Ελιφάς Λεβί – Ο πατέρας του σύγχρονου αποκρυφισμού
Γεννήθηκε το 1810 στο Παρίσι και το πραγματικό του όνομα ήταν Αλφόνς Λουί Κονστάντ. Ο Ελιφάς Λεβί θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου αποκρυφισμού. Γιος τσαγκάρη, προερχόταν από την εργατική τάξη. Από μικρό παιδί ήταν εξαιρετικά ευφυής. Εισήχθη στην εκκλησιαστική σχολή Saint Nicolas du Chardonnet. Έγινε ιερέας στον Άγιο Σουλπίκιο, αλλά καθαιρέθηκε σχετικά σύντομα, λόγω των ανορθόδοξων απόψεών του. Από τη στιγμή εκείνη ο Αλφόνς αρχίζει να ξεδιπλώνει το καλλιτεχνικό του ταλέντο, συμμετέχοντας σε διάφορους θεατρικούς θιάσους και ζωγραφίζοντας αφίσες, φυλλάδια και εξώφυλλα. Μεταξύ αυτών και οι εικονογραφήσεις του βιβλίου Ο Κόμης του Μόντε Κρίστο του Αλέξανδρου Δουμά (πατέρα). Στην πορεία έγραφε και ο ίδιος μικρά λογοτεχνικά διηγήματα καθώς και σε διάφορες προκηρύξεις σοσιαλιστικού περιεχομένου. Είχε αναπτύξει, επίσης, έναν αξιόλογο ρητορικό λόγο πολιτικής κριτικής.
Στα είκοσι πέντε του χρόνια γνωρίζει διαφόρους συγγραφείς, όπως τον Εσκιρό, γνωστό συγγραφέα φανταστικής λογοτεχνίας της εποχής. Όταν ο Αλφόνς διάβασε το μυθιστόρημά του Ο Μάγος, συνειδητοποίησε την ιδιαίτερη τάση του προς το μυστικισμό. Ένα βράδυ ο Εσκιρός τού πρότεινε να επισκεφτούν έναν πνευματιστή της περιοχής, τον Μαπάχ (Mapah). Εκεί ο Αλφόνς ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο των νεκρών. Όπως ο ίδιος αναφέρει αργότερα στα έργα του, στη συνάντηση αυτή, κατάφερε να επικοινωνήσει με το Λουδοβίκο το 17ο και τη Μαρία Αντουανέτα. Οργισμένος από τον διάλογο αυτό, ο Αλφόνς συμπέρανε ότι ο κόσμος είχε ανάγκη από μια ουσιαστική επανάσταση. Η πνευματική αυτή συνεδρίαση του έδωσε το έναυσμα να γράψει ένα μανιφέστο με τίτλο «Το Ευαγγέλιο της Ελευθερίας», το οποίο τον οδήγησε για οκτώ μήνες στη φυλακή.
Το 1843 ο Αλφόνς δίδασκε σε σχολείο της Évreux, όταν συνευρέθηκε ερωτικά με την γραμματέα του διευθυντή και την άφησε έγκυο. Μετά τη γέννηση του παιδιού όμως την εγκατέλειψε και ερωτεύτηκε μια μαθήτρια, τη Νοέμι Καντώ, την οποία και παντρεύτηκε το 1846. Μαζί της απέκτησε μια κόρη, που όμως πέθανε μετά από λίγο καιρό, και η Νοέμι τον παράτησε. Το γεγονός αυτό, αλλά και οι ερωτικές επαφές που είχε η Νοέμι με τον εκδότη της σοσιαλιστικής εφημερίδας, όπου έγραφε ο Αλφόνς, τάραξαν τόσο πολύ την ψυχή του, που στάθηκε αφορμή να αλλάξει όχι μόνο το όνομά του, αλλά και όλη του τη ζωή.
Ως Ελιφάς Λεβί πλέον αρχίζει να ανταλλάζει γνώσεις και πληροφορίες με άλλους επιστήμονες που τους χαρακτήριζε ο μυστικισμός. Επιδίωξή του ήταν ο συνδυασμός αποκρυφιστικών γνώσεων με την επιστήμη και με την ιουδαϊκή μυστικιστική Καμπάλα. Το 1852 γνωρίζει τον πολωνό μετανάστη Χεν Βρόνσκι, ο οποίος είχε σπουδάσει στο αστεροσκοπείο της Μασσαλίας, αλλά αποκηρύχτηκε από την επιστημονική κοινότητα λόγω των δημοσιεύσεών του για τη δομή του σύμπαντος. Ο Ελιφάς άκουγε με μεγάλη προσοχή τις απόψεις του και διάβασε όλα τα βιβλία του Βρόνσκι λεπτομερώς. Έτσι ο Ελιφάς άρχισε να συνδυάζει τον αποκρυφισμό με τις σύγχρονες τάσεις της επιστήμης. Ξεκινώντας, λοιπόν, από τις πανάρχαιες τέχνες του ανθρώπου, γράφει το 1854 την πρώτη του μελέτη Dogme et Rituel de la Haute Magie, που έγινε γνωστή το 1896 και ως Transcendental Magic, αποδίδοντάς του τον τίτλο του υπερβατικού μάγου. Στο έργο αυτό, ο Ελιφάς Λεβί, προσπαθεί να αναβιώσει την τελετουργική μαγεία με τις καμπαλιστικές διδασκαλίες στο πρότυπο της σολομωνικής.
Ένα χρόνο μετά, ο Ελιφάς ταξιδεύει στην Αγγλία για να μαθητεύσει κοντά σε έναν από τους μεγαλύτερους αποκρυφιστές της εποχής, το Λόρδο Μπάλγουερ Λίτον, που έγινε γνωστός για τα έργα του Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας και Θεωρεία της κοίλης γης. Αμέσως ανέπτυξαν φιλικούς δεσμούς και ο Λίτον άνοιξε στον Ελιφά όλες τις πόρτες των εσωτεριστών. Ήταν η εποχή που συνέβη και η γνωστή πνευματική συνεδρίαση, όπου ο Ελιφάς Λεβί μαζί με άλλους αποκρυφιστές και λόγιους επιχείρησε να καλέσει το πνεύμα του Απολλώνιου Τυανέα, σε μία έπαυλη μιας μυστηριώδους χήρας, στο Λονδίνο. Οι ετοιμασίες κράτησαν πάνω από ένα μήνα και το τελετουργικό ήταν μια πολύπλοκη διαδικασία, με βάση το τυπικό του πενταγράμμου. Τη στιγμή που ο Ελιφάς ολοκλήρωσε την επίκληση εμφανίστηκε μία τεράστια μπλε φιγούρα στο κέντρο του σαλονιού, που έφτανε έως το ταβάνι, γεμίζοντας σχεδόν όλο το δωμάτιο. Από τον διάλογο που προέκυψε, ο Ελιφάς κατάλαβε ότι δε συνομιλούσε με το πνεύμα του Απολλώνιου και διέκοψε τη συνεδρία απότομα. Αποτέλεσμα ήταν το πνεύμα αυτό να παγιδευτεί ανάμεσα στους δύο κόσμους. Ο Ελιφάς προσπάθησε με όλη του τη δύναμη να το στείλει πίσω, αλλά στην προσπάθειά του αυτή λιποθύμησε και επιπλέον παρέλυσε το δεξί του χέρι για πολλές μέρες.
Μετά από το συμβάν αυτό, ο Ελιφάς αποφασίζει να επιστρέψει στην Γαλλία. Η φήμη του ως μάγου είχε εξαπλωθεί πλέον σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είχε γίνει υπόδειγμα λόγιου μάγου, κατά τα πρότυπα των μεγάλων προσωπικοτήτων της Αναγέννησης, όπως του Αγκρίπα φον Νετεσχάιμ και του Τζον Ντι. Έτσι, καθημερινά τον επισκεπτόταν ένα πλήθος μαθητών και οπαδών του αποκρυφισμού. Το 1861 γράφει το βιβλίο του La Clef des Grands Mystères, όπου αναφέρει τους τρεις βασικούς νόμους της μαγείας. Πρώτος ο νόμος της δύναμης της θέλησης, που είναι μια υλική απόρροια του ανθρώπου, μια πραγματική δύναμη που μπορεί να μεταβάλει το φυσικό κόσμο και ενισχύεται με τις τελετές. Δεύτερος ο νόμος του αστρικού φωτός, που είναι μια πολύ λεπτή ουσία, που έρχεται από το σύμπαν και κατακλύζει όλο τον κόσμο. Όποιος τη γνωρίζει πρέπει να ξέρει να τη χρησιμοποιεί. Και τρίτος ο νόμος των αναλογιών, που είναι ο κάθε παράγοντας στον κόσμο που έχει την αντιστοιχία του στον άνθρωπο. Αυτές οι εξωτερικές αναλογίες μπορούν να αποκαλυφθούν μέσω των επικλήσεων.
Ύστερα από την έκδοση του βιβλίου διαμορφώνει το διαμέρισμά του στο Παρίσι σε ένα πραγματικό «Σπίτι του Μάγου». Είχε συλλέξει πάνω από 200 βιβλία και συγγράμματα, διάφορα μαγικά αντικείμενα, επίσης, φυλαχτά και κρύσταλλα. Σχεδόν όλοι οι θεοσοφιστές, μεταφυσικοί και συγγραφείς τον επισκέφτηκαν εκεί, θέλοντας να μάθουν τα μεγάλα μυστικά ή απλώς για να εμπνευστούν. Κάποια μέρα τον επισκέφτηκε ένας Ιταλός διάμεσος, ο οποίος του μίλησε για τη ζωή του αλλά και για το θάνατό του. Ο Ελιφάς εντυπωσιάστηκε με την ακρίβεια των λόγων του και του έκανε διάφορες ερωτήσεις. Τελικά, ο διάμεσος του απάντησε ότι είναι ο άνθρωπος του Πενταγράμμου και ότι τα έτη της ζωής του σημαδεύονται από τον αριθμό πέντε και ότι επίσης θα «έφευγε» γαλήνιος και γεμάτος. Πράγματι, στις 31 Μαΐου του 1875, ο Ελιφάς Λεβί, αφήνει την τελευταία του πνοή στην πολυθρόνα του, δίπλα σε πολλούς αγαπημένους του φίλους.
Mr.Mystirius
Στα είκοσι πέντε του χρόνια γνωρίζει διαφόρους συγγραφείς, όπως τον Εσκιρό, γνωστό συγγραφέα φανταστικής λογοτεχνίας της εποχής. Όταν ο Αλφόνς διάβασε το μυθιστόρημά του Ο Μάγος, συνειδητοποίησε την ιδιαίτερη τάση του προς το μυστικισμό. Ένα βράδυ ο Εσκιρός τού πρότεινε να επισκεφτούν έναν πνευματιστή της περιοχής, τον Μαπάχ (Mapah). Εκεί ο Αλφόνς ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο των νεκρών. Όπως ο ίδιος αναφέρει αργότερα στα έργα του, στη συνάντηση αυτή, κατάφερε να επικοινωνήσει με το Λουδοβίκο το 17ο και τη Μαρία Αντουανέτα. Οργισμένος από τον διάλογο αυτό, ο Αλφόνς συμπέρανε ότι ο κόσμος είχε ανάγκη από μια ουσιαστική επανάσταση. Η πνευματική αυτή συνεδρίαση του έδωσε το έναυσμα να γράψει ένα μανιφέστο με τίτλο «Το Ευαγγέλιο της Ελευθερίας», το οποίο τον οδήγησε για οκτώ μήνες στη φυλακή.
Το 1843 ο Αλφόνς δίδασκε σε σχολείο της Évreux, όταν συνευρέθηκε ερωτικά με την γραμματέα του διευθυντή και την άφησε έγκυο. Μετά τη γέννηση του παιδιού όμως την εγκατέλειψε και ερωτεύτηκε μια μαθήτρια, τη Νοέμι Καντώ, την οποία και παντρεύτηκε το 1846. Μαζί της απέκτησε μια κόρη, που όμως πέθανε μετά από λίγο καιρό, και η Νοέμι τον παράτησε. Το γεγονός αυτό, αλλά και οι ερωτικές επαφές που είχε η Νοέμι με τον εκδότη της σοσιαλιστικής εφημερίδας, όπου έγραφε ο Αλφόνς, τάραξαν τόσο πολύ την ψυχή του, που στάθηκε αφορμή να αλλάξει όχι μόνο το όνομά του, αλλά και όλη του τη ζωή.
Ως Ελιφάς Λεβί πλέον αρχίζει να ανταλλάζει γνώσεις και πληροφορίες με άλλους επιστήμονες που τους χαρακτήριζε ο μυστικισμός. Επιδίωξή του ήταν ο συνδυασμός αποκρυφιστικών γνώσεων με την επιστήμη και με την ιουδαϊκή μυστικιστική Καμπάλα. Το 1852 γνωρίζει τον πολωνό μετανάστη Χεν Βρόνσκι, ο οποίος είχε σπουδάσει στο αστεροσκοπείο της Μασσαλίας, αλλά αποκηρύχτηκε από την επιστημονική κοινότητα λόγω των δημοσιεύσεών του για τη δομή του σύμπαντος. Ο Ελιφάς άκουγε με μεγάλη προσοχή τις απόψεις του και διάβασε όλα τα βιβλία του Βρόνσκι λεπτομερώς. Έτσι ο Ελιφάς άρχισε να συνδυάζει τον αποκρυφισμό με τις σύγχρονες τάσεις της επιστήμης. Ξεκινώντας, λοιπόν, από τις πανάρχαιες τέχνες του ανθρώπου, γράφει το 1854 την πρώτη του μελέτη Dogme et Rituel de la Haute Magie, που έγινε γνωστή το 1896 και ως Transcendental Magic, αποδίδοντάς του τον τίτλο του υπερβατικού μάγου. Στο έργο αυτό, ο Ελιφάς Λεβί, προσπαθεί να αναβιώσει την τελετουργική μαγεία με τις καμπαλιστικές διδασκαλίες στο πρότυπο της σολομωνικής.
Ένα χρόνο μετά, ο Ελιφάς ταξιδεύει στην Αγγλία για να μαθητεύσει κοντά σε έναν από τους μεγαλύτερους αποκρυφιστές της εποχής, το Λόρδο Μπάλγουερ Λίτον, που έγινε γνωστός για τα έργα του Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας και Θεωρεία της κοίλης γης. Αμέσως ανέπτυξαν φιλικούς δεσμούς και ο Λίτον άνοιξε στον Ελιφά όλες τις πόρτες των εσωτεριστών. Ήταν η εποχή που συνέβη και η γνωστή πνευματική συνεδρίαση, όπου ο Ελιφάς Λεβί μαζί με άλλους αποκρυφιστές και λόγιους επιχείρησε να καλέσει το πνεύμα του Απολλώνιου Τυανέα, σε μία έπαυλη μιας μυστηριώδους χήρας, στο Λονδίνο. Οι ετοιμασίες κράτησαν πάνω από ένα μήνα και το τελετουργικό ήταν μια πολύπλοκη διαδικασία, με βάση το τυπικό του πενταγράμμου. Τη στιγμή που ο Ελιφάς ολοκλήρωσε την επίκληση εμφανίστηκε μία τεράστια μπλε φιγούρα στο κέντρο του σαλονιού, που έφτανε έως το ταβάνι, γεμίζοντας σχεδόν όλο το δωμάτιο. Από τον διάλογο που προέκυψε, ο Ελιφάς κατάλαβε ότι δε συνομιλούσε με το πνεύμα του Απολλώνιου και διέκοψε τη συνεδρία απότομα. Αποτέλεσμα ήταν το πνεύμα αυτό να παγιδευτεί ανάμεσα στους δύο κόσμους. Ο Ελιφάς προσπάθησε με όλη του τη δύναμη να το στείλει πίσω, αλλά στην προσπάθειά του αυτή λιποθύμησε και επιπλέον παρέλυσε το δεξί του χέρι για πολλές μέρες.
Μετά από το συμβάν αυτό, ο Ελιφάς αποφασίζει να επιστρέψει στην Γαλλία. Η φήμη του ως μάγου είχε εξαπλωθεί πλέον σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είχε γίνει υπόδειγμα λόγιου μάγου, κατά τα πρότυπα των μεγάλων προσωπικοτήτων της Αναγέννησης, όπως του Αγκρίπα φον Νετεσχάιμ και του Τζον Ντι. Έτσι, καθημερινά τον επισκεπτόταν ένα πλήθος μαθητών και οπαδών του αποκρυφισμού. Το 1861 γράφει το βιβλίο του La Clef des Grands Mystères, όπου αναφέρει τους τρεις βασικούς νόμους της μαγείας. Πρώτος ο νόμος της δύναμης της θέλησης, που είναι μια υλική απόρροια του ανθρώπου, μια πραγματική δύναμη που μπορεί να μεταβάλει το φυσικό κόσμο και ενισχύεται με τις τελετές. Δεύτερος ο νόμος του αστρικού φωτός, που είναι μια πολύ λεπτή ουσία, που έρχεται από το σύμπαν και κατακλύζει όλο τον κόσμο. Όποιος τη γνωρίζει πρέπει να ξέρει να τη χρησιμοποιεί. Και τρίτος ο νόμος των αναλογιών, που είναι ο κάθε παράγοντας στον κόσμο που έχει την αντιστοιχία του στον άνθρωπο. Αυτές οι εξωτερικές αναλογίες μπορούν να αποκαλυφθούν μέσω των επικλήσεων.
Ύστερα από την έκδοση του βιβλίου διαμορφώνει το διαμέρισμά του στο Παρίσι σε ένα πραγματικό «Σπίτι του Μάγου». Είχε συλλέξει πάνω από 200 βιβλία και συγγράμματα, διάφορα μαγικά αντικείμενα, επίσης, φυλαχτά και κρύσταλλα. Σχεδόν όλοι οι θεοσοφιστές, μεταφυσικοί και συγγραφείς τον επισκέφτηκαν εκεί, θέλοντας να μάθουν τα μεγάλα μυστικά ή απλώς για να εμπνευστούν. Κάποια μέρα τον επισκέφτηκε ένας Ιταλός διάμεσος, ο οποίος του μίλησε για τη ζωή του αλλά και για το θάνατό του. Ο Ελιφάς εντυπωσιάστηκε με την ακρίβεια των λόγων του και του έκανε διάφορες ερωτήσεις. Τελικά, ο διάμεσος του απάντησε ότι είναι ο άνθρωπος του Πενταγράμμου και ότι τα έτη της ζωής του σημαδεύονται από τον αριθμό πέντε και ότι επίσης θα «έφευγε» γαλήνιος και γεμάτος. Πράγματι, στις 31 Μαΐου του 1875, ο Ελιφάς Λεβί, αφήνει την τελευταία του πνοή στην πολυθρόνα του, δίπλα σε πολλούς αγαπημένους του φίλους.
Mr.Mystirius
RSS Feed
