CERN - Η Ευρωπαϊκή Οργάνωση Πυρηνικών Ερευνών
Η Ευρωπαϊκή Οργάνωση Πυρηνικών Ερευνών ιδρύθηκε το 1954 και είναι το μεγαλύτερο κέντρο σωματιδιακής φυσικής στον κόσμο. Βασικός ρόλος της είναι να παρέχει τα απαραίτητα εργαλεία στους επιστήμονες που ερευνούν τη φύση της ύλης. Τα εργαλεία αυτά είναι κυρίως οι επιταχυντές, οι οποίοι επιταχύνουν τα σωματίδια σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, καθώς και οι ανιχνευτές, οι οποίοι καθιστούν τα σωματίδια ορατά.
Το CERN απασχολεί περίπου 3000 ανθρώπους, ανάμεσά τους υπάρχουν κορυφαίοι φυσικοί, χημικοί, αστροφυσικοί, μηχανικοί, τεχνικοί, διοικητικοί υπάλληλοι και εργάτες, ενώ οι μισοί από το χώρο της πυρηνικής φυσικής και της πυρηνικής ιατρικής από όλον τον κόσμο συναντιούνται εκεί για την έρευνά τους.
Η σύλληψη της ιδέας για την ίδρυση ενός ενοποιημένου κέντρου έρευνας συνέβη το 1952, όταν έντεκα ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αποφάσισαν να ιδρύσουν με πρωτοβουλία των Γάλλων ένα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την Πυρηνική Έρευνα (Conseil Européenne pour la Recherche Nucléaire), το CERN. Μετά την πρώτη συνάντηση του Συμβουλίου στο Άμστερνταμ αποφασίστηκε η ίδρυση του Επιστημονικού Εργαστηρίου με έδρα του σε ουδέτερο έδαφος κοντά στη Γενεύη, ενώ δύο χρόνια μετά, στις 29 Σεπτεμβρίου 1954, η Ευρωπαϊκή Οργάνωση Πυρηνικών Ερευνών ήταν πλέον γεγονός.
Τα ιδρυτικά μέλη ήταν η τότε Δυτική Ομοσπονδία της Γερμανίας, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Δανία, η Νορβηγία, η Σουηδία, η πρώην Ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας, η Ελβετία, η έδρα, και, φυσικά, μία από τις σημαντικότερες χώρες ως προς τη συμμέτοχη επιστημονικού προσωπικού, η Ελλάδα. Από το 1959 συμμετέχει επίσης η Αυστρία, από το 1961 η Ισπανία, έτος κατά το οποίο αποχώρισε τελικά η Γιουγκοσλαβία ιδρύοντας το δικό της «Επιστημονικό Κέντρο Τσέλα» σε συνεργασία με την πρώην Σοβιετική Επιτροπή Πυρηνικής Ενέργειας. Η Ισπανία αποχώρισε το 1969 λόγω της Δικτατορίας, αλλά συμμετέχει πάλι από το 1983. Η Πορτογαλία συμμετέχει από το 1985, η Φιλανδία μαζί με την Πολωνία από το 1991, η Ουγγαρία από το 1992, η Τσεχία και η Σλοβακία από το 1993 και τέλος η Βουλγαρία από το 1999, ανεβάζοντας τον αριθμό των κρατών-μελών στα 20.
Το CERN είναι οργανωμένο έτσι που να εξυπηρετεί τις ανάγκες όλων των επιστημονικών κοινοτήτων. Την υψηλότερη εξουσία έχει αναλάβει το Σενατόριουμ, το οποίο έχει την ευθύνη για όλες τις σημαντικές αποφάσεις, καθορίζει την πολιτική του CERN όσον αφορά τις επιστημονικές έρευνες, τα τεχνικά μέσα και τις διοικητικές παραμέτρους που εγκρίνουν τα προγράμματα και τους προϋπολογισμούς. Κάθε κράτος-μέλος έχει δικαίωμα μόνο μίας ψήφου, ενώ διατηρεί δύο αντιπρόσωπους, έναν εκλέκτορα της εκάστοτε επιστημονικής κοινότητας της χώρας του και έναν κυβερνητικό εκπρόσωπο για τα επιστημονικά ζητήματα.
Το Σενάτ συνεδριάζει μόνο δυο φορές το χρόνο, συνεπικουρείται από την Επιτροπή Επιστημονικής Πολιτικής και την Επιτροπή Οικονομικών που ορίζει το Γενικό Γραμματέα, ο οποίος διατηρεί συνήθως το δικαίωμα επανάληψης της πενταετούς θητείας. Αυτός με τη σειρά του υποβοηθείται από το Διευθυντήριο, το οποίο ηγείται επτά Εργαστηριακών Τμημάτων. Να σημειώσουμε ότι τα 5 στα 7 ηγετικά στελέχη είναι Έλληνες και, μολονότι η Ελλάδα διατηρεί το δικαίωμα της μίας ψήφου, το βέτο της μετράει διπλά.
Το CERN έχει στο ενεργητικό του την ανακάλυψη των ουδέτερων σωματιδίων, των νετρίνων, που συντελέστηκε το 1973. Το 1983 ανακαλύφθηκαν τα σωματίδια W ‒ επιβεβαίωση της Ενοποιημένης Θεωρίας. Το 1995 η Ελληνική Επιστημονική Ομάδα καταφέρνει να συνθέσει άτομα αντιύλης αποτελούμενων από αντισωματίδια, ενώ το Μάιο του 2001 εξήγησε για ποιο λόγο προτιμά το σύμπαν την ύλη από την αντιύλη, ενώ ηγείται της αναπαράστασης του σύμπαντος από το 2008. Η μεγαλύτερη όμως επιτυχία της Ελληνικής Επιτροπής είναι αυτή του 1990, όταν επινόησε το πρώτο Παγκόσμιο Σύστημα Δικτύωσης το World-Wide-Web (http:// www.), που δεν είναι άλλο από το γνωστό σε όλους μας διαδίκτυο.
Η λεγόμενη «Αναπαράσταση της Δημιουργίας του Σύμπαντος» δεν επιτεύχθηκε το 2008, βάζοντας ολόκληρη την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα σε σκέψεις. Το πρόγραμμα της επιτάχυνσης ύλης ‒ αντιύλης ξεκίνησε με την κατασκευή της είκοσι τεσσάρων χιλιομέτρων σήραγγας το 1994. Το 1998 συγκροτήθηκε η «Φάρμα των μονάδων», μια τεράστια αίθουσα όπου στεγάζονταν εκατοντάδες μονάδες ηλεκτρονικών υπολογιστών, που θα συγκέντρωναν όλες τις πληροφορίες μετά την αναπαράσταση ‒ έκρηξη. Το 2000 εμφανίστηκαν νέες ανακαλύψεις και τεχνολογίες διαφορετικές για την αποθήκευση αρχείων. Η PC-Farm ωστόσο διατηρήθηκε, διότι αργότερα θα επεξεργάζονταν οι τεχνικοί της πληροφορικής τις μονάδες μία προς μία. Το 2006 το CERN απέσπασε την έγκριση για το πείραμα και το 2008 έγινε η πρώτη σύγκρουση των σωματιδίων που διήλθαν μέσω του επιταχυντή με φορά προς τα αριστερά, με σκοπό την σύγκρουση ‒ έκρηξή τους στο κέντρο της σήραγγας. Αυτό δημιούργησε μια σχετικά μικρή βλάβη στο κούμπωμα των τεράστιων σωλήνων. Παρ’ όλα αυτά, το πείραμα επαναλήφτηκε το 2009 με μεγάλη επιτυχία.
Πολλές πληροφορίες που προέκυψαν δεν προϋπήρχαν ούτε ως σκέψη στο μυαλό των επιστημόνων. Τα πρώτα αποτελέσματα που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας ήταν θεαματικά, ιδίως εκείνα της πυρηνικής ιατρικής. Νέα υποατομικά σωματίδια έκαναν την εμφάνισή τους, δείχνοντάς μας πράγματι το δρόμο προς το σημείο 0, την πολυσυζητημένη «Αρχή της δημιουργίας» και το «Δημιουργό» της. Δεν είναι και πολύ μακριά από την αρχαία και θεολογική θεώρηση. Το σωματίδιο αυτό δεν είναι το ηλεκτρόδιο ούτε το πρωτόνιο ούτε το νετρόνιο, αλλά εκείνο το «άκτιστο φως», η ενέργεια που κάνει τα πάντα γύρω μας να κινούνται. Μπορεί αυτό ως «μικρός θεός» να είναι πολύ μικρό σε διάσταση αλλά πάρα πολύ δυνατό σε δύναμη.
Mr.Mystirius
Το CERN απασχολεί περίπου 3000 ανθρώπους, ανάμεσά τους υπάρχουν κορυφαίοι φυσικοί, χημικοί, αστροφυσικοί, μηχανικοί, τεχνικοί, διοικητικοί υπάλληλοι και εργάτες, ενώ οι μισοί από το χώρο της πυρηνικής φυσικής και της πυρηνικής ιατρικής από όλον τον κόσμο συναντιούνται εκεί για την έρευνά τους.
Η σύλληψη της ιδέας για την ίδρυση ενός ενοποιημένου κέντρου έρευνας συνέβη το 1952, όταν έντεκα ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αποφάσισαν να ιδρύσουν με πρωτοβουλία των Γάλλων ένα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την Πυρηνική Έρευνα (Conseil Européenne pour la Recherche Nucléaire), το CERN. Μετά την πρώτη συνάντηση του Συμβουλίου στο Άμστερνταμ αποφασίστηκε η ίδρυση του Επιστημονικού Εργαστηρίου με έδρα του σε ουδέτερο έδαφος κοντά στη Γενεύη, ενώ δύο χρόνια μετά, στις 29 Σεπτεμβρίου 1954, η Ευρωπαϊκή Οργάνωση Πυρηνικών Ερευνών ήταν πλέον γεγονός.
Τα ιδρυτικά μέλη ήταν η τότε Δυτική Ομοσπονδία της Γερμανίας, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Δανία, η Νορβηγία, η Σουηδία, η πρώην Ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας, η Ελβετία, η έδρα, και, φυσικά, μία από τις σημαντικότερες χώρες ως προς τη συμμέτοχη επιστημονικού προσωπικού, η Ελλάδα. Από το 1959 συμμετέχει επίσης η Αυστρία, από το 1961 η Ισπανία, έτος κατά το οποίο αποχώρισε τελικά η Γιουγκοσλαβία ιδρύοντας το δικό της «Επιστημονικό Κέντρο Τσέλα» σε συνεργασία με την πρώην Σοβιετική Επιτροπή Πυρηνικής Ενέργειας. Η Ισπανία αποχώρισε το 1969 λόγω της Δικτατορίας, αλλά συμμετέχει πάλι από το 1983. Η Πορτογαλία συμμετέχει από το 1985, η Φιλανδία μαζί με την Πολωνία από το 1991, η Ουγγαρία από το 1992, η Τσεχία και η Σλοβακία από το 1993 και τέλος η Βουλγαρία από το 1999, ανεβάζοντας τον αριθμό των κρατών-μελών στα 20.
Το CERN είναι οργανωμένο έτσι που να εξυπηρετεί τις ανάγκες όλων των επιστημονικών κοινοτήτων. Την υψηλότερη εξουσία έχει αναλάβει το Σενατόριουμ, το οποίο έχει την ευθύνη για όλες τις σημαντικές αποφάσεις, καθορίζει την πολιτική του CERN όσον αφορά τις επιστημονικές έρευνες, τα τεχνικά μέσα και τις διοικητικές παραμέτρους που εγκρίνουν τα προγράμματα και τους προϋπολογισμούς. Κάθε κράτος-μέλος έχει δικαίωμα μόνο μίας ψήφου, ενώ διατηρεί δύο αντιπρόσωπους, έναν εκλέκτορα της εκάστοτε επιστημονικής κοινότητας της χώρας του και έναν κυβερνητικό εκπρόσωπο για τα επιστημονικά ζητήματα.
Το Σενάτ συνεδριάζει μόνο δυο φορές το χρόνο, συνεπικουρείται από την Επιτροπή Επιστημονικής Πολιτικής και την Επιτροπή Οικονομικών που ορίζει το Γενικό Γραμματέα, ο οποίος διατηρεί συνήθως το δικαίωμα επανάληψης της πενταετούς θητείας. Αυτός με τη σειρά του υποβοηθείται από το Διευθυντήριο, το οποίο ηγείται επτά Εργαστηριακών Τμημάτων. Να σημειώσουμε ότι τα 5 στα 7 ηγετικά στελέχη είναι Έλληνες και, μολονότι η Ελλάδα διατηρεί το δικαίωμα της μίας ψήφου, το βέτο της μετράει διπλά.
Το CERN έχει στο ενεργητικό του την ανακάλυψη των ουδέτερων σωματιδίων, των νετρίνων, που συντελέστηκε το 1973. Το 1983 ανακαλύφθηκαν τα σωματίδια W ‒ επιβεβαίωση της Ενοποιημένης Θεωρίας. Το 1995 η Ελληνική Επιστημονική Ομάδα καταφέρνει να συνθέσει άτομα αντιύλης αποτελούμενων από αντισωματίδια, ενώ το Μάιο του 2001 εξήγησε για ποιο λόγο προτιμά το σύμπαν την ύλη από την αντιύλη, ενώ ηγείται της αναπαράστασης του σύμπαντος από το 2008. Η μεγαλύτερη όμως επιτυχία της Ελληνικής Επιτροπής είναι αυτή του 1990, όταν επινόησε το πρώτο Παγκόσμιο Σύστημα Δικτύωσης το World-Wide-Web (http:// www.), που δεν είναι άλλο από το γνωστό σε όλους μας διαδίκτυο.
Η λεγόμενη «Αναπαράσταση της Δημιουργίας του Σύμπαντος» δεν επιτεύχθηκε το 2008, βάζοντας ολόκληρη την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα σε σκέψεις. Το πρόγραμμα της επιτάχυνσης ύλης ‒ αντιύλης ξεκίνησε με την κατασκευή της είκοσι τεσσάρων χιλιομέτρων σήραγγας το 1994. Το 1998 συγκροτήθηκε η «Φάρμα των μονάδων», μια τεράστια αίθουσα όπου στεγάζονταν εκατοντάδες μονάδες ηλεκτρονικών υπολογιστών, που θα συγκέντρωναν όλες τις πληροφορίες μετά την αναπαράσταση ‒ έκρηξη. Το 2000 εμφανίστηκαν νέες ανακαλύψεις και τεχνολογίες διαφορετικές για την αποθήκευση αρχείων. Η PC-Farm ωστόσο διατηρήθηκε, διότι αργότερα θα επεξεργάζονταν οι τεχνικοί της πληροφορικής τις μονάδες μία προς μία. Το 2006 το CERN απέσπασε την έγκριση για το πείραμα και το 2008 έγινε η πρώτη σύγκρουση των σωματιδίων που διήλθαν μέσω του επιταχυντή με φορά προς τα αριστερά, με σκοπό την σύγκρουση ‒ έκρηξή τους στο κέντρο της σήραγγας. Αυτό δημιούργησε μια σχετικά μικρή βλάβη στο κούμπωμα των τεράστιων σωλήνων. Παρ’ όλα αυτά, το πείραμα επαναλήφτηκε το 2009 με μεγάλη επιτυχία.
Πολλές πληροφορίες που προέκυψαν δεν προϋπήρχαν ούτε ως σκέψη στο μυαλό των επιστημόνων. Τα πρώτα αποτελέσματα που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας ήταν θεαματικά, ιδίως εκείνα της πυρηνικής ιατρικής. Νέα υποατομικά σωματίδια έκαναν την εμφάνισή τους, δείχνοντάς μας πράγματι το δρόμο προς το σημείο 0, την πολυσυζητημένη «Αρχή της δημιουργίας» και το «Δημιουργό» της. Δεν είναι και πολύ μακριά από την αρχαία και θεολογική θεώρηση. Το σωματίδιο αυτό δεν είναι το ηλεκτρόδιο ούτε το πρωτόνιο ούτε το νετρόνιο, αλλά εκείνο το «άκτιστο φως», η ενέργεια που κάνει τα πάντα γύρω μας να κινούνται. Μπορεί αυτό ως «μικρός θεός» να είναι πολύ μικρό σε διάσταση αλλά πάρα πολύ δυνατό σε δύναμη.
Mr.Mystirius
RSS Feed
