. Μετά τη γέννηση του παιδιού όμως την εγκατέλειψε και ερωτεύτηκε μια μαθήτρια, τη Νοέμι Καντώ, την οποία και παντρεύτηκε το 1846. Μαζί της απέκτησε μια κόρη, που όμως πέθανε μετά από λίγο καιρό, και η Νοέμι τον παράτησε. Το γεγονός αυτό, αλλά και οι ερωτικές επαφές που είχε η Νοέμι με τον εκδότη της σοσιαλιστικής εφημερίδας, όπου έγραφε ο Αλφόνς, τάραξαν τόσο πολύ την ψυχή του, που στάθηκε αφορμή να αλλάξει όχι μόνο το όνομά του, αλλά και όλη του τη ζωή.
 
Ως Ελιφάς Λεβί πλέον αρχίζει να ανταλλάζει γνώσεις και πληροφορίες με άλλους επιστήμονες που τους χαρακτήριζε ο μυστικισμός. Επιδίωξή του ήταν ο συνδυασμός αποκρυφιστικών γνώσεων με την επιστήμη και με την ιουδαϊκή μυστικιστική Καμπάλα. Το 1852 γνωρίζει τον πολωνό μετανάστη Χεν Βρόνσκι, ο οποίος είχε σπουδάσει στο αστεροσκοπείο της Μασσαλίας, αλλά αποκηρύχτηκε από την επιστημονική κοινότητα λόγω των δημοσιεύσεών του για τη δομή του σύμπαντος. Ο Ελιφάς άκουγε με μεγάλη προσοχή τις απόψεις του και διάβασε όλα τα βιβλία του Βρόνσκι λεπτομερώς. Έτσι ο Ελιφάς άρχισε να συνδυάζει τον αποκρυφισμό με τις σύγχρονες τάσεις της επιστήμης. Ξεκινώντας, λοιπόν, από τις πανάρχαιες τέχνες του ανθρώπου, γράφει το 1854 την πρώτη του μελέτη Dogme et Rituel de la Haute Magie, που έγινε γνωστή το 1896 και ως Transcendental Magic, αποδίδοντάς του τον τίτλο του υπερβατικού μάγου. Στο έργο αυτό, ο Ελιφάς Λεβί, προσπαθεί να αναβιώσει την τελετουργική μαγεία με τις καμπαλιστικές διδασκαλίες στο πρότυπο της σολομωνικής.
 
Ένα χρόνο μετά, ο Ελιφάς ταξιδεύει στην Αγγλία για να μαθητεύσει κοντά σε έναν από τους μεγαλύτερους αποκρυφιστές της εποχής, το Λόρδο Μπάλγουερ Λίτον, που έγινε γνωστός για τα έργα του Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας και Θεωρεία της κοίλης γης. Αμέσως ανέπτυξαν φιλικούς δεσμούς και ο Λίτον άνοιξε στον Ελιφά όλες τις πόρτες των εσωτεριστών. Ήταν η εποχή που συνέβη και η γνωστή πνευματική συνεδρίαση, όπου ο Ελιφάς Λεβί μαζί με άλλους αποκρυφιστές και λόγιους επιχείρησε να καλέσει το πνεύμα του Απολλώνιου Τυανέα, σε μία έπαυλη μιας μυστηριώδους χήρας, στο Λονδίνο. Οι ετοιμασίες κράτησαν πάνω από ένα μήνα και το τελετουργικό ήταν μια πολύπλοκη διαδικασία, με βάση το τυπικό του πενταγράμμου. Τη στιγμή που ο Ελιφάς ολοκλήρωσε την επίκληση εμφανίστηκε μία τεράστια μπλε φιγούρα στο κέντρο του σαλονιού, που έφτανε έως το ταβάνι, γεμίζοντας σχεδόν όλο το δωμάτιο. Από τον διάλογο που προέκυψε, ο Ελιφάς κατάλαβε ότι δε συνομιλούσε με το πνεύμα του Απολλώνιου και διέκοψε τη συνεδρία απότομα. Αποτέλεσμα ήταν το πνεύμα αυτό να παγιδευτεί ανάμεσα στους δύο κόσμους. Ο Ελιφάς προσπάθησε με όλη του τη δύναμη να το στείλει πίσω, αλλά στην προσπάθειά του αυτή λιποθύμησε και επιπλέον παρέλυσε το δεξί του χέρι για πολλές μέρες.
 
Μετά από το συμβάν αυτό, ο Ελιφάς αποφασίζει να επιστρέψει στην Γαλλία. Η φήμη του ως μάγου είχε εξαπλωθεί πλέον σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είχε γίνει υπόδειγμα λόγιου μάγου, κατά τα πρότυπα των μεγάλων προσωπικοτήτων της Αναγέννησης, όπως του Αγκρίπα φον Νετεσχάιμ και του Τζον Ντι. Έτσι, καθημερινά τον επισκεπτόταν ένα πλήθος μαθητών και οπαδών του αποκρυφισμού. Το 1861 γράφει το βιβλίο του La Clef des Grands Mystères, όπου αναφέρει τους τρεις βασικούς νόμους της μαγείας. Πρώτος ο νόμος της δύναμης της θέλησης, που είναι μια υλική απόρροια του ανθρώπου, μια πραγματική δύναμη που μπορεί να μεταβάλει το φυσικό κόσμο και ενισχύεται με τις τελετές. Δεύτερος ο νόμος του αστρικού φωτός, που είναι μια πολύ λεπτή ουσία, που έρχεται από το σύμπαν και κατακλύζει όλο τον κόσμο. Όποιος τη γνωρίζει πρέπει να ξέρει να τη χρησιμοποιεί. Και τρίτος ο νόμος των αναλογιών, που είναι ο κάθε παράγοντας στον κόσμο που έχει την αντιστοιχία του στον άνθρωπο. Αυτές οι εξωτερικές αναλογίες μπορούν να αποκαλυφθούν μέσω των επικλήσεων.
 
Ύστερα από την έκδοση του βιβλίου διαμορφώνει το διαμέρισμά του στο Παρίσι σε ένα πραγματικό «Σπίτι του Μάγου». Είχε συλλέξει πάνω από 200 βιβλία και συγγράμματα, διάφορα μαγικά αντικείμενα, επίσης, φυλαχτά και κρύσταλλα. Σχεδόν όλοι οι θεοσοφιστές, μεταφυσικοί και συγγραφείς τον επισκέφτηκαν εκεί, θέλοντας να μάθουν τα μεγάλα μυστικά ή απλώς για να εμπνευστούν. Κάποια μέρα τον επισκέφτηκε ένας Ιταλός διάμεσος, ο οποίος του μίλησε για τη ζωή του αλλά και για το θάνατό του. Ο Ελιφάς εντυπωσιάστηκε με την ακρίβεια των λόγων του και του έκανε διάφορες ερωτήσεις. Τελικά, ο διάμεσος του απάντησε ότι είναι ο άνθρωπος του Πενταγράμμου και ότι τα έτη της ζωής του σημαδεύονται από τον αριθμό πέντε και ότι επίσης θα «έφευγε» γαλήνιος και γεμάτος. Πράγματι, στις 31 Μαΐου του 1875, ο Ελιφάς Λεβί, αφήνει την τελευταία του πνοή στην πολυθρόνα του, δίπλα σε πολλούς αγαπημένους του φίλους.

Mr.Mystirius

​γράφει ο
Mr.Mystirius

Αν δεν επέστρεφε το «Apollo 11»
γράφει ο Mr.Mystirius

Στις 20 Ιουλίου του 1969 η ανθρωπότητα έκανε τα πρώτα της βήματα στη Σελήνη. Ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, αποχαιρέτησε τους δυο αστροναύτες Νιλ Άρμστρονγκ και Έντουιν Όλντριν από το Λευκό Οίκο και τους συνεχάρη για το θάρρος που επέδειχναν. Τι θα γινόταν, όμως, εάν οι δυο αυτοί αστροναύτες δεν κατάφερναν τελικά να γυρίσουν πίσω και παρέμεναν εκεί για πάντα;

Ένας από τους συμβούλους του Προέδρου Νίξον, ο Ουίλιαμ Σαφάιρ, είχε προετοιμάσει σχετικό λόγο για την περίπτωση παταγώδους αποτυχίας της αποστολής «Apollo 11». Υπήρχε ήδη στο ενεργητικό των προηγηθέντων βημάτων του διαστημικού προγράμματος προσσελήνωσης καταγραμμένη ατυχής προσπάθεια σε σχέση με τον επιδιωκόμενο τότε στόχο, καθιστώντας την επιτυχία της αποστολής αμφίβολη. Είχε ετοιμάσει και τον επικήδειο λόγο για όσους θα έχαναν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τη ζωή τους. Ο λόγος αυτός παρέμεινε για πολλά χρόνια κρυμμένος πίσω από τις μυστικές πόρτες του Πενταγώνου και είδε το φως της δημοσιότητας πρόσφατα. Ο λόγος αυτός έλεγε περίπου τα εξής:

«Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συμπατριώτες... Σήμερα είναι μέρα χαράς και λύπης. 
Μετά από τα όσα συνέβησαν θα έχουν οι περισσότεροι αντιληφθεί γιατί βρίσκομαι εδώ… 
Πριν λίγο είχαμε στο επιτελείο του διαστημικού προγράμματος στο Χιούστον 
την τελευταία επικοινωνία με το πλήρωμα του “Apollo 11”. Το σκάφος, που μετέφερε 
τους άντρες, παρουσίασε σοβαρή βλάβη που δεν τους επιτρέπει να επιστρέψουν 
ασφαλείς στη Γη. Προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να διορθωθεί το όποιο πρόβλημα 
παρουσιάστηκε, αλλά στάθηκε αδύνατον. Έκτοτε η επικοινωνία με τους άντρες διεκόπη 
παντελώς, 8 λεπτά μετά από το τελευταίο σήμα… Περιμέναμε άλλη μισή με μία ώρα, 
αλλά χάθηκε κάθε ίχνος τους. Αυτοί οι γενναίοι άντρες, ο Νιλ Άρμστρονγκ και 
ο Έντουιν Όλντριν, ξέρουν ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την περισυλλογή τους 
με αλλά μέσα. Ταυτόχρονα γνωρίζουν ότι η αυτοθυσία τους δίνει τις μεγαλύτερες 
ελπίδες στην ανθρωπότητα και κρατά ζωντανό το όνειρό της. Οι δυο άντρες στερούνται 
τη ζωή τους για τον πιο ευσεβή πόθο του ανθρώπου, την αναζήτηση της αλήθειας και 
της γνώσης. Θα τιμηθούν από τις οικογένειες και τους φίλους τους, θα τιμηθούν από 
το έθνος τους, θα τιμηθούν από τους ανθρώπους όλου του κόσμου. Κατά τη διάρκεια 
αυτής της εξερεύνησης έκαναν τους ανθρώπους του κόσμου Ένα… Η προσσελήνωση 
δημιούργησε τα μεγαλύτερα ολιστικά συναισθήματα… Η αυτοθυσία τους ενισχύει αυτό 
το συναίσθημα αλλά κυρίως θα ενισχύσει την αδελφοσύνη των λαών. Στην Αρχαιότητα 
οι άνθρωποι κοίταζαν τα άστρα και έβλεπαν τους ήρωές τους στους αστερισμούς. 
Σήμερα κάνουμε το ίδιο, κοιτάζουμε τη Σελήνη και βλέπουμε τους δικούς 
μας ήρωες. Θα ακολουθήσουν κι άλλοι, που σίγουρα θα βρουν το δρόμο της 
επιστροφής. Η αναζήτηση του ανθρώπου δεν θα σταματήσει. Αυτοί οι άντρες όμως ήταν 
οι πρώτοι και παραμένουν στις καρδιές μας πρώτοι. Η μοίρα αποφάσισε ότι οι δυο αυτοί 
ήρωες που έφτασαν στο φεγγάρι θα παραμείνουν εκεί και θα αναπαυτούν εν ειρήνη για πάντα».


Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε να διαβαστεί ποτέ αυτό το κείμενο. Πολλοί είναι, ωστόσο, και όσοι πιστεύουν ότι δεν υπήρξε ποτέ αυτό το έγγραφο, ενώ αμφιβάλλουν ακόμα και για την ύπαρξη του Σαφάιρ ως συμβούλου. Όλα αυτά σύμφωνα με τους ερευνητές συνωμοσιών αποτελούν αποπροσανατολισμό και επιβεβαίωση στημένου σκηνικού, αφού, κατά τη γνώμη τους, δεν έγινε ποτέ προσσελήνωση των ΗΠΑ, ούτε πάτησε ποτέ το πόδι του ο Νιλ Άρμστρονγκ στο φεγγάρι. Ο λόγος, σε αυτή την περίπτωση, εντάσσεται στο υπόλοιπο κινηματογραφικό υλικό, όπως λένε, που χρησιμοποιήθηκε για την υποτιθέμενη αποστολή στη Σελήνη.

Mr.Mystirius

γράφει ο 
Mr.Mystirius

Oύρι Γκέλερ (Uri Geller)
γράφει ο Mr.Mystirius

Τη δεκαετία του 1970, την ίδια ώρα που η CIA χρηματοδοτούσε έρευνες σχετικές με υπερφυσικές δυνάμεις και οι Σοβιετικοί άφηναν να διαρρέουν στη Δύση βιντεοσκοπήσεις με ανθρώπους που ισχυρίζονταν ότι μπορούσαν ενορατικά να βλέπουν χώρους και να βρίσκουν αντικείμενα στην άλλη άκρη τις Γης ή να μετακινούν αντικείμενα μόνο με τη δύναμη της σκέψης, εμφανίζεται μπροστά στο τηλεοπτικό κοινό ο γεννημένος στο Τελ Αβίβ, με γονείς από την Αυστρία και την Ουγγαρία, Oύρι Γκέλερ, επιδεικνύοντας τις απίστευτες πνευματικές του δυνάμεις.

Ισχυριζόταν ότι μπορούσε να τηλεμεταφέρει και να εντοπίζει αντικείμενα με τη σκέψη του, ακόμα και να επηρεάσει γεγονότα και σκέψεις ανθρώπων. Έκανε φανατικούς καπνιστές να κόψουν το τσιγάρο μαχαίρι και σπόρους να φυτρώνουν στα χέρια του. Οι πιο εμφανείς δυνατότητές του, όμως, είναι το σταμάτημα ρολογιών με μια ματιά αλλά και η επαναφορά της λειτουργίας τους. Παλιά ρολόγια, σταματημένα για χρόνια, άρχισαν και πάλι να χτυπούν.

Το γνωστότερο και πιο αξιοπερίεργο από όλα ήταν το σταμάτημα του Μπιγκ Μπεν, κάτι που είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν και ερμηνευόταν πάντα ως κακός οιωνός. Οι Αρχές κάλεσαν αμέσως τους καλύτερους τεχνικούς για να το επαναφέρουν σε λειτουργία. Η δομή και ο μηχανισμός του Μπιγκ Μπεν, όμως, είναι τόσο πολύπλοκα, που κανείς δεν μπόρεσε να επισκευάσει το ρολόι, ούτε καν να φτάσει στο μηχανισμό του. Ο Ούρι Γκέλερ προσφέρθηκε να το ρυθμίσει με τη σκέψη του, και πράγματι με μόλις ενός λεπτού αυτοσυγκέντρωση κατάφερε να επαναφέρει σε λειτουργία το Μπιγκ Μπεν, αλλά και να το ρυθμίσει στη σωστή ώρα.

Σήμα κατατεθέν του, ωστόσο, είναι το λύγισμα των κουταλιών με ένα απαλό χάδι στο λαιμό τους. Οι δυνάμεις του αυτές ήταν τόσο ισχυρές, που μπορούσε, όπως έλεγε, να τις μεταφέρει στους τηλεθεατές. Πράγματι υπήρξαν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που τηλεφωνούσαν στις τηλεοπτικές εκπομπές, για να αναφέρουν ότι όλα τα ρολόγια στο σπίτι τους είχαν σταματήσει να χτυπούν κατά τη διάρκεια της εμφάνισης του Γκέλερ στην τηλεοπτική τους οθόνη, ενώ άλλοι ανέφεραν επιπλέον ότι τα κουτάλια τους είχαν λυγίσει, όντας μέσα στα συρτάρια. Με τα λυγισμένα κουτάλια, λοιπόν, και τις τρομερές του επικοινωνιακές δεξιότητες ο Ούρι Γκέλερ έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο, κερδίζοντας μία από τις υψηλότερες θέσεις στα χρονικά των παραψυχολογικών φαινομένων.

Οι επιστήμονες του Πανεπιστήμιου του Στάνφορντ, Ράσελ Ταργκ και Χάρολντ Πάθοφ, μελέτησαν και εξέτασαν την περίπτωσή του, με μία σειρά από τεστ και πειράματα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο Ούρι Γκέλερ αποτελεί πράγματι ένα ανεξήγητο φαινόμενο, καθώς είχε περάσει όλα τα τεστ με πολύ μεγάλο ποσοστό επιτυχίας. Οι ιατρικές εξετάσεις εμφάνισαν αυξημένη την ESP (extrasensory perception), που κατά τους συγκεκριμένους επιστήμονες είναι η κύρια αιτία των υπερφυσικών ικανοτήτων του Γκέλερ.

Πολλοί ήταν και όσοι αμφισβήτησαν εκείνον ή τα συμπεράσματα των δύο επιστημόνων και προσπάθησαν κατά καιρούς να αποδείξουν ότι ήταν ένας απλός ταχυδακτυλουργός, επιδιώκοντας τη διάψευση ύπαρξης υπερφυσικών ικανοτήτων. Οι δραστηριότητές του, ωστόσο, επεκτείνονται σε διάφορους τομείς, όπως στον εντοπισμό φυσικών πόρων στο υπέδαφος, στην ανεύρεση κλεμμένου οπλισμού ακόμα και παράνομων πυρηνικών παρασκευασμάτων οπλών μαζικής καταστροφής, καθώς αναφέρουν απόστρατοι αξιωματούχοι που είχαν συνεργαστεί με τον Γκέλερ, και αλλού.

Σήμερα, ακόμα ο Ούρι Γκέλερ προσκαλεί, χωρίς ενδοιασμούς, όλους αυτούς που θέλουν να διερευνήσουν και να μελετήσουν τις ικανότητές του. Παρ’ όλα αυτά, δηλώνει ότι είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας και μέτοχος ποδοσφαιρικών ομάδων. Και υποστηρίζει ανοιχτά ότι χρησιμοποιεί τις ικανότητές του σε τυχερά παιχνίδια για τη χρηματοδότηση παιδικών νοσοκομείων και πολλών φιλανθρωπικών οργανώσεων, καλώντας όλους όσοι έχουν παρόμοιες ικανότητες να τις χρησιμοποιούν αποκλειστικά και μόνο για ανάλογους σκοπούς.

 
Mr.Mystirius
__________
facebook: https://www.facebook.com/pages/MrMystirius/637747202976695

Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκι – Η μητέρα της θεοσοφίας
γράφει ο Mr.Mystirius

Γεννήθηκε στις 31 Ιουλίου/12 Αυγούστου του 1831 στο Αικατερίνοσλαβ της Ρωσίας. Ο πατέρας της ήταν ο συνταγματάρχης Πιότρ Αλεξίιβιτς φον Χαν και ο παππούς της στρατηγός στη Γερμανία. Η μητέρα της ήταν η κόρη της πριγκίπισσας Έλενα Πάβλοβνα Ντολγκαρούκοβα. Στην παιδική ηλικία, και λόγω του ότι είχε γεννηθεί πρόωρα, ήταν πολύ φιλάσθενη. Προτιμούσε τη συντροφιά των υπηρετών του οίκου παρά εκείνη των αριστοκρατών συγγενών της. Συχνά καθόταν σιωπηλή κοντά στο παράθυρο, κοιτάζοντας έξω τον κόσμο και ονειροπολώντας, χαμένη σε φανταστικά ταξίδια.

Από μικρή είχε πάντα ένα ιδιαίτερο χάρισμα, να προαισθάνεται γεγονότα που εν συνεχεία αποδεικνύονταν αληθή. Οι ικανότητες αυτές άρχισαν στην εφηβεία να γίνονται όλο και πιο έντονες. Ξαφνικά ανέπτυξε φοβερές παραψυχολογικές δυνάμεις, εξαιτίας των οποίων αποδοκιμαζόταν από την οικογένειά της, που την κατηγορούσε για άσκηση μαγείας, αφορμή του ότι η συμπεριφορά της δεν εναρμονιζόταν με τα συνηθισμένα χριστιανικά ορθόδοξα πρότυπα.

Η Έλενα περιπλανιόταν καθημερινά στους διαδρόμους των ανακτόρων, επεξεργαζόταν τα διάφορα εκθέματα αρχαιολογικών ευρημάτων, βαλσαμωμένων ζώων και μια τεράστια συλλογή βοτάνων. Εκεί, έβγαζε φανταστικές ομιλίες σε σχέση με τα χαρακτηριστικά των εκθεμάτων, προκαλώντας το γέλιο των συγγενών της, που κατά κάποιον τρόπο τη θεωρούσαν τρελή. Εκείνη τότε, εκνευρισμένη, προφήτευε δυσάρεστα για τον καθένα γεγονότα, ακόμα και για το πότε ή με ποιον τρόπο θα πεθάνει. Όταν επιβεβαιωνόταν, έντρομοι οι συγγενείς της την καταταράσσονταν, αφού πίστευαν ότι η ίδια τα προκαλούσε.

Όταν ήταν 11 ετών πέθανε η μητέρα της. Η ίδια το γνώριζε, αλλά δεν το ανέφερε ποτέ, φοβούμενη ότι θα κατηγορηθεί και πάλι για μαγεία. Έφυγε και πήγε να ζήσει με τον παππού της, που ήταν διοικητής στο Σαρατόφ. Εκεί δέχτηκε την εκπαίδευση των κοριτσιών της καλής κοινωνίας, μαθαίνοντας αγγλικά, γαλλικά, πιάνο και μπαλέτο. Το χειμώνα εκπαιδευόταν επίσης στους καλούς τρόπους, στην υψηλή ραπτική, στο κέντημα και σε άλλες τέτοιου τύπου ασχολίες.

Το καλοκαίρι μάθαινε να ιππεύει, ώσπου κάποια μέρα −ήταν τότε 14 ετών−, εκνευρισμένη από την πίεση του καθηγητή της, κατάφερε, όπως ισχυρίστηκε αργότερα, να αιωρηθεί πάνω από το άλογο. Ο καθηγητής της είχε μείνει έκπληκτος και, μην μπορώντας να παρέμβει, έμεινε ακίνητος εωσότου η Έλενα να ξανακαθίσει στη σέλα. Το περιστατικό αυτό στάθηκε αφορμή, για να επισπεύσει η οικογένειά της τις διαδικασίες του γάμου της. Κι έτσι, παρ’ όλες τις διαμαρτυρίες της, παντρεύτηκε σε ηλικία 16-17 ετών τον πολύ μεγαλύτερό της υποδιοικητή της επαρχίας του Γερεβάν στην Αρμενία, Νικίφορ Βλαντιμίροβιτς Μπλαβάτσκι. Λίγο καιρό αργότερα, η Μαντάμ Μπλαβάτσκι, πλέον, εγκαταλείπει, μέσα στη νύχτα και πάνω σε ένα άλογο, τη χώρα και φεύγει μεταμφιεσμένη, με πλοίο, για την Αίγυπτο. Το διαζύγιο θα βγει επίσημα δέκα χρόνια αργότερα, όταν θα επιστρέψει στη Ρωσία.

Στο διάστημα αυτό, η Έλενα Μπλαβάτσκι συναντιέται στην Αλεξάνδρεια με διάφορους αρχαιολόγους, ιστορικούς και μελετητές της μεταφυσικής. Ταξιδεύει σε Ασία και Ευρώπη κρατώντας σημειώσεις. Όταν επιστρέφει στη Ρωσία, η οικογένειά της τη γελοιοποιεί δημοσίως, αλλά η Έλενα απτόητη συνεχίζει τις σπουδές της στη δημοσιογραφία και, μεταμφιεσμένη σε αγόρι, εκστρατεύει ως πολεμικός ανταποκριτής με τα στρατεύματα του Γαριβάλδη.

Την περίοδο αυτή, διαβάζει πάρα πολλά βιβλία, συγγράμματα και ιερά κείμενα από όλο τον κόσμο. Συγκεντρώνει τις σημειώσεις της σε συλλογές γραπτών και θέτει έτσι τις βάσεις για τα πρώτα της βιβλία. Από τη στιγμή της αποφυλάκισής της γίνεται μια ακούραστη ταξιδιώτισσα. Επισκέπτεται πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, τις ΗΠΑ, τη Λατινική Αμερική, τις Ινδίες και δύο φορές το Θιβέτ. Διαβάζει ελληνικά, λατινικά, αραβικά, σανσκριτικά και ιερογλυφικά, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει τα αρχαία κείμενα.

Επιστρέφει ξανά στη δημοσιογραφία, και τα άρθρα της κοσμούν τις πιο σημαντικές εφημερίδες και περιοδικά της Βικτωριανής Εποχής, κατά την οποία υπήρχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τα μεταφυσικά φαινόμενα και τα θέματα εσωτερισμού. Επίσης, μεγάλη απήχηση είχαν τα άρθρα της που αφορούσαν τις εξωτικές χώρες, τις οποίες είχε επισκεφτεί.

Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’70 του 2ου μισού του 19ου αιώνα, η Μαντάμ Μπλαβάτσκι φεύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες και εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη. Ήταν 44 ετών όταν γνώρισε το διάσημο τότε δημοσιογράφο και ανώτερο αξιωματικό Όλκοτ. Μαζί θα ιδρύσουν τη Θεοσοφική Εταιρεία και μέσω αυτής θα γράψει με το ψευδώνυμο «Αποκαλυμμένη Ίσις» το ομώνυμο βιβλίο, που θα εξαντληθεί στην πρώτη έκδοση. Η δεύτερη έκδοση στα αγγλικά επίσης εξαντλείται σε λίγες μέρες. Στο βιβλίο αποκαλύπτει μελλοντικά γεγονότα. Προφήτεψε, για παράδειγμα, την αποκάλυψη των χειρογράφων της Νεκράς Θάλασσας και τους μαγικούς καθρέπτες μέσω των οποίων οι άνθρωποι θα έβλεπαν όλο τον κόσμο στο σπίτι τους, με ιστορίες και ενημέρωση, τη γνωστή σήμερα τηλεόραση.

Το 1885 αποφασίζει να μείνει στο Λονδίνο μαζί με την Άνι Μπέζαντ, μία επίσης δυναμική και εξαιρετική προσωπικότητα. Εκεί θα γράψει το δεύτερο βιβλίο της, με τίτλο «Μυστική διδασκαλία», που βασίζεται σε εμπειρίες τις οποίες είχε αποκομίσει στα ταξίδια της. Στα γραπτά αυτά αναφέρει πως διάβαζε βιβλία από απόσταση, συνομιλούσε με αόρατα όντα και διατηρούσε μία παράξενη αλληλογραφία με έναν Ινδό. Επίσης συμπεριλαμβάνει διάφορες θεραπευτικές μεθόδους, που σήμερα έχουν γίνει γνωστές ως ανατολίτικη ιατρική, εναλλακτική θεραπεία, χειροπρακτική, ομοιοπαθητική κ.λπ.

Τα τελευταία της χρόνια η Μαντάμ Μπλαβάτσκι έγραφε ασταμάτητα. Πολλά γραπτά της εκδόθηκαν, μάλιστα, πολύ μετά το θάνατο της από τη Θεοσοφική Εταιρεία. Δέχτηκε πολλές κριτικές και χαρακτηρίστηκε ως η πλέον αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της εποχής της. Στις 8 Μαΐου του 1891, η Μαντάμ Μπλαβάτσκι ήταν στο σπίτι της στο Λονδίνο, όταν ξαφνικά σηκώθηκε από το κρεβάτι της, για να καθίσει στο γραφείο της. Εκεί θέλησε να αφήσει την τελευταία της πνοή, όπως άλλωστε είχε προφητέψει. Αποτεφρώθηκε και η στάχτη της ρίχτηκε στον ποταμό Τάμεση. Οι τελευταίες λέξεις που έγραψε ήταν η αποκωδικοποίηση μιας συλλογής με 90 αρχαία αποφθέγματα της Ανατολής και του Θιβέτ,  από τα οποία κατάφερε να απομνημονεύσει τα 39. Οι λέξεις ήταν: «Ειρήνη σε όλα τα όντα».

γράφει ο Mr.Mystirius

Περί θρησκευτικού φανατισμού: Η ιστορία του David Κoresh
γράφει ο Mr.Mystirius

Γεννήθηκε στο Γουάκο του Τέξας, με το όνομα Βέρνον Χάουελ. Οι γονείς του ήταν απλοί άνθρωποι, που δεν τον επηρέασαν θρησκευτικά σχεδόν καθόλου. Ο ίδιος, όμως, ανέπτυξε από πολύ μικρή ηλικία μια ιδιαίτερη τάση προς το θείο. Ο Χάουελ,  Εβραίος στην καταγωγή, ασχολήθηκε πολύ με την ιουδαϊκή αλλά και με τη χριστιανική θρησκεία. Ασχολήθηκε επίσης και με πολλές άλλες θρησκείες και αιρέσεις. Στην εφηβεία του αποφάσισε να γίνει μέλος της ομάδας των Πεντηκοστιανών, ενώ αργότερα ίδρυσε ένα δικό του κίνημα, βασισμένο στις ιδέες των Χιλιαστών του Μίλερ.

Στα 21 του χρόνια ταξίδεψε στο Ισραήλ, για να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ιερουσαλήμ. Εκεί γνωρίστηκε με κάποιους Ραβίνους, με τους οποίους μελετούσε συστηματικά την Τορά και τις εβραϊκές προφητείες. Ήταν αφοσιωμένος στη Βίβλο για περίπου εννέα χρόνια, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τους Κανόνες της, και κυρίως να ερμηνεύσει τις προφητείες. Το μεγαλύτερο μέλημά του ήταν να καταφέρει να βρει τον ακριβή χρόνο της συντέλειας του κόσμου. Κάποιοι από το κοντινό του περιβάλλον τον περιγελούσαν, άλλοι, πάλι, τάχτηκαν ολοκληρωτικά με το μέρος του. Άρχισε, όμως, σταδιακά να του δημιουργείται έντονα η πεποίθηση ότι ο ίδιος ήταν ο κατεξοχήν πρωταγωνιστής των βιβλικών προφητειών, ύστερα από μια εμπειρία που θα άλλαζε τη ζωή του.

Ένα Σάββατο στο Όρος Σιών, μετά την καθιερωμένη προσευχή στο Τείχος των Δακρίων, ήταν, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, εκστασιασμένος, πετούσε στα ουράνια και είδε ένα όραμα. Το όραμά του συμπεριλάμβανε Ρώσους κοσμοναύτες, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι μέσα από το διαστημικό σταθμό ΜΙΡ παρακολούθησαν επτά αγγελικά πλάσματα, με τεράστια φτερά, ανάλογα στο μέγεθος ενός αεροπλάνου, να κατευθύνονται προς τη Γη. Αργότερα, ο Χάουελ θα πει στους δημοσιογράφους και στο FBI ότι συνάντησε αυτά τα όντα το 1985 και ότι από εκείνη τη στιγμή κατάλαβε όλο το μυστήριο της Βίβλου και το νόημα των προφητειών. Αμέσως μετά την εμπειρία του αυτή άρχισε να δημοσιεύει το όραμά του και να προσηλυτίζει διάφορους Εβραίους επιχειρηματίες, από τους οποίους απέσπασε πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά.

Το 1990 επέστρεψε στο Τέξας και άλλαξε το όνομά του σε Ντέιβιντ Κορές από τον Κύρο το Μέγα, τον Πέρση βασιλιά που άφησε τους Εβραίους, μετά την πρώτη αιχμαλωσία τους στην Βαβυλώνα, να επιστρέψουν στην κοιτίδα τους. Με τα χρήματα που είχε αποσπάσει αγόρασε ένα ράντζο κοντά στο Γουάκο. Εκεί συγκέντρωσε τους παλιούς του οπαδούς και διάφορα άλλα άτομα, τα οποία κατάφερε να πείσει για την ισχύ του οράματός του. Τους ονόμασε συνολικά Δαυιδιανούς και τους δίδασκε ότι ζούσαν στη σύγχρονη Βαβυλώνα και πως οι πράξεις της αμερικανικής κυβέρνησης είναι εχθρικές προς αυτούς. Ο Κορές επέμενε στο ότι, για να σωθούν, έπρεπε να προσηλυτίσει επιπλέον οπαδούς. Πίστευε ότι θα έπρεπε να συγκεντρώσει τον αριθμό των 144.000 ψυχών, που αναφέρεται στο 7ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Το γεγονός αυτό άρχισε να μπερδεύει τους οπαδούς του, που έως τότε ήταν στην πλειοψηφία τους Εβραίοι. Ο Κορές συμπεριλάμβανε στη διδασκαλία του όλες τις προφητείες και αναζητούσε άτομα από όλες τις φυλές. Θα ήθελε οι οπαδοί του να τον ακολουθήσουν στην Ιερουσαλήμ, για να αναληφθούν από το Όρος Σιών στον ουρανό. Σε πολύ στενούς συνεργάτες του έλεγε μάλιστα ότι εκεί θα τους περίμενε ένα διαστημόπλοιο, που θα τους μετέφερε σε άλλον πλανήτη, στον οποίο θα ζούσαν αιώνια αρμονικά και χωρίς βία τη Θεία Βασιλεία.

Ο Κορές, όμως, δεν τα κατάφερε και, αντί αυτού, παρέμεινε με μια ομάδα 40 ατόμων στο ράντζο του, όπου συνέβησαν τα γεγονότα του 1993, και ήταν γι’ αυτόν μια πραγματική έκπληξη. Δεν ταίριαζε σε καμία από τις προφητείες της Βίβλου η περικύκλωση του ράντζου από το FBI, εκείνο το απόγευμα καλοκαιριού, με ελικόπτερα και άρματα. Αυτή η κατάσταση προκαλούσε πίεση στην ομάδα του Κορές, που αισθανόταν ότι ερχόταν το τέλος του κόσμου. Η κυβέρνηση φάνηκε να μη διαθέτει την κατάλληλη εμπειρία για την αντιμετώπιση ανάλογων καταστάσεων, δημιουργώντας για τον Κορές και τους οπαδούς του ένα σκηνικό Αποκάλυψης. Η εντύπωση της Αποκάλυψης σε πρώιμο στάδιο έδωσε το έναυσμα για μια μαραθώνια διαδικασία διαπραγματεύσεων μεταξύ του FBI και του Κορές. Η κατάσταση, ωστόσο, ξέφυγε από κάθε έλεγχο, όταν άρχισε η ζωντανή αναμετάδοση του γεγονότος, σε όλον σχεδόν τον πλανήτη. Ο Κορές είχε πειστεί ότι πραγματικά ερχόταν το τέλος και απειλούσε να αυτοκτονήσει μαζί με τους οπαδούς του εάν δεν αποχωρούσαν οι επίλεκτες στρατιωτικές δυνάμεις, που είχαν καταφτάσει στο μεταξύ για ενίσχυση. Οι διαπραγματευτές δεν έβγαζαν νόημα από τα λεγόμενα του Κορές, ενώ φοβόντουσαν ότι θα ακολουθούσαν μαζικές αυτοκτονίες εάν δεν επενέβαιναν άμεσα. Ο Κορές με τη σειρά του έπεισε, στην απελπισία του, τους οπαδούς του να ενώσουν τα χέρια τους και να αυτοπυρποληθούν, γιατί δε θα τους καταλάβαιναν ούτως ή άλλως, αλλά και επειδή φοβόντουσαν τα αντίποινα. Τότε ξέσπασε ξαφνικά μια μεγάλη φωτιά στο σπίτι του ράντζου, για την οποία δεν έχει ακόμα διαλευκανθεί αν πυροδοτήθηκε από τον ίδιο τον Κορές ή από τις δυνάμεις καταστολής.

Το βέβαιο είναι ότι εκείνο το βράδυ έχασαν τη ζωή τους ο Κορές και δύο οπαδοί του, ενώ δεκάδες άλλοι υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα. Αργότερα, ανακάλυψαν στο σπίτι υπνωτικά φάρμακα, διάφορες ναρκωτικές ουσίες και βιβλιάρια τραπεζικών λογαριασμών. Ο Κορές έμεινε στην ιστορία ως ο μανιακός «σύγχρονος Χριστός», που προκάλεσε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην ιστορία του FBI.

Τεχνητή νοημοσύνη
γράφει ο Mr.Mystirius

Η τεχνητή νοημοσύνη επανέρχεται στο προσκήνιο με τις ραγδαίες εξελίξεις στη μοντελοποίηση του εγκεφάλου και στην επεξεργασία της ομιλίας και της όρασης. Αναλαμβάνοντας για το μέλλον τη δημιουργία μιας μηχανής με συνείδηση, η τεχνητή νοημοσύνη προσπαθεί να μιμηθεί τον άνθρωπο στο σώμα και στο νου.

Πέρασαν πάνω από 60 χρόνια από τη θεμελιώδη δουλειά του Άλαν Τούρινγκ (Alan Turing) και του Τζον φον Νόιμαν (John von Neumann), που έδειξαν ότι μια μηχανή μπορεί να συμπεριφέρεται όπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Μέχρι σήμερα η τεχνητή νοημοσύνη πέρασε από πολλά στάδια, που συχνά κατέληγαν σε υπερβολές. Στην αρχή, ήταν τα τεχνητά νευρωνικά δίκτυα, μια προσπάθεια μίμησης της δομής και της λειτουργίας του εγκέφαλου, τα οποία ήταν κατάλληλα για την αναγνώριση μορφωμάτων, αλλά αποτύγχαναν στην αντιμετώπιση πολύπλοκων προβλημάτων. Κατόπιν εμφανίστηκαν τα «έμπειρα» συστήματα, που μπορούσαν να αφομοιώσουν την ανθρώπινη γνώση ενός γνωστικού πεδίου. Τη δεκαετία του 1980, όμως, διακόπηκε σχεδόν κάθε χρηματοδότηση για τη συνέχιση ανάλογων ερευνών.

Με την έναρξη της νέας χιλιετίας ήρθε η αναγέννησή τους, για να καλυφθούν διάφορες ανάγκες σε τομείς, όπως η βιολογία, η γενετική και τα διαστημικά προγράμματα, και επίσης αναγέννηση μέσω του πειραματισμού πάνω στην πολεμική ύλη, ως απόρροια των πολέμων, όπως έχει ξανασυμβεί στην ανθρώπινη ιστορία, προωθώντας την τεχνολογική εξέλιξη. Η επιστημονική κοινότητα επικεντρώνεται πλέον στη συνεργασία της ομιλίας με την όραση και της κίνησης με την αφή, βελτιώνοντας τις γνώσεις μας για τη συμπεριφορά των όντων και αυξάνοντας την πολυπλοκότητα των συμπεριφορών που μπορούμε να αναπαράγουμε. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η κατασκευή ρομπότ, με τα οποία θα αλληλεπιδρούμε όπως με τους ανθρώπους. Ιάπωνες επιστήμονες είναι σίγουροι ότι μέχρι το 2050 θα έχουν δημιουργήσει μια ομάδα ανδροειδών που θα μπορούν να κερδίσουν ακόμα και το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου.

Η ανθρώπινη εμφάνιση των ρομπότ συχνά υπαγορεύεται από την επιθυμία των δημιουργών τους να αλληλεπιδρούν αυτά με τον άνθρωπο, ενώ οι πραγματιστές ισχυρίζονται ότι μια μηχανή αρκεί να δουλεύει σωστά, ανεξάρτητα από την εμφάνισή της. Παρόλη την πρόοδο, ο Ρόντνεϊ Μπρουκς (Rodney Brooks), διευθυντής του εργαστηρίου Επιστήμης και Υπολογιστών στο Μπέρμιγχαμ, αναφέρει ότι η τεχνητή νοημοσύνη απέτυχε, ουσιαστικά, να φτάσει τους μεγαλεπήβολους στόχους της. Για τον καθηγητή Κρις Μπίσοπ (Chris Bishop), του εργαστηρίου Microsoft Research στο Κέμπριτζ, η συνολική εικόνα είναι πιο θετική, διότι τα τελευταία πέντε χρόνια η φθηνή υπολογιστική ισχύς μαζί με την πιθανοτική συλλογιστική, που βασίζεται στη μπεϊζιανή Θεωρία Αποφάσεων (Bayes Decision Τheory), έδωσαν νέες δυνατότητες λογισμικού. Κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφορα τεστ δοκιμών.

Ο Άλαν Τούρινγκ προτείνει πως, όταν ένας άνθρωπος θέσει ερωτήσεις χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει αν οι απαντήσεις προέρχονται από μηχανή ή άνθρωπο, τότε η μηχανή θα πρέπει να θεωρηθεί νοήμων. Οι Ιάπωνες επιστήμονες προσπαθούν εδώ και χρόνια να δημιουργήσουν ένα ανθρωποειδές ρομπότ που να μοιάζει «ζωντανό». Πρόκειται για ένα νοήμον ρομπότ που θα μπορεί να λειτουργεί χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Κάποια από αυτά έχουν γίνει ήδη γνωστά. Ο Ντιπ Μπλου (Deep Blue), για παράδειγμα, έγινε γνωστός για τη νίκη του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα σκάκι, όπου χρειάστηκε 200.000.000 κινήσεις το δευτερόλεπτο, για να νικήσει τον Γκάρι Κασπάροφ (Gary Kasparov) το 1997. Επίσης γνωστό ρομπότ είναι ο ASIMO της Honda, που εξακολουθεί να υποδέχεται και να χαιρετά τους επισκέπτες της έκθεσης από το 2000. Η HOAP-3 της Fujitsu, όμως, είναι ίσως η πιο τρομακτική παρουσία ρομπότ, αφού δε διακρίνεται σχεδόν κανένα μηχανικό μέρος αυτής της κυρίας, που έκανε την εμφάνισή της πρόσφατα και εντυπωσίασε με το καταπληκτικά «ανθρώπινο» χαμόγελό της. Αλλά και το Σκυλο-ρομπότ κατέκτησε την αγορά και έγινε ανάρπαστο.

Δεν είναι λίγοι, τέλος, και όσοι πιστεύουν ότι από το 1960 ζουν ήδη ανάμεσά μας τα λεγόμενα βιορομπότ (άνθρωποι-μηχανές), και ισχυρίζονται ότι είναι μεγάλες προσωπικότητες, πράκτορες, ακόμα και πολιτικοί ηγέτες.


Mr.Mystirius on facebook

γράφει ο Mr.Mystirius

Στα τέλη του 18ου αιώνα, o γιατρός Φραντς Άντον Μέσμερ παρατήρησε ότι, όταν άγγιζε τους ασθενείς του με ένα συγκεκριμένο τρόπο, μπορούσε να προκαλέσει σε αυτούς αλλοιωμένες καταστάσεις συνείδησης. Ο Μέσμερ πίστευε ότι το φαινόμενο αυτό οφειλόταν στη μαγνητική ενέργεια που διοχετευόταν, ονομάζοντάς την μαγνητικό ρευστό.

Αυτό το μεταφυσικό φαινόμενο μελετήθηκε αργότερα και από τον Άγγλο χειρούργο Τζέιμς Μπρέιντ, ο οποίος παρακολουθούσε ένα μαγνητιστή να εφαρμόζει αυτές τις τεχνικές, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η θεωρία του Μέσμερ δεν ήταν σωστή. Αυτό που συνέβαινε, ουσιαστικά, ήταν ότι ένα εξωτερικό ερέθισμα προκαλούσε μεταβολές στο νευρικό σύστημα του ασθενούς, οδηγώντας τον σε μία ανακατάταξη της συνείδησής του. Τα εξωτερικά αυτά ερεθίσματα δεν είχαν καμία σχέση με σωματικά ή ψυχικά γνωρίσματα, αλλά ήταν αντιδράσεις σε απλά και μονότονα ερεθίσματα, όπως στον ήχο του νερού που στάζει ή στους χτύπους ενός ρολογιού. Η κατάσταση στην οποία μπορούσε να περιέλθει ο ασθενής έμοιαζε πολύ με την υπνοβασία. Έτσι ο Μπρέιντ χρησιμοποίησε έναν καθρέπτη, τον οποίο οι ασθενείς κοιτούσαν για ώρες, χαρακτηρίζοντας στη συνέχεια, το 1843, τη μέθοδο αυτή ως «ύπνωση».

Με την πάροδο του χρόνου, διαπιστώθηκε ότι όσοι ασθενείς είχαν χαλαρώσει με αυτό τον τρόπο μπορούσαν να υπνωτιστούν και να υποβάλλονται με λεκτικά ερεθίσματα. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, μελετήθηκε η εφαρμογή της υποβολής στην κλασική ιατρική, κυρίως από χειρούργους, για την ανακάλυψη πρωτόλειων μεθόδων αναισθησίας. Σε αρκετές περιπτώσεις παθήσεων του κεντρικού νευρικού συστήματος, των οποίων τα αίτια ήταν σχεδόν πάντα άγνωστα, σημειώθηκε σημαντική βελτίωση με τη βοήθεια της ύπνωσης. Η εφαρμογή της υποβολής στην ιατρική σηματοδότησε τη γένεση μιας νέας επιστήμης, της ψυχοθεραπείας. Στο αρχικό στάδιο της εξέλιξης της ψυχοθεραπείας, η υποβολή άρχισε να εφαρμόζεται ευρέως, αφού οι ασθενείς σε κατάσταση ύπνωσης μπορούσαν να ανακαλέσουν πολύ πιο εύκολα ξεχασμένες και απωθημένες εμπειρίες.

Στη συνέχεια, την τεχνική αυτή εφάρμοσε και ο Σίγκμουντ Φρόιντ, την οποία χρησιμοποίησε στα πρώιμα πειράματά του, για να την απορρίψει πολύ γρήγορα, γιατί η σύνδεση θεραπευτή και ασθενούς, όπως διαμορφωνόταν στη διάρκεια της ύπνωσης, οδηγούσε εύκολα στον έλεγχο και στην υποβολή του ασθενούς (mind control), εμποδίζοντας την επίτευξη του αρχικού στόχου: την κατανόηση της λειτουργίας του υποσυνείδητου. Ωστόσο, δόθηκε το έναυσμα στη γνωστή ψυχαναλυτική μέθοδο των ελεύθερων συνειρμών και αργότερα στην αναδρομή, την οπισθοδρόμηση σε ένα βρεφικό ή παιδικό στάδιο, για την αντιμετώπιση τραυματικών εμπειριών του παρελθόντος. Μετά τους δυο Παγκόσμιους Πολέμους, οι τεχνικές αυτές χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στην αντιμετώπιση της μετατραυματικής φάσης της εμπειρίας του Μετώπου, συμβάλλοντας σημαντικά στην εξέλιξη της υπνοθεραπείας, που εφαρμόζεται σήμερα ως κλινική θεραπευτική μέθοδος.

Λόγω των αλλοιωμένων καταστάσεων της συνείδησης, τις οποίες προκαλεί η ύπνωση, διαπιστώθηκαν και φαινόμενα τηλεπάθειας, οραμάτων, προγνώσεων, ακόμα και η περίπτωση χειρισμού μίας τελείως άγνωστης στον ασθενή γλώσσας. Επιπλέον σημειώθηκαν και περιστατικά εφαρμογής της μεθόδου για αθέμιτους σκοπούς, όπως, για παράδειγμα, σε μία προσπάθεια εξώθησης κάποιου ερήμην του στη διάπραξη αδικήματος, που ερχόταν σε αντίθεση με τη συνειδησιακή του κατάσταση.

Η υποβολή μέσω της ύπνωσης είναι πραγματικά περίπλοκη. Οι μαγνητιστές και οι υπνωτιστές απαγορεύουν αυστηρά την εφαρμογή της από μη ειδικούς. Ακόμα και οι επιδείξεις προς τέρψιν του κοινού θα πρέπει να γίνονται με μεγάλη προσοχή, διότι όποιος υπνωτίζεται ενδέχεται να μην επανέλθει πλήρως σε εγρήγορση, έχοντας υποστεί σημαντικές νοητικές βλάβες.


Mr. Mystirius

γράφει ο Mr.Mystirius

Ο Γνωστικισμός υπήρξε ένα μυστικιστικό κίνημα με θρησκευτικές και φιλοσοφικές επιρροές, που γνώρισε μεγάλη διάδοση στη λεκάνη της Μεσόγειου κατά το 2ο μ.Χ. αιώνα. Για τους Γνωστικούς, στη σωτηρία της ψυχής οδηγεί η γνώση και όχι η πίστη. Στης απαρχές του ο Γνωστικισμός υπήρξε φιλοσοφικά δυϊστικός, με τουλάχιστον εξήντα δόγματα και παρακλάδια και με στοιχεία που έλκουν επιρροές από όλες τις θρησκείες, όπως από τις αρχαιοελληνικές λατρείες και εκείνες των αρχαίων Αιγυπτίων, από το Ζωροαστρισμό, τον Ιουδαϊσμό, το Βουδισμό και τον Ταοϊσμό.

Όλες σχεδόν οι χριστιανικές πήγες συνδέουν την ίδρυση του Γνωστικισμού με το Σίμωνα, πρόσωπο που αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων. Ωστόσο η πραγματική καταγωγή του Γνωστικισμού παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα. Οι περισσότεροι μελετητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Γνωστικισμός είναι παγανιστικός στη βάση του, έχοντας υιοθετήσει ένα χριστιανικό επίχρισμα μέσω της ιουδαϊκής παράδοσης. Στην αρχή, αναπτύχθηκε η δυϊστική αρχή του καλού πνευματικού και του κακού υλικού κόσμου. Βάσει αυτής επιπλέον σε κάθε άνθρωπο, ο θετικός σπόρος, δηλαδή η ψυχή, φυλακίστηκε στο υλικό σώμα ως αποτέλεσμα της κοσμικής πτώσης.

Οι Γνωστικοί δίδασκαν ακόμα ότι η πνευματική λύτρωση έρχεται μόνο με την απελευθέρωση της φύσει καλής ψυχής από το φύσει κακό σώμα. Ορισμένοι εκπρόσωποι του Γνωστικισμού αμφισβήτησαν τα Πάθη και τη Σταύρωση του Χριστού, θέτοντας το ερώτημα του πώς μπορούσε ο Θεός να «μολυνθεί» από την ύλη. Επηρεασμένοι από τα φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής, αρκετοί μετέφραζαν με ελεύθερη ερμηνεία τις Αγίες Γραφές, με αποτέλεσμα η διάδοση των ιδεών του Γνωστικισμού να αντιμετωπίζεται, κυρίως από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ως απειλή. Ανάμεσα στους χριστιανούς λόγιους των πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων, που στάθηκαν πολέμιοι του Γνωστικισμού, ήταν οι Ειρηναίος, Ιππόλυτος, Τερτυλλιανός και Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (150-215 μ.Χ.).

Οι Γνωστικοί διώχτηκαν ως αιρετικοί και μέχρι το τέλος του Μεσαίωνα κάθε θρησκευτική κίνηση που υπέθαλπε τις διδασκαλίες του Γνωστικισμού είχε εξαλειφθεί, με τελευταίο το διωγμό του 1224 μ.Χ. στη Γαλλία. Οι ιδέες του Γνωστικισμού όμως κρατήθηκαν ζωντανές από τους τέκτονες, τους Ροδόσταυρους, τους καμπαλιστές και διάφορα άλλα μυστικιστικά τάγματα και κινήματα της Αναγέννησης. Το ενδιαφέρον για το Γνωστικισμό αναβίωσε τον 20ό αιώνα, όταν ανακαλύφθηκαν χειρόγραφα των Γνωστικών που θεωρούνταν χαμένα, και συγκεκριμένα στο Τουρκμενιστάν την περίοδο 1902-1914 και κοντά στο Ναγκ Χαμαντί της άνω Αιγύπτου κατά τα έτη 1945-1948. Τα τελευταία, που έγιναν γνωστά ως «Χειρόγραφα της Νεκρά Θάλασσας», έδωσαν και πάλι το έναυσμα για επανεξέταση του θέματος και αποτέλεσαν τη βάση για μία επανερμηνεία όλων των θρησκευτικών ιδεών και ιστορικών επιρροών.

Οι ιδέες του Γνωστικισμού αναδείχτηκαν ξανά μέσα στο πλαίσιο του κινήματος της «Θεοσοφίας» της Έλενα Πέτροβα Μπλαβάτσκι, μιας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής υπάρχουν ακόμα και σήμερα αρκετές εκκλησίες των Γνωστικών, όπως η Ecclesia Gnostica, η οποία συνδέεται με τον Οργανισμό Μελέτης των Γνωστικών Gnostics Society, που εδρεύει στο Λος Άντζελες.  

Είναι η εποχή κατά την οποία γεννιούνται τα πρώτα νεοεποχικά κινήματα και άλλες επιστημονικές εκκλησίες, όπως η Church of Spiritual Technology, η Εκκλησία της Πνευματικής Ανάπτυξης και η Church of Sientology, η Εκκλησία της Επιστημολογίας, που στην Ελλάδα είχε κάνει την εμφάνισή της ως ΚΕΦΕ − Κέντρο Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας Ελλάδος. Δεν είναι καθόλου περίεργο το γεγονός ότι οι Γνωστικοί θεωρούνταν πρόδρομοι της Νέας Εποχής, καθώς επιθυμούσαν να δημιουργήσουν μία ενιαία παγκόσμια θρησκεία στο πλαίσιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων.


Mr.Mystirius

Επί χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν στη δύναμη των άψυχων αντικειμένων. Έτσι γεννήθηκαν και διάφορες παραδόσεις σχετικά με τη δύναμη των ορυκτών και των μετάλλων, κάποια από τα οποία, όπως οι πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι, συνδυάστηκαν με τον πλούτο και το κοινωνικό κύρος λόγω της αξίας τους, άλλα χρησιμοποιήθηκαν και διακοσμητικά, με τη μορφή κοσμημάτων κ.λπ., ενώ δεν ήτανε λίγοι όσοι πίστευαν στις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Τα περισσότερα από αυτά τα πρόσφερε απλόχερα η φύση.

Κατά την Αρχαιότητα, τα ορυκτά και τα πετράδια καταγράφονταν σε καταλόγους, στους οποίους περιγράφονταν με αρκετή ακρίβεια τα χαρακτηριστικά και οι ιδιότητές τους. Σύμφωνα με την ταυτότητα, την πυκνότητα και την αντίδρασή τους, λάμβαναν μία θέση στο σχετικό πίνακα. Πολλά από αυτά τα συγγράμματα διασώζονται μέχρι σήμερα και χρησιμοποιήθηκαν ευρέως κατά το Μεσαίωνα από τους αλχημιστές, που συνέβαλαν και αυτοί με τη σειρά τους στην καταγραφή των ιδιοτήτων και κυρίως στη σωστή εκμετάλλευση των ορυκτών. Μέσα από πειράματα που εκτελούνταν συνήθως στους ψηλούς μεσαιωνικούς πύργους των κάστρων, οι αλχημιστές προσπαθούσαν να μετατρέψουν τα χαμηλής αξίας μέταλλα σε υψηλότερης αξίας. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η εμμονή μετατροπής του μόλυβδου σε χρυσό.

Έτσι άρχισαν να αναπτύσσονται στη Δύση και οι πρώτες μορφές χημικών εφαρμογών για την κατασκευή φαρμάκων, τις περισσότερες φορές από τύχη. Οι αστρολόγοι της εποχής, επίσης, με την πεποίθηση ότι η Γη επηρεάζεται σημαντικά από το σύμπαν και ότι οι πλανήτες αντίστοιχα επηρεάζουν τα στοιχεία, τα οποία συνθέτουν όλες τις μορφές της ύλης, προσπαθούσαν να ανακαλύψουν ένα συσχετισμό ανάμεσα στα άστρα και στα πετράδια, γιατί πίστευαν ότι και τα ορυκτά και ο άνθρωπος γεννιούνται υπό την επήρεια των πλανητών. Για παράδειγμα, ο αμέθυστος έχει συνδεθεί με όσους γεννιούνται στον αστερισμό των Ιχθύων και η θεραπευτική του ενέργεια θεωρείται ότι βοηθάει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των ποδιών.

Πολλά είδη πολύτιμων, ημιπολύτιμων λίθων και μέταλλων θεωρείται ότι επηρεάζουν το κυκλοφορικό σύστημα, άλλα, πάλι, τη λειτουργία του ουροποιητικού, ακόμα και του πεπτικού συστήματος. Εκτός της επίδρασής τους στις σωματικές διαταραχές, επηρεάζουν και την ψυχική διάθεση. Έτσι βρήκαν τη θέση τους και στα φυλαχτά, που έδιναν δύναμη, προστάτευαν από το κακό μάτι ή διασφάλιζαν το κύρος όποιου τα φορούσε στο λαιμό, στο χέρι, στη μέση ως ζώνη ή σε στέμμα. Εκεί τοποθετούνταν πετράδια που θεωρούνταν προικισμένα με μαγικές και υπερφυσικές δυνάμεις, ικανά να αποτρέπουν το κακό ή την ατυχία, και επίσης όσα προσέλκυαν την τύχη, τον πλούτο, όσα ευνοούσαν τη γονιμότητα ή είχαν θεραπευτικές ιδιότητες. Τα πιο γνωστά, συνδυασμένα με μύθους και θρύλους, είναι τα σμαράγδια του Ερμή του Τρισμέγιστου, η Φιλοσοφική Λίθος, τα διαμάντια του Άγιου Δισκοπότηρου και το ρουμπίνι του Πεσόντος Αγγέλου. Η πεποίθηση για τη δύναμη των φυλαχτών, όμως, υπήρχε ήδη από την Αρχαιότητα. Για τους αρχαίους Αιγύπτιους, για παράδειγμα, το σημαντικότερο φυλαχτό ήταν ένα πετράδι σε σχήμα σκαραβαίου, συνήθως τιρκουάζ.

Για την αντιμετώπιση διάφορων οργανικών παθήσεων, το ενδιαφέρον προσανατολίστηκε, επίσης, στα κρύσταλλα και σε διάφορα βότανα, τα οποία λειτουργούσαν ως αντίδοτο ή άλλα χρησίμευαν ως δηλητήριο. Διάφορα άλατα και ιχνοστοιχεία που διαθέτει ο ανθρώπινος οργανισμός υπάρχουν αντίστοιχα και στα ορυκτά καθώς και σημαντικές βιταμίνες που δεν αναπληρώνονται. Τα ορυκτά, τα μέταλλα και όσα στοιχεία της φύσης θεωρήθηκε ότι αλληλεπιδρούν με τον άνθρωπο, πιστεύεται ότι διαθέτουν μία ποικιλία ιδιοτήτων και μπορούν να αυξήσουν την ερωτική διάθεση, όπως το μαργαριτάρι και το κόκκινο κοράλλι, να τονώσουν το μυοσκελετικό σύστημα, όπως η ρίζα Τζινσένγκ (Ginseng) κ.ά.

Μερικοί από τους πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους είναι το Διαμάντι, το Ζαφείρι, ο Χαλαζίας, το Σμαράγδι, το Ρουμπίνι, ο Ίασπις, το Τοπάζι, ο Χρυσόλιθος, ο Λαζουρίτης, ο Όνυχας και ο Αμέθυστος. Τα μέταλλα είναι ο Άργυρος, ο Υδράργυρος, ο Χρυσός, ο Λευκόχρυσος, ο Μόλυβδος, ο Κασσίτερος και ο Χαλκός, που χρησιμοποιείται μαζί με το Μαγνήτη ως χειροπέδα για την αντιμετώπιση των αρρυθμιών.

γράφει ο Mr.Mystirius

Το Άγιο Δισκοπότηρο
γράφει ο Mr.Mystirius

Μυστήριο της δυτικής και ιδιαίτερα της βρετανικής παράδοσης. Πρόκειται για ένα ειδωλολατρικό μύθο που εκχριστιανίστηκε και συγχωνεύτηκε στον αρθουριανό θρύλο, διατηρώντας όμως μεγάλο μέρος του ειδωλολατρικού συμβολισμού του. Το Άγιο Δισκοπότηρο λέγεται πως είναι η πύλη του Παραδείσου, ένα αντικείμενο με απεριόριστες θεραπευτικές ιδιότητες, καθώς και το κλειδί για τη δημιουργία όλων των μετάλλων σε χρυσό ‒ το σημείο όπου η ύλη συναντά το πνεύμα.

Το Άγιο Δισκοπότηρο στους προχριστιανικούς μύθους ταυτιζόταν με το κύπελλο της αφθονίας και της αναγέννησης, συμβολίζοντας γενικότερα τη Μεγάλη Μητέρα. Στη χριστιανική του εκδοχή, είναι το σκεύος που χρησιμοποίησε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο και το οποίο δέχτηκε το αίμα του. Ο συμβολισμός του αφορά το «Μυστήριο», με την ευρύτερη έννοια της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού.

Οι πρώτες γραπτές αναφορές σχετικά με το Άγιο Δισκοπότηρο κάνουν την εμφάνισή τους γύρω στο 12ο με 14ο αιώνα μ.Χ., όταν αυτό γνωρίζει ιδιαίτερη διάδοση στη μεσαιωνική Ευρώπη. Όσο πλήθαιναν οι διάφορες μεσαιωνικές παραλλαγές, ο μύθος του Άγιου Δισκοπότηρου συμπεριέλαβε στοιχεία της κλασικής και κελτικής μυθολογίας, της χριστιανικής εικονογραφίας, της αραβικής ποίησης και των διδασκαλιών των Σούφι. Οι πηγές αναφέρονται επίσης στο Σανγκρεάλ, λέξη που αποτελεί σύνθεση από το Saint-Άγιος και Graal-κρατήρας. Μία άλλη εκδοχή είναι το Sang Réal, που ερμηνεύεται ως βασιλικό αίμα.

Η θεωρία ύπαρξης του Άγιου Δισκοπότηρου δεν έγινε ποτέ πλήρως αποδεκτή, αλλά δεν αποκηρύχτηκε ούτε και συνδέθηκε με κάποια αίρεση. Στις χριστιανικές γραφές αναφέρεται, επιπλέον, πως ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας είχε αναλάβει την προετοιμασία του σώματος του Ιησού για τον ενταφιασμό του. Είχε συλλέξει στο κύπελλο το αίμα του Θεανθρώπου και, όταν αναστήθηκε από τον τάφο, ο Ιωσήφ κατηγορήθηκε για κλοπή και φυλακίστηκε. Έπειτα εμφανίστηκε ο Ιησούς ενώπιόν του, αναθέτοντάς του τη φύλαξη του Άγιου Δισκοπότηρου.

Σύμφωνα με μία εκδοχή, μετά την αποφυλάκισή του, ο Ιωσήφ ταξιδεύει στη Βρετανία, όπου χτίζει το πρώτο χριστιανικό μοναστήρι στο Γκλάστονμπερι, αφιερωμένο στην Παρθένο Μαρία. Εκεί λέγεται πως φυλάσσεται το Άγιο Δισκοπότηρο. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή του μύθου, ο Ιωσήφ προσφέρει το Άγιο Δισκοπότηρο στον Μπρον, το σύζυγο της αδελφής του, σε ένα ναό στο Μάντσαλβαχ, το Όρος της Σωτηρίας, όπου φυλάσσεται από ένα τάγμα Ιπποτών. Ενώ ο Βασιλιάς του Γκλάστονμπερι πληγώνεται συνεχώς και το βασίλειό του μαραζώνει, ο μοναδικός τρόπος, για να δοθεί τέλος στις συμφορές, είναι η αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου. Έτσι ξεκινά ο αρθουριανός θρύλος. Οι ιππότες Γκάλαχαντ, Πάρσιφαλ και Μπορς δίνουν ιερό όρκο, με σκοπό να το αναζητήσουν.

Άλλες αναφορές για το Δισκοπότηρο κάνουν λόγο για λίθο και όχι για κάποιο σκεύος. Στην Αλχημεία το Άγιο Δισκοπότηρο αφορά την αναζήτηση της Φιλοσοφικής Λίθου, συμβολίζοντας την ένωση με το θείο και τη μεταμόρφωση των στοιχείων. Επίσης ο πολύτιμος λίθος, το σμαράγδι που έπεσε από το στέμμα του Εωσφόρου και το οποίο οι άγγελοι μετέφεραν στη γη (και με την εκδοχή μετεωρίτη που έπεσε στη γη πριν την ύπαρξη του ανθρώπου), συνδυάζεται πολλές φορές με την αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου ή ακόμα, ως το τελευταίο συστατικό της αλυσίδας DΝΑ για τη δημιουργία του ανθρώπου, με τη θεραπεία όλων των ασθενειών αλλά και των υπερφυσικών ικανοτήτων.

Αναφορές στο μύθο για το εργαστήριο του Ήφαιστου, τα πειράματα του Προμηθέα και τις υπερφυσικές γνώσεις του Ερμή του Τρισμέγιστου μας κάνουν ακόμα και σήμερα να αναρωτιόμαστε τι ακριβώς αναζητούσε ο τότε κόσμος. Ένα είναι σίγουρο, πως ακόμα το αναζητάμε.


Mr.Mystirius