Οι νεόπτωχοι κάνουν διακοπές
Θυμάμαι κάποια από τα περασμένα καλοκαίρια, για τα οποία γινόταν πολλές φορές λόγος για την μειωμένη τουριστική κίνηση. Η μείωση αυτή δεν ήταν όμως ποτέ αισθητή με την έννοια φανερά μειωμένη. Φέτος η ελληνικές Ριβιέρες πήρανε φωτιά μόνο από την ζέστη και όχι τόσο από τον εγχώριο και ξένο τουρισμό. Οι Έλληνες επισκέπτες είναι σαφώς πολύ λιγότεροι από άλλες χρονιές μετά και από την κατάργηση των δελτίων εργατικού και κοινωνικού τουρισμού. Δυο στους τρεις Έλληνες δεν πήγαν και δεν θα πάνε πουθενά φέτος, κάνοντας «διακοπές» στις πλατείες και στους πεζόδρομους της πόλης τους.
Λεωνίδας Θεοδωρίδης: Εσύ Τάσο που ταξιδεύεις και λόγο επαγγέλματος, τι διαφορές βλέπεις φέτος σχετικά με την τουριστική κίνηση;
Τάσος Γάντης: Στις αρχές του καλοκαιριού τα πράγματα φαίνονταν πιο ελπιδοφόρα. Αν και πάλι ήταν λιγότεροι οι επισκέπτες, δηλαδή, λιγότερες σχολικές εκδρομές, λιγότερα ΚΑΠΗ, και γενικά πολύ λίγες οικογένειες. Καταλαβαίνω ότι με τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις οι διακοπές μοιάζουν πολυτέλεια πλέον. Ακόμα και τα διάφορα φεστιβάλ στα οποία δραστηριοποιούμε έχουν υποστεί αρκετό πλήγμα. Επιπλέον ξεπροβάλουν κι άλλα, αλλόκοτα φεστιβάλ από το πουθενά μόνο και μόνο για να αυξήσουν κατά τόπους τον αριθμό επισκεπτών. Ωστόσο κανείς δεν κλείνει δωμάτια η αγοράζει κάτι εκτός του προγραμματισμένου φεστιβάλ, όπου και η διαμονή είναι πλέον μια σκηνή των δυο ατόμων.
Λ.Θ.: Τα νέα και περίεργα φεστιβάλ που ανέφερες, τι ακριβώς είναι αυτά και τι τα κάνει να διαφέρουν από τα φεστιβάλ που γνωρίζαμε και από άλλες χρονιές. Δεν είναι καλό να υπάρχουν διάφορα φεστιβάλ;
Τ.Γ.: Καλό είναι να υπάρχουν φεστιβάλ. Το θέμα είναι να είναι καλά οργανωμένα και να διακρίνονται για αυτό για το οποίο διοργανώνονται. Υπήρχανε φέτος φεστιβάλ τα οποία άλλα υποσχέθηκαν και άλλα έγιναν στην πραγματικότητα. Επιπλέον, ένα φεστιβάλ έχει πάντα μια πολιτιστική χροιά. Αυτό σημαίνει ότι πρώτον πρέπει να έχει κάποια άμεση σχέση με το μέρος στο οποίο πραγματοποιείται και δεύτερον να προσφέρει στο κοινό και την ανάλογη ψυχαγωγία κλπ. Δεν μπορείς να διοργανώνεις φεστιβάλ βραστής γίδας στη θάλασσα, ούτε μπορείς να κάνεις ξένα φεστιβάλ χωρίς να έχεις ανθρώπους από αυτές τις χώρες να συμμετέχουν σε αυτό. Φέτος το Διεθνή Φολκλορικό Φεστιβάλ είχε μόνο 3 χώρες, είναι τραγικό! Επίσης, πολλά Art-Φεστιβάλ βάλανε έκτος εισιτήριο και κόμιστρο συμμετοχής για τους καλλιτέχνες που είναι το λιγότερο 20 ευρώ για να συμμετάσχουν με το καλλιτεχνικό τους έργο. Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο δεν βοηθάει ούτε στον πολιτισμό, ούτε στον τουρισμό.
Στα νησιά, η κατάσταση δεν φαίνεται καλύτερα, με πολλά νησιά που παραδοσιακά διακρίνονταν για το πολύ υψηλό ποσοστό τουρισμού να αγγίζουν φέτος μετά βίας το μισό ποσοστό του 2011.
Λ.Θ.: Τόνια, εσύ έρχεσαι κάθε χρόνο στη Λευκάδα. Πες μας τι διαφορά βλέπεις φέτος στο νησί, σε σχέση με άλλες χρονιές;
Τόνια Γρηγορίου.: Φέτος το νησί πάει σχετικά καλά. Με τα νέα δεδομένα της παγκόσμιας κρίσης ήμαστε και πάλι ευχαριστημένοι. Όμως, θα μπορούσε να ήταν καλυτέρα αν είχανε γίνει και τα απαραίτητα ανοίγματα, δηλαδή, τουριστικά ανοίγματα σε στοχευόμενες χώρες. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Καναδά. Εκεί σε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, αρέσουν τα εξτρίμ σπορ, το ράφτινγκ, το παραγκλάϊτινγκ και το σερφ. Κι όμως δεν γίνετε καμία διαφήμιση εκεί, και δεν μιλώ απαραίτητα για τηλεοπτικά σποτ. Το υπουργείο ξοδεύει χιλιάδες ευρώ για απλούς λογαριασμούς σε facebook και twitter, ενώ δεν κοστίζει τίποτα να φτιάξεις ένα blog ή ένα βιντεάκι στο youtube. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο παραλία.
Λ.Θ.: Θεωρείς πως θα άξιζε ένα οργανωμένο κάλεσμα προς συγκεκριμένες χώρες; Για τις τιμές τι έχεις να πεις;
Τ.Γ.: Δεν είμαστε άλλο η Ελλάδα του ’70 και του ’80. Θέλω να πω ότι δεν θα γίνει αυτοδιαφήμιση, ούτε αρκεί να στήσεις μια τουριστική μονάδα και να περιμένεις απλά πότε θα περάσει κάποιος τουρίστας. Φέτος έχουμε πάρα πολλούς επισκέπτες από Ρωσία, Ισραήλ και Σερβία. Όμως, οι συγκεκριμένοι έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο να κάνουν διακοπές. Έχουν αυστηρά πακέτα κλεισμένα από τις χώρες τους και από εκεί και πέρα δεν συμπληρώνουν κάποια άλλη τουριστική ενασχόληση ή αγορά. Προσωπικά δεν θεωρό ότι αυτές οι χώρες είναι εναλλακτικοί επισκέπτες. Κατά εμένα πρέπει να στοχεύσουμε και πάλι στις βόρειες και δυτικές χώρες, πόσο μάλλον τώρα που υπάρχει και αυτό το δυσάρεστο κλήμα με την Ελληνική κρίση. Όσο για τις τιμές, υπάρχει για όλους και το ανάλογο bagged. Για παράδειγμα, οι γνωστοί μου από τον Καναδά θεωρούνε την διαμονή μεταξύ 100-200 ευρώ πολύ προσιτή, ενώ αυτή μεταξύ 60-80 γελοία. Από την άλλη ο καφές σε πλαστικό στα 2 ευρώ είναι τουριστικό έγκλημα. Δεν λέω να πάμε με το πορτοφόλι του εκάστοτε επισκέπτη, αλλά είναι καλό να υπάρχουν απ’ όλα για όλους.
Το καλοκαίρι δεν είναι μόνο οι διακοπές και ο τουρισμός. Είναι και οι γάμοι, τα πανηγύρια, το χωριό κ.π.α. Οι μικρές αποδράσεις μοιάζουν πολυτέλεια πλέον με την τιμή της βενζίνης να ανεβαίνει όλο ένα και περισσότερο. Τα διόδια καραδοκούν σε κάθε 100 χιλιόμετρα, οι γαμήλιοι φάκελοι λεπταίνουν, στα πανηγύρια ακούγεται το ίδιο τραγούδι δέκα φορές και τα φεστιβάλ με την μπύρα 1 ευρώ έχουν γίνει μεγάλο σουξέ.
Λ.Θ.: Σχεδόν δέκα χρόνια στις καφετέριες και τα καλοκαιρία στα παραλιακά κλαπ των νησιών, πες μου Γιάννη, πρώτων πως αντέχεις ακόμα και δεύτερων, πως βλέπεις εσύ φέτος το καλοκαίρι να εξελίσσεται;
Γιάννης Μυλωνάς: Συνήθισα (γελάει). Κοίτα Λεωνίδα, άλλαξαν πάρα πολλά. Η νύχτα πέθανε που λέμε. Τόσο στις πόλεις όσο και στα παραθεριστικά θέρετρα. Οι λιγοστοί που έρχονται στα μπαρ και στα κλαπ θα πιούνε μόνο ένα ποτό. Πολλοί φροντίζουν πλέον να έχουνε καταναλώσει αλκοόλ από πριν. Άλλοι πάλι πίνουν το ποτό μονορούφι με το καλαμάκι για να τους «φτιάξει» πιο γρήγορα. Γενικά το όλο σκηνικό έχει αλλάξει. Πολλά κέντρα διασκέδασης παίρνουν Dj’s πολύ μικρής ηλικίας με λίγη εμπειρία για οικονομικούς λόγους με αποτέλεσμα να χαλάει το πρόγραμμα. Η προτίμηση πολύ εμφανίσιμων αλλά επαγγελματικά άπειρων κοριτσιών είναι επίσης ένα νέο φαινόμενο. Οι Καταστηματάρχες πιστεύουν ότι έτσι θα προσελκύσουν κόσμο αλλά στην ουσία κάνουν περισσότερο κακό στην επιχείρηση τους.
Λ.Θ.: Μια όμορφη κοπέλα μπορεί όμως να είναι και μια καλή σερβιτόρα η μπαργούμαν.
Γ.Μ.: Μπορεί, αλλά θα ζητήσει αυτό που τις αναλογεί ή έστω τα δεδουλευμένα. Το «αφεντικό» όμως θα την διώξει κάποια στιγμή και στη θέση της θα μπει η άσχετη. Ιδικά σήμερα που υπάρχει ανάγκη από δουλεία, αν δεν αποδίδει άλλο η καινούρια, θα έρθει η επόμενη. Ένα άλλο θέμα είναι το ενδιαφέρον και δεν αναφέρομαι στο ενδιαφέρον του προσωπικού ως προς την δουλειά, αλλά το ενδιαφέρον του πελάτη ως προς την σερβιτόρα ή μπαργούμαν. Αυτό είναι μια κακή φιλοσοφία που επικρατεί γενικά στην Ελλάδα όχι μόνο το καλοκαίρι. Αν δεν κάνει νάζια ή ακόμα χειρότερα, έχει ήδη κάποιο αγόρι, τότε «οι γαμπροί της μπάρας» φεύγουν με ελαφρά.
Λ.Θ.: Κάτι ανάλογο γνωρίζω εγώ για τα αγόρια που πολλές φορές υποχρεώνονται να κάνουν τα «στραβά» μάτια ή ακόμα να «παίζουν» τον ομοφυλόφιλο άντρα πελάτη, μόνο και μόνο για να βρίσκετε στον χώρο, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε, ένας γκέι έχει και καμιά δεκαριά ωραίες φίλες.
Γ.Μ.: Αυτό δεν είναι τίποτα. Προσωπικά μπορώ να είμαι απέναντι σε έναν γκέι πελάτη το ίδιο όπως με οποιονδήποτε. Επιπλέον, ο γκέι-τουρισμός αποδίδει και είναι γεγονός. Το θέμα είναι ότι οι φίλες του θα θέλουν και κέρασμα και οι φιλές της φίλης το ίδιο, γιατί οι άντρες δεν κερνάνε άλλο όπως παλιά. Στο τέλος καταλήγουν μόνο οι φίλοι του μαγαζιού να αδειάζουν την κάβα και εμείς το προσωπικό να παραμένουμε μήνες απλήρωτοι. Το δε χειρότερο απ’ όλα, που δεν έχει άμεση σχέση με το καλοκαίρι αλλά αποτελεί η μόνοι ελπίδα για να καλυφτούνε τα κενά των κακών ταμείων του καλοκαιριού, είναι όταν επιστρέφουν οι φοιτητές στις πόλεις. Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει πλέον τα καρτέλ των κέντρων διασκεδάσεων, που είναι οι άτυποι χρηματισμοί των διαφόρων φοιτητικών παρατάξεων για να φέρουν το κοινό τους στα μαγαζιά. Και μιλάμε για μεγάλα ποσά! Κάποτε αυτό δεν ενοχλούσε και θεωρούνταν ουσιαστικά ένας τρόπος χορηγίας και οικονομικής ενίσχυσης. Σήμερα όμως, αποτελούν τα πρώτα έξοδα, αφήνοντας απλήρωτο το προσωπικό ή τραγουδιστές και μουσικούς. Και ξαναλέω, πόσο άπειρους μπορείς να βάλεις, αν οι ορχήστρα βαράει εκεί και οι τραγουδιστές αλλού; Με τι διάθεση να εξυπηρετήσει ο σερβιτόρος τον πελάτη όταν δεν έχει πληρωθεί τρείς και τέσσερεις μήνες; Και μετά το καλοκαίρι περιμένουμε τις εορτές για τα διάφορα πάρτι ή άσχετα των περιστάσεων σαχλοπάρτι, για να ισοφαρίσουν οικονομικά. Είμαι βέβαιος, ότι σε λίγο καιρό όλο αυτό δυστυχώς, θα καταρρεύσει!
Και κάπως έτσι, παρόλο τον πολύ ήλιο, κάπου ανάμεσα στις λέξεις όλων με όσων συνομίλησα, υπήρχανε σύννεφα. Μίλησα με πάρα πολλούς, που πάνω κάτω έλεγαν τα ίδια πράγματα. Σκοπός μου δεν ήταν να μας τα πουν, αλλά να σκεφτούμε τι δεν πήγε καλά αυτό το καλοκαίρι; Πώς θα είναι ο χειμώνας και τι καλοκαίρια θα ακολουθήσουν; Υπάρχει άραγε τρόπος να ανακάμψει ο τουρισμός; Αν ναι, με ποιον τρόπο και από ποιούς; Πολλές οι ερωτήσεις και πολλές οι συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων της διασκέδασης, της αγοράς και των τουριστικών μονάδων, αλλά πολύ λίγες οι πρωτοβουλίες για εξεύρεση λύσεων. Όταν θα έρθει η καταιγίδα θα είναι αργά. Σκοπός είναι να γίνει κάτι σύντομα και να μην περιμένουμε ή να αρκεστούμε στο «ακόμα καλά είναι, ακόμα αντέχουμε».
Και όχι… δεν είναι μόδα και δεν «έχει πλάκα» του χρόνου το καλοκαίρι να κάνουμε ως νεόπτωχοι διακοπές στην ταράτσα μας! Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από ξεκούραση και δικαίωμα σε καλές και ωραίες διακοπές! Όπως τότε που μας πηγαίνανε οι γονείς μας στην Χαλκιδική, στην Εύβοια, στο Ναύπλιο, στην Κέρκυρα… το παγωτό, το βραχιολάκι, η φουσκωτή μπάλα… Ο μπαμπάς ήθελε ψάρι, η μαμά μια καρμπονάρα και η γιαγιά την πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό!
Θέλουμε πίσω τα καλοκαίρια μας!
Λεωνίδας Θεοδωρίδης
Λεωνίδας Θεοδωρίδης: Εσύ Τάσο που ταξιδεύεις και λόγο επαγγέλματος, τι διαφορές βλέπεις φέτος σχετικά με την τουριστική κίνηση;
Τάσος Γάντης: Στις αρχές του καλοκαιριού τα πράγματα φαίνονταν πιο ελπιδοφόρα. Αν και πάλι ήταν λιγότεροι οι επισκέπτες, δηλαδή, λιγότερες σχολικές εκδρομές, λιγότερα ΚΑΠΗ, και γενικά πολύ λίγες οικογένειες. Καταλαβαίνω ότι με τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις οι διακοπές μοιάζουν πολυτέλεια πλέον. Ακόμα και τα διάφορα φεστιβάλ στα οποία δραστηριοποιούμε έχουν υποστεί αρκετό πλήγμα. Επιπλέον ξεπροβάλουν κι άλλα, αλλόκοτα φεστιβάλ από το πουθενά μόνο και μόνο για να αυξήσουν κατά τόπους τον αριθμό επισκεπτών. Ωστόσο κανείς δεν κλείνει δωμάτια η αγοράζει κάτι εκτός του προγραμματισμένου φεστιβάλ, όπου και η διαμονή είναι πλέον μια σκηνή των δυο ατόμων.
Λ.Θ.: Τα νέα και περίεργα φεστιβάλ που ανέφερες, τι ακριβώς είναι αυτά και τι τα κάνει να διαφέρουν από τα φεστιβάλ που γνωρίζαμε και από άλλες χρονιές. Δεν είναι καλό να υπάρχουν διάφορα φεστιβάλ;
Τ.Γ.: Καλό είναι να υπάρχουν φεστιβάλ. Το θέμα είναι να είναι καλά οργανωμένα και να διακρίνονται για αυτό για το οποίο διοργανώνονται. Υπήρχανε φέτος φεστιβάλ τα οποία άλλα υποσχέθηκαν και άλλα έγιναν στην πραγματικότητα. Επιπλέον, ένα φεστιβάλ έχει πάντα μια πολιτιστική χροιά. Αυτό σημαίνει ότι πρώτον πρέπει να έχει κάποια άμεση σχέση με το μέρος στο οποίο πραγματοποιείται και δεύτερον να προσφέρει στο κοινό και την ανάλογη ψυχαγωγία κλπ. Δεν μπορείς να διοργανώνεις φεστιβάλ βραστής γίδας στη θάλασσα, ούτε μπορείς να κάνεις ξένα φεστιβάλ χωρίς να έχεις ανθρώπους από αυτές τις χώρες να συμμετέχουν σε αυτό. Φέτος το Διεθνή Φολκλορικό Φεστιβάλ είχε μόνο 3 χώρες, είναι τραγικό! Επίσης, πολλά Art-Φεστιβάλ βάλανε έκτος εισιτήριο και κόμιστρο συμμετοχής για τους καλλιτέχνες που είναι το λιγότερο 20 ευρώ για να συμμετάσχουν με το καλλιτεχνικό τους έργο. Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο δεν βοηθάει ούτε στον πολιτισμό, ούτε στον τουρισμό.
Στα νησιά, η κατάσταση δεν φαίνεται καλύτερα, με πολλά νησιά που παραδοσιακά διακρίνονταν για το πολύ υψηλό ποσοστό τουρισμού να αγγίζουν φέτος μετά βίας το μισό ποσοστό του 2011.
Λ.Θ.: Τόνια, εσύ έρχεσαι κάθε χρόνο στη Λευκάδα. Πες μας τι διαφορά βλέπεις φέτος στο νησί, σε σχέση με άλλες χρονιές;
Τόνια Γρηγορίου.: Φέτος το νησί πάει σχετικά καλά. Με τα νέα δεδομένα της παγκόσμιας κρίσης ήμαστε και πάλι ευχαριστημένοι. Όμως, θα μπορούσε να ήταν καλυτέρα αν είχανε γίνει και τα απαραίτητα ανοίγματα, δηλαδή, τουριστικά ανοίγματα σε στοχευόμενες χώρες. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Καναδά. Εκεί σε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, αρέσουν τα εξτρίμ σπορ, το ράφτινγκ, το παραγκλάϊτινγκ και το σερφ. Κι όμως δεν γίνετε καμία διαφήμιση εκεί, και δεν μιλώ απαραίτητα για τηλεοπτικά σποτ. Το υπουργείο ξοδεύει χιλιάδες ευρώ για απλούς λογαριασμούς σε facebook και twitter, ενώ δεν κοστίζει τίποτα να φτιάξεις ένα blog ή ένα βιντεάκι στο youtube. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο παραλία.
Λ.Θ.: Θεωρείς πως θα άξιζε ένα οργανωμένο κάλεσμα προς συγκεκριμένες χώρες; Για τις τιμές τι έχεις να πεις;
Τ.Γ.: Δεν είμαστε άλλο η Ελλάδα του ’70 και του ’80. Θέλω να πω ότι δεν θα γίνει αυτοδιαφήμιση, ούτε αρκεί να στήσεις μια τουριστική μονάδα και να περιμένεις απλά πότε θα περάσει κάποιος τουρίστας. Φέτος έχουμε πάρα πολλούς επισκέπτες από Ρωσία, Ισραήλ και Σερβία. Όμως, οι συγκεκριμένοι έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο να κάνουν διακοπές. Έχουν αυστηρά πακέτα κλεισμένα από τις χώρες τους και από εκεί και πέρα δεν συμπληρώνουν κάποια άλλη τουριστική ενασχόληση ή αγορά. Προσωπικά δεν θεωρό ότι αυτές οι χώρες είναι εναλλακτικοί επισκέπτες. Κατά εμένα πρέπει να στοχεύσουμε και πάλι στις βόρειες και δυτικές χώρες, πόσο μάλλον τώρα που υπάρχει και αυτό το δυσάρεστο κλήμα με την Ελληνική κρίση. Όσο για τις τιμές, υπάρχει για όλους και το ανάλογο bagged. Για παράδειγμα, οι γνωστοί μου από τον Καναδά θεωρούνε την διαμονή μεταξύ 100-200 ευρώ πολύ προσιτή, ενώ αυτή μεταξύ 60-80 γελοία. Από την άλλη ο καφές σε πλαστικό στα 2 ευρώ είναι τουριστικό έγκλημα. Δεν λέω να πάμε με το πορτοφόλι του εκάστοτε επισκέπτη, αλλά είναι καλό να υπάρχουν απ’ όλα για όλους.
Το καλοκαίρι δεν είναι μόνο οι διακοπές και ο τουρισμός. Είναι και οι γάμοι, τα πανηγύρια, το χωριό κ.π.α. Οι μικρές αποδράσεις μοιάζουν πολυτέλεια πλέον με την τιμή της βενζίνης να ανεβαίνει όλο ένα και περισσότερο. Τα διόδια καραδοκούν σε κάθε 100 χιλιόμετρα, οι γαμήλιοι φάκελοι λεπταίνουν, στα πανηγύρια ακούγεται το ίδιο τραγούδι δέκα φορές και τα φεστιβάλ με την μπύρα 1 ευρώ έχουν γίνει μεγάλο σουξέ.
Λ.Θ.: Σχεδόν δέκα χρόνια στις καφετέριες και τα καλοκαιρία στα παραλιακά κλαπ των νησιών, πες μου Γιάννη, πρώτων πως αντέχεις ακόμα και δεύτερων, πως βλέπεις εσύ φέτος το καλοκαίρι να εξελίσσεται;
Γιάννης Μυλωνάς: Συνήθισα (γελάει). Κοίτα Λεωνίδα, άλλαξαν πάρα πολλά. Η νύχτα πέθανε που λέμε. Τόσο στις πόλεις όσο και στα παραθεριστικά θέρετρα. Οι λιγοστοί που έρχονται στα μπαρ και στα κλαπ θα πιούνε μόνο ένα ποτό. Πολλοί φροντίζουν πλέον να έχουνε καταναλώσει αλκοόλ από πριν. Άλλοι πάλι πίνουν το ποτό μονορούφι με το καλαμάκι για να τους «φτιάξει» πιο γρήγορα. Γενικά το όλο σκηνικό έχει αλλάξει. Πολλά κέντρα διασκέδασης παίρνουν Dj’s πολύ μικρής ηλικίας με λίγη εμπειρία για οικονομικούς λόγους με αποτέλεσμα να χαλάει το πρόγραμμα. Η προτίμηση πολύ εμφανίσιμων αλλά επαγγελματικά άπειρων κοριτσιών είναι επίσης ένα νέο φαινόμενο. Οι Καταστηματάρχες πιστεύουν ότι έτσι θα προσελκύσουν κόσμο αλλά στην ουσία κάνουν περισσότερο κακό στην επιχείρηση τους.
Λ.Θ.: Μια όμορφη κοπέλα μπορεί όμως να είναι και μια καλή σερβιτόρα η μπαργούμαν.
Γ.Μ.: Μπορεί, αλλά θα ζητήσει αυτό που τις αναλογεί ή έστω τα δεδουλευμένα. Το «αφεντικό» όμως θα την διώξει κάποια στιγμή και στη θέση της θα μπει η άσχετη. Ιδικά σήμερα που υπάρχει ανάγκη από δουλεία, αν δεν αποδίδει άλλο η καινούρια, θα έρθει η επόμενη. Ένα άλλο θέμα είναι το ενδιαφέρον και δεν αναφέρομαι στο ενδιαφέρον του προσωπικού ως προς την δουλειά, αλλά το ενδιαφέρον του πελάτη ως προς την σερβιτόρα ή μπαργούμαν. Αυτό είναι μια κακή φιλοσοφία που επικρατεί γενικά στην Ελλάδα όχι μόνο το καλοκαίρι. Αν δεν κάνει νάζια ή ακόμα χειρότερα, έχει ήδη κάποιο αγόρι, τότε «οι γαμπροί της μπάρας» φεύγουν με ελαφρά.
Λ.Θ.: Κάτι ανάλογο γνωρίζω εγώ για τα αγόρια που πολλές φορές υποχρεώνονται να κάνουν τα «στραβά» μάτια ή ακόμα να «παίζουν» τον ομοφυλόφιλο άντρα πελάτη, μόνο και μόνο για να βρίσκετε στον χώρο, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε, ένας γκέι έχει και καμιά δεκαριά ωραίες φίλες.
Γ.Μ.: Αυτό δεν είναι τίποτα. Προσωπικά μπορώ να είμαι απέναντι σε έναν γκέι πελάτη το ίδιο όπως με οποιονδήποτε. Επιπλέον, ο γκέι-τουρισμός αποδίδει και είναι γεγονός. Το θέμα είναι ότι οι φίλες του θα θέλουν και κέρασμα και οι φιλές της φίλης το ίδιο, γιατί οι άντρες δεν κερνάνε άλλο όπως παλιά. Στο τέλος καταλήγουν μόνο οι φίλοι του μαγαζιού να αδειάζουν την κάβα και εμείς το προσωπικό να παραμένουμε μήνες απλήρωτοι. Το δε χειρότερο απ’ όλα, που δεν έχει άμεση σχέση με το καλοκαίρι αλλά αποτελεί η μόνοι ελπίδα για να καλυφτούνε τα κενά των κακών ταμείων του καλοκαιριού, είναι όταν επιστρέφουν οι φοιτητές στις πόλεις. Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει πλέον τα καρτέλ των κέντρων διασκεδάσεων, που είναι οι άτυποι χρηματισμοί των διαφόρων φοιτητικών παρατάξεων για να φέρουν το κοινό τους στα μαγαζιά. Και μιλάμε για μεγάλα ποσά! Κάποτε αυτό δεν ενοχλούσε και θεωρούνταν ουσιαστικά ένας τρόπος χορηγίας και οικονομικής ενίσχυσης. Σήμερα όμως, αποτελούν τα πρώτα έξοδα, αφήνοντας απλήρωτο το προσωπικό ή τραγουδιστές και μουσικούς. Και ξαναλέω, πόσο άπειρους μπορείς να βάλεις, αν οι ορχήστρα βαράει εκεί και οι τραγουδιστές αλλού; Με τι διάθεση να εξυπηρετήσει ο σερβιτόρος τον πελάτη όταν δεν έχει πληρωθεί τρείς και τέσσερεις μήνες; Και μετά το καλοκαίρι περιμένουμε τις εορτές για τα διάφορα πάρτι ή άσχετα των περιστάσεων σαχλοπάρτι, για να ισοφαρίσουν οικονομικά. Είμαι βέβαιος, ότι σε λίγο καιρό όλο αυτό δυστυχώς, θα καταρρεύσει!
Και κάπως έτσι, παρόλο τον πολύ ήλιο, κάπου ανάμεσα στις λέξεις όλων με όσων συνομίλησα, υπήρχανε σύννεφα. Μίλησα με πάρα πολλούς, που πάνω κάτω έλεγαν τα ίδια πράγματα. Σκοπός μου δεν ήταν να μας τα πουν, αλλά να σκεφτούμε τι δεν πήγε καλά αυτό το καλοκαίρι; Πώς θα είναι ο χειμώνας και τι καλοκαίρια θα ακολουθήσουν; Υπάρχει άραγε τρόπος να ανακάμψει ο τουρισμός; Αν ναι, με ποιον τρόπο και από ποιούς; Πολλές οι ερωτήσεις και πολλές οι συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων της διασκέδασης, της αγοράς και των τουριστικών μονάδων, αλλά πολύ λίγες οι πρωτοβουλίες για εξεύρεση λύσεων. Όταν θα έρθει η καταιγίδα θα είναι αργά. Σκοπός είναι να γίνει κάτι σύντομα και να μην περιμένουμε ή να αρκεστούμε στο «ακόμα καλά είναι, ακόμα αντέχουμε».
Και όχι… δεν είναι μόδα και δεν «έχει πλάκα» του χρόνου το καλοκαίρι να κάνουμε ως νεόπτωχοι διακοπές στην ταράτσα μας! Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από ξεκούραση και δικαίωμα σε καλές και ωραίες διακοπές! Όπως τότε που μας πηγαίνανε οι γονείς μας στην Χαλκιδική, στην Εύβοια, στο Ναύπλιο, στην Κέρκυρα… το παγωτό, το βραχιολάκι, η φουσκωτή μπάλα… Ο μπαμπάς ήθελε ψάρι, η μαμά μια καρμπονάρα και η γιαγιά την πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό!
Θέλουμε πίσω τα καλοκαίρια μας!
Λεωνίδας Θεοδωρίδης
RSS Feed
