Άνοιξε τα μάτια
Άνοιξε τα μάτια σου και δες με,
είμαι γυμνός κι αόρατος.
Κι όμως μπροστά σου.
Μπορείς να με διακρίνεις
από την κούπα του καφέ.
Που κινείται μόνη της.
Κι από τη μπόχα του καπνού
του αυτόνομου τσιγάρου.
Είμαι εδώ, δίπλα σου.
Και πιο μακριά από ποτέ.
Απλώνω στην αυλή τα ρούχα,
και μοιάζουν με φαντάσματα
τα άσπρα πανωσέντονα.
Ο χρωματιστός κουβάς
με πλεκτό καλάθι για κόμπρες
ιερωμένου των Ινδιών.
Και οι τρύπιες κάλτσες
με πυροβολημένους τοίχους
σπιτιών του Βερολίνου.
Άνοιξε τα μάτια σου και δες με.
Νικόλας Παϊζάνης