ΑΛΧΗΜΕΙΑ
γράφει ο Mr.Mystirius

Η λέξη αλχημεία ετυμολογικά προέρχεται από την αραβική al-kīmiyā (ο χυμός), που με τη σειρά της κατάγεται από την ελληνική «χημεία», δηλαδή, τη μελέτη των χυμών. Οι πρώτες ιστορικά καταγεγραμμένες αναφορές της αλχημείας συναντώνται στην αρχαία Αίγυπτο. Από τις απαρχές της, η αλχημεία θεωρήθηκε η τέχνη που είχε ως κύριο, ίσως και μοναδικό, σκοπό της τη μελέτη των στοιχείων του κόσμου. Γι’ αυτόν το λόγο δε θεωρείται άδικα η πρόδρομη επιστήμη της σημερινής χημείας. Από τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής της η «επιστήμη» της αλχημείας είχε ως πρωταρχικό σκοπό την επίτευξη του «Μεγάλου Έργου», δηλαδή τη μετατροπή οποιουδήποτε ελάσσονος στοιχείου σε πιο πολύτιμο. Στη συνέχεια, επικέντρωσε το ενδιαφέρον της στην αναζήτηση της «Φιλοσοφικής Λίθου», στη γνώση που θα επέτρεπε τη μετατροπή κάθε ουσίας σε χρυσό.

Η ευρωπαϊκή αλχημική δραστηριότητα ξεκινάει από τις ελληνικές και λατινικές μεταφράσεις αραβικών και αραμαϊκών αλχημικών κειμένων. Έτσι, οι τεχνικές της αλχημείας γίνονται γνωστές στο δυτικό κόσμο, αποτελώντας ένα μεγαλοπρεπές και απελπιστικά δυσνόητο την ίδια στιγμή μείγμα εσωτερικής και φιλοσοφικής σκέψης. Από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο και τον Απολλώνιο μέχρι τους αρχαίους φιλόσοφους, η αλχημεία μεταφέρεται στην καρδιά της Ευρώπης, στα μέσα του 2ου αι. μ.Χ., με κύριο χαρακτηριστικό της την απόκρυφη γνώση.

Αυτή την περίοδο ξεκινά ο διαχωρισμός ανάμεσα στον αποκρυφισμό και την αλχημεία, με την εξής βάση: «Όταν επιδιώκουμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας (εσωτερικό), τότε η τέχνη ονομάζεται ερμητική (σύμφωνα με της διδασκαλίες του Ερμή του Τρισμέγιστου), ενώ, όταν επιδιώκουμε να αλλάξουμε ένα φυσικό στοιχείο (εξωτερικό), τότε η τέχνη αυτή ονομάζεται αλχημεία». Στη συνέχεια, η αλχημική σκέψη το Μεσαίωνα παρέμεινε σχεδόν πάντα βαθύτατα θρησκευτική, αν και στενά συνδεδεμένη με το νεοπλατωνισμό.

Οι αποκρυφιστικές τάσεις της εποχής αλλά και τα μεγάλα ρεύματα που διαμορφώθηκαν ακόμα και κάτω από τους καταπιεστικούς θεσμούς της εκκλησίας και του κράτους έδωσαν και μια άλλη, ίσως πιο σημαντική, διάσταση στην αναζήτηση του εσωτερικού και πνευματικού κόσμου, κυνηγώντας ακόμα και το μυστικό της αθανασίας και την ανακάλυψη ανώτερων υπερβατικών διαστάσεων. Ο «Σμαράγδινος Πίνακας» του Ερμή του Τρισμέγιστου αποτελεί το κυριότερο, από φιλοσοφικής πλευράς, κείμενο της αλχημείας. Οι θρύλοι για την προέλευσή του είναι πάμπολλοι. Λέγεται ότι ανακαλύφθηκε από το Μέγα Αλέξανδρο, ενώ άλλοι λένε ότι έπεσε από το στέμμα του «Έκπτωτου Αγγέλου» και άλλοι, πάλι, το αποδίδουν σε μία οντότητα ονόματι «Jabir». Το κείμενο αναφέρει πολλά για μια ενότητα, τη μονάδα ενός και μόνο πράγματος, του αιθέρα, και για μια αόρατη φυσική ενέργεια που υπάρχει παντού.

Η μεσαιωνική αλχημεία, όμως, περιλαμβάνει ένα πλήθος θρησκευτικών, ιστορικών και κοινωνιολογικών στοιχείων της εποχής. Κάποια από αυτά είναι η περιβόητη αναζήτηση του «Άγιου Δισκοπότηρου», η υπερφυσική ιδιότητα που διαθέτει το αίμα ενός δράκου και άλλα πολλά, σχεδόν μαγικά στοιχεία, που αντικατέστησαν την έννοια της «Φιλοσοφικής Λίθου». Ταυτόχρονα συνδέθηκε και με μια σειρά καμπαλιστικών στοιχείων. Αυτό συνέβη επειδή οι αλχημικές μελέτες μετατρέπονταν εύκολα σε μεταφυσικές αναζητήσεις και ανησυχίες, για την ανθρώπινη ευδαιμονία, τη θεραπεία όλων των ασθενειών, την πνευματική φώτιση και, σε υπέρτατο στάδιο, για την επίτευξη της αθανασίας.

Στα εγχειρίδια των μεγάλων αλχημιστών που διασώθηκαν μετά την Αναγέννηση, και που πιστεύεται ότι βρίσκονται σήμερα στην υπόγεια βιβλιοθήκη του Βατικανού, φαίνεται έντονα και με σαφείς αναφορές η ηθική και πνευματική αναμόρφωση του ανθρώπου, ό,τι για το μεσαιωνικό κλήρο αποτελούσε επαρκή ένδειξη αιρετικής και επομένως επικίνδυνης σκέψης. Η Ιερά Εξέταση ήταν ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης αυτών των δραστηριοτήτων, που τάραζαν την κυριαρχία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Mr. Mystirius


(Αυτήν τη χρονιά θα παρουσιαστούν μια σειρά απόκρυφων κειμένων που θα εξηγούν εκτενέστερα τη «Φιλοσοφική Λίθο», το «Μεγάλο Έργο», «τον Ερμή τον Τρισμέγιστο», το «Σμαράγδινο Πίνακα», τον «Έκπτωτο Άγγελο», το «Άγιο Δισκοπότηρο», την «Ιερά Εξέταση», το «Βιτρούβιο Άντρα» και άλλους αποκρυφιστικούς και μυστικιστικούς κώδικες).

Solstice Night – Η γιορτή του Χειμερινού ηλιοστάσιου
γράφει ο Mr.Mystirius

Η νύχτα της 22ας Δεκεμβρίου είναι η μεγαλύτερη του έτους με διάρκεια 14 ωρών και 29 λεπτών. Την ημέρα εκείνη ο Ήλιος φτάνει στο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται Χειμερινό ηλιοστάσιο και αρχίζει επίσημα η εποχή του χειμώνα. Οι εορτασμοί των φάσεων του Ηλίου, που σχετίζονται με τις εποχές του έτους, προέρχονται από τα πανάρχαια χρόνια της ανθρωπότητας, από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να αντιλαμβάνεται και να μελετά το σύμπαν. Οι άνθρωποι γιόρταζαν τις περιόδους του Ήλιου, που συνέπιπταν με τα χαρακτηριστικά σημεία της ετήσιας φαινόμενης τροχιάς του γύρω από τη Γη, δηλαδή τις δύο ισημερίες και τα δύο ηλιοστάσια. Οι πανάρχαιες αυτές τελετουργίες κατέχουν ακόμη και σήμερα σημαντική θέση στην κοινωνική και στη θρησκευτική συγκρότηση των κοινωνιών μας.

Από την Αρχαιότητα ακόμη ο υπολογισμός του έτους γινότανε με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στη Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση, δηλαδή, του κύκλου των ηλιακών φάσεων, γνωστές και ως εποχές. Οι εποχιακές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους βαρύνουσα σημασία, ιδιαίτερα για τον τομέα της γεωργίας. Επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς. Από τις απαρχές σχεδόν των οργανωμένων κοινωνιών, η συγκεκριμένη ημέρα κατείχε ιδιαίτερη θέση στο σύνολο των περιοδικών δρώμενων που σχετίζονταν με αστρονομικά φαινόμενα. Κυρίως η ημέρα του Χειμερινού ηλιοστασίου συνοδευόταν πάντοτε από μικρές ή μεγάλες εορταστικές εκδηλώσεις, κυριολεκτικά σε κάθε σημείο του πλανήτη, και σε αρκετά από αυτά ο συμβολισμός τιμούσε τη «γέννηση» ή την «ανάσταση» του ηλιακού θεού. Ο Ήλιος λατρεύτηκε από του αρχαίους λαούς σαν θεός, γι' αυτό πολλές θρησκείες είχαν τοποθετήσει σε αυτή την περίοδο, πολύ πριν από την έλευση του Χριστιανισμού, τη γέννηση των θεών τους.

Η αρχαιότερη απόδειξη της σημασίας της ημερομηνίας αυτής για τους αρχαίους λαούς είναι το μεγαλιθικό μνημείο του Newgrange στην Ιρλανδία, το οποίο είναι ένα κυκλικό πέτρινο κτίριο, που αποτελεί ένα εξαιρετικό επίτευγμα από τεχνική άποψη. Είναι κατασκευασμένο, υποτίθεται, από πρωτόγονους, και χτισμένο έτσι, που ο κεντρικός του θάλαμος φωτίζεται μόνο σε κάθε Χειμερινό ηλιοστάσιο. Οι Σουμέριοι και οι Μεσοποτάμιοι γιόρταζαν το Χειμερινό ηλιοστάσιο ως την ημέρα της μάχης του Μαρντούκ με τις δυνάμεις του Χάους. Επειδή, μάλιστα, η παράδοση απαιτούσε την αυτοκτονία του βασιλιά τους, για να «μεταφερθεί» στο πλευρό του Μαρντούκ και να τον βοηθήσει, ανακήρυτταν βασιλιά τους για την περίοδο του δωδεκαήμερου κάποιον τυχαίο και, αφού του πρόσφεραν βασιλικές τιμές, τον έσφαζαν τη δωδέκατη μέρα τελετουργικά. Οι Βαβυλώνιοι και οι Πέρσες τελούσαν την ίδια περίοδο παρόμοιους εορτασμούς, στους οποίους οι άρχοντες και οι δούλοι αντάλλαζαν τίτλους. Στο Βουδισμό, το Χειμερινό ηλιοστάσιο γιορτάζεται και ως «Ημέρα των Παιδιών», με σκοπό να έρθει ζεστασιά, φως και χαρά την πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου.

Στην αρχαία Ελλάδα στο Χειμερινό ηλιοστάσιο γιόρταζαν τη γέννηση του Διονύσου, γιου του Δία και της παρθένου Σεμέλης. Τον αποκαλούσαν «σωτήρα» και «θείο βρέφος». Ήταν ο «καλός ποιμένας», οι ιερείς του οποίου κρατούσαν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους Έλληνες σαν θεός, εφόσον για εκείνους ο Ήλιος ήταν ο δημιουργός των εποχών του έτους και του κύκλου των φαινομένων και των εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές, από τη σπορά έως τη βλάστηση και από την ανθοφορία έως τη συγκομιδή. Τον απεικόνιζαν πάνω σε ένα πύρινο άρμα να ξεκινά κάθε πρωί, να διατρέχει τον ουρανό και να σκορπίζει το φως στη Γη. Τον ταύτιζαν επίσης με τον Φοίβο Απόλλωνα, το θεό του φωτός. Αναπαριστούσαν την κίνηση του Ήλιου με τη ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά το Χειμερινό ηλιοστάσιο και μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξανόταν το φως του Ήλιου μέχρι την Εαρινή ισημερία, όταν η ημέρα εξισώνεται με τη νύχτα.

Στους βόρειους λαούς, αυτή η ημέρα, ακριβώς στο μέσον του χειμώνα, ήταν ημέρα εορτασμού από τα πολύ παλιά χρόνια. Είναι η πιο μικρή ημέρα του χρόνου, όταν ο Ήλιος βρίσκεται στο κατώτατο και πιο αδύναμο σημείο του. Είναι το σημείο της στροφής της εποχής και του χρόνου. Στην παγανιστική Σκανδιναβία, ο ίδιος εορτασμός ονομαζόταν «Yule». Η λέξη σημαίνει κούτσουρο που καίγεται. Κατά το Σκανδιναβικό εορτασμό έκαιγαν τεράστια κούτσουρα και οι άνθρωποι έπιναν υδρόμελι γύρω από την εορταστική πυρά ακούγοντας ποιητές και τροβαδούρους να διηγούνται αρχαίους μύθους. Πίστευαν ότι αυτές οι εορταστικές πυρές έδιναν δύναμη στον Ήλιο, για να λάμψει δυνατότερα. Το γκι, ιερός καρπός του πλέον ιερού δέντρου, της βελανιδιάς, κοβόταν με εορταστικές τελετές. Μοιραζόταν στις οικογένειες, που το κρεμούσαν πάνω από τις πόρτες ως σύμβολο καλοτυχίας. Οι Κέλτες Δριίδες θεωρούσαν το γκι ιερό. Το έκοβαν με χρυσό δρεπάνι και το μοίραζαν στους ανθρώπους σαν ίαμα. Το φιλί κάτω από τη βελανιδιά και το γκι ισοδυναμούσε με δέσμευση, υπόσχεση και εγγύηση φιλίας. Ο παγανιστικός κόσμος κατά την Αρχαιότητα γιόρταζε την ίδια μέρα, στις 25 Δεκεμβρίου, τη γέννηση του Μίθρα, ο οποίος επίσης είχε γεννηθεί από μία παρθένο μέσα σε μία σπηλιά.

Επίσης, η μέρα αυτή θεωρείται γενέθλια μέρα για τον Όσιρη, το Δία και τον Ηρακλή. Ο Ιησούς θεοποιήθηκε στη Σύνοδο της Νίκαιας και η γέννησή του ορίστηκε στις 25 Δεκεμβρίου, όπως ακριβώς γιορταζόταν μέχρι τότε η γέννηση του Μίθρα από τους παγανιστές. Για να περάσει πιο εύκολα η νέα θρησκεία στον παγανιστικό κόσμο, δανείστηκε παγανιστικές συνήθειες και πρακτικές, με αποτέλεσμα στοιχεία της παλιάς πίστης και πολλές από τις παλιές δοξασίες, ίδιες ή παραλλαγμένες, να μην πεθάνουν, αλλά να διασωθούν μαζί με χαρακτηριστικά του θρησκευτικού πνεύματος της Αρχαιότητας. Έτσι, κάποια από αυτά τα στοιχεία αφορούν και τη γέννηση του Χριστού.

Πολλές ημερομηνίες εορτών του προχριστιανικού κόσμου χρησιμοποιήθηκαν για τον εορτασμό των Χριστουγέννων. Εξέχουσα θέση κατέχει η 6η Ιανουαρίου, η ημέρα της βάπτισης του Χριστού. Το 336 μ.Χ. ορίστηκε η 25η Δεκεμβρίου ως η μέρα γέννησης του Χριστού, ο οποίος έγινε ένας νέος «θεός-ήλιος» στη νέα θρησκεία. Ο Χριστιανισμός διαμορφώθηκε φέροντας τόσο παγανιστικά όσο και ιουδαϊκά στοιχεία. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα έως σήμερα οι άνθρωποι γιορτάζουν τις ίδιες μέρες. Ο εορτασμός της «Ημέρας των Παιδιών» δεν έχει τις ρίζες του στο Χριστιανισμό. Οι μέρες αυτές έχουν την έννοια μιας αρχέγονης γιορτής για την ίδια την ανθρωπότητα. Μιας γιορτής για τη ζωοδότρα πηγή, τον άρχοντα του ηλιακού μας συστήματος και προστάτη της Γης.

Καλές γιορτές!
Mr.Mystirius

Βαμπιρισμός
γράφει ο Mr.Mystirius

Η πίστη των ανθρώπων στους νεκροζώντανους έχει τις καταβολές της στην Αρχαιότητα. Ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στους Ασσύριους, από τους οποίους σώζονται μέχρι και σήμερα κείμενα βακχικού περιεχομένου και μία εκτενής προσευχή που χρησίμευε ως ξόρκι προστασίας από τους βρικόλακες, ενώ στις λαϊκές δοξασίες των Σλάβων τα Βάμπας έπρεπε να ανασκολοπίζονται με τη χρήση ενός πάσαλου που διαπερνούσε την καρδιά.

Από παλιά επικρατούσε η άποψη ότι οι νεκροί που δεν κηδεύονταν σύμφωνα με τις τελετουργίες της ταφής μετατρέπονταν στους λεγόμενους νεκροζώντανους. Ένας λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι τηρούσαν απαρέγκλιτα τις επιτάφιες τελετές ήταν ο φόβος για τους βρικόλακες. Αυτοί ερμηνεύτηκαν ως νεκροί με μοχθηρότητα, που διψούν για ζωή. Η ιδέα ότι ο νεκρός απομυζεί το αίμα από τους ζωντανούς προήλθε από την απόδοση στο αίμα ζωτικής ενέργειας, η οποία θεωρούνταν ότι απορροφάται με υπερφυσικά μέσα και από απόσταση.

Οι παραδόσεις αυτές μεταφέρθηκαν και στους δυτικούς πολιτισμούς, όπως σε εκείνες για τους Βάκχους ή τα Βαμπίρ των Βαλκανίων. Υπάρχουν αμέτρητες διηγήσεις σχετικές με νεκρούς, οι οποίοι, ενώ βρίσκονταν στον τάφο, έσκιζαν τα ρούχα τους. Μία από αυτές ανάγεται στο 16ο αιώνα, όπου λέγεται ότι είχαν ανοιχτεί τάφοι στους οποίους παρατηρήθηκε πως οι νεκροί είχαν φάει τα ρούχα τους. Έτσι, όταν ανακαλύπτονταν παλιοί τάφοι με νεκρούς, που είχαν το πρόσωπο στραμμένο προς το έδαφος ή που τους είχαν συμβεί άλλες ανεξήγητες αλλαγές, τότε αυτοί ακρωτηριαζόταν ‒θεωρούνταν μία αποτελεσματική μέθοδος‒ με την κόψη του κεφαλιού και των άκρων τους, για να αναπαυτούν εν ειρήνη.

Στις λαϊκές παραδόσεις του γερμανικού βορρά, επικρατούσε η μορφή του «Doppelsauger», αυτού που απομυζά δυο φορές, αφήνοντας το στίγμα των δυο δοντιών στο λαιμό του θύματος. Η συσχέτιση της νυχτερίδας με το βαμπιρισμό άρχισε να εμφανίζεται στην Κεντρική και Νότια Αμερική από ένα είδος νυχτερίδας, της desmodus rotundus, που απομυζούσε το αίμα των ανθρώπων, διαθέτοντας ένα θανατηφόρο δάγκωμα.

Ένας από τους μεγαλύτερους μύθους που συνδέθηκε με τους νεκροζώντανους είναι εκείνος του ηγεμόνα της Τρανσυλβανίας Βλαντ Γ’ Τσέπες, γιου του Δράκου, που έζησε το 15ο αιώνα. Ήταν γνωστός και ως Δράκουλας και έγινε διαβόητος για τη φρικτή μέθοδο βασανισμού και εκτέλεσης που εφάρμοζε με τον ανασκολοπισμό, ενώ μετά την κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ο Ρουμάνος ηγεμόνας της Βλαχίας αποστάτησε από το Χριστιανισμό και αναδείχθηκε ως η προσωποποίηση του βαμπιρισμού.

Από εκείνη την εποχή και μετά άρχισαν να γράφονται διάφορα προστατευτικά κείμενα πρόληψης και να δημιουργούνται τα πρώτα φυλαχτά, όπως στεφάνια από κράταιγο, σαν το αγκάθινο στεφάνι του Ιησού Χριστού, τεράστιοι σταυροί τυλιγμένοι με σκόρδα, αλλά και καθρέπτες με αγιασμό, που κοσμούσαν σχεδόν κάθε σταυροδρόμι και σημαντικά περάσματα της Ρουμανίας.

Οι πρώτοι κυνηγοί βρικολάκων έκαναν την εμφάνισή τους με συγγράμματα και μεθόδους, που, ουσιαστικά, θύμιζαν περισσότερο το κυνήγι των μαγισσών στο Μεσαίωνα. Ο Ογκιστέν Καλμέ εξέδωσε το 1746 μία πραγματεία σε σχέση με τους νεκροζώντανους, βασισμένη σε αρχαίες και ιστορικές αναφορές και αποσπάσματα. Εκεί έθιξε τους προσωπικούς φόβους των ανθρώπων, επιδεινώνοντάς τους, καθώς τους τρομοκρατούσε το ενδεχόμενο να θαφτούν ζωντανοί. Οι φόβοι αυτοί δεν ήταν αδικαιολόγητοι, γιατί εκείνη την εποχή ο θάνατος διαπιστωνόταν πολύ δύσκολα λόγω των ελλιπών γνώσεων. Ωστόσο, παρότρυνε τους γιατρούς να ασχοληθούν εκτενέστερα με το ζήτημα της νεκροφάνειας.

Mr.Mystirius

Τζον Ντι – Ο «μάγος» του Κέιμπριτζ
γράφει ο Mr.Mystirius

Γεννήθηκε το 1527 στο Μoρτλέικ στο Λονδίνο από γονείς αυλικούς, στην αυλή του βασιλιά Ερρίκου του Η’. Από μικρό παιδί περιφερόταν στα ανάκτορα εξερευνώντας όλα τα αγάλματα και τους πίνακες. Πολύ συχνά τον συναντούσε κανείς στη βιβλιοθήκη του παλατιού. Έμαθε πολύ νωρίς τη γλώσσα, τα μαθηματικά και την ιστορία, γεγονός που τον εισήγαγε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ ήδη από τα δεκατέσσερά του χρόνια.

Εκεί ο Τζον Ντι σπούδασε ελληνικά, λατινικά και αστρονομία. Ασχολήθηκε πολύ με τα νεκρομαντεία, την αιγυπτιολογία και την Παλαιά Διαθήκη. Το 1546 ο Τζον Ντι δίδαξε στο «Trinity College», ενώ παράλληλα μελετούσε την ιερογλυφική και τη μυστικιστική Ιουδαϊκή Καμπάλα. Από τη στιγμή εκείνη η ζωή του πήρε μια μυστηριώδη και αινιγματική τροπή. Ταξίδεψε σε διάφορα μέρη της Αγγλίας, όπου συνάντησε πολλούς άλλους αστρονόμους άλλα και διάφορους αλχημιστές. Η φήμη του ως αποκρυφιστή εξαπλώθηκε γρήγορα παντού και το 1564 δημοσιεύτηκε η μελέτη του «Η Ιερογλυφική Μονάδα», που θεωρήθηκε ένα από τα πιο μυστήρια συγγράμματα της εποχής. Το έργο αυτό αποτέλεσε αργότερα τη βάση για κάποιες σημαντικές αλλαγές στο Γρηγοριανό ημερολόγιο.

Ο Τζον Ντι διατηρούσε ακόμα πολύ στενές επαφές με τη βασιλική αυλή. Έτσι, τον πλησίασε η Ελισάβετ, ετεροθαλής αδερφή της βασίλισσας Μαίρη, για να της αναλύσει τον αστρολογικό χάρτη και να κάνει προβλέψεις για το μέλλον του αγγλικού θρόνου. Της αποκάλυψε ότι σύντομα η βασίλισσα Μαίρη θα έχανε το θρόνο, τον οποίο θα αναλάμβανε η ίδια. Άρχισαν να διαρρέουν φήμες ότι η Ελισάβετ σκόπευε με τη βοήθεια του Τζον Ντι να ανατρέψει τη βασίλισσα Μαίρη, προκειμένου να αναρριχηθεί ύπουλα στην εξουσία. Κανείς, όμως, δεν μπόρεσε να βρει στοιχεία που να αποδεικνύουν την ενοχή της. Φαίνεται ότι και εκεί ο Τζον Ντι έπαιξε καθοριστικό ρολό.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της η Ελισάβετ δεν άφησε ούτε λεπτό τον Τζον Ντι από το πλευρό της. Τον είχε διορίσει προσωπικό της σύμβουλο και μυστικό πράκτορα. Μέσα από τις αρμοδιότητές του, ο Τζον Ντι είχε άμεση πρόσβαση στα χειρόγραφα, τόσο του παλατιού όσο και άλλων που αφορούσαν την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Είχε αρχίσει να εμπλουτίζει τη βιβλιοθήκη του με σημαντικά χειρόγραφα, όπως το «Νεκρονομικόν» του Αμπντούλ Αλχαζρέντ, το οποίο ο Τζον Ντι μετέφρασε στα αγγλικά. Στη συνέχεια έγραψε βιβλία στην κρυπτογραφική του γραφή, όπως το Συνομιλίες του Τζον Ντι με τα Πνεύματα και Η Τέχνη της Πλοήγησης.

Το 1575 ο Τζον Ντι έχασε την πρώτη του σύζυγο από βαριά αρρώστια, γεγονός που τον κράτησε για πάρα πολύ καιρό κλεισμένο μέσα στο σπίτι σε συνδυασμό με τη έντονη επιθυμία του να επικοινωνήσει μαζί της μέσω πνευματισμού. Αργότερα, παντρεύτηκε μία καθηγήτρια κολεγίου. Μαζί έκαναν έρευνες και ανακάλυψαν πολλά για την πνευματική επαφή και το υπερπέραν. Ο Τζον Ντι είχε όμως ελάχιστες ικανότητες να επικοινωνήσει με τους νεκρούς. Επιπλέον, πίστευε ότι η επαφή με τον άλλον κόσμο είχε συγκεκριμένους κανόνες και ότι μόνο η μεσολάβηση κάποιου ενδιάμεσου από αυτό τον κόσμο και η συνδρομή άλλων ουράνιων πλασμάτων θα καθιστούσαν την επικοινωνία εφικτή.

Το 1583 περίπου γνώρισε το νεαρό ιρλανδικής καταγωγής Έντουαρντ Κέλλυ, έναν κρυσταλλοσκόπο ενδιάμεσο χωρίς αυτιά. Η απώλειά τους υπήρξε συνέπεια ποινής αφού διέπραξε πλαστογραφία. Λέγεται ότι ο Κέλλυ είχε δεχτεί μικρός μία πέτρα οψιδιανού από τον Αρχάγγελο Ουριήλ, μέσα από την οποία μπορούσε να βλέπει τα ανώτερα επίπεδα του σύμπαντος και να συνομιλεί με τους αγγέλους. Συνεργάστηκε με τον Ντι για περίπου πέντε χρόνια και μαζί συνέγραψαν ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του Τζον Ντι Οι Ενωχιανές Πινακίδες. Το βιβλίο αυτό θεωρήθηκε εργαλείο της μαύρης μαγείας και απαγορεύτηκε άμεσα. Περιέχει 101 πινακίδες διαλόγων μεταξύ του Τζον Ντι και των αγγέλων και μαγικές επικλήσεις. Είναι γραμμένο στα ενωχιανά και έχει ως βάση το Απόκρυφο Βιβλίο του Ενώχ της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο Τζον Ντι πίστευε ότι στον ουρανό ή στο σύμπαν υπήρχαν αναμφίβολα άλλες διαστάσεις με παράλληλους κόσμους. Πίστευε επίσης ότι οι άγγελοι του Ενώχ ήταν σίγουρα οι πρώτοι επισκέπτες της γης, οι οποίοι μετέδωσαν στον Αδάμ τη γλώσσα και τις τέχνες τους. Ακόμα και ότι συνευρέθηκαν ερωτικά με τους ανθρώπους, μεταφέροντας σε κάποιους τις υπερφυσικές τους ιδιότητες. Ωστόσο κανείς έως σήμερα δεν κατάφερε να αποκωδικοποιήσει τη λεγόμενη γλώσσα των αγγέλων. Οι δύο τους ισχυρίστηκαν ότι οι άγγελοι αυτοί τους αποκάλυψαν πολλά μεγάλα μυστικά. Το 1589 πήγαν στην Πράγα της τότε Βοημίας, όπου συνεχίστηκε η συνεργασία τους. Το τελετουργικό τους ήταν περίπλοκο και ακόμα πιο περίεργος ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Κέλλυ ερχόταν σε έκσταση, για να επικοινωνήσει με τα ενωχιακά πνεύματα. Εξίσου περίεργος παραμένει ο τρόπος με τον οποίο διακόπηκε η συνεργασία τους. Λέγεται ότι κάποιος άγγελος τους ζήτησε να κάνουν κάτι μη πραγματοποιήσιμο, με αποτέλεσμα οι δύο συνεργάτες να γίνουν καχύποπτοι.

Ο Ντι επέστρεψε στην Αγγλία και συνέχισε μόνος του τη μελέτη των αγγελικών συστημάτων. Το 1596, με εντολή της βασίλισσας Ελισάβετ, ο Τζον Ντι έγινε διευθυντής στο Κολέγιο του Μάντσεστερ. Για τα επόμενα επτά χρόνια ασχολήθηκε ακόμα περισσότερο με τον πνευματισμό και τον αποκρυφισμό. Με καμπαλιστικές μεθόδους και αστρολογικές μετρήσεις, επίσης, δημιούργησε ένα ευρύ φάσμα ρυθμολογικών συστημάτων. Ένα από αυτά έγινε γνωστό ως «Μυστική Επταρχία». Περίπλοκα είναι και τα άλλα τρία συστήματά του. Τα «49 Φυσικά Κλειδιά», «Οι Πύλες των Τεσσάρων Παρατηρητήριων» και ο «Πίνακας των Αιθέρων». Τα έργα αυτά είχαν ένα έντονο δαιμονικό περιεχόμενο. Ο Τζον Ντι άρχισε να ανακαλύπτει και τα κακά πνευματικά όντα, τα οποία ταξινόμησε ιεραρχικά. Το αξιοσημείωτο σ’ αυτό είναι ότι δεν αναφέρεται πουθενά στους γνωστούς δαίμονες, αλλά σε τελείως διαφορετικά ονόματα, όπως στο όνομα Κόρονζον, που στα ενωχιανά σημαίνει «έκπτωτος». Οι άγγελοι αποκάλυψαν στον Ντι ότι αυτό είναι το πραγματικό όνομα του Σατανά. Τα «Κλειδιά», για τα οποία μας μιλάει ο Ντι, είναι οι πύλες που θα ανοίξουν στη συντέλεια του κόσμου, την οποία οι άγγελοι του Ενώχ εννοούν περισσότερο πνευματικά παρά υλικά, ενώ από τα «Τέσσερα Παρατηρητήρια» θα εξαπολυθούν τα κακά πνεύματα του Κόρονζον. Για πάρα πολλά χρόνια οι μεταγενέστεροι μάγοι και αλχημιστές θεωρούσαν τα συστήματα του Τζον Ντι δημιουργήματα της φαντασίας του, ενώ άλλοι, πάλι, προσπαθούσαν να εφαρμόσουν την ενωχιανή του μαγεία κατά γράμμα.

Το 1603 ανέβηκε στον αγγλικό θρόνο ο βασιλιάς Τζέημς Α’, που έγινε γνωστός για τους διωγμούς των αιρετικών και για το κυνήγι των μαγισσών. Έτσι το 1605 ο Τζον Ντι, που είχε τότε τη μεγαλύτερη φήμη ως μάγος, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του καθηγητή και να αποσυρθεί στο «σπίτι των θαυμάτων», όπως αποκαλούσαν την οικία του. Εκείνο τον καιρό έχασε και τη δεύτερη γυναίκα του, ενώ αναγκάστηκε να πουλήσει κάποια από τα σημαντικότερα βιβλία της βιβλιοθήκης του για να επιβιώσει. Είχε γίνει ξαφνικά ο πιο φτωχός άνθρωπος του Λονδίνου και πέθανε λίγο πριν πουλήσει μία κρυστάλλινη σφαίρα, η οποία λέγεται ότι βρέθηκε πολλά χρόνια αργότερα και κοσμεί σήμερα το Βρετανικό Μουσείο.


Mr.Mystirius

Βιορομπότ ‒ Μισός άνθρωπος, μισός μηχανή
γράφει ο Mr.Mystirius

Ποιος θυμάται τον «The Six Million Dollar Man», το «RoboCop» και τον «Terminator», που εξιστορούσαν τα κατορθώματα ενός βιονικού ανθρώπου; Κι όμως οι υπεράνθρωποι του cyborg (με ανθρώπινα και προσθετικά μηχανικά μέλη) είναι οι μυθολογικοί προπομποί του βιονικού αύριο, το οποίο ευαγγελίζονται οι καλπάζουσες τεχνολογικές εξελίξεις. Το πρόσφατο επιστημονικό κατόρθωμα της συνομιλίας ζωντανών νευρώνων και σιλικονούχων μικροτσίπ δε θα έχει μόνο ιατρικές εφαρμογές. Ο δρόμος για την ένωση ανθρώπου και μηχανής, κυρίως με τις μεταμοσχεύσεις τεχνητών και μεταλλικών μηχανημάτων, έχει ανοίξει. Ο «Man Machine» των Kraftwerk είναι απλώς θέμα χρόνου να δημιουργηθεί. Αλλά ένας σούπερ μαχητής, όμως, δε θα είχε καμία τύχη αν διέθετε μόνο φυσικές δυνάμεις χωρίς νοητικές ικανότητες. Επιστήμονες του Γερμανικού Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ πέτυχαν τελευταία την απευθείας σύνδεση των νευρικών κυττάρων ενός ποντικιού, που μοιάζουν πάρα πολύ με αυτά του ανθρώπου, με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, καταγράφοντας τα ηλεκτρικά σήματα που δημιουργήθηκαν στο ζωντανό ιστό, και έτσι το πρώτο βήμα για την απευθείας σύνδεση μεταξύ ζωντανών εγκεφάλων και σκληρών δίσκων είναι γεγονός.

Στη συνέχεια εμπλουτίζονται με σιλικονούχα πρόσθετα που περιλαμβάνουν από μικροτσίπ μνήμης μέχρι βιονικά μάτια και αυτιά. Η καλλιέργεια ζωντανών νευρικών ιστών σε τσιπάκια από σιλικόνη καθιστούν τη βάση για ηλεκτρονικά εμφυτεύματα που θα διευρύνουν σημαντικά την ανθρώπινη νοημοσύνη και θα φέρουν την επανάσταση στη νευροχειρουργική ιατρική, κάνοντας άτομα από ατυχήματα, με νοητική στέρηση ή με Αλτσχάιμερ να θυμούνται και να μιλούν ξανά. Επίσης θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε, έστω και τεχνητά, το αποδεδειγμένα ανεκμετάλλευτο 90% των εγκεφαλικών δυνατοτήτων μας.

Ωστόσο, υπάρχει και μια σκοτεινή πλευρά. Δεν είναι λίγοι όσοι επισημαίνουν την ύπαρξη μυστικών προγραμμάτων των ΗΠΑ στα υπόγεια εργαστήρια του Πενταγώνου ήδη από τη δεκαετία του ’60, όπου συνεχίζονται οι μελέτες πάνω στο ευρύτερο πρόγραμμα HAARP (High frequency Active Auroral Research Project), το οποίο έγινε γνωστό με το λεγόμενο «Weather Control Device» (συσκευή ελέγχου του καιρού), που τώρα έχει επικεντρωθεί στον έλεγχο του ανθρώπινου νου με το πρόγραμμα «Mind Control». Ο δρ. Κόλιν Χάμφρεϊς, καθηγητής Εφαρμοσμένων Επιστήμων στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, αναφέρει πως αυτές οι έρευνες ανοίγουν μια τρομακτική προοπτική, εφόσον μελλοντικά κάποιοι επιτήδειοι θα μπορούν να ελέγχουν το μυαλό ενός άλλου.

Ωστόσο, καθημερινά μας επιβεβαιώνουν ότι οι πρώτες εφαρμογές της νέας αυτής τεχνολογίας θα χρησιμοποιείται καθαρά για την εξυπηρέτηση των αναγκών της ιατρικής επιστήμης. Θα δοθεί η δυνατότητα μερικής ή και ολικής αποκατάστασης μη αντιστρεπτών εγκεφαλικών βλαβών, σαν εκείνες που προκύπτουν από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Θα γίνει, επίσης, δυνατή η αντιμετώπιση εκφυλιστικών παθήσεων του εγκεφάλου που συνδέονται με τα γηρατειά, όπως είναι η γεροντική άνοια και η νόσος Αλτσχάιμερ. Τυφλοί εκ γενετής θα δουν το φως τους με τη μέθοδο που αναπτύχθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βαλτιμόρης όπου έγιναν πειράματα σε σχέση με τη ροή ηλεκτρικών σημάτων, διεγείροντας τον κατεστραμμένο κερατοειδή με ένα τσιπ σιλικόνης.

Το επόμενο βήμα των Γερμανών ερευνητών είναι η βελτίωση της νέας τεχνολογίας, ώστε να γίνεται όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική η αναγνώριση όσων ηλεκτρικών σημάτων δημιουργούνται κατά τη διάρκεια μιας νευρικής ώθησης μεταξύ νευρώνων και ηλεκτρονικών υπολογιστών. Άλλοι επιστήμονες αναζητούν τρόπους για τον έλεγχο των προσθετικών μελών και το επιτυχημένο «πάντρεμα» ανθρώπου και μηχανής, κάτι που θα αποτελέσει τη Φιλοσοφική Λίθο του 21ου αιώνα για τους σύγχρονους «αλχημιστές».

Mr.Mystirius

Υδροθεραπεία
γράφει ο Mr.Mystirius

Ένα από τα τέσσερα βασικά στοιχεία της ζωής είναι το Ύδωρ. Η θεραπευτική δύναμη του νερού ήταν και είναι μια από τις αρχαιότερες μεθόδους καταπολέμησης οποιασδήποτε δυσάρεστης κατάστασης. Το νερό, είτε μόνο του ως υδρογόνο – οξυγόνο είτε σε συνδυασμό με άλλες ευεργετικές ουσίες, περιλαμβάνεται σε κάθε είδους θεραπεία.

Η χρήση του νερού για τη θεραπεία των ασθενειών ξεκινάει από πολύ παλιά. Μέσα στους αιώνες η γνώση αυτή χάθηκε και μόλις τα τελευταία χρόνια έγινε επανεκτίμηση της αξίας της. Η υδροθεραπεία είναι μια από τις αρχαιότερες μορφές πρόληψης και θεραπείας ασθενειών. Οι Ρωμαίοι με τις θέρμες και τα λουτρά είχαν αναγάγει την υδροθεραπεία σε επιστήμη. Καθώς το νερό είναι απαραίτητο για την επιβίωσή μας, άλλωστε τα 2/3 του οργανισμού μας είναι νερό, δεν εκπλήσσει το γεγονός της μεγάλης θεραπευτικής του αξίας. Ιδιαίτερη θέση στις υδροθεραπείες κατέχει το θαλασσινό νερό. Το μυστικό της ωφελιμότητάς του βρίσκεται στο ότι το θαλασσινό νερό έχει την ίδια ακριβώς σύσταση με το πλάσμα του αίματος και στα διάφορα άλατα (νάτριο, ασβέστιο, ποτάσιο, μαγνήσιο) στα μέταλλα και στα ιχνοστοιχεία (χρυσός, χαλκός, ψευδάργυρος) στα οργανικά, όπως τα φύκια, και στο ιώδιο που περιέχει. Διαθέτει θεραπευτικές ιδιότητες για παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος.

Έτσι, τα θαλασσινά μπάνια, οι ιαματικές πηγές και οι λασπότοποι είναι ευεργετικά κυρίως για όσους υποφέρουν από ρευματισμούς, όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, τα αρθριτικά, οι οσφυαλγίες, οι ισχιαλγίες, η αυχεναλγία, οι δερματοπάθειες, η ρευματοειδής ψωρίαση, το άσθμα και η αλλεργική ρινίτιδα. Το κρύο νερό του ποταμού βοηθά στις κυκλοφορικές δυσλειτουργίες του αίματος και στη σύσφιξη του δέρματος, έχει αντιγηραντική δράση, καταπολεμά την κυτταρίτιδα, την παχυσαρκία, και τη φλεβίτιδα. Επίσης, το νερό θεραπεύει και σε μορφή ατμού, στη σάουνα, στο χαμάμ, με αρωματοθεραπεία, ακόμα, την ιγμορίτιδα, τη ρινίτιδα και την ακμή. Στις ψυχοπαθολογικές και ψυχοσωματικές διαταραχές οποιαδήποτε μορφή νερού είναι η κυρία βάση στη θεραπεία της αϋπνίας, του άγχους και του στρες. Οι ασκήσεις που γίνονται ευκολότερα, λόγω της άνωσης, μέσα στο θαλασσινό νερό, σε συνδυασμό με τα ευεργετικά συστατικά του, αποτελούν το καλύτερο φάρμακο για την αποκατάσταση της λειτουργίας των αρθρώσεων μετά από κινητικές και λειτουργικές δυσκολίες και για την εξαφάνιση των φλεγμονών στην πλάτη, στη μέση και στον αυχένα.

Πρόσφατα ανακαλύφτηκε ότι το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της θάλασσας μαζί με ήπιες ασκήσεις, είτε μέσα στο νερό είτε στην ακρογιαλιά, ενισχύουν τον οργανισμό και βελτιώνουν σημαντικά το ανοσοποιητικό σύστημα. Ενώ το περπάτημα μεταξύ άμμου και κύματος είναι το καλύτερο μασάζ στις πατούσες. Συνεπώς, σύμφωνα με τη ρεφλεξοθεραπεία, και για όλο το σώμα. Συμβάλλει αποτελεσματικά στα προβλήματα των κάτω άκρων και στην αποκατάσταση διαστρεμμάτων, ραγισμάτων και καταγμάτων των οστών. Προσοχή συνιστάται στη θεραπεία με νερό όταν αυτό λαμβάνεται σε μορφή φαρμάκου, ενέσιμου ή πόσιμου, καθώς και στη λήψη υγρών για αδυνάτισμα και αποτοξίνωση.

Το νερό πρέπει να είναι διαυγές, καθαρό, άοσμο, να έχει ήπια γεύση και να είναι κρύο, αποσταγμένο ή βρασμένο, με ουδέτερο ΡΗ και εύκολο στην πέψη. Το μεταλλικό νερό να πίνεται σε μεγάλες ποσότητες κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ το ανθρακούχο σε μικρές. Επίσης να παρατηρείτε τα ούρα κατά την αποβολή των υγρών, για να αποφεύγονται ενδεχόμενες μολύνσεις ή λιθιάσεις. Μην αφήνετε το νερό για πολύ ώρα εκτεθειμένο στον ήλιο όταν βρίσκεται σε πλαστικό μπουκάλι. Θα παρατηρήσετε ότι έχει εντελώς διαφορετική γεύση όταν το πίνετε από γυάλινο μπουκάλι. Απομακρύνετε, επίσης, το νερό και από ηλεκτρομαγνητικές συσκευές. Τέλος, φροντίστε να είναι πάντα σφραγισμένο.


Mr.Mystirius

Βάσεις στο Φεγγάρι για την αποίκηση του Άρη
γράφει ο Mr.Mystirius

H πρώτη ανθρώπινη κατασκευή που προσσελήνωσε στην επιφάνεια του φεγγαριού ήταν το σοβιετικό, μη επανδρωμένο, σκάφος LUNA-1, ενώ το LUNA-2 έστειλε τις πρώτες φωτογραφίες της επιφάνειας. Ακολουθεί το αμερικανικό πρόγραμμα προσσελήνωσης με το APOLLO-8 να κάνει την πρώτη περιστροφή γύρω από το φεγγάρι. Με το APOLLO-11 πατάει τελικά ο άνθρωπος κυριολεκτικά πόδι στο Φεγγάρι με την περίφημη φράση «Μικρό βήμα για τον άνθρωπο, αλλά ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα», ενώ το APOLLO-13 ήταν μία ακόμα επανδρωμένη πτήση στο διάστημα που λόγω τεχνικών προβλημάτων απέτυχε και επέστρεψε στη Γη πριν την προσσελήνωση.

Παρά τους πανηγυρισμούς, η κατάκτηση της Σελήνης πήρε τέλος με την τελευταία αποστολή του APOLLO-17, ενώ οι Σοβιετικοί, οι οποίοι δεν είχαν στείλει ποτέ επανδρωμένη αποστολή, διατήρησαν το ενδιαφέρον ακόμη και μετά τον τερματισμό των αμερικάνικων αποστολών, στέλνοντας τα Lunokhod, τα ρομποτικά τους οχήματα, που μετέφεραν πίσω στη Γη δείγματα από το έδαφος της Σελήνης. Έκτοτε οι Αμερικάνοι επικεντρώνονται στην κατασκευή διαστημικών λεωφορείων και οι Σοβιετικοί στην κατασκευή διαστημικών σταθμών.

Σήμερα η ΝΑΣΑ εμφανίζεται έτοιμη να υλοποιήσει την υπόσχεσή της για την επιστροφή στο φεγγάρι και την κατασκευή εργοστασίων τεχνητής ατμόσφαιρας. Για να μπορεί να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να υπάρχει ήδη κάποια υποδομή, κάποιος σταθμός προσγείωσης, έστω κάποιο κτίριο που θα στεγάσει εργάτες και διοικητικό προσωπικό. Παρόμοιες προθέσεις εκδήλωσαν και οι Κινέζοι. Σε έγγραφό τους, όμως, αναφέρουν ότι η εκτόξευση ενός μεγάλου διαστημόπλοιου από τη Γη με διάρκεια ταξιδιού ενός έτους για τον πλανήτη Άρη είναι αδύνατο να συμβεί. Έτσι, η δημιουργία σταθμών στο φεγγάρι είναι αναγκαία για έναν μελλοντικό αποικισμό του Άρη.

Το αμερικανικό Πεντάγωνο ενδιαφέρεται για την εγκατάσταση βάσεων, και μάλιστα στρατιωτικών, που θα έδιναν την κατάλληλη ώθηση σε νέες μεθόδους διεξαγωγής πολέμων, με άνετη πρόσβαση σε ενεργειακές πηγές και χωρίς μεγάλα έξοδα. Από την άλλη, ο σημερινός βασικός ανταγωνιστής, η Κίνα, έχει πιο βραχυπρόθεσμους στόχους σε σχέση με την ύπαρξη βάσεων στο φεγγάρι, και προγραμματίζει την έναρξη της ενεργειακής ανταλλαγής, ίσως και τον αποικισμό της Σελήνης το 2019-20. Όπως ανακοίνωσαν Κινέζοι εκπρόσωποι του σχετικού προγράμματος, το οικονομικό και βιομηχανικό άνοιγμα των τελευταίων ετών δημιουργεί τεράστιες ενεργειακές απαιτήσεις λόγω του υπερπληθυσμού των Κινέζων, που αντιμετωπίζουν έλλειψη πρώτων υλών, αφήνοντας να υπονοηθεί ότι ο δορυφόρος μας έχει μετατραπεί ήδη σε ένα απέραντο ορυχείο άντλησης ενέργειας.

Αναφέρουν, επίσης, ότι επιδιώκεται η ολοκλήρωση το προγράμματος ως το 2015, ενώ μέχρι το 2020 θα έχουν μεταφερθεί όλες οι απαραίτητες ύλες, για να ξεκινήσει στη συνέχεια η μετανάστευση των Κινέζων στη νέα αποικία τους στο φεγγάρι, όπως έκαναν άλλωστε στο παρελθόν οι Ισπανοί, όταν αποίκισαν τη Νότια Αμερική. Παράλληλα, προβλέπεται το ξεκίνημα της λειτουργίας θερμοπυρηνικών εργοστασίων που θα παράγουν ενέργεια μέσω σύντηξης ηλίου, την οποία θα εκπέμπουν με δέσμες λέιζερ στη Γη. Στην πραγματικότητα, κάποιοι αξιωματούχοι άφησαν να διαρρεύσει η πληροφορία ότι Αμερικανοί και Σοβιετικοί έχουν δημιουργήσει ήδη μια σειρά βάσεων κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ενώ συνεχίζουν με αντίζηλη διάθεση την κατασκευή και άλλων διαφόρων εγκαταστάσεων στη Σελήνη, των οποίων την ύπαρξη κράτησαν μυστική.

Παράξενες δραστηριότητες, όπως λάμψεις και κινούμενα αντικείμενα που παρατηρούνται γύρω από το φεγγάρι και εμφανίζονται κατά καιρούς στα ραντάρ και σε διαστημικές φωτογραφίες, που αναφέρονται επίσης από πιλότους των πολεμικών αεροποριών, δεν είναι παρά σκηνές διαστημικών εργασιών που εκτελούνται στη Σελήνη. Μένει να περιμένουμε, λοιπόν, τα πρώτα πρότζεκτ των σεληνιακών ταξιδιών, ίσως και αγοραπωλησίες οικοπέδων και ακινήτων σε σεληνιακά μεσιτικά γραφεία στο εγγύς μέλλον.

Mr.Mystirius

Οι Πυραμίδες της Γκίζας
γράφει ο Mr.Mystirius

Στην Γκίζα, 20-25 περίπου χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Καΐρου, δεσπόζουν οι τρεις γνωστές πυραμίδες του Χεφρήνου, του Μυκερίνου και του Χέοπα. Μετά από περίπου 5000 χρόνια εξακολουθούν να ελκύουν εκατοντάδες ερευνητές, αρχαιολόγους και επισκέπτες καθημερινά από όλο τον κόσμο, ενώ ακόμα παραμένει άλυτο το μυστικό δημιουργίας τους. Ο λόγος για τον οποίο χτίστηκαν, αλλά κυρίως ο τρόπος με τον οποίο κατάφεραν αρχιτεκτονικά και μηχανικά να υψώσουν αυτά τα τεράστια μνημεία παραμένει ένα από τα πολλά ερωτήματα που έχουν απασχολήσει την ανθρωπότητα στη σύγχρονη εποχή.

Η μεγαλύτερη και πιο εντυπωσιακή πυραμίδα είναι εκείνη του Χέοπα. Ο Χέοπας ήταν Φαραώ της Αιγύπτου την περίοδο 2551 με 2528 π.Χ. Το ταφικό αυτό μνημείο φτάνει σε ύψος τα 146 μέτρα περίπου και αποτελείται από 2,3 εκατομμύρια ογκόλιθους, που ο καθένας ζυγίζει κατά μέσω όρο 3000 κιλά, ενώ το συνολικό βάρους της Πυραμίδας υπολογίζεται στους 6.400.000 τόνους. Ακολουθεί εκείνη του Χεφρήνου, γιου του Χέοπα, με ύψος 136 μέτρα, που έχει χτιστεί πάνω σε ύψωμα, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι μεγαλύτερη από εκείνη του πατέρα του, και τέλος, η μικρή Πυραμίδα του Μυκερίνου, γιου του Χεφρήνου, με ύψος 70 μέτρα περίπου. Οι πρόδρομοι των τριγωνικών πυραμίδων ήταν οι ορθογωνικές πυραμίδες, που διακοσμούσαν τον υπόγειο τάφο όπου βρισκόταν ο θάλαμος του νεκρού, ενώ αργότερα ο τάφος τοποθετούνταν μέσα στις τριγωνικές πυραμίδες.

Το 1880 ο Βρετανός αρχαιολόγος Σερ Γουίλιαμ Φλίντερς Πίτρι ξεκίνησε τις μετρήσεις στις πυραμίδες της Γκίζας. Ο Πίτρι παρέμεινε για δεκαετίες στο μέρος αυτό, όπου μετά τη διεξαγωγή διάφορων μελετών προέκυψαν με απόλυτη ακρίβεια οι αναλογίες, μιλώντας για θρίαμβο των ανθρώπινων ικανοτήτων. Αποκάλυψε, επίσης, ότι η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα χρησιμοποιούνταν και ως αστεροσκοπείο από τους ιερείς. Ο αστρονόμος Τσαρλς Σμιθ ισχυρίστηκε στη συνέχεια ότι οι διαστάσεις της Μεγάλης Πυραμίδας βασίζονται στον αριθμό (π) 3,1416, το σταθερό λόγο μεταξύ της περιφέρειας ενός κύκλου και της διαμέτρου του, διαιρώντας το εμβαδόν της βάσης με το διπλάσιο του ύψος της. Το ύψος των 146,6 μέτρων αναλογεί, επίσης, με την απόσταση της Γης από τον Ήλιο σε εκατομμύρια χιλιόμετρα, ενώ το κέντρο της κορυφής της πυραμίδας δείχνει ακριβώς τη θέση του Ηλίου στο μέσον της ημέρας, όταν αφανίζεται η σκιά. Αν προεκτείνει κανείς τη γραμμή αυτή, θα φτάσει με μαθηματική και αστρονομική ακρίβεια στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος.

Μία τελευταία ανακάλυψη βασίστηκε στις εικασίες του Σμιθ σε σχέση με το ηλεκτρικό ρεύμα. Κατά τη διάρκεια της συντήρησης των τοιχογραφιών, παρατηρήθηκε ότι δε χρησιμοποιήθηκε κανένας πυρσός ή κερί για τη διακόσμηση των εσωτερικών χώρων της πυραμίδας, με αποτέλεσμα οι επιστήμονες να βρεθούν σε απόλυτο αδιέξοδο. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του άνθρακα 14, στοιχεία κάπνας και σημάδια φωτιάς απουσιάζουν τελείως. Έτσι, οι έρευνες έχουν στραφεί στην εξέταση του ενδεχομένου να υπήρχε κάποια πρώιμη μορφή παραγωγής ηλεκτρισμού. Από το 1936 οι ερευνητές γνώριζαν ότι στη Μεσοποταμία διέθεταν γνώσεις ηλεκτρισμού, επινοώντας μία μορφή λαμπτήρων. Σε κάποια ανασκαφή βόρεια της Βαγδάτης είχε βρεθεί ένα πήλινο δοχείο ηλικίας 2300 ετών που περιελάμβανε έναν κύλινδρο από χαλκό και μία σιδερένια ράβδο. Ο Σμιθ κατασκεύασε ένα πιστό αντίγραφο, το οποίο έδωσε ρεύμα τάσης 1ος Volt.

Ο Σμιθ ήταν πεπεισμένος ότι οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ανάλογες συσκευές για τη διεξαγωγή των εργασιών εντός των πυραμίδων. Ήταν, επίσης, εκείνος που ανακάλυψε την άδεια σαρκοφάγο, αποκωδικοποίησε πολλά ιερογλυφικά ταφικών επιγραφών και βοήθησε σημαντικά στις μελέτες των αιγυπτιολόγων. Ωστόσο, ο Σμιθ έγινε περισσότερο διάσημος λόγω του ισχυρισμού του ότι κατάφερε μέσω των αναλογιών της πυραμίδας να μάθει την ακριβή ημερομηνία της επιστροφής του Χριστού. Δυστυχώς, δεν αποκάλυψε ποτέ αυτό το μυστικό…

Mr. Mystirius

OPUS DEI ‒ Οργάνωση που αγκαλιάζει το πνεύμα ή την εξουσία;
γράφει ο Mr.Mystirius

Η οργάνωση Όπους Ντέι αποτέλεσε δημιούργημα του ιερωμένου Χοσέ Μαρία Εσκρίβα όταν το 1928, στη διάρκεια της διαμονής του στη Μαδρίτη, δήλωσε ότι θα προχωρούσε στην ίδρυση της οργάνωσης επειδή έλαβε Θεία εντολή. Λίγα χρόνια μετά, το 1933, ίδρυσε το πρώτο κέντρο της οργάνωσης στην Ισπανία, στο οποίο διδάσκονταν μαθήματα νομικής και αρχιτεκτονικής. Σύμφωνα με τον Εσκρίβα, οι αποκλειστικοί σκοποί της Όπους Ντέι θα ήταν η εκπαίδευση των νέων στα ιδεώδη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η προσφορά βοήθειας στους φτωχούς και τους άρρωστους και η διάδοση της πίστης. Η εμμονή της να μπει στα ενδότερα του Βατικανού την κατέστησε ως άλλη μία περίεργη ομάδα με μυστικές πτυχές…

Σύντομα η οργάνωση, κάτω από τη συνεχή εποπτεία του Εσκρίβα και την αμέριστη συμπαράσταση των εκκλησιαστικών αρχών της Μαδρίτης, άρχισε να επεκτείνει τις δραστηριότητές της σε όλη την Ισπανία και από εκεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε αυτή την εξάπλωση διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο η επικράτηση των Φρανκιστών μετά το τέλος του Ισπανικού Εμφύλιου Πόλεμου. Αυτοί, σε συνδυασμό με την επίσημη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, υποστήριξαν την Όπους Ντέι με τόσο άμεσο τρόπο, που το 1943 μετατράπηκε σε ιδιαίτερο θρησκευτικό τάγμα και ευλογήθηκε η ύπαρξή της από τον ίδιο τον Πάπα, ο οποίος ίδρυσε για τα μέλη της το Ρωμαϊκό Κολέγιο του Τίμιου Σταυρού. Το 1953 ιδρύθηκε το Κολέγιο St.Mary, στο οποίο γυναίκες μέλη της Όπους Ντέι έκαναν θεολογικές σπουδές σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Το 1991 ο Αλβάρο Ντε Πορτίγιο, ο διάδοχος του Εσκρίβα, χρίστηκε επίσκοπος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ και η οργάνωση απόκτησε σημαντική επιρροή στο Βατικανό, επίσημη θρησκευτική βάση και υποστήριξη. Η σημερινή εικόνα της Όπους Ντέι διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά μίας πανίσχυρης θρησκευτικής οργάνωσης, ίσως της ισχυρότερης σε όλο τον κόσμο, της οποίας ηγείται ένα ισχυρό συγκεντρωτικό σύστημα διοίκησης. Αυτό αριθμούν επίσημα (sic) δυόμισι χιλιάδες ιεράρχες μαζί με έναν τεράστιο αριθμό λαϊκών, που κατέχουν θέσεις-κλειδιά στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κατεστημένο πολλών χωρών. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η θρησκευτική μορφή της Όπους Ντέι είναι μοναδική στους κόλπους του Βατικανού. Η θρησκευτική υπόστασή της στην Αγία Έδρα ορίζεται ως μία ιερατική δομή που λειτουργεί πέρα και πάνω από τις τοπικές εκκλησιαστικές αρχές, με περιουσία που υπολογίζεται μεγαλύτερη από το εθνικό εισόδημα των χωρών μελών της Ε.Ε. και χωρίς καμία νομική υποχρέωση για τη δημοσίευση ή τον έλεγχο των οικονομικών της.

Μπορεί, σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη της Όπους Ντέι, η πνευματική καλλιέργεια των μελών της να αποτελεί στόχο. Η υποψία, όμως, ότι ο πραγματικός στόχος της οργάνωσης δεν είναι άλλος από την επιδίωξή της να επεκτείνει την κυριαρχίας της μέσω της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας σε όλους τους τομείς της κοινωνίας δε φαίνεται αβάσιμη. Τα μέλη της Όπους Ντέι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: στους έγγαμους και στους άγαμους. Η διαδικασία εισδοχής στην οργάνωση είναι μυστική, τα δε μέλη υπόσχονται απόλυτη υποταγή στον επικεφαλής της και σε άλλα στελέχη της ιεραρχίας. Έτσι, είναι υποχρεωμένα να υποβάλλουν εβδομαδιαίες αναφορές σε ιερωμένο που ανήκει στην Όπους Ντέι, περιγράφοντας με λεπτομέρεια όλες τις δραστηριότητες τους, επαγγελματικές, οικογενειακές και προσωπικές.

Η σύνδεση της οργάνωσης με το Βατικανό αποτέλεσε σκάνδαλο όταν προσπάθησε ο Πάπας να αγιοποιήσει τον ιδρυτή της. Στη Λατινική Αμερική βρέθηκαν στοιχεία για τη δημιουργία ενός ισχυρότατου λόμπι από εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζών για την υποστήριξη της σκανδαλώδους, όπως αποδείχθηκε, εκλογής του προέδρου Φουτζιμόρι. Η ένταξη της Ισπανίας στην Ε.Ε. αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες επιθυμίες της Όπους Ντέι για τη δημιουργία μίας Αγίας Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας, που θα αποκτούσε μεγάλη ισχύ στην Ιταλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία και στο Βέλγιο.

Mr.Mystirius

Αρμαγεδδών – Σύγκρουση το 2019;
γράφει ο Mr.Mystirius

Μετά από το μετεωρίτη που έσκασε σε απόσταση μόλις λίγων χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης στη Ρωσία και τον αστεροειδή που πέρασε «ξυστά» από τη Γη, η απειλή φαίνεται να έρχεται πάλι απ’ έξω, ενώ προς το παρόν είναι μια μικρή κουκίδα στο αχανές διάστημα. Διακρίνεται μόνο με ηλεκτρονικό τηλεσκόπιο. Έχει διάμετρο 4 χιλιομέτρων, βάρος εκατομμυρίων τόνων και αποτελείται από ένα σύμπλεγμα βράχων κίτρινου χρώματος. Το πέτρωμά του είναι σκληρό σαν ατσάλι και ταξιδεύει με ταχύτητα 100.000 χλμ./ώρα προς τη Γη. Η ΝΑΣΑ αναγγέλλει κίνδυνο σύγκρουσης για την 1η Φεβρουαρίου του 2019.

Από τη στιγμή που τον εντόπισαν με το ηλεκτρονικό τηλεσκόπιο οι αστρονόμοι στο αστεροσκοπείο Λίνεαρ του Νέου Μεξικού δεν τον άφησαν από τα μάτια τους. Ο αστεροειδής με την ονομασία ΝΤ7/2002 είναι στην κυριολεξία ένα ιπτάμενο βουνό. Βάσει των πρώτων υπολογισμών εκτιμάται ότι στο εγγύς μέλλον η τροχιά του θα ευθυγραμμιστεί με εκείνη της Γης και οι επιστήμονες κάνουν τα πάντα για να διαπιστώσουν εάν πρόκειται όντως για μια μεγάλη απειλή. Αν ισχύσει κάτι τέτοιο, τότε ο ΝΤ7 θα μετατοπιστεί από την τροχιά του, θα αλλάξει «σιδηροδρομική γραμμή», θα λέγαμε, καθώς η τροχιά της Γης θα τον έλξει με μεγάλη δύναμη, ενώ, πλησιάζοντας στην ατμόσφαιρά της, θα τον μαγνητιστεί με εκπληκτική ταχύτητα.

Στη χειρότερη περίπτωση, όπως μας πληροφορούν οι ειδικοί, η 1η Φεβρουαρίου του 2019 θα αποτελέσει ίσως την πιο κρίσιμη ημερομηνία στην ιστορία του κόσμου μας. Στο Λίνεαρ σήμανε κατευθείαν συναγερμός όταν έγιναν γνωστές οι συντεταγμένες του αστεροειδή ΝΤ7 στα μεγαλύτερα αστεροσκοπεία του κόσμου. Στη Νίκαια της Γαλλίας, στην Πίζα της Ιταλίας, στην Αριζόνα, στην Καλιφόρνια αλλά και στην Κρήτη, τα τηλεσκόπια στράφηκαν στο γίγαντα που διασχίζει το ηλιακό μας σύστημα με ταχύτητα 100.000 χλμ./ώρα διερχόμενος από τον αστεροειδή δακτύλιο ανάμεσα στον Άρη και στο Δία. Εκεί υπάρχουν πολλοί παρόμοιοι αστεροειδείς και εικάζεται πως ίσως να αποτελούν απομεινάρια ενός προηγούμενου πλανήτη. Ο ΝΤ7/2002 ακολουθούσε έως τώρα μία κανονική τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Εξαιτίας, όμως, των συγκρούσεών του με άλλα αστρικά πετρώματα, βγήκε από την τροχιά του και άρχισε να ταξιδεύει προς την Γη.

Οι αστροφυσικοί μάς πληροφορούν πως αυτές οι αλληλοσυγκρούσεις μεταξύ των αστεροειδών είναι πολύ σημαντικές, διότι τρίβονται και μικραίνουν. Αν κάποιος ερχόταν κατευθείαν από την αστεροειδή ζώνη του, θα υπήρχε κίνδυνος καταστροφής της Γης σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Ο πλανήτης μας έχει ήδη υποστεί μία καταστροφή ανάλογου μεγέθους, που άλλαξε το πεπρωμένο του. Πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, ένας αστεροειδής διαμέτρου δέκα χιλιομέτρων περίπου συγκρούστηκε με τη Γη σε περιοχή που βρίσκεται σήμερα το Μεξικό. Η ισχύς ισοδυναμούσε με εκείνη που θα είχαν 100 ατομικές βόμβες. Όλα τα έμβια όντα, με κορυφή της πυραμίδας τους δεινόσαυρους, εξαφανίστηκαν. Το 1908, επίσης, άλλος ένας μεγάλος αστεροειδής κατέπεσε στη Σιβηρία, ανοίγοντας ένα θηριώδη κρατήρα.

Οι ειδικοί συνιστούν ψυχραιμία. Οι υπολογιστές δουλεύουν ακατάπαυστα, παρέχοντας δεδομένα για την πορεία του στο εξής. Διερευνώνται μέθοδοι για την αποτροπής μιας σύγκρουσης ή τουλάχιστον για τη μείωση των συνεπειών. Ένα σενάριο αποφυγής μιας ενδεχόμενης καταστροφής είναι να αλλάξουν την πορεία του ΝΤ7 με τεχνικά μέσα. Στην περίπτωση που κάτι τέτοιο σταθεί αδύνατο, η επιχείρηση αποτροπής, μάλλον με πυρηνικά, θα είναι αναπόφευκτη. Ενώ η διάσπασή του θα προκαλούσε βροχή ογκωδών πετρωμάτων με περισσότερα ίσως θύματα.

Εάν αποτύχει και αυτή η προσπάθεια, τότε παραμένει μία ελπίδα να πέσει στον Ειρηνικό Ωκεανό. Είτε συγκρουστεί με τη Γη είτε όχι, ακόμα και να περάσει ξυστά από αυτή, οι αλλαγές που θα επιφέρει θα είναι σίγουρα αναπόφευκτες. Οικολογικά, βιολογικά, ακόμα και πνευματικά, η ανθρωπότητα θα περάσει αναμφισβήτητα σε νέο εξελικτικό στάδιο, εάν επιβιώσει.

Mr.Mystirius