Συνέντευξη με ένα βιτρίλακα
Μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο φίλος μου Αλέξανδρος. «Κλείνω το μαγαζί και ανεβαίνω Γιάννενα» ήταν οι πρώτες του λέξεις, και εγώ περίμενα με μεγάλη χαρά να υποδεχτώ ένα εξαιρετικό και ιδιαίτερο παιδί όπως είναι ο Αλέξανδρος. Στην τετ α τετ συνάντησή μας, το ξενυχτισμένο βρικολακάκι ‒έτσι τον αποκαλώ‒ έπεσε αμέσως πάνω μου, αγκαλιαστήκαμε εγκάρδια και αρχίσαμε να ανταλλάζουμε τα νέα μας. Ο Αλέξανδρος είναι από τις τελείως «άκυρες», τρόπος του λέγειν, γνωριμίες μου μέσω του facebook. Όλα ξεκίνησαν πέρυσι με μια αστεία ανάρτηση, το ένα like έφερε τ’ άλλο και κάποια στιγμή καταλήξαμε να είμαστε ο ένας στη λίστα φίλων του άλλου. Λίγο καιρό αργότερα έτυχε και η πρώτη μας συνάντηση στην Αθήνα. Πίσω στη κουβέντα μας, η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά, και πώς να μην άναβε αφού είχαμε περάσει στην αγάπη του για τις βιτρίνες. Όντας φαν της δουλειάς του, τον ρώτησα αμέσως αν ήθελε να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη και το φωτογραφικό του υλικό για το CityMag. Υπήρχε, όμως, ένα, όπως λέμε, «θεματάκι». Από όσο γνωριζόμαστε, καταλάβαινα ότι δε θα έβγαινε μια συνηθισμένη συνέντευξη. Είπαμε, ωστόσο, να το δοκιμάσουμε και την άλλη μέρα, αρκετά νωρίς το πρωί για μένα ομολογώ, βρισκόταν στο στούντιο του σπιτιού μου. Παραθέτω τη συνέντευξη ως είχε.
Λεωνίδας Θεοδωρίδης: «Να πούμε πρώτα πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες, πόσο χρονών είσαι κτλ.».
Αλέξανδρος Κοντονίκος: (τζιζ)
Λ.Θ.: (γελάω) «Οkey, ας το αφήσουμε αυτό, πες απλώς πού ζεις και τι δουλειά κάνεις».
Α.Κ.: «Ζω και εργάζομαι στην Ιτέα Φθιώτιδας, σε ένα κατάστημα με γυναικεία ρούχα. Πρόκειται για οικογενειακή επιχείρηση. Ο χώρος είναι πολύ ιδιαίτερος, με progressive μουσική να παίζει από τα ηχεία, ευχάριστο περιβάλλον και για μένα αλλά και για τις πελάτισσές μου».
Λ.Θ.: «Γνωρίζω πως οι πελάτισσές σου δεν έρχονται μόνο για τα ρούχα αλλά και για να περάσουν να σου πουν ένα γεια θαυμάζοντας παράλληλα την καταπληκτική δουλειά που κάνεις στη βιτρίνα».
Α.Κ.: «Ναι, η μεγάλη μου τρέλα και αγάπη που έχω για τις βιτρίνες! Είναι όλη μου η ζωή και το καλύτερο κομμάτι στη δουλειά μου αυτή. Είναι η στιγμή που θα εκφραστώ πλήρως. Έχω σπουδάσει στην ΑΚΤΟ διακόσμηση και φωτογραφία, καμία σχέση, δηλαδή, με μάρκετινγκ ή πωλήσεις. Έχω επίσης ασχοληθεί και με τη συντήρηση έργων τέχνης».
Λ.Θ.: «Από πού εμπνέεσαι για τις ιδέες σου; Στο παρελθόν είχες δηλώσει πως η Άννα Βίσση αποτελεί μούσα για σένα και πρόσφατα, μάλιστα, της αφιέρωσες μία βιτρίνα».
Α.Κ.: «Ναι, είμαι μεγάλος θαυμαστής της. Όχι μόνο της δουλειάς της ως τραγουδίστριας, αλλά του όλου στιλ της. Κοίτα, γενικά οι ιδέες μου εμπνέονται από πολύ λίγα πράγματα και το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Άλλωστε, σήμερα είναι πάρα πολλά τα ερεθίσματα. Η σημερινή μόδα του pop art προσφέρει τεράστιες δυνατότητες, για να δημιουργήσεις τρελά πράγματα. Τις περισσότερες φορές οι ιδέες απλώς μου “σκάνε” στο μυαλό».
Αλέξανδρος Κοντονίκος: (τζιζ)
Λ.Θ.: (γελάω) «Οkey, ας το αφήσουμε αυτό, πες απλώς πού ζεις και τι δουλειά κάνεις».
Α.Κ.: «Ζω και εργάζομαι στην Ιτέα Φθιώτιδας, σε ένα κατάστημα με γυναικεία ρούχα. Πρόκειται για οικογενειακή επιχείρηση. Ο χώρος είναι πολύ ιδιαίτερος, με progressive μουσική να παίζει από τα ηχεία, ευχάριστο περιβάλλον και για μένα αλλά και για τις πελάτισσές μου».
Λ.Θ.: «Γνωρίζω πως οι πελάτισσές σου δεν έρχονται μόνο για τα ρούχα αλλά και για να περάσουν να σου πουν ένα γεια θαυμάζοντας παράλληλα την καταπληκτική δουλειά που κάνεις στη βιτρίνα».
Α.Κ.: «Ναι, η μεγάλη μου τρέλα και αγάπη που έχω για τις βιτρίνες! Είναι όλη μου η ζωή και το καλύτερο κομμάτι στη δουλειά μου αυτή. Είναι η στιγμή που θα εκφραστώ πλήρως. Έχω σπουδάσει στην ΑΚΤΟ διακόσμηση και φωτογραφία, καμία σχέση, δηλαδή, με μάρκετινγκ ή πωλήσεις. Έχω επίσης ασχοληθεί και με τη συντήρηση έργων τέχνης».
Λ.Θ.: «Από πού εμπνέεσαι για τις ιδέες σου; Στο παρελθόν είχες δηλώσει πως η Άννα Βίσση αποτελεί μούσα για σένα και πρόσφατα, μάλιστα, της αφιέρωσες μία βιτρίνα».
Α.Κ.: «Ναι, είμαι μεγάλος θαυμαστής της. Όχι μόνο της δουλειάς της ως τραγουδίστριας, αλλά του όλου στιλ της. Κοίτα, γενικά οι ιδέες μου εμπνέονται από πολύ λίγα πράγματα και το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Άλλωστε, σήμερα είναι πάρα πολλά τα ερεθίσματα. Η σημερινή μόδα του pop art προσφέρει τεράστιες δυνατότητες, για να δημιουργήσεις τρελά πράγματα. Τις περισσότερες φορές οι ιδέες απλώς μου “σκάνε” στο μυαλό».
Λ.Θ.: «Από την στιγμή, λοιπόν, που σου έχει “σκάσει” η ιδέα, όπως λες, μέχρι την ολοκλήρωση της βιτρίνας, ποιες διαδικασίες ακολουθείς;».
Α.Κ.: «Πρώτα παίρνουν νοητά μορφή στο μυαλό μου. Κάνω όλη τη διεργασία έχοντας κατά νου την τελική εικόνα. Αυτό σημαίνει πως δε θα αποκλίνω από αυτή. Όπως την έχω φανταστεί, έτσι θα φτιαχτεί, κι ας μου πάρει ώρες».
Λ.Θ.: «Εφόσον αναφέρεσαι σε αυτό, πόσο χρόνο αφιερώνεις για να φτιάξεις το όλο έργο και το συνδυασμό των ρούχων, κι αυτά, πάλι, σε σχέση με το concept;».
Α.Κ.: «Από τη στιγμή που γνωρίζω το αποτέλεσμα και έχω συγκεντρώσει το απαραίτητο υλικό, ξεκινάω από τις δύο και μισή το μεσημέρι έως τις δώδεκα, καμιά φορά χρειάζεται μία ολόκληρη νύχτα».
Λ.Θ.: «Ας υποθέσουμε ότι σου γινόταν πρόταση να αναλάβεις βιτρίνες καταστημάτων σε Παρίσι, Λονδίνο ή Νέα Υόρκη. Θα τη δεχόσουν;».
Α.Κ.: «Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Να σου πω την αλήθεια, δε με απασχολεί ιδιαίτερα. Καταρχάς το κατάστημά μας είναι μόλις δύο ετών. Που σημαίνει ότι και πρέπει και θέλω να είμαι εδώ. Επιπλέον δεν επιθυμώ να αφήσω το σπίτι μου, η οικογένειά μου με στηρίζει στον ύψιστο βαθμό. Κάτι που είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα, ειδικά τώρα σε εποχές κρίσης. Δεν είναι ότι δεν έκανα τα ανοίγματά μου μετά την ολοκλήρωση των σποδών μου! Αλλά, όπως ξέρεις και εσύ, τα πράγματα αλλιώς φαίνονται και αλλιώς είναι. Αν είσαι αυθεντικός, θα γίνεις αποδεχτός είτε εργάζεσαι σε μεγάλη πόλη είτε στην επαρχία. Γνωρίζω περιπτώσεις ατόμων που δεν μπαίνουν στον κόπο να φτιάξουν μία ωραία βιτρίνα, επειδή θεωρούν πως όποιος και να τη δει στην επαρχία δεν έχει νόημα. Λες και θα φτιάχνανε καλύτερες αν ήταν στη Νέα Υόρκη! Εγώ δεν παρουσιάζω τίποτα λιγότερο στο κοινό της Ιτέας απ’ ό,τι θα παρουσίαζα και σε οποιαδήποτε άλλη πόλη του κόσμου».
Α.Κ.: «Πρώτα παίρνουν νοητά μορφή στο μυαλό μου. Κάνω όλη τη διεργασία έχοντας κατά νου την τελική εικόνα. Αυτό σημαίνει πως δε θα αποκλίνω από αυτή. Όπως την έχω φανταστεί, έτσι θα φτιαχτεί, κι ας μου πάρει ώρες».
Λ.Θ.: «Εφόσον αναφέρεσαι σε αυτό, πόσο χρόνο αφιερώνεις για να φτιάξεις το όλο έργο και το συνδυασμό των ρούχων, κι αυτά, πάλι, σε σχέση με το concept;».
Α.Κ.: «Από τη στιγμή που γνωρίζω το αποτέλεσμα και έχω συγκεντρώσει το απαραίτητο υλικό, ξεκινάω από τις δύο και μισή το μεσημέρι έως τις δώδεκα, καμιά φορά χρειάζεται μία ολόκληρη νύχτα».
Λ.Θ.: «Ας υποθέσουμε ότι σου γινόταν πρόταση να αναλάβεις βιτρίνες καταστημάτων σε Παρίσι, Λονδίνο ή Νέα Υόρκη. Θα τη δεχόσουν;».
Α.Κ.: «Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Να σου πω την αλήθεια, δε με απασχολεί ιδιαίτερα. Καταρχάς το κατάστημά μας είναι μόλις δύο ετών. Που σημαίνει ότι και πρέπει και θέλω να είμαι εδώ. Επιπλέον δεν επιθυμώ να αφήσω το σπίτι μου, η οικογένειά μου με στηρίζει στον ύψιστο βαθμό. Κάτι που είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα, ειδικά τώρα σε εποχές κρίσης. Δεν είναι ότι δεν έκανα τα ανοίγματά μου μετά την ολοκλήρωση των σποδών μου! Αλλά, όπως ξέρεις και εσύ, τα πράγματα αλλιώς φαίνονται και αλλιώς είναι. Αν είσαι αυθεντικός, θα γίνεις αποδεχτός είτε εργάζεσαι σε μεγάλη πόλη είτε στην επαρχία. Γνωρίζω περιπτώσεις ατόμων που δεν μπαίνουν στον κόπο να φτιάξουν μία ωραία βιτρίνα, επειδή θεωρούν πως όποιος και να τη δει στην επαρχία δεν έχει νόημα. Λες και θα φτιάχνανε καλύτερες αν ήταν στη Νέα Υόρκη! Εγώ δεν παρουσιάζω τίποτα λιγότερο στο κοινό της Ιτέας απ’ ό,τι θα παρουσίαζα και σε οποιαδήποτε άλλη πόλη του κόσμου».
Λ.Θ.: «Σ’ αυτό θα συμφωνήσω μαζί σου, άλλωστε έχουμε την ίδια άποψη πάνω στο θέμα, πως το ταλέντο δεν έχει “διεύθυνση κατοικίας” και πως το μόνο σημείο αναφοράς του είμαστε εμείς, όπου κι αν βρισκόμαστε. Πες μου, σε εμπιστεύτηκαν εξαρχής για να αναλάβεις τη βιτρίνα; Και ποιος από την οικογένειά σου είναι, ας πούμε, πιο ένθερμος υποστηρικτής της δουλειάς σου;».
Α.Κ.: «Ναι, ανέλαβα κατευθείαν και οι δικοί μου είναι κάθε φορά 100% σίγουροι για το αποτέλεσμα. Μπορεί να μην το πιστέψεις, αλλά από όλους ο μπαμπάς είναι ο μεγάλος φαν μου, και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Μιλάμε, ο τύπος είναι πολύ μπροστά!».
Λ.Θ.: «Σε πιστεύω γιατί, όπως γνωρίζεις, παρόμοιο μπαμπά έχω και εγώ. Από το φωτογραφικό υλικό που μας παραχώρησες σε αποκλειστικότητα, διακρίνω πότε ένα πιο ανάλαφρο σκηνικό και πότε μία υπερβολή. Σε ποιο από τα δύο θεωρείς ότι περισσότερο ανταποκρίνεται το κοινό;».
Α.Κ.: «Για μένα σημαντικό ρόλο παίζει ο χώρος της βιτρίνας. Στις φωτογραφίες δεν το καταλαβαίνεις, άλλα είναι μικρός, ζεστός, πολύ cool και ήρεμος χώρος. Το πώς θα τον αναδείξεις είναι το μυστικό. Το μέγεθος των αντικείμενων που θα επιλέξεις και η τοποθέτησή τους στις σωστές αποστάσεις μεταξύ τους έχουν σημασία. Μία βιτρίνα με μία κούκλα μπορεί να είναι εξίσου καλή με μία άλλη όπου παρουσιάζονται τρεις και τέσσερις κούκλες. Σε μια αφαιρετική βιτρίνα παρουσίασα μια κούκλα, η οποία ήταν καλυμμένη με κουτιά παπουτσιών. Μόνο το ένα πόδι και το ένα της χέρι ξεπρόβαλλαν και θεωρήθηκε από της πιο επιτυχημένες. Οι φορτωμένες βιτρίνες αρέσουν επίσης, γιατί αναδεικνύεται το ρούχο, το παπούτσι ή το αξεσουάρ σε πολλούς συνδυασμούς. Ο θεατής μπαίνει στο concept, χάνεται και επανέρχεται βλέποντας ένα ένα τα προϊόντα. Κάθε βιτρίνα είναι ξεχωριστή και δύσκολα μπορεί κανείς να μπει σε διαδικασία σύγκρισης. Διαφορές θα υπάρξουν μόνο σε βιτρίνες που αλλάζουν τα προϊόντα μέσα στο ίδιο σκηνικό. Προσπαθώ να κρατήσω ένα σκηνικό όσο περισσότερο γίνεται, γενικά όμως βαριέμαι γρήγορα και τις αλλάζω τακτικά».
Α.Κ.: «Ναι, ανέλαβα κατευθείαν και οι δικοί μου είναι κάθε φορά 100% σίγουροι για το αποτέλεσμα. Μπορεί να μην το πιστέψεις, αλλά από όλους ο μπαμπάς είναι ο μεγάλος φαν μου, και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Μιλάμε, ο τύπος είναι πολύ μπροστά!».
Λ.Θ.: «Σε πιστεύω γιατί, όπως γνωρίζεις, παρόμοιο μπαμπά έχω και εγώ. Από το φωτογραφικό υλικό που μας παραχώρησες σε αποκλειστικότητα, διακρίνω πότε ένα πιο ανάλαφρο σκηνικό και πότε μία υπερβολή. Σε ποιο από τα δύο θεωρείς ότι περισσότερο ανταποκρίνεται το κοινό;».
Α.Κ.: «Για μένα σημαντικό ρόλο παίζει ο χώρος της βιτρίνας. Στις φωτογραφίες δεν το καταλαβαίνεις, άλλα είναι μικρός, ζεστός, πολύ cool και ήρεμος χώρος. Το πώς θα τον αναδείξεις είναι το μυστικό. Το μέγεθος των αντικείμενων που θα επιλέξεις και η τοποθέτησή τους στις σωστές αποστάσεις μεταξύ τους έχουν σημασία. Μία βιτρίνα με μία κούκλα μπορεί να είναι εξίσου καλή με μία άλλη όπου παρουσιάζονται τρεις και τέσσερις κούκλες. Σε μια αφαιρετική βιτρίνα παρουσίασα μια κούκλα, η οποία ήταν καλυμμένη με κουτιά παπουτσιών. Μόνο το ένα πόδι και το ένα της χέρι ξεπρόβαλλαν και θεωρήθηκε από της πιο επιτυχημένες. Οι φορτωμένες βιτρίνες αρέσουν επίσης, γιατί αναδεικνύεται το ρούχο, το παπούτσι ή το αξεσουάρ σε πολλούς συνδυασμούς. Ο θεατής μπαίνει στο concept, χάνεται και επανέρχεται βλέποντας ένα ένα τα προϊόντα. Κάθε βιτρίνα είναι ξεχωριστή και δύσκολα μπορεί κανείς να μπει σε διαδικασία σύγκρισης. Διαφορές θα υπάρξουν μόνο σε βιτρίνες που αλλάζουν τα προϊόντα μέσα στο ίδιο σκηνικό. Προσπαθώ να κρατήσω ένα σκηνικό όσο περισσότερο γίνεται, γενικά όμως βαριέμαι γρήγορα και τις αλλάζω τακτικά».
Λ.Θ.: «Και για να το πάω λίγο ζωδιακά το θέμα. Ως αντιπροσωπευτικός Καρκίνος αντιλαμβάνομαι ότι ένα μεγάλο μέρος του συναισθηματικού σου κόσμου αντανακλάται και στις βιτρίνες – έργα σου. Τουλάχιστον τη στιγμή που τη φτιάχνεις».
Α.Κ.: «Οπωσδήποτε. Δεν είμαι ρομπότ όταν δημιουργώ μία βιτρίνα. Ίσως εκείνη τη στιγμή να βρίσκομαι σε ακόμα μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση. Από τη μία πλευρά υπάρχει η επιθυμία υλοποίησης της ιδέας και από την άλλη, όπως ανέφερα πριν, η ανάγκη συναισθηματικής έκφρασης. Μπορεί να συνδυάσω αντικείμενα που θα υποδηλώνουν aggressive style ή pop harmony, μπορεί και να μην αποτυπωθεί τίποτα. Φροντίζω, όμως, το αποτέλεσμα να στέκει αισθητικά, ακόμα κι αν την έφτιαξα “in a bad mood”».
Λ.Θ.: «Ένα άλλο χαρακτηριστικό στις βιτρίνες σου είναι τα αξεσουάρ, εκ των οποίων κάποια είναι παρά πολύ ιδιαίτερα. Αναφέρομαι, βέβαια, στα κοσμήματα από LEGO. Μίλησέ μας για αυτά».
A.K.: «Εντάξει, νομίζω αυτά σε πάνε αλλού. Είναι δημιουργίες του Γιάννη και του Αντώνη, τις οποίες φιλοξενώ στις βιτρίνες μου πάντα με ιδιαίτερη χαρά. Μ’ αρέσουν πάρα πολύ τα LEGO, και ως υλικό για κοσμήματα θεωρώ ότι ταιριάζουν με τα ρούχα».
Λ.Θ.: «Φαντάζομαι ότι δέχεσαι προτάσεις να φτιάξεις βιτρίνες και άλλων καταστημάτων».
Α.Κ.: «Ναι, δέχομαι προτάσεις, αλλά δεν τις διεκπεραιώνω όλες. Αν πρόκειται για βιτρίνα κοντά στα δεδομένα του δικού μου καταστήματος, ομολογώ πως τις απορρίπτω. Αυτό αφορά λόγους ανταγωνισμού. Εν γένει θέλω να τα έχω καλά με όλους και σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει. Θα πρέπει, όμως, να τηρούνται και οι σχετικές αποστάσεις. Η αντιγραφή πάει σύννεφο και, κατά τη γνώμη μου, όχι με ιδιαίτερη επιτυχία, με συνέπεια να μη με ενοχλούν τόσο βιτρίνες που προσπαθούν να μοιάσουν στις δικές μου, αλλά όσες, ενώ θα μπορούσαν να φτιαχτούν καλά, έμειναν ανεκμετάλλευτες οι δυνατότητες. Έχω φτιάξει, όμως, παιδικές βιτρίνες, κάτι που δεν κάνω στο δικό μας κατάστημα. Όσες βιτρίνες άλλων έφτιαξα παραμένουν, για ευνόητους λόγους, ανώνυμες».
Α.Κ.: «Οπωσδήποτε. Δεν είμαι ρομπότ όταν δημιουργώ μία βιτρίνα. Ίσως εκείνη τη στιγμή να βρίσκομαι σε ακόμα μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση. Από τη μία πλευρά υπάρχει η επιθυμία υλοποίησης της ιδέας και από την άλλη, όπως ανέφερα πριν, η ανάγκη συναισθηματικής έκφρασης. Μπορεί να συνδυάσω αντικείμενα που θα υποδηλώνουν aggressive style ή pop harmony, μπορεί και να μην αποτυπωθεί τίποτα. Φροντίζω, όμως, το αποτέλεσμα να στέκει αισθητικά, ακόμα κι αν την έφτιαξα “in a bad mood”».
Λ.Θ.: «Ένα άλλο χαρακτηριστικό στις βιτρίνες σου είναι τα αξεσουάρ, εκ των οποίων κάποια είναι παρά πολύ ιδιαίτερα. Αναφέρομαι, βέβαια, στα κοσμήματα από LEGO. Μίλησέ μας για αυτά».
A.K.: «Εντάξει, νομίζω αυτά σε πάνε αλλού. Είναι δημιουργίες του Γιάννη και του Αντώνη, τις οποίες φιλοξενώ στις βιτρίνες μου πάντα με ιδιαίτερη χαρά. Μ’ αρέσουν πάρα πολύ τα LEGO, και ως υλικό για κοσμήματα θεωρώ ότι ταιριάζουν με τα ρούχα».
Λ.Θ.: «Φαντάζομαι ότι δέχεσαι προτάσεις να φτιάξεις βιτρίνες και άλλων καταστημάτων».
Α.Κ.: «Ναι, δέχομαι προτάσεις, αλλά δεν τις διεκπεραιώνω όλες. Αν πρόκειται για βιτρίνα κοντά στα δεδομένα του δικού μου καταστήματος, ομολογώ πως τις απορρίπτω. Αυτό αφορά λόγους ανταγωνισμού. Εν γένει θέλω να τα έχω καλά με όλους και σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει. Θα πρέπει, όμως, να τηρούνται και οι σχετικές αποστάσεις. Η αντιγραφή πάει σύννεφο και, κατά τη γνώμη μου, όχι με ιδιαίτερη επιτυχία, με συνέπεια να μη με ενοχλούν τόσο βιτρίνες που προσπαθούν να μοιάσουν στις δικές μου, αλλά όσες, ενώ θα μπορούσαν να φτιαχτούν καλά, έμειναν ανεκμετάλλευτες οι δυνατότητες. Έχω φτιάξει, όμως, παιδικές βιτρίνες, κάτι που δεν κάνω στο δικό μας κατάστημα. Όσες βιτρίνες άλλων έφτιαξα παραμένουν, για ευνόητους λόγους, ανώνυμες».
Λ.Θ.: «Κλείνοντας και ρίχνοντας μια ματιά στις βιτρίνες σου, θέλω να σε ρωτήσω σχετικά με την ερμηνεία των βιτρινών – έργων σου. Πες μας επιλεκτικά κάποια πράγματα για ορισμένες».
Α.Κ.: «Γενικά δεν υπάρχουν στάνταρ ερμηνειών. Και αυτό επειδή ο καθένας μπορεί να δει τελείως διαφορετικά πράγματα απ’ ό,τι εγώ. Δίνω ένα όσο πιο πρωτότυπο ερέθισμα γίνεται. Από εκεί και πέρα μπορεί να συνεχίσει κανείς με τη δική του ιστορία. Έτσι, επιλεκτικά: Η βιτρίνα με τα σκυλάκια αφορά μία γκόμενα πολύ αυταρχική. Κάποιοι ερμηνεύουν τα σκυλάκια ως αρσενικά, άλλοι ως θηλυκά, με τα ακριβά κοσμήματα και τα μπολάκια με τις πέτρες.
Η βιτρίνα με την κούκλα στο καρότσι, φτιαγμένο όλο με στρας, είναι η γκόμενα της άλλης που την πάει βόλτα…
Η κούκλα που είναι τοποθετημένη ανάσκελα πάνω στην μπάλα έχει πέσει, είναι χαρούμενη, αλλά μπορεί και να ξάπλωσε περιμένοντας τον cowboy της…
Εκείνη που κρατά την τσάντα της πάνω από το κεφάλι και ανάμεσα στα μπουκάλια έχει κόψει το αλκοόλ, καταλαβαίνεις…
Η βιτρίνα με τα χαρτιά διατηρήθηκε για μεγάλο διάστημα και συνδυάστηκε με κοπέλες πιο σοφιστικέ, που διαβάζουν Παλαμά και ακούνε κλασική μουσική.
Η χριστουγεννιάτικη παρουσιάζει ένα βεστιάριο όλο στρας και μια γυναίκα καθισμένη πάνω στα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια.
Στη βιτρίνα με τα κουτιά, όπως είχες πει και εσύ, προφανώς τραβήχτηκε ένα κουτί και πλάκωσαν την κούκλα όλα τ’ άλλα. Και, τέλος, η βιτρίνα – αφιέρωμα στη λατρεμένη μου Άννα Βίσση!».
Λ.Θ.: «Αλέξανδρε, σε ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη και την παρουσίαση της δουλειάς σου. Σου ευχόμαστε πάντα καλές δημιουργίες».
Α.Κ.: «Και εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο CityMag και σας εύχομαι τα καλύτερα».
Για το CityMag Λεωνίδας Θεοδωρίδης.
