Αυτή είναι η έκτη αφήγηση ‒ κεφάλαιο από μία ιστορία που φιλοδοξεί να γίνει βιβλίο, εδώ μαζί σας, μήνα το μήνα. Κι όπου μας πάει…
Ένα διαφορετικό καλοκαίρι με τον παππού Λορέντζο
«Το βλέμμα του Σκορπιού!»
«Το βλέμμα του Σκορπιού!»
Ο Θωμάς κατάφερε να δυναμώσει με τη βοήθεια των ενεργειακών ‒ γευστικών του συμμάχων, που πήραν πρωτόγνωρες για εκείνον διαστάσεις. Πρώτη φορά έτρωγε τόσο νόστιμη πατατοσαλάτα, τυρί και ό,τι άλλο του έφερε τρέχοντας σχεδόν το Τέσσερα κούπα στον ξύλινο δίσκο. Στο μυαλό του όμως δεν ήταν μόνο φαγητό, γίνονταν πολεμοφόδια και πυρομαχικά, τόσο στο στομάχι για την ενδυνάμωσή του όσο και πραγματικά. Τα μακρόστενα αρωματικά λουκάνικα μεταμορφώνονταν σε ακόντια ή ακόμα καλύτερα σε σάρισες, οι στρογγυλές ελιές σε σφαίρες και οι βραστές πατάτες σε βόμβες. Και εκεί που πάνω στη σκακιέρα είχε στήσει ένα βολικό για τον ίδιο πεδίο μάχης θυμήθηκε τον παππού Λορέντζο να του λέει όποτε νευρίαζε γιατί έχανε στις παρτίδες: «Το σκάκι, Θωμά, είναι ένα παιχνίδι μεταξύ κυρίων, μία άσκηση σκέψης. Η ουσία της πραγματικής στρατηγικής βρίσκεται στην επίτευξη της αποφυγής μιας πολεμικής συμπλοκής και όχι στην κατατρόπωση του αντιπάλου, σαν σε πολεμική ταινία που καταλήγει σε σπλάτερ. Αυτό μάλλον μένει ακόμα να το δούμε, γιατί ως ώρας το αντίθετο έχει κυρίως συμβεί». Έτσι μία μία οι προσδοκίες ολοκληρωτικής συντριβής του μαύρου βασιλιά και του στρατεύματός του αναχαιτίζονταν, σαν να τις είχε πάρει στο κατόπι ομάδα κρούσης εκπαιδευμένων κομάντο.
Όσο, όμως, εκείνος βυθιζόταν στις φαντασιώσεις του, δοκιμάζοντας μία περίεργη ικανοποίηση στην προοπτική κατατρόπωσης του μαύρου βασιλιά, οι υπόλοιποι στο μεταξύ χαλάρωναν σταδιακά στους μεθυστικούς ήχους ενός κουβανέζικου ρυθμού που λειτουργούσε ως προετοιμασία λίγο πριν την περιπετειώδη περιπλάνηση στον κόσμο της σκακιέρας. Οι Ρηγάδες συνεπείς στη μουσική νιρβάνα τους ήταν απορροφημένοι στις παρτιτούρες τους μπροστά από τα αναλόγιά τους. Ο λευκός βασιλιάς δίπλα του πάλευε να τελειώσει ένα ποτήρι μπίρα περιτρέχοντας σκεπτικός το χείλος του με το δείκτη του χεριού, συλλογιζόμενος προφανώς τη βασίλισσά του και τον κίνδυνο στον οποίο βρισκόταν. Πίσω του ο Αρκούδος χάιδευε τη χνουδωτή κοιλιά του μετρώντας μουτζούρες από την καμινάδα και χρωματιστούς λεκέδες από τη φιλοξενία του Μουτζούρη στην τσέπη της μπλε του φόρμας, που τώρα είχε αποκοιμηθεί αφημένος πάνω στο άφθονο μαλακό της χνούδι από την εξάντληση και τη χρωματοαφαίμαξή του.
Οι Βαλέδες γύρω από το τραπέζι συνέχιζαν το χαρτοπαίγνιό τους, όπως έκαναν πριν εκσφενδονιστούν από την καμινάδα οι τέσσερις περίπου απρόσμενοι επισκέπτες ‒ πέντε, αν λογαριαζόταν και η αόρατη φωτεινή μπάλα. Εκεί ο Βαλές κούπα κάπνιζε νευρικά παίζοντας συνοφρυωμένος με το μουστάκι του όποτε στριμωχνόταν, ο Βαλές καρό κατέβαζε χαλαρά το ένα ποτήρι μετά το άλλο απαλλαγμένος από τις αγωνίες του προηγούμενου παίχτη, ο Βαλές σπαθί έκανε αποφασιστικές κινήσεις όσο αποφασιστικά κάρφωνε με το μικρό πιρουνάκι του τα πικάντικα λουκανικάκια με μουστάρδα δίπλα του και τέλος ο Βαλές μπαστούνι παρακολουθούσε στωικά την παρτίδα προετοιμάζοντας την επόμενη δραστική του παρέμβαση. Που αντί για κίνηση στα χαρτιά ήταν το ρίξιμο μίας ατάκας στο τραπέζι:
«Δε νομίζετε ότι ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για την πορεία μας; Δε γνωρίζουμε το στήσιμο του εχθρού ή το σχέδιό του ούτε καν το πόσο προωθημένη είναι η πιθανολογούμενη έρευνά του στην ανακάλυψη της δικής μας θέσης» ολοκλήρωσε, θέτοντας τους πάντες προ των ευθυνών τους.
«Γι’ αυτό ακριβώς, φίλε μου, έχω ήδη στείλει τον Άσσο σπαθί να ξεκαθαρίσει για εμάς το τοπίο. Λαμβάνοντας τις μέγιστες επιφυλάξεις, φυσικά. Που σημαίνει ότι με την πρώτη δυσκολία τον συμβούλευσα να έρθει πίσω τρέχοντας χωρίς να πάρει το παραμικρό ρίσκο. Πώς θα οργανώσουμε την επόμενη κίνησή μας αν δε ξέρουμε τι υπάρχει τουλάχιστον στα διπλανά τετράγωνα;» απάντησε ετοιμόλογα ο Βαλές σπαθί, μάλλον πυροδοτώντας για τα καλά τη συζήτηση παρά βγάζοντας τους άλλους από τη δύσκολη θέση ανάληψης πρωτοβουλίας.
«Μα καλά δεν έπρεπε να μας ρωτήσεις πριν στείλεις τον Άσσο σπαθί από το μανίκι σου; Να το συζητήσουμε έστω! Αν είναι να κάνει ο καθένας ό,τι του καπνίσει, ας βγω και εγώ έξω να πάρω τα μονοπάτια, που έχω περιέργεια να δω κάτι διαφορετικό, ας είναι και στο σκοτάδι. Μπουχτίσαμε τόσα χρόνια πια κλεισμένοι στο σεντούκι!» συνέχισε θερμά ο Βαλές καρό, που, όντας ροδοκόκκινος από την πολλή μπίρα, η διάθεσή του μεταπηδούσε από την ευθυμία στην οξυθυμία με μεγάλη ευκολία.
«Ηρέμησε, αγαπητέ μου» τον παρότρυνε με ήρεμη φωνή ο Βαλές κούπα. «Εδώ μέσα όσο και να καπνίσει κανείς το ρεκόρ μου σε κυκλάκια και σχεδιάκια καπνού δεν το φτάνει, για να εξηγούμεθα» ξεκαθάρισε τα πράγματα.
«Κανείς δεν αμφισβητεί το πάθος και την αφοσίωσή σου, και μάλιστα γενικώς. Αλλά τι σχέση έχει αυτό με τη συζήτηση;» ζήτησε πάραυτα διευκρινίσεις ο κάθετος στις αντιδράσεις Βαλές μπαστούνι.
Τότε αντί απάντησης ο Βαλές κούπα σήκωσε το μανίκι του και φανέρωσε σε όλους ένα σημείο κεντημένο στο δέρμα του. Ο Θωμάς, που πρώτη φορά έβλεπε από τόσο κοντά κάτι παρόμοιο, κάθισε με τα γόνατα στην καρέκλα για να ανυψωθεί λίγο και, στηριζόμενος στους αγκώνες του, τεντώθηκε ο μισός πάνω στο τραπέζι προς την κατεύθυνση του Βαλέ κούπα. Δεν ήταν ο μόνος, όμως, που ξαφνιάστηκε και έσπευσε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι το τι είχε τραβήξει τόσο την προσοχή των συνδαιτυμόνων. Ο Αρκούδος πλησίασε προσεκτικά το μουσούδι του προς τα εκεί, παρασύροντας και τον μεταξύ ύπνου και ξύπνιου Μουτζούρη, που είχε αρχίσει να συνέρχεται με τις αυξομειώσεις στις εντάσεις των φωνών, ενώ ο λευκός βασιλιάς, έχοντας χάσει τη συγκέντρωσή του σε ό,τι έκανε, ανακάτευε πλέον με το δάχτυλό του τη μπίρα, γερμένος και εκείνος προς το χέρι του Βαλέ κούπα.
«Μα τι είναι αυτό;» ρώτησε άναυδος.
Τότε, και οι άλλοι τρεις Βαλέδες αναδίπλωσαν το μανίκι τους, αποκαλύπτοντας ένα ανάλογο σχέδιο.
Όσο, όμως, εκείνος βυθιζόταν στις φαντασιώσεις του, δοκιμάζοντας μία περίεργη ικανοποίηση στην προοπτική κατατρόπωσης του μαύρου βασιλιά, οι υπόλοιποι στο μεταξύ χαλάρωναν σταδιακά στους μεθυστικούς ήχους ενός κουβανέζικου ρυθμού που λειτουργούσε ως προετοιμασία λίγο πριν την περιπετειώδη περιπλάνηση στον κόσμο της σκακιέρας. Οι Ρηγάδες συνεπείς στη μουσική νιρβάνα τους ήταν απορροφημένοι στις παρτιτούρες τους μπροστά από τα αναλόγιά τους. Ο λευκός βασιλιάς δίπλα του πάλευε να τελειώσει ένα ποτήρι μπίρα περιτρέχοντας σκεπτικός το χείλος του με το δείκτη του χεριού, συλλογιζόμενος προφανώς τη βασίλισσά του και τον κίνδυνο στον οποίο βρισκόταν. Πίσω του ο Αρκούδος χάιδευε τη χνουδωτή κοιλιά του μετρώντας μουτζούρες από την καμινάδα και χρωματιστούς λεκέδες από τη φιλοξενία του Μουτζούρη στην τσέπη της μπλε του φόρμας, που τώρα είχε αποκοιμηθεί αφημένος πάνω στο άφθονο μαλακό της χνούδι από την εξάντληση και τη χρωματοαφαίμαξή του.
Οι Βαλέδες γύρω από το τραπέζι συνέχιζαν το χαρτοπαίγνιό τους, όπως έκαναν πριν εκσφενδονιστούν από την καμινάδα οι τέσσερις περίπου απρόσμενοι επισκέπτες ‒ πέντε, αν λογαριαζόταν και η αόρατη φωτεινή μπάλα. Εκεί ο Βαλές κούπα κάπνιζε νευρικά παίζοντας συνοφρυωμένος με το μουστάκι του όποτε στριμωχνόταν, ο Βαλές καρό κατέβαζε χαλαρά το ένα ποτήρι μετά το άλλο απαλλαγμένος από τις αγωνίες του προηγούμενου παίχτη, ο Βαλές σπαθί έκανε αποφασιστικές κινήσεις όσο αποφασιστικά κάρφωνε με το μικρό πιρουνάκι του τα πικάντικα λουκανικάκια με μουστάρδα δίπλα του και τέλος ο Βαλές μπαστούνι παρακολουθούσε στωικά την παρτίδα προετοιμάζοντας την επόμενη δραστική του παρέμβαση. Που αντί για κίνηση στα χαρτιά ήταν το ρίξιμο μίας ατάκας στο τραπέζι:
«Δε νομίζετε ότι ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για την πορεία μας; Δε γνωρίζουμε το στήσιμο του εχθρού ή το σχέδιό του ούτε καν το πόσο προωθημένη είναι η πιθανολογούμενη έρευνά του στην ανακάλυψη της δικής μας θέσης» ολοκλήρωσε, θέτοντας τους πάντες προ των ευθυνών τους.
«Γι’ αυτό ακριβώς, φίλε μου, έχω ήδη στείλει τον Άσσο σπαθί να ξεκαθαρίσει για εμάς το τοπίο. Λαμβάνοντας τις μέγιστες επιφυλάξεις, φυσικά. Που σημαίνει ότι με την πρώτη δυσκολία τον συμβούλευσα να έρθει πίσω τρέχοντας χωρίς να πάρει το παραμικρό ρίσκο. Πώς θα οργανώσουμε την επόμενη κίνησή μας αν δε ξέρουμε τι υπάρχει τουλάχιστον στα διπλανά τετράγωνα;» απάντησε ετοιμόλογα ο Βαλές σπαθί, μάλλον πυροδοτώντας για τα καλά τη συζήτηση παρά βγάζοντας τους άλλους από τη δύσκολη θέση ανάληψης πρωτοβουλίας.
«Μα καλά δεν έπρεπε να μας ρωτήσεις πριν στείλεις τον Άσσο σπαθί από το μανίκι σου; Να το συζητήσουμε έστω! Αν είναι να κάνει ο καθένας ό,τι του καπνίσει, ας βγω και εγώ έξω να πάρω τα μονοπάτια, που έχω περιέργεια να δω κάτι διαφορετικό, ας είναι και στο σκοτάδι. Μπουχτίσαμε τόσα χρόνια πια κλεισμένοι στο σεντούκι!» συνέχισε θερμά ο Βαλές καρό, που, όντας ροδοκόκκινος από την πολλή μπίρα, η διάθεσή του μεταπηδούσε από την ευθυμία στην οξυθυμία με μεγάλη ευκολία.
«Ηρέμησε, αγαπητέ μου» τον παρότρυνε με ήρεμη φωνή ο Βαλές κούπα. «Εδώ μέσα όσο και να καπνίσει κανείς το ρεκόρ μου σε κυκλάκια και σχεδιάκια καπνού δεν το φτάνει, για να εξηγούμεθα» ξεκαθάρισε τα πράγματα.
«Κανείς δεν αμφισβητεί το πάθος και την αφοσίωσή σου, και μάλιστα γενικώς. Αλλά τι σχέση έχει αυτό με τη συζήτηση;» ζήτησε πάραυτα διευκρινίσεις ο κάθετος στις αντιδράσεις Βαλές μπαστούνι.
Τότε αντί απάντησης ο Βαλές κούπα σήκωσε το μανίκι του και φανέρωσε σε όλους ένα σημείο κεντημένο στο δέρμα του. Ο Θωμάς, που πρώτη φορά έβλεπε από τόσο κοντά κάτι παρόμοιο, κάθισε με τα γόνατα στην καρέκλα για να ανυψωθεί λίγο και, στηριζόμενος στους αγκώνες του, τεντώθηκε ο μισός πάνω στο τραπέζι προς την κατεύθυνση του Βαλέ κούπα. Δεν ήταν ο μόνος, όμως, που ξαφνιάστηκε και έσπευσε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι το τι είχε τραβήξει τόσο την προσοχή των συνδαιτυμόνων. Ο Αρκούδος πλησίασε προσεκτικά το μουσούδι του προς τα εκεί, παρασύροντας και τον μεταξύ ύπνου και ξύπνιου Μουτζούρη, που είχε αρχίσει να συνέρχεται με τις αυξομειώσεις στις εντάσεις των φωνών, ενώ ο λευκός βασιλιάς, έχοντας χάσει τη συγκέντρωσή του σε ό,τι έκανε, ανακάτευε πλέον με το δάχτυλό του τη μπίρα, γερμένος και εκείνος προς το χέρι του Βαλέ κούπα.
«Μα τι είναι αυτό;» ρώτησε άναυδος.
Τότε, και οι άλλοι τρεις Βαλέδες αναδίπλωσαν το μανίκι τους, αποκαλύπτοντας ένα ανάλογο σχέδιο.
«Είναι το “Βλέμμα του Σκορπιού!”» είπε λίγο διεκπεραιωτικά ο Βαλές καρό. «Αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει τι σχέση έχει αυτό με τη συζήτησή μας» συνέχισε ανυπόμονος εκείνος.
«Φυσικά και έχει. Σημαίνει ότι κινούμαστε σαν να είμαστε ένα, αλλά, με τόσο που έχεις πιει, πού να το καταλάβεις ή να το θυμάσαι;» τον μάλωσε ο Βαλές σπαθί.
Ως απάντηση, όμως, ο Καρό κατάπιε μία γενναιόδωρη χρυσή γουλιά μπίρας, και του έβγαλε τη γλώσσα.
Ο Θωμάς το διασκέδαζε πολύ που μέσα σε όλη την αγωνία τους για το μέλλον αυτοί οι τρελοβαλέδες κατάφερναν να το ρίχνουν έξω παιδιαρίζοντας. Από την άλλη, ωστόσο, ανησυχούσε κιόλας ότι τα πράγματα ξέφευγαν από την ορθή τους πορεία και αποφάσισε να επέμβει, για να επισπευσθούν οι διαδικασίες των διευκρινίσεων.
«Θα μας πείτε επιτέλους τι σημαίνει αυτό το σχέδιο στο χέρι σας; Και γιατί έχετε όλοι το ίδιο;» κάρφωσε την ερώτηση στο τραπέζι όπως νωρίτερα τις τετραγωνισμένες τηγανιτές πατάτες του, που συνόδευαν το τρυφερό και ζουμερό μοσχαράκι.
«Μα αποτελούμε μέλη της ίδιας αδελφότητας, φυσικά! Το “Βλέμμα του Σκορπιού”, που είναι χειρότερο από το τσίμπημά του. Γιατί, εκεί που δεν το περιμένεις, σε εξαφανίζει με ένα βλέμμα, ακόμα και εξ αποστάσεως» εξήγησε τελικά ο Βαλές σπαθί.
«Εμένα αυτό μου θυμίζει τη Μέδουσα της μυθολογίας. Όποιος την κοιτούσε πέτρωνε» παρατήρησε εύστοχα ο Θωμάς.
«Ποπό τι φοβερό!» ανατρίχιασε ο Μουτζούρης, πιτσιλίζοντας με χρώματα το τραπέζι από την περίοπτη προεδρική του θέση πάνω στην κοιλιά του Αρκούδου.
«Ο παππούς, πάλι, λέει ότι κατά βάθος δεν ήταν τόσο κακιά, αλλά παρεξηγημένη. Τιμωρήθηκε, γιατί προκάλεσε το φόβο και τη ζήλια των Θεών, τους ξύπνησε τον ανταγωνισμό» συνέχισε ο Θωμάς, χαρούμενος που βρήκε αφορμή του παππού του κάτι σχετικό να πει.
«Αλήθεια είναι, τη θυμάμαι και εγώ αυτή την ιστορία, πολύ καλά» τον σιγοντάρισε ο λευκός βασιλιάς. «Αν συνδυαστούν οι εκδοχές του μύθου, όπως είπε και ο παππούς σου, πριν γίνει τρομερή και αποτροπιαστική ήταν στον καιρό της χθόνια θεότητα, ενώ ως θνητή όμορφη και ατρόμητη, ώστε να προκαλέσει ανασφάλεια στη μεταγενέστερη ολύμπια Αθηνά, και όχι μόνο σε εκείνη. Έπρεπε, λοιπόν, να αφανιστεί, γιατί ξεχώριζε για τον έναν ή τον άλλο λόγο, καθώς συχνά τα προβαλλόμενα ως αίτια αποτελούν επίφαση στην άσκηση της βίας. Η Αθηνά έβγαλε το φίδι από την τρύπα για όλους μεταμορφώνοντάς τη σε τέρας και θανατώνοντάς τη η ίδια, κατ’ άλλους με τη βοήθεια του Περσέα. Όχι δίχως κέρδος, πήρε τα εύσημα για την απομάκρυνση του “κινδύνου”, όπως βαπτίστηκαν η ομορφιά, η τόλμη και όση ισχύ είχε αποκτήσει στη συνείδηση των ανθρώπων η προγενέστερή της θεότητα. Επιπλέον, με τον αφανισμό της αντιπάλου της έπαιρνε τις ιδιότητές της, όπως παίρνουν τη δύναμη οι κυνηγοί στις πρωτόγονες κοινωνίες των ζώων που σκοτώνουν ή μέρος των ιδιοτήτων τους. Αυτό το νόημα έχει η ύπαρξη της κεφαλής της στο κέντρο της ασπίδας της. Είχε δίκιο ο παππούς σου, αποτελεί σύνθετη κατάσταση η κατάληψη και διατήρηση της εξουσίας, που οδηγεί σε ακραίες πράξεις εναντίον όποιου χρίζεται αντίπαλος, διεγείροντας για διάφορους λόγους τον ανταγωνισμό, και έτσι στόχος γίνεται ο αφανισμός του. Προκύπτει από δέος, φόβο και θαυμασμό μαζί ή σεβασμό και φθόνο, που μετονομάζονται ή μεταμφιέζονται σε δικαιοσύνη, προστασία, ετοιμότητα, οτιδήποτε, για να μη θεωρηθεί έγκλημα, αλλά “ευλογία” η θανάτωση του υποτιθέμενου εχθρού. Η πράξη της Αθηνάς ερμηνεύτηκε ως προϊόν ζήλιας ή οργής, ανάλογα με το ποια εκδοχή έχει κάποιος υπόψη, και δε δόθηκε συνέχεια. Αφορούσε, όμως, και ζητήματα ανταγωνισμού και επικράτησης μεταξύ αρσενικής και θηλυκής φύσης, αρχέγονης και νεότερης εξουσίας, ακόμα και πάλης μεταξύ νεότερης και παλαιότερης γενιάς. Ίσως η Αθηνά βγαίνοντας από το κεφάλι του πατέρα της, παρθένος και δίκαιη, να αποτέλεσε το πιο κατάλληλο ή “ουδέτερο” πρόσωπο, αν και με αδυναμία στην αρσενική της πλευρά έχοντας αυτή τη σχέση μαζί του, για τη δεξιοτεχνική “κάλυψη” άλλης μίας ανατροπής. Βρέθηκε στη μέση, παρότι από μόνη της δυνατή, σε ένα παιχνίδι που έμοιαζε με εξισορρόπηση, αλλά τραβούσε επιδέξια το χαλί κάτω από τα πόδια της ήδη ευνουχισμένης θηλυκότητάς της. Όλοι διεκδίκησαν μερίδιο από τη θηλυκή δύναμη, μέχρι και ο Δίας πήρε μία ιδέα τοκετού, γεννώντας τη από το κεφάλι του, αφού είχε φάει τη μητέρα της Μήτιδα, για να μην του γεννήσει γιο που μπορεί να τον εκθρόνιζε. Η δυναμική Αθηνά επιβίωσε διαφυλάττοντας τη σοφία, αλλά ως παρθένος και με εξουδετερωμένη την πιο θηλυκή της πλευρά, έχοντας πάρει το “χρίσμα” από το κεφάλι του πατέρα της. Η θηλυκή είναι μία δύναμη που πάντα θα καταπολεμάται, γιατί δεν μπορεί να κατακτηθεί, επιβιώνει και χωρίς την επίδειξη ισχύος, φέρει τη σοφία φωλιασμένη στη μήτρα και εξάρει τον ανταγωνισμό και την ανασφάλεια στην αρσενική, που συχνά προσπαθεί να τη συρρικνώσει, να την αποκαθηλώσει, να την αφανίσει ακόμα. Αν όμως χαθεί, πάμε όλοι χαμένοι. Τόσα χρόνια δεν είπα μια φορά στη Ρένα μου ότι την αγαπάω, γνώριζα τη δύναμη που ασκούσε πάνω μου, το ρόλο και την ισχύ της στο παιχνίδι, στη ζωή μου, στους φαινομενικούς θανάτους ‒ αιχμαλωσίες μου. Υπήρχαν παρτίδες στις οποίες ένιωθα σαν απλός παρατηρητής, ενώ εκείνη όργωνε τη σκακιέρα κάνοντας παράτολμες κινήσεις για την ίδια ή θυσιάζοντας άλλα κομμάτια, για να προστατεύσει εμένα, και το θεωρούσα μία δεδομένη τάξη πραγμάτων. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλα ανατρέπονται ανά πάσα στιγμή αν κανείς δεν προσέξει. Και όχι εξαιτίας κάποιου εξωτερικού παράγοντα, αλλά κυρίως γιατί δε δόθηκε η αξία που έπρεπε σε ό,τι πιο πολύ γέμιζε την καρδιά, που τελικά, όταν αυτό αναταράσσεται συθέμελα, γίνεται αντιληπτή η ύπαρξή του. Αναγκαστικά υπό αυτές τις προϋποθέσεις, όσο αναμένει στωικά την αναγνώριση της αξίας του, αφελώς παραγκωνίζεται. Σε χειρότερη ακόμα θέση βρίσκεται ο μαύρος βασιλιάς, όπως καταλαβαίνω τώρα, που μοιάζει να ανταγωνίζεται τον ίδιο του τον εαυτό ανταγωνιζόμενος εμένα και όχι μία αρχαιότερη δύναμη, αφού προερχόμαστε από την ίδια ρίζα» ολοκλήρωσε το χειμαρρώδη προβληματισμό του ο λευκός βασιλιάς, ρουφώντας μία γερή δόση μπίρας και πασχίζοντας να καταπνίξει την πίκρα του.
«Κουράγιο, αγαπητέ μου! Μην αποκαρδιώνεσαι, ιδίως τώρα που φτάνεις μόνος στο σημείο που θέλαμε να θίξουμε, το χρόνο!» είπε ενθουσιασμένος ο Βαλές κούπα.
«Το χρόνο;» παραξενεύτηκε ο λευκός μικρομέγαλος βασιλιάς. «Μένει πρώτα να ξεκαθαριστεί το θέμα του σημαδιού που φέρετε στο χέρι και οι τέσσερις» διευκρίνισε αυστηρά εκείνος.
«Ένα ένα όλα θα γίνουν» ανταπάντησε ο Βαλές σπαθί. «Φυσικά και ο χρόνος είναι σπουδαίο ζήτημα, γιατί ο μαύρος βασιλιάς κλέβοντας τη βασίλισσά σου προκάλεσε την αναστάτωση, χρησιμοποιώντας όση δύναμη συσσωρεύει εδώ και αιώνες. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι άτρωτος!» άφησε το αινιγματικό του υπονοούμενο τροφή για σκέψη ο Βαλές σπαθί.
«Και πώς ξέρουμε πώς να τον αντιμετωπίσουμε;» ρώτησε ανυπόμονος ο λευκός βασιλιάς.
«Το μόνο που ξέρουμε είναι πως τουλάχιστον εσύ και το δικό σου στράτευμα δεν παραβήκατε κάποιον κανόνα του παιχνιδιού και αυτό μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας. Θα κινηθούμε όπως θα κάνατε σε μία κανονική παρτίδα σκάκι!» συμπλήρωσε χαρούμενος ο Βαλές καρό, σαν να είχε έτοιμη και τη λύση στο τσεπάκι.
«Γι’ αυτό έστειλα τον Άσσο σπαθί να ιχνηλατήσει τις θέσεις των αντιπάλων, για να ξέρουμε σε ποιο τετράγωνο θα πάμε» εξήγησε ο Βαλές σπαθί.
«Μα πώς θα πάμε; Θα ξαναβγούμε έξω με κίνδυνο να μας εντοπίσουν;» ανησύχησε ο λευκός βασιλιάς.
«Χα! Το ’ξερα ότι αυτό ήταν αλήθεια! Για τα μυστικά περάσματα μιλάει!» ξεφώνισε ενθουσιασμένος ο Μουτζούρης, που δεν έβλεπε την ώρα να ξετυλιχτεί το μυστήριο της αδελφότητας το “Βλέμμα του Σκορπιού” και της συνέχειας.
«Θα σας εξηγήσω, αγαπητέ μου!» πρόλαβε ο Βαλές κούπα το λευκό μικρομέγαλο βασιλιά, που πλέον δεν καταλάβαινε τίποτα. «Όπως το σκάκι προφυλάσσει την ισορροπία μεταξύ αυτού και του πάνω κόσμου, του συνειδητού και του ασυνείδητου, εξασκώντας τη στρατηγική σκέψη για την αντιμετώπιση των προσωπικών φαντασμάτων, και όσα έχουμε ήδη συζητήσει, στην τράπουλα επίσης ο καθένας παίζει το ρόλο του. Χρειάζεται η ισορροπία σε όλους!» υπογράμμισε ο Βαλές κούπα με νόημα.
«Κατανοητό» συμφώνησε καταφατικά ο λευκός βασιλιάς περιμένοντας να δει πού ήθελε να καταλήξει.
«Ναι, αυτή που χάθηκε εξαιτίας του αλλόφρονα μαύρου βασιλιά του σκακιού» επενέβη ο Βαλές σπαθί. «Κρυβόμαστε όλοι εμείς, για να μη μας εγκλωβίσει στο παλάτι του, και έτσι έχει χαθεί κάθε αίσθηση του χρόνου, ακόμα και εδώ, στον ανάποδο και παράλληλο κόσμο».
«Καλά αυτό το καταλάβαμε. Γιατί όμως έχετε ειδικά εσείς σχέση με το χρόνο;» θέλησε να μάθει ο Θωμάς, που η περιέργειά του ολοένα εντεινόταν.
«Μα τα χαρτιά είναι στενά συνδεδεμένα με αυτόν. Τέσσερα χρώματα όσες οι εποχές του χρόνου, τόσες φιγούρες όσοι οι μήνες και άλλα πολλά» αράδιασε βιαστικά τα αυτονόητα στον ίδιο ο Βαλές καρό.
«Οπότε, σταματώντας το χρόνο ο μαύρος βασιλιάς ή παρεμποδίζοντας τη φυσική ροή του, εμποδίζει και την κανονική εξέλιξη των πραγμάτων» ολοκλήρωσε ο Βαλές μπαστούνι.
«Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί τα κάνει όλα αυτά» έκανε αφελώς ο Αρκούδος.
«Καμιά φορά, όταν κάποιος τραυματίζεται εσωτερικά, σταματάει ο χρόνος για αυτόν» του απάντησε ο λευκός βασιλιάς κοιτώντας τον τρυφερά.
«Δηλαδή ο μαύρος βασιλιάς έχει ραγισμένη καρδιά;»
Ο Θωμάς για πρώτη φορά ένιωσε ένα είδος συμπόνιας με αυτή τη σκέψη για το μαύρο βασιλιά.
«Πολλά κίνητρα μπορεί να δώσει μία ραγισμένη καρδιά. Το θέμα είναι πού κατευθύνει τη δύναμή του ο καθένας, στην προσφορά, την αυτοβελτίωση ή την καταστροφή; Μερικές φορές αυτά αναμειγνύονται, ακριβώς γιατί τίποτα δεν είναι ασπρόμαυρο» αποσαφήνισε ο Βαλές κούπα.
«Εκείνος ξεπερνάει τον εαυτό του χρησιμοποιώντας τη δύναμή του καταστροφικά και τελικά αυτοκαταστροφικά» συμπέρανε ο Βαλές Μπαστούνι.
«Ίσως να μην το καταλάβαινα, γιατί είχα συνηθίσει να βλέπω τα πράγματα ασπρόμαυρα» συνειδητοποίησε βαρύθυμα ο λευκός μικρομέγαλος βασιλιάς.
«Φυσικά και έχει. Σημαίνει ότι κινούμαστε σαν να είμαστε ένα, αλλά, με τόσο που έχεις πιει, πού να το καταλάβεις ή να το θυμάσαι;» τον μάλωσε ο Βαλές σπαθί.
Ως απάντηση, όμως, ο Καρό κατάπιε μία γενναιόδωρη χρυσή γουλιά μπίρας, και του έβγαλε τη γλώσσα.
Ο Θωμάς το διασκέδαζε πολύ που μέσα σε όλη την αγωνία τους για το μέλλον αυτοί οι τρελοβαλέδες κατάφερναν να το ρίχνουν έξω παιδιαρίζοντας. Από την άλλη, ωστόσο, ανησυχούσε κιόλας ότι τα πράγματα ξέφευγαν από την ορθή τους πορεία και αποφάσισε να επέμβει, για να επισπευσθούν οι διαδικασίες των διευκρινίσεων.
«Θα μας πείτε επιτέλους τι σημαίνει αυτό το σχέδιο στο χέρι σας; Και γιατί έχετε όλοι το ίδιο;» κάρφωσε την ερώτηση στο τραπέζι όπως νωρίτερα τις τετραγωνισμένες τηγανιτές πατάτες του, που συνόδευαν το τρυφερό και ζουμερό μοσχαράκι.
«Μα αποτελούμε μέλη της ίδιας αδελφότητας, φυσικά! Το “Βλέμμα του Σκορπιού”, που είναι χειρότερο από το τσίμπημά του. Γιατί, εκεί που δεν το περιμένεις, σε εξαφανίζει με ένα βλέμμα, ακόμα και εξ αποστάσεως» εξήγησε τελικά ο Βαλές σπαθί.
«Εμένα αυτό μου θυμίζει τη Μέδουσα της μυθολογίας. Όποιος την κοιτούσε πέτρωνε» παρατήρησε εύστοχα ο Θωμάς.
«Ποπό τι φοβερό!» ανατρίχιασε ο Μουτζούρης, πιτσιλίζοντας με χρώματα το τραπέζι από την περίοπτη προεδρική του θέση πάνω στην κοιλιά του Αρκούδου.
«Ο παππούς, πάλι, λέει ότι κατά βάθος δεν ήταν τόσο κακιά, αλλά παρεξηγημένη. Τιμωρήθηκε, γιατί προκάλεσε το φόβο και τη ζήλια των Θεών, τους ξύπνησε τον ανταγωνισμό» συνέχισε ο Θωμάς, χαρούμενος που βρήκε αφορμή του παππού του κάτι σχετικό να πει.
«Αλήθεια είναι, τη θυμάμαι και εγώ αυτή την ιστορία, πολύ καλά» τον σιγοντάρισε ο λευκός βασιλιάς. «Αν συνδυαστούν οι εκδοχές του μύθου, όπως είπε και ο παππούς σου, πριν γίνει τρομερή και αποτροπιαστική ήταν στον καιρό της χθόνια θεότητα, ενώ ως θνητή όμορφη και ατρόμητη, ώστε να προκαλέσει ανασφάλεια στη μεταγενέστερη ολύμπια Αθηνά, και όχι μόνο σε εκείνη. Έπρεπε, λοιπόν, να αφανιστεί, γιατί ξεχώριζε για τον έναν ή τον άλλο λόγο, καθώς συχνά τα προβαλλόμενα ως αίτια αποτελούν επίφαση στην άσκηση της βίας. Η Αθηνά έβγαλε το φίδι από την τρύπα για όλους μεταμορφώνοντάς τη σε τέρας και θανατώνοντάς τη η ίδια, κατ’ άλλους με τη βοήθεια του Περσέα. Όχι δίχως κέρδος, πήρε τα εύσημα για την απομάκρυνση του “κινδύνου”, όπως βαπτίστηκαν η ομορφιά, η τόλμη και όση ισχύ είχε αποκτήσει στη συνείδηση των ανθρώπων η προγενέστερή της θεότητα. Επιπλέον, με τον αφανισμό της αντιπάλου της έπαιρνε τις ιδιότητές της, όπως παίρνουν τη δύναμη οι κυνηγοί στις πρωτόγονες κοινωνίες των ζώων που σκοτώνουν ή μέρος των ιδιοτήτων τους. Αυτό το νόημα έχει η ύπαρξη της κεφαλής της στο κέντρο της ασπίδας της. Είχε δίκιο ο παππούς σου, αποτελεί σύνθετη κατάσταση η κατάληψη και διατήρηση της εξουσίας, που οδηγεί σε ακραίες πράξεις εναντίον όποιου χρίζεται αντίπαλος, διεγείροντας για διάφορους λόγους τον ανταγωνισμό, και έτσι στόχος γίνεται ο αφανισμός του. Προκύπτει από δέος, φόβο και θαυμασμό μαζί ή σεβασμό και φθόνο, που μετονομάζονται ή μεταμφιέζονται σε δικαιοσύνη, προστασία, ετοιμότητα, οτιδήποτε, για να μη θεωρηθεί έγκλημα, αλλά “ευλογία” η θανάτωση του υποτιθέμενου εχθρού. Η πράξη της Αθηνάς ερμηνεύτηκε ως προϊόν ζήλιας ή οργής, ανάλογα με το ποια εκδοχή έχει κάποιος υπόψη, και δε δόθηκε συνέχεια. Αφορούσε, όμως, και ζητήματα ανταγωνισμού και επικράτησης μεταξύ αρσενικής και θηλυκής φύσης, αρχέγονης και νεότερης εξουσίας, ακόμα και πάλης μεταξύ νεότερης και παλαιότερης γενιάς. Ίσως η Αθηνά βγαίνοντας από το κεφάλι του πατέρα της, παρθένος και δίκαιη, να αποτέλεσε το πιο κατάλληλο ή “ουδέτερο” πρόσωπο, αν και με αδυναμία στην αρσενική της πλευρά έχοντας αυτή τη σχέση μαζί του, για τη δεξιοτεχνική “κάλυψη” άλλης μίας ανατροπής. Βρέθηκε στη μέση, παρότι από μόνη της δυνατή, σε ένα παιχνίδι που έμοιαζε με εξισορρόπηση, αλλά τραβούσε επιδέξια το χαλί κάτω από τα πόδια της ήδη ευνουχισμένης θηλυκότητάς της. Όλοι διεκδίκησαν μερίδιο από τη θηλυκή δύναμη, μέχρι και ο Δίας πήρε μία ιδέα τοκετού, γεννώντας τη από το κεφάλι του, αφού είχε φάει τη μητέρα της Μήτιδα, για να μην του γεννήσει γιο που μπορεί να τον εκθρόνιζε. Η δυναμική Αθηνά επιβίωσε διαφυλάττοντας τη σοφία, αλλά ως παρθένος και με εξουδετερωμένη την πιο θηλυκή της πλευρά, έχοντας πάρει το “χρίσμα” από το κεφάλι του πατέρα της. Η θηλυκή είναι μία δύναμη που πάντα θα καταπολεμάται, γιατί δεν μπορεί να κατακτηθεί, επιβιώνει και χωρίς την επίδειξη ισχύος, φέρει τη σοφία φωλιασμένη στη μήτρα και εξάρει τον ανταγωνισμό και την ανασφάλεια στην αρσενική, που συχνά προσπαθεί να τη συρρικνώσει, να την αποκαθηλώσει, να την αφανίσει ακόμα. Αν όμως χαθεί, πάμε όλοι χαμένοι. Τόσα χρόνια δεν είπα μια φορά στη Ρένα μου ότι την αγαπάω, γνώριζα τη δύναμη που ασκούσε πάνω μου, το ρόλο και την ισχύ της στο παιχνίδι, στη ζωή μου, στους φαινομενικούς θανάτους ‒ αιχμαλωσίες μου. Υπήρχαν παρτίδες στις οποίες ένιωθα σαν απλός παρατηρητής, ενώ εκείνη όργωνε τη σκακιέρα κάνοντας παράτολμες κινήσεις για την ίδια ή θυσιάζοντας άλλα κομμάτια, για να προστατεύσει εμένα, και το θεωρούσα μία δεδομένη τάξη πραγμάτων. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλα ανατρέπονται ανά πάσα στιγμή αν κανείς δεν προσέξει. Και όχι εξαιτίας κάποιου εξωτερικού παράγοντα, αλλά κυρίως γιατί δε δόθηκε η αξία που έπρεπε σε ό,τι πιο πολύ γέμιζε την καρδιά, που τελικά, όταν αυτό αναταράσσεται συθέμελα, γίνεται αντιληπτή η ύπαρξή του. Αναγκαστικά υπό αυτές τις προϋποθέσεις, όσο αναμένει στωικά την αναγνώριση της αξίας του, αφελώς παραγκωνίζεται. Σε χειρότερη ακόμα θέση βρίσκεται ο μαύρος βασιλιάς, όπως καταλαβαίνω τώρα, που μοιάζει να ανταγωνίζεται τον ίδιο του τον εαυτό ανταγωνιζόμενος εμένα και όχι μία αρχαιότερη δύναμη, αφού προερχόμαστε από την ίδια ρίζα» ολοκλήρωσε το χειμαρρώδη προβληματισμό του ο λευκός βασιλιάς, ρουφώντας μία γερή δόση μπίρας και πασχίζοντας να καταπνίξει την πίκρα του.
«Κουράγιο, αγαπητέ μου! Μην αποκαρδιώνεσαι, ιδίως τώρα που φτάνεις μόνος στο σημείο που θέλαμε να θίξουμε, το χρόνο!» είπε ενθουσιασμένος ο Βαλές κούπα.
«Το χρόνο;» παραξενεύτηκε ο λευκός μικρομέγαλος βασιλιάς. «Μένει πρώτα να ξεκαθαριστεί το θέμα του σημαδιού που φέρετε στο χέρι και οι τέσσερις» διευκρίνισε αυστηρά εκείνος.
«Ένα ένα όλα θα γίνουν» ανταπάντησε ο Βαλές σπαθί. «Φυσικά και ο χρόνος είναι σπουδαίο ζήτημα, γιατί ο μαύρος βασιλιάς κλέβοντας τη βασίλισσά σου προκάλεσε την αναστάτωση, χρησιμοποιώντας όση δύναμη συσσωρεύει εδώ και αιώνες. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι άτρωτος!» άφησε το αινιγματικό του υπονοούμενο τροφή για σκέψη ο Βαλές σπαθί.
«Και πώς ξέρουμε πώς να τον αντιμετωπίσουμε;» ρώτησε ανυπόμονος ο λευκός βασιλιάς.
«Το μόνο που ξέρουμε είναι πως τουλάχιστον εσύ και το δικό σου στράτευμα δεν παραβήκατε κάποιον κανόνα του παιχνιδιού και αυτό μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας. Θα κινηθούμε όπως θα κάνατε σε μία κανονική παρτίδα σκάκι!» συμπλήρωσε χαρούμενος ο Βαλές καρό, σαν να είχε έτοιμη και τη λύση στο τσεπάκι.
«Γι’ αυτό έστειλα τον Άσσο σπαθί να ιχνηλατήσει τις θέσεις των αντιπάλων, για να ξέρουμε σε ποιο τετράγωνο θα πάμε» εξήγησε ο Βαλές σπαθί.
«Μα πώς θα πάμε; Θα ξαναβγούμε έξω με κίνδυνο να μας εντοπίσουν;» ανησύχησε ο λευκός βασιλιάς.
«Χα! Το ’ξερα ότι αυτό ήταν αλήθεια! Για τα μυστικά περάσματα μιλάει!» ξεφώνισε ενθουσιασμένος ο Μουτζούρης, που δεν έβλεπε την ώρα να ξετυλιχτεί το μυστήριο της αδελφότητας το “Βλέμμα του Σκορπιού” και της συνέχειας.
«Θα σας εξηγήσω, αγαπητέ μου!» πρόλαβε ο Βαλές κούπα το λευκό μικρομέγαλο βασιλιά, που πλέον δεν καταλάβαινε τίποτα. «Όπως το σκάκι προφυλάσσει την ισορροπία μεταξύ αυτού και του πάνω κόσμου, του συνειδητού και του ασυνείδητου, εξασκώντας τη στρατηγική σκέψη για την αντιμετώπιση των προσωπικών φαντασμάτων, και όσα έχουμε ήδη συζητήσει, στην τράπουλα επίσης ο καθένας παίζει το ρόλο του. Χρειάζεται η ισορροπία σε όλους!» υπογράμμισε ο Βαλές κούπα με νόημα.
«Κατανοητό» συμφώνησε καταφατικά ο λευκός βασιλιάς περιμένοντας να δει πού ήθελε να καταλήξει.
«Ναι, αυτή που χάθηκε εξαιτίας του αλλόφρονα μαύρου βασιλιά του σκακιού» επενέβη ο Βαλές σπαθί. «Κρυβόμαστε όλοι εμείς, για να μη μας εγκλωβίσει στο παλάτι του, και έτσι έχει χαθεί κάθε αίσθηση του χρόνου, ακόμα και εδώ, στον ανάποδο και παράλληλο κόσμο».
«Καλά αυτό το καταλάβαμε. Γιατί όμως έχετε ειδικά εσείς σχέση με το χρόνο;» θέλησε να μάθει ο Θωμάς, που η περιέργειά του ολοένα εντεινόταν.
«Μα τα χαρτιά είναι στενά συνδεδεμένα με αυτόν. Τέσσερα χρώματα όσες οι εποχές του χρόνου, τόσες φιγούρες όσοι οι μήνες και άλλα πολλά» αράδιασε βιαστικά τα αυτονόητα στον ίδιο ο Βαλές καρό.
«Οπότε, σταματώντας το χρόνο ο μαύρος βασιλιάς ή παρεμποδίζοντας τη φυσική ροή του, εμποδίζει και την κανονική εξέλιξη των πραγμάτων» ολοκλήρωσε ο Βαλές μπαστούνι.
«Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί τα κάνει όλα αυτά» έκανε αφελώς ο Αρκούδος.
«Καμιά φορά, όταν κάποιος τραυματίζεται εσωτερικά, σταματάει ο χρόνος για αυτόν» του απάντησε ο λευκός βασιλιάς κοιτώντας τον τρυφερά.
«Δηλαδή ο μαύρος βασιλιάς έχει ραγισμένη καρδιά;»
Ο Θωμάς για πρώτη φορά ένιωσε ένα είδος συμπόνιας με αυτή τη σκέψη για το μαύρο βασιλιά.
«Πολλά κίνητρα μπορεί να δώσει μία ραγισμένη καρδιά. Το θέμα είναι πού κατευθύνει τη δύναμή του ο καθένας, στην προσφορά, την αυτοβελτίωση ή την καταστροφή; Μερικές φορές αυτά αναμειγνύονται, ακριβώς γιατί τίποτα δεν είναι ασπρόμαυρο» αποσαφήνισε ο Βαλές κούπα.
«Εκείνος ξεπερνάει τον εαυτό του χρησιμοποιώντας τη δύναμή του καταστροφικά και τελικά αυτοκαταστροφικά» συμπέρανε ο Βαλές Μπαστούνι.
«Ίσως να μην το καταλάβαινα, γιατί είχα συνηθίσει να βλέπω τα πράγματα ασπρόμαυρα» συνειδητοποίησε βαρύθυμα ο λευκός μικρομέγαλος βασιλιάς.
«Γι’ αυτό χρειάζεται αλληλεγγύη και κατανόηση της λειτουργίας των χρωμάτων. Εμείς διαθέτουμε πιο πολλά χρώματα και σύμβολα, όπως είναι το “Βλέμμα του Σκορπιού”. Είναι το δικό μας σύμβολο, του μαχητή, του οποίου οι ιδιότητες, όταν χρειάζεται, ενεργοποιούνται, ιδίως τώρα με τους συντετριμμένους Ρηγάδες. Είμαστε γενικότερα, όμως, συνηθισμένοι στην ποικιλία σχημάτων και χρωμάτων. Μην ξεχνάτε ότι αποτελούμε όλοι αρχέτυπα. Χωρίς εσάς διακυβεύεται η ισορροπία, χωρίς εμάς χάνεται και ο χρόνος, ο ρυθμός, το χτύπημα της καρδιάς θα χάνει στιγμές» τους πληροφόρησε ο ειδικός σε ζητήματα καρδιάς Βαλές κούπα.
«Ο παππούς μού έλεγε να γράψω μία ιστορία για τις εκκρεμείς καρδιές. Τώρα θα χτυπούν και λάθος;» αναρωτήθηκε λίγο απελπισμένος ο Θωμάς, διαπιστώνοντας ότι το σκοτάδι ολοένα πύκνωνε γύρω τους.
«Ναι, είναι γνωστή η ιστορία τους. Θα χτυπούν άρρυθμα, όχι λάθος» τον καθησύχασε όσο γινόταν ο Βαλές κούπα.
«Να εγώ που είμαι μέσα στα χρώματα να σας πω πώς είναι να σε κοιτούν με μισό μάτι, γιατί τους γεμίζεις με όσα δεν καταλαβαίνουν» πετάχτηκε ο Μουτζούρης.
«Εσύ να μη μιλάς καθόλου, γιατί χάρη σε σένα μπορεί να μας εντοπίσουν οι σκιές» τον μάλωσε ο λευκός βασιλιάς.
«Ναι, αλλά χάρη στο Μουτζούρη βρήκατε φωτεινό μονοπάτι, για να φτάσετε σε εμάς. Όλα έχουν και τη μπελαλίδικη πλευρά τους» τον υπερασπίστηκε ο βαλές Κούπα, κλείνοντάς του το μάτι.
«Το φως περνώντας μέσα από το σκοτάδι γίνεται, άλλωστε, αντιληπτό» φιλοσόφησε ανύποπτα ο Βαλές καρό.
«Και εκτυφλώνει όσους δεν το έχουν συνηθίσει. Ο μαύρος βασιλιάς έχει πρόβλημα με τον εαυτό του. Σίγουρα πάντως μία καρδιά και ραγισμένη ακόμα συνεχίζει να χτυπά, έστω αποσυντονισμένη και έξω από το χρόνο» επανέφερε τη συζήτηση ο λευκός βασιλιάς στην αρχική της τροχιά, σκεφτόμενος τη δική του καρδιά. «Το θέμα, όπως καταλαβαίνω, είναι ότι ο μαύρος βασιλιάς θέλει να παγώσει το χρόνο και για όλους τους άλλους».
«Ακριβώς!» έκανε ενθουσιασμένος ο Βαλές κούπα. «Εμείς συμβολίζουμε γενικότερα το χρόνο, αλλά, αν κάτι μας συμβεί εδώ κάτω, θα λειτουργεί αντικανονικά και για τους άλλους. Και, επειδή τώρα είμαστε εγκλωβισμένοι στο σεντούκι, ο μόνος τρόπος να διαχειριστούμε το χρόνο είναι κινούμενοι στο χώρο» αποκάλυψε εν τέλει.
«Και πώς θα γίνει αυτό;» ρώτησε γεμάτος αγωνία ο Θωμάς.
«Τυχαία νομίζεις ότι ονομάζεται το “Μυστικό σεντούκι” αυτή η κατά τα άλλα αξιοπρεπής μπιραρία;» αποπροσανατόλισε ελαφρώς τη συζήτηση περήφανος για την ποιότητα της μπίρας ο Βαλές καρό. «Θέλω να πω ότι από εδώ θα μεταφερθούμε σε όποια θέση μάς βολεύει όπως γινόταν στην “Ποντικοπαγίδα”, σχεδόν, γιατί εκεί υπήρχε ζάρι. Άλλο ένα παραμελημένο παιχνίδι» κατέληξε στεναχωρημένος, συλλέγοντας με δυσκολία τις σκόρπιες μνήμες του στο μυαλό.
«Εδώ κρατάμε το χαρτί του αιφνιδιασμού, μέσα από τα μυστικά περάσματα. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Μικραίνοντας και μεγαλώνοντας ανάλογα με τη συνθήκη, αν και δε μεγαλώνουμε πιο πολύ από τόσο, όσο αναλογεί στο μέγεθος ενός μεγάλου σκορπιού, κρυμμένου κάτω από μία πέτρα» ξεκαθάρισε ο Βαλές μπαστούνι.
«Καλά είχα πει εγώ ότι θα χωθούμε κάτω από μια πέτρα σαν σκορπιοί!»
Ο Μουτζούρης κοίταξε συμπονετικά τον Αρκούδο, καταλαβαίνοντας πλέον ότι είχε δίκιο, γιατί, στην πραγματικότητα, ούτε ο ίδιος ήξερε τι ήταν τα μυστικά περάσματα.
«Ελπίζω να μας αναλογούν δύο τρεις εναλλακτικές σε κάθε κίνηση στη σκακιέρα! Είμαστε μία μικρή κιβωτός που μετακινείται στο χώρο με αγωγό το χρόνο και με μέσον ό,τι υπογείως συνδέει τα τετράγωνα μεταξύ τους, όπως σκουληκότρυπες, ρίζες σκακόδεντρων, μόρια ύλης κτλ.!» έγινε πιο αναλυτικός ο Βαλές σπαθί.
«Και πώς γίνεται αυτό;» ρώτησε ο λευκός βασιλιάς, σαν παιδάκι που δε χορταίνει ν’ ακούει.
«Έχεις υπόψη σου τι σημαίνει διακτίνιση; Φαντάσου το χωρίς τις ακτίνες» γέλασε χορταστικά ο Βαλές καρό, διασκεδάζοντας με την έκπληξη των ακροατών τους.
«Μα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας» έκανε τελικά ο λευκός μικρομέγαλος βασιλιάς.
«Είσαι βαθιά νυχτωμένος, φίλε μου! Οι συμβάσεις ισχύουν για τους ανθρώπους, όχι για εμάς. Μπορεί να αναστατώθηκε λίγο το νερό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε διαφέρουμε εξορισμού από εκείνους» ολοκλήρωσε το συλλογισμό ο Βαλές σπαθί.
«Σε τι;» θέλησε να μάθει ο Θωμάς.
«Καταρχήν στην ειλικρίνεια» ανταπάντησε σαφώς ο Βαλές μπαστούνι.
«Στην ειλικρίνεια; Τι δουλειά έχει η ειλικρίνεια τώρα; Δε νομίζεις ότι ξεφεύγουμε από το θέμα;» παραξενεύτηκε εμφανώς ο λευκός βασιλιάς.
«Καθόλου δεν ξεφεύγουμε. Εμείς πιστεύουμε και σε όσα δε βλέπουν τα μάτια μας. Εκείνοι όχι. Δεν μπορούν. Τους περιορίζει η λογική τους. Αλλά μπορεί να τα αισθάνονται και να μη θέλουν να τα σκεφτούν. Είναι θέμα ειλικρίνειας απέναντι στον εαυτό τους λοιπόν. Και δεύτερον…» έμεινε μετεωριζόμενη η φράση του Βαλέ μπαστούνι.
«Μην είσαι τόσο καταδικαστικός, αγαπητέ μου, είναι και θέμα χρόνου, πάντα ο χρόνος μετράει. Και εσωτερικής προετοιμασίας για την αποδοχή κάποιων καταστάσεων, πραγμάτων ή της συνήθως υποκειμενικής αλήθειας, αν θες να τεθεί οπωσδήποτε έτσι» παρενέβη κατευναστικά ο Βαλές κούπα.
«Και δεύτερον, λέω, όλοι ξέρουμε ότι παίζουμε, αυτό γίνεται σε όλους μας σαφές και ξεκάθαρο όταν ξεκινάει μία παρτίδα, μία μοιρασιά κ.ο.κ. Εκείνοι πολύ συχνά δημιουργούν παιχνίδια εμπλέκοντας και άλλους μέσα χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τους ότι πρόκειται για παιχνίδι. Δεν είναι θλιβερό; Το να μην ξέρουν καν πότε μπλοφάρουν ή παγιδεύονται;» κατηύθυνε στο κέντρο τη ριπή του ο Βαλές μπαστούνι.
«Ναι, αυτό είναι τραγικό, πιστεύουν το ψέμα ως αλήθεια και δυσκολεύονται να δουν τις αλήθειες, ακόμα κι όταν ξετυλίγονται μπροστά τους» παραδέχτηκε για πρώτη φορά ασυνήθιστα συγχυσμένος ο Βαλές κούπα.
«Τελικά, λέμε ψέματα στον εαυτό μας και έχουμε οι πιο πολλοί εκκρεμείς καρδιές. Και εσείς δεν πάτε πίσω, όμως. Όλα αυτά προκλήθηκαν από τη ραγισμένη καρδιά του μαύρου βασιλιά που σας βάζει στο παιχνίδι του και ούτε ξέρετε πώς να κινηθείτε ούτε καλά καλά τι θα γίνει! Άσε που σε όλα τα παιχνίδια σιγά μη γνωρίζετε το τέλος από πριν, αφού εμείς σας κατευθύνουμε! Το τέλος μέχρι να ’ρθει κανείς δεν το ξέρει, μόνο να το φαντάζεται μπορεί ή να το προσδοκά, όπως λέει και ο παππούς Λορέντζο. Εγώ αυτά έχω καταλάβει μέχρι στιγμής» έκανε αποφασιστικά με μία ιδέα θλίψης και αισθήματος αδικίας ο Θωμάς.
«Ας σηκώσουμε όλοι τα ποτήρια μας!» προέτρεψε δυναμικά ο Βαλές κούπα παροτρύνοντάς τους όλους να τσουγκρίσουν, προτάσσοντας πρώτα το δικό του. «Από εδώ και πέρα αποτελείτε όλοι δικαιωματικά μέρος της αδελφότητας το “Βλέμμα του Σκορπιού”! Μυηθήκατε άλλωστε εισερχόμενοι από την καμινάδα! Από εδώ και στο εξής, σαν σκορπιοί κρυμμένοι κάτω από την πέτρα, θα διακτινιζόμαστε υπογείως στο σκοτάδι μέσα από κρυφά κανάλια και θα εμφανιζόμαστε αστραπιαία για το τσίμπημα την κατάλληλη στιγμή. Το τσίμπημα του σκορπιού θα το τελείτε εσείς, ο παίχτης ‒ μαχητής, το κλειδί ‒ ο βασιλιάς και οι πιστοί σας σύμμαχοι και βοηθοί».
Τότε, όλοι σήκωσαν τα ποτήρια της μπίρας τους, με το Θωμά να κρατάει ένα ποτήρι πορτοκαλάδας το οποίο του είχε στο άναμμα της κουβέντας σερβιριστεί μετά από παραγγελία του λευκού βασιλιά. Ο Αρκούδος και ο Μουτζούρης σήκωσαν με τη σειρά τους την πατούσα και το χέρι τους αντίστοιχα, οι Ρηγάδες τις μπαγκέτες, τα δοξάρια και ό,τι άλλο βρήκαν πρόχειρο, έχοντας μόλις συμπτωματικά τελειώσει το μουσικό κομμάτι που έπαιζαν, καθώς όλα τα άλλα τραπουλόχαρτα στέκονταν προσοχή κοιτώντας προς το τραπέζι. Και, ενώ για πρώτη φορά όλα φαίνονταν ελπιδοφόρα, ένας εκκωφαντικός θόρυβος που έμοιαζε με σεισμός ακούστηκε από το τζάκι. Την έκπληξή του μόνο μερικοί από τους παρόντες στο «Μυστικό Σεντούκι» είχαν δοκιμάσει ξανά, αλλά το απρόσμενο και ξαφνικό του τράνταγμα σταμάτησε για ένα δεύτερο την καρδιά όλων!
«Ο παππούς μού έλεγε να γράψω μία ιστορία για τις εκκρεμείς καρδιές. Τώρα θα χτυπούν και λάθος;» αναρωτήθηκε λίγο απελπισμένος ο Θωμάς, διαπιστώνοντας ότι το σκοτάδι ολοένα πύκνωνε γύρω τους.
«Ναι, είναι γνωστή η ιστορία τους. Θα χτυπούν άρρυθμα, όχι λάθος» τον καθησύχασε όσο γινόταν ο Βαλές κούπα.
«Να εγώ που είμαι μέσα στα χρώματα να σας πω πώς είναι να σε κοιτούν με μισό μάτι, γιατί τους γεμίζεις με όσα δεν καταλαβαίνουν» πετάχτηκε ο Μουτζούρης.
«Εσύ να μη μιλάς καθόλου, γιατί χάρη σε σένα μπορεί να μας εντοπίσουν οι σκιές» τον μάλωσε ο λευκός βασιλιάς.
«Ναι, αλλά χάρη στο Μουτζούρη βρήκατε φωτεινό μονοπάτι, για να φτάσετε σε εμάς. Όλα έχουν και τη μπελαλίδικη πλευρά τους» τον υπερασπίστηκε ο βαλές Κούπα, κλείνοντάς του το μάτι.
«Το φως περνώντας μέσα από το σκοτάδι γίνεται, άλλωστε, αντιληπτό» φιλοσόφησε ανύποπτα ο Βαλές καρό.
«Και εκτυφλώνει όσους δεν το έχουν συνηθίσει. Ο μαύρος βασιλιάς έχει πρόβλημα με τον εαυτό του. Σίγουρα πάντως μία καρδιά και ραγισμένη ακόμα συνεχίζει να χτυπά, έστω αποσυντονισμένη και έξω από το χρόνο» επανέφερε τη συζήτηση ο λευκός βασιλιάς στην αρχική της τροχιά, σκεφτόμενος τη δική του καρδιά. «Το θέμα, όπως καταλαβαίνω, είναι ότι ο μαύρος βασιλιάς θέλει να παγώσει το χρόνο και για όλους τους άλλους».
«Ακριβώς!» έκανε ενθουσιασμένος ο Βαλές κούπα. «Εμείς συμβολίζουμε γενικότερα το χρόνο, αλλά, αν κάτι μας συμβεί εδώ κάτω, θα λειτουργεί αντικανονικά και για τους άλλους. Και, επειδή τώρα είμαστε εγκλωβισμένοι στο σεντούκι, ο μόνος τρόπος να διαχειριστούμε το χρόνο είναι κινούμενοι στο χώρο» αποκάλυψε εν τέλει.
«Και πώς θα γίνει αυτό;» ρώτησε γεμάτος αγωνία ο Θωμάς.
«Τυχαία νομίζεις ότι ονομάζεται το “Μυστικό σεντούκι” αυτή η κατά τα άλλα αξιοπρεπής μπιραρία;» αποπροσανατόλισε ελαφρώς τη συζήτηση περήφανος για την ποιότητα της μπίρας ο Βαλές καρό. «Θέλω να πω ότι από εδώ θα μεταφερθούμε σε όποια θέση μάς βολεύει όπως γινόταν στην “Ποντικοπαγίδα”, σχεδόν, γιατί εκεί υπήρχε ζάρι. Άλλο ένα παραμελημένο παιχνίδι» κατέληξε στεναχωρημένος, συλλέγοντας με δυσκολία τις σκόρπιες μνήμες του στο μυαλό.
«Εδώ κρατάμε το χαρτί του αιφνιδιασμού, μέσα από τα μυστικά περάσματα. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Μικραίνοντας και μεγαλώνοντας ανάλογα με τη συνθήκη, αν και δε μεγαλώνουμε πιο πολύ από τόσο, όσο αναλογεί στο μέγεθος ενός μεγάλου σκορπιού, κρυμμένου κάτω από μία πέτρα» ξεκαθάρισε ο Βαλές μπαστούνι.
«Καλά είχα πει εγώ ότι θα χωθούμε κάτω από μια πέτρα σαν σκορπιοί!»
Ο Μουτζούρης κοίταξε συμπονετικά τον Αρκούδο, καταλαβαίνοντας πλέον ότι είχε δίκιο, γιατί, στην πραγματικότητα, ούτε ο ίδιος ήξερε τι ήταν τα μυστικά περάσματα.
«Ελπίζω να μας αναλογούν δύο τρεις εναλλακτικές σε κάθε κίνηση στη σκακιέρα! Είμαστε μία μικρή κιβωτός που μετακινείται στο χώρο με αγωγό το χρόνο και με μέσον ό,τι υπογείως συνδέει τα τετράγωνα μεταξύ τους, όπως σκουληκότρυπες, ρίζες σκακόδεντρων, μόρια ύλης κτλ.!» έγινε πιο αναλυτικός ο Βαλές σπαθί.
«Και πώς γίνεται αυτό;» ρώτησε ο λευκός βασιλιάς, σαν παιδάκι που δε χορταίνει ν’ ακούει.
«Έχεις υπόψη σου τι σημαίνει διακτίνιση; Φαντάσου το χωρίς τις ακτίνες» γέλασε χορταστικά ο Βαλές καρό, διασκεδάζοντας με την έκπληξη των ακροατών τους.
«Μα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας» έκανε τελικά ο λευκός μικρομέγαλος βασιλιάς.
«Είσαι βαθιά νυχτωμένος, φίλε μου! Οι συμβάσεις ισχύουν για τους ανθρώπους, όχι για εμάς. Μπορεί να αναστατώθηκε λίγο το νερό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε διαφέρουμε εξορισμού από εκείνους» ολοκλήρωσε το συλλογισμό ο Βαλές σπαθί.
«Σε τι;» θέλησε να μάθει ο Θωμάς.
«Καταρχήν στην ειλικρίνεια» ανταπάντησε σαφώς ο Βαλές μπαστούνι.
«Στην ειλικρίνεια; Τι δουλειά έχει η ειλικρίνεια τώρα; Δε νομίζεις ότι ξεφεύγουμε από το θέμα;» παραξενεύτηκε εμφανώς ο λευκός βασιλιάς.
«Καθόλου δεν ξεφεύγουμε. Εμείς πιστεύουμε και σε όσα δε βλέπουν τα μάτια μας. Εκείνοι όχι. Δεν μπορούν. Τους περιορίζει η λογική τους. Αλλά μπορεί να τα αισθάνονται και να μη θέλουν να τα σκεφτούν. Είναι θέμα ειλικρίνειας απέναντι στον εαυτό τους λοιπόν. Και δεύτερον…» έμεινε μετεωριζόμενη η φράση του Βαλέ μπαστούνι.
«Μην είσαι τόσο καταδικαστικός, αγαπητέ μου, είναι και θέμα χρόνου, πάντα ο χρόνος μετράει. Και εσωτερικής προετοιμασίας για την αποδοχή κάποιων καταστάσεων, πραγμάτων ή της συνήθως υποκειμενικής αλήθειας, αν θες να τεθεί οπωσδήποτε έτσι» παρενέβη κατευναστικά ο Βαλές κούπα.
«Και δεύτερον, λέω, όλοι ξέρουμε ότι παίζουμε, αυτό γίνεται σε όλους μας σαφές και ξεκάθαρο όταν ξεκινάει μία παρτίδα, μία μοιρασιά κ.ο.κ. Εκείνοι πολύ συχνά δημιουργούν παιχνίδια εμπλέκοντας και άλλους μέσα χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τους ότι πρόκειται για παιχνίδι. Δεν είναι θλιβερό; Το να μην ξέρουν καν πότε μπλοφάρουν ή παγιδεύονται;» κατηύθυνε στο κέντρο τη ριπή του ο Βαλές μπαστούνι.
«Ναι, αυτό είναι τραγικό, πιστεύουν το ψέμα ως αλήθεια και δυσκολεύονται να δουν τις αλήθειες, ακόμα κι όταν ξετυλίγονται μπροστά τους» παραδέχτηκε για πρώτη φορά ασυνήθιστα συγχυσμένος ο Βαλές κούπα.
«Τελικά, λέμε ψέματα στον εαυτό μας και έχουμε οι πιο πολλοί εκκρεμείς καρδιές. Και εσείς δεν πάτε πίσω, όμως. Όλα αυτά προκλήθηκαν από τη ραγισμένη καρδιά του μαύρου βασιλιά που σας βάζει στο παιχνίδι του και ούτε ξέρετε πώς να κινηθείτε ούτε καλά καλά τι θα γίνει! Άσε που σε όλα τα παιχνίδια σιγά μη γνωρίζετε το τέλος από πριν, αφού εμείς σας κατευθύνουμε! Το τέλος μέχρι να ’ρθει κανείς δεν το ξέρει, μόνο να το φαντάζεται μπορεί ή να το προσδοκά, όπως λέει και ο παππούς Λορέντζο. Εγώ αυτά έχω καταλάβει μέχρι στιγμής» έκανε αποφασιστικά με μία ιδέα θλίψης και αισθήματος αδικίας ο Θωμάς.
«Ας σηκώσουμε όλοι τα ποτήρια μας!» προέτρεψε δυναμικά ο Βαλές κούπα παροτρύνοντάς τους όλους να τσουγκρίσουν, προτάσσοντας πρώτα το δικό του. «Από εδώ και πέρα αποτελείτε όλοι δικαιωματικά μέρος της αδελφότητας το “Βλέμμα του Σκορπιού”! Μυηθήκατε άλλωστε εισερχόμενοι από την καμινάδα! Από εδώ και στο εξής, σαν σκορπιοί κρυμμένοι κάτω από την πέτρα, θα διακτινιζόμαστε υπογείως στο σκοτάδι μέσα από κρυφά κανάλια και θα εμφανιζόμαστε αστραπιαία για το τσίμπημα την κατάλληλη στιγμή. Το τσίμπημα του σκορπιού θα το τελείτε εσείς, ο παίχτης ‒ μαχητής, το κλειδί ‒ ο βασιλιάς και οι πιστοί σας σύμμαχοι και βοηθοί».
Τότε, όλοι σήκωσαν τα ποτήρια της μπίρας τους, με το Θωμά να κρατάει ένα ποτήρι πορτοκαλάδας το οποίο του είχε στο άναμμα της κουβέντας σερβιριστεί μετά από παραγγελία του λευκού βασιλιά. Ο Αρκούδος και ο Μουτζούρης σήκωσαν με τη σειρά τους την πατούσα και το χέρι τους αντίστοιχα, οι Ρηγάδες τις μπαγκέτες, τα δοξάρια και ό,τι άλλο βρήκαν πρόχειρο, έχοντας μόλις συμπτωματικά τελειώσει το μουσικό κομμάτι που έπαιζαν, καθώς όλα τα άλλα τραπουλόχαρτα στέκονταν προσοχή κοιτώντας προς το τραπέζι. Και, ενώ για πρώτη φορά όλα φαίνονταν ελπιδοφόρα, ένας εκκωφαντικός θόρυβος που έμοιαζε με σεισμός ακούστηκε από το τζάκι. Την έκπληξή του μόνο μερικοί από τους παρόντες στο «Μυστικό Σεντούκι» είχαν δοκιμάσει ξανά, αλλά το απρόσμενο και ξαφνικό του τράνταγμα σταμάτησε για ένα δεύτερο την καρδιά όλων!
Η συνέχεια στο επόμενο τεύχος…
Πίνακες:
1) «Scorpio» by scorpioooo, Deviant Art.
2) «Scorpione» σχέδιο για τατουάζ:
http://it.dreamstime.com/fotografia-stock-libera-da-diritti-scorpione-del-tatuaggio-image14043217
3) «Chessmen» by Chris West.
4) «Danza dello scorpione» by Levini Felice, μολύβι και τέμπερα σε χαρτί, 50x35 εκ., 2008.
«Chan chan», ορχηστρικό:
https://www.youtube.com/watch?v=QE10cw-YJKY
Πίνακες:
1) «Scorpio» by scorpioooo, Deviant Art.
2) «Scorpione» σχέδιο για τατουάζ:
http://it.dreamstime.com/fotografia-stock-libera-da-diritti-scorpione-del-tatuaggio-image14043217
3) «Chessmen» by Chris West.
4) «Danza dello scorpione» by Levini Felice, μολύβι και τέμπερα σε χαρτί, 50x35 εκ., 2008.
«Chan chan», ορχηστρικό:
https://www.youtube.com/watch?v=QE10cw-YJKY
RSS Feed
