Η τρελή piñata | Νοέμβριος-Δεκέμβριος
Προτάσεις, σαν μπουκιές γαστριμαργικής εμπειρίας! [Γ' Μέρος]
Αυτόν το μήνα το διμηνιαίο ένθετο κλείνει ήδη ένα χρόνο ηλεκτρονικής κυκλοφορίας. Εδώ μαζί σας, κάθε δύο μήνες, μοιραζόμαστε ιδέες μέσα από ένα δημιουργικό πάρε δώσε. Οι σχέσεις είναι πάντα αμφίδρομες, ακόμα κι αν το ηλεκτρονικό μέσο μοιάζει ενίοτε απρόσωπο, αλλά εδώ είμαστε, να κάνουμε τη διαφορά! Το κίνητρο, αν δεν το ψάχνουμε μόνοι μας γνωρίζοντας τι θέλουμε, έτοιμο δε θα μας το δώσει ποτέ κανείς… Εφόσον, λοιπόν, τυχαίνει το 6ο τεύχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου να προηγείται της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων, θα ασχοληθούμε, κυρίως, με ό,τι τιμάται ιδιαίτερα τότε, τη σοκολάτα και τα παραμύθια. Και επίσης με ό,τι πολλές φορές συνοδεύει το επιδόρπιο μετά από ένα χορταστικό και ικανοποιητικό γεύμα ή ακόμα και το γράψιμο ή την αφήγηση παραμυθιών, τον καφέ! Ο χρόνος, άλλωστε, είναι γοργόφτερος, καθώς όλα έρχονται και φεύγουν συχνά πριν τα αντιληφθούμε. Γι’ αυτό ίσως να είχα από μικρή την εντύπωση πως η μέρα του Αγίου Δημητρίου, στις 26 Οκτωβρίου, είναι το πρώτο κομβικό σημείο πριν τις γιορτές ενώ, όταν περνάει και η δεύτερη δικλείδα ασφάλειας, του Αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου, τα Χριστούγεννα γίνονται πια μία πραγματικότητα σε χρόνο μηδέν. Τότε πίστευα πως, αν αρχίσουμε να τα σκεφτόμαστε νωρίτερα, έστω διανύοντας χρονικά χιλιόμετρα με τη σκέψη μας, μπορεί να κερδίσουμε μικρές σταγόνες του, σαν μαύρης ή λευκής σοκολάτας, νομίζοντας ότι αυτά διαρκούν πιο πολύ. Καλώ κάθε παιδί, μικρό ή μεγάλο, να το δοκιμάσει, για να διαπιστώσει αν ισχύει… Ας γίνει αυτό, επομένως, ένα γιορτινό τεύχος και για τον ένα χρόνο κυκλοφορίας της «Τρελής piñata», η οποία, σπάζοντας, σας κερνάει ευεργετική για τις αισθήσεις σοκολάτα και διεγερτικό για το νου καφέ, μετά από λιτά ή πληθωρικά, πάντως σίγουρα μερακλίδικα, γεύματα.
Είναι ευκαιρία τώρα να αναφερθώ σε γλυκά επιδόρπια, εδώ κατά προτίμηση σοκολατένια, και σε ό,τι άλλο μπορεί να ακολουθεί τα γιορτινά τραπέζια, όπως ένας καφεδάκος, μέσα από την αφήγηση ιστοριών. Μην ξεχνάτε πως τα παραμύθια, ένα βαλσαμικό ελιξίριο για όλες τις εποχές και τις ηλικίες, είναι στενά συνδεδεμένα με το φαγητό! Πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό εικόνες από το μύθο και αλλού, με πραγματική ή συμβολική τροφή, από το νέκταρ των θεών, την αμβροσία και τη χώρα των Λωτοφάγων έως τις περιπέτειες των Γαργαντούα και Παντακρουέλ, του Ραμπελαί (François Rabelais), όπου η κάθε υπερβολή λάμβανε διαστάσεις καυστικής σάτιρας. Και από τη Χιονάτη με το μήλο έως και το «Διαγωνισμό Τούρτας» με το μικρούλικο Κουρκουμπίνη, που έφτιαξε την πρώτη ομιλούσα τούρτα, για να ικανοποιήσει τον κακομαθημένο και βιτσιόζο βασιλιά, ώστε να γλιτώσει το κεφάλι του. Ετοιμαστείτε να βουτήξουμε σε παραμύθια και ιστορίες σοκολατένιες, πικάντικες ή καυτερές, εφόσον τα πάντα συνδυάζονται με τη «βασίλισσα» των γλυκών, τη σοκολάτα, όπως είναι η λεβάντα, η καυτερή πιπεριά ή το πιπέρι! Έτσι, για να δώσουμε ένα γευστικό ενδιαφέρον, πέρα από τα συνηθισμένα, και για να ανεβάσουμε το μεταβολισμό της σκέψης και της διάθεσής μας θετικά, με γλυκύτητα και γευστική ποικιλία κάθε είδους, η «Τρελή piñata» στοχεύει σε ένα φαντασιακό ντελίριο εικόνων, αρωμάτων και πιάτων, που ίσως να συνοδεύουν ιστορίες αληθινές… Ενίοτε, προκειμένου να συμβεί ό,τι επιθυμούμε πολύ, προϋποτίθεται το να το δούμε πρώτα στο μυαλό μας. Διαθέτει αναμφισβήτητα μεγάλη δύναμη! Και όποιος είπε ότι τα όνειρα δε βγαίνουν ποτέ αληθινά ή ότι όλα τα απίθανα συμβαίνουν μόνο στα βιβλία ή στις ταινίες με μουσική υπόκρουση ήρθε η ώρα να διαψευστεί! Όλοι με τα εισιτήρια ανά χείρας προσδεθείτε, γιατί έφτασε η στιγμή να απογειωθούμε ονειρικά σε ένα ταξίδι που μόνο οι πολύ δύσπιστοι θα άντεχαν να χάσουν…
Χρόνια πολλά, «Τρελή piñata», λοιπόν, και χρόνια πολλά και καλά με υγεία σε όλους όσοι γιορτάζετε αυτούς τους δύο μήνες, και είστε πολλοί, ζωή να έχετε, αλλά και σε όλους όσοι δε γιορτάζετε! Η «Τρελή piñata» γίνεται ένα σοκολατένιο βαγόνι που σερβίρει καφέ και ζεστή σοκολάτα, σε ένα παραμύθι μαγειρεμένο με συνοδεία μουσική για όλους…
Είναι ευκαιρία τώρα να αναφερθώ σε γλυκά επιδόρπια, εδώ κατά προτίμηση σοκολατένια, και σε ό,τι άλλο μπορεί να ακολουθεί τα γιορτινά τραπέζια, όπως ένας καφεδάκος, μέσα από την αφήγηση ιστοριών. Μην ξεχνάτε πως τα παραμύθια, ένα βαλσαμικό ελιξίριο για όλες τις εποχές και τις ηλικίες, είναι στενά συνδεδεμένα με το φαγητό! Πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό εικόνες από το μύθο και αλλού, με πραγματική ή συμβολική τροφή, από το νέκταρ των θεών, την αμβροσία και τη χώρα των Λωτοφάγων έως τις περιπέτειες των Γαργαντούα και Παντακρουέλ, του Ραμπελαί (François Rabelais), όπου η κάθε υπερβολή λάμβανε διαστάσεις καυστικής σάτιρας. Και από τη Χιονάτη με το μήλο έως και το «Διαγωνισμό Τούρτας» με το μικρούλικο Κουρκουμπίνη, που έφτιαξε την πρώτη ομιλούσα τούρτα, για να ικανοποιήσει τον κακομαθημένο και βιτσιόζο βασιλιά, ώστε να γλιτώσει το κεφάλι του. Ετοιμαστείτε να βουτήξουμε σε παραμύθια και ιστορίες σοκολατένιες, πικάντικες ή καυτερές, εφόσον τα πάντα συνδυάζονται με τη «βασίλισσα» των γλυκών, τη σοκολάτα, όπως είναι η λεβάντα, η καυτερή πιπεριά ή το πιπέρι! Έτσι, για να δώσουμε ένα γευστικό ενδιαφέρον, πέρα από τα συνηθισμένα, και για να ανεβάσουμε το μεταβολισμό της σκέψης και της διάθεσής μας θετικά, με γλυκύτητα και γευστική ποικιλία κάθε είδους, η «Τρελή piñata» στοχεύει σε ένα φαντασιακό ντελίριο εικόνων, αρωμάτων και πιάτων, που ίσως να συνοδεύουν ιστορίες αληθινές… Ενίοτε, προκειμένου να συμβεί ό,τι επιθυμούμε πολύ, προϋποτίθεται το να το δούμε πρώτα στο μυαλό μας. Διαθέτει αναμφισβήτητα μεγάλη δύναμη! Και όποιος είπε ότι τα όνειρα δε βγαίνουν ποτέ αληθινά ή ότι όλα τα απίθανα συμβαίνουν μόνο στα βιβλία ή στις ταινίες με μουσική υπόκρουση ήρθε η ώρα να διαψευστεί! Όλοι με τα εισιτήρια ανά χείρας προσδεθείτε, γιατί έφτασε η στιγμή να απογειωθούμε ονειρικά σε ένα ταξίδι που μόνο οι πολύ δύσπιστοι θα άντεχαν να χάσουν…
Χρόνια πολλά, «Τρελή piñata», λοιπόν, και χρόνια πολλά και καλά με υγεία σε όλους όσοι γιορτάζετε αυτούς τους δύο μήνες, και είστε πολλοί, ζωή να έχετε, αλλά και σε όλους όσοι δε γιορτάζετε! Η «Τρελή piñata» γίνεται ένα σοκολατένιο βαγόνι που σερβίρει καφέ και ζεστή σοκολάτα, σε ένα παραμύθι μαγειρεμένο με συνοδεία μουσική για όλους…
Ταινίες
Vatel (2000)
(Βατέλ)
Σκηνοθέτης: Ρόλαντ Τζόφι
Γλώσσα: Αγγλικά
Ηθοποιοί: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ούμα Θέρμαν, Τιμ Ροθ κ.ά.
Περιγραφή
Διαβάζοντας το βιβλίο του Επίκουρου Κριτική του γευστικού λόγου, μου δημιουργείται η αίσθηση ότι ο Βατέλ θα τρελαινόταν αν βρισκόταν σήμερα σε ένα χημικό εργαστήρι μοριακής γαστρονομίας, γιατί και ο ίδιος πειραματιζόταν, ήταν ανοιχτός στις νέες προκλήσεις και τολμούσε το αδύνατο, που τον έκανε εξαιρετικό σε σχέση με το μέσο όρο και τους γύρω του. Δεν είμαι σίγουρη, όμως, ότι θα τον κέρδιζε ακριβώς αυτή η αναπαράσταση των αισθήσεων πάνω σε ένα πιάνο ή ο εγκλωβισμός τους σε καραμέλες και παγάκια. Ίσως γιατί το πάθος συνδέεται με έννοιες όπως ξεχειλίζω, βουτάω, λερώνομαι, και αυτή η «αποστείρωση» της μοριακής μπορεί να του φαινόταν ένα ωραίο παιχνίδι μυαλού και χημείας, αλλά τον βλέπω μετά να κλείνεται στην κουζίνα του, για να φτιάξει ένα πραγματικό πιάτο φαγητό. Άλλωστε η γεύση συνδέεται και με τη συνήθεια και, προκειμένου να ικανοποιηθεί ο «συναισθηματικός» μας ουρανίσκος, αναζητάει γνώριμες γεύσεις που τον κάνουν να παλινδρομεί στη σιγουριά της μητρικής αγκαλιάς, ξυπνώντας του οικείες εικόνες, όποτε επιστρέφει από τις περιπετειώδεις εκστρατείες αναζήτησης του πρωτοποριακού.
Ο Βατέλ, λοιπόν, είναι ένας δημιουργικός, τελειομανής, παθιασμένος σεφ και συντονιστής συμποσίων, είναι ένας τελετάρχης, που εργάζεται στην υπηρεσία κάποιου πρίγκιπα στη Γαλλία, επί Λουδοβίκου ΙΔ’. Διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον και θέση στο επιτελείο του βασιλιά, ενώ αντιμετωπίζει οικονομική στενότητα, οργανώνει μία τριήμερη γιορτή, φιλοξενώντας τον, με επικεφαλής το Βατέλ, προκειμένου να αποσπάσει την εύνοιά του. Εκείνος ως κύριος των απολαύσεων και των εορτασμών καθίσταται υπεύθυνος για την επιτυχία του «εγχειρήματος» του πρίγκιπα, ικανοποιώντας τα καπρίτσια της κουστωδίας του βασιλιά. Κανείς τους δεν έχει φραγμούς μπροστά στην ικανοποίηση των φιλοδοξιών ή βίτσιων, και ο Βατέλ έρχεται αντιμέτωπος τόσο με αυτά όσο και με τη συνείδησή του. Μέσα από την κουζίνα, επομένως, το φαγητό και τις ελλείψεις των προϊόντων ξεδιπλώνονται οι διαπλοκές, η πολυπλοκότητα των σχέσεων, οι αντιλήψεις για τις ταξικές διαφοροποιήσεις, τους γαλαζοαίματους και τους παραλογισμούς τους, όπου το ήθος, η αξιοπρέπεια και οι αγνές προθέσεις είναι εξορισμού καταδικασμένα στο υποκριτικό και υπερφίαλο περιβάλλον της Αυλής. Σε αυτήν τη λογική, οι εντυπώσεις που θα αποκομίσει ο βασιλιάς εξαρτώνται από τις επιδόσεις του Βατέλ, επηρεάζοντας το μέλλον του πρίγκιπα και τη ζωή διάφορων ατόμων της κουζίνας του και της βασιλικής Αυλής.
Η ταινία το 2001 προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης.
(Βατέλ)
Σκηνοθέτης: Ρόλαντ Τζόφι
Γλώσσα: Αγγλικά
Ηθοποιοί: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ούμα Θέρμαν, Τιμ Ροθ κ.ά.
Περιγραφή
Διαβάζοντας το βιβλίο του Επίκουρου Κριτική του γευστικού λόγου, μου δημιουργείται η αίσθηση ότι ο Βατέλ θα τρελαινόταν αν βρισκόταν σήμερα σε ένα χημικό εργαστήρι μοριακής γαστρονομίας, γιατί και ο ίδιος πειραματιζόταν, ήταν ανοιχτός στις νέες προκλήσεις και τολμούσε το αδύνατο, που τον έκανε εξαιρετικό σε σχέση με το μέσο όρο και τους γύρω του. Δεν είμαι σίγουρη, όμως, ότι θα τον κέρδιζε ακριβώς αυτή η αναπαράσταση των αισθήσεων πάνω σε ένα πιάνο ή ο εγκλωβισμός τους σε καραμέλες και παγάκια. Ίσως γιατί το πάθος συνδέεται με έννοιες όπως ξεχειλίζω, βουτάω, λερώνομαι, και αυτή η «αποστείρωση» της μοριακής μπορεί να του φαινόταν ένα ωραίο παιχνίδι μυαλού και χημείας, αλλά τον βλέπω μετά να κλείνεται στην κουζίνα του, για να φτιάξει ένα πραγματικό πιάτο φαγητό. Άλλωστε η γεύση συνδέεται και με τη συνήθεια και, προκειμένου να ικανοποιηθεί ο «συναισθηματικός» μας ουρανίσκος, αναζητάει γνώριμες γεύσεις που τον κάνουν να παλινδρομεί στη σιγουριά της μητρικής αγκαλιάς, ξυπνώντας του οικείες εικόνες, όποτε επιστρέφει από τις περιπετειώδεις εκστρατείες αναζήτησης του πρωτοποριακού.
Ο Βατέλ, λοιπόν, είναι ένας δημιουργικός, τελειομανής, παθιασμένος σεφ και συντονιστής συμποσίων, είναι ένας τελετάρχης, που εργάζεται στην υπηρεσία κάποιου πρίγκιπα στη Γαλλία, επί Λουδοβίκου ΙΔ’. Διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον και θέση στο επιτελείο του βασιλιά, ενώ αντιμετωπίζει οικονομική στενότητα, οργανώνει μία τριήμερη γιορτή, φιλοξενώντας τον, με επικεφαλής το Βατέλ, προκειμένου να αποσπάσει την εύνοιά του. Εκείνος ως κύριος των απολαύσεων και των εορτασμών καθίσταται υπεύθυνος για την επιτυχία του «εγχειρήματος» του πρίγκιπα, ικανοποιώντας τα καπρίτσια της κουστωδίας του βασιλιά. Κανείς τους δεν έχει φραγμούς μπροστά στην ικανοποίηση των φιλοδοξιών ή βίτσιων, και ο Βατέλ έρχεται αντιμέτωπος τόσο με αυτά όσο και με τη συνείδησή του. Μέσα από την κουζίνα, επομένως, το φαγητό και τις ελλείψεις των προϊόντων ξεδιπλώνονται οι διαπλοκές, η πολυπλοκότητα των σχέσεων, οι αντιλήψεις για τις ταξικές διαφοροποιήσεις, τους γαλαζοαίματους και τους παραλογισμούς τους, όπου το ήθος, η αξιοπρέπεια και οι αγνές προθέσεις είναι εξορισμού καταδικασμένα στο υποκριτικό και υπερφίαλο περιβάλλον της Αυλής. Σε αυτήν τη λογική, οι εντυπώσεις που θα αποκομίσει ο βασιλιάς εξαρτώνται από τις επιδόσεις του Βατέλ, επηρεάζοντας το μέλλον του πρίγκιπα και τη ζωή διάφορων ατόμων της κουζίνας του και της βασιλικής Αυλής.
Η ταινία το 2001 προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης.
Chocolat (2000)
Σκηνοθέτης: Λάσε Χάλστρομ
Γλώσσα: Αγγλικά, Γαλλικά
Ηθοποιοί: Ζιλιέτ Μπινός, Τζούντι Ντέντς, Τζόνι Ντεπ, Λέσλι Καρόν, Άλφρεντ Μολίνα κ.ά.
Περιγραφή
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα χωριό στη Γαλλία, «όπου οι άνθρωποι πίστευαν στην ηρεμία […] Σε αυτό το χωριό, αν αντιλαμβανόσουν κάτι που δεν έπρεπε, μάθαινες να κοιτάς αλλού. Αν απογοητευόσουν, μάθαινες να αρκείσαι σε ό,τι έχεις […] Οι χωρικοί κρατούσαν τις παραδόσεις τους μέχρι που πονηρός άνεμος φύσηξε από το Βορρά…». Και έτσι ήρθαν το «κόκκινο» και η σοκολάτα να αναταράξουν τα ήρεμα νερά και τους σκούρους τόνους του γκρι. Η Βιάν και η κόρη της Ανούκ, έχοντας μία «ριζική» σχέση με τη σοκολάτα, όποτε αλλάζει η φορά του ανέμου αλλάζουν και τόπο διαμονής. Η τέχνη της Βιάν στην επεξεργασία της σοκολάτας ξεσηκώνει τις αισθήσεις και έχει την ικανότητα να ξυπνάει πάθη καταχωνιασμένα στα μύχια της ψυχής, ξεχασμένα όνειρα, επιθυμίες παραμελημένες, διεκδικήσεις εξορισμένες στη σφαίρα του αδύνατου. Η σχέση της με τη σοκολάτα αγγίζει τα όρια της μαγείας με τις δυναμικές αντιθέσεις που δημιουργεί σε όσους τη δοκιμάζουν, με συνέπεια να θεωρηθεί αμαρτία, εφόσον καταφέρνει να αναστατώσει ακόμα και τους πιο αυτοκυρίαρχους και συγκρατημένους. Κι αυτό γιατί το κακάο έχει τη δύναμη να αποκαλύπτει τις κρυφές επιθυμίες και τη μοίρα… Έτσι η Βιάν γίνεται ένα είδος εξομολογητή ή καταλύτη με τη βοήθεια του οποίου ωθούνται οι άλλοι να βρουν τα χαμένα κομμάτια του παζλ. Βέβαια, ακόμα και εκείνη συναντά τον εξισορροπητικό αντίποδά της στο πρόσωπο του έρωτα…
Η ταινία με τη σοκολάτα-αμαρτία, τους κόκκους από τη Γουατεμάλα και τις μυστικές συνταγές των Μάγια σε συνδυασμό με τις ερμηνείες των ηθοποιών αποτελεί ένα ωραίο ταξιδάκι. Σας συνιστώ, καλού κακού, πριν τη δείτε να είστε ήδη εφοδιασμένοι με πλάκες σοκολάτας, σοκολατάκια ή ό,τι σοκολατένιο επιθυμείτε, γιατί στο τέλος μία λιγούρα θα τη νιώσετε.
Ατάκες που κρατάω:
«Ο κόσμος μιλάει εδώ… Αν δεν πηγαίνεις στην εκκλησία, αν δεν υποκρίνεσαι, δε θα αντέξεις πολύ».
«Ποια ιδέα πουλάς;»
«Σοκολάτα».
«Δεν είναι εύκολο να είσαι διαφορετικός!»
Το ρόφημα:
«Hot chocolate, a special kind of chili pepper and cream. It will give you a lift!» ‒ Ζεστή σοκολάτα, ειδικό καυτερό πιπέρι (τύπου καγιέν) και κρέμα. Ό,τι πρέπει για να μας ανεβάσει τη διάθεση!
Το σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Τζόαν Χάρις.
Η ταινία το 2001 προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Α’ Γυναικείου Ρόλου, Καλύτερου Β’ Γυναικείου Ρόλου, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης.
Σκηνοθέτης: Λάσε Χάλστρομ
Γλώσσα: Αγγλικά, Γαλλικά
Ηθοποιοί: Ζιλιέτ Μπινός, Τζούντι Ντέντς, Τζόνι Ντεπ, Λέσλι Καρόν, Άλφρεντ Μολίνα κ.ά.
Περιγραφή
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα χωριό στη Γαλλία, «όπου οι άνθρωποι πίστευαν στην ηρεμία […] Σε αυτό το χωριό, αν αντιλαμβανόσουν κάτι που δεν έπρεπε, μάθαινες να κοιτάς αλλού. Αν απογοητευόσουν, μάθαινες να αρκείσαι σε ό,τι έχεις […] Οι χωρικοί κρατούσαν τις παραδόσεις τους μέχρι που πονηρός άνεμος φύσηξε από το Βορρά…». Και έτσι ήρθαν το «κόκκινο» και η σοκολάτα να αναταράξουν τα ήρεμα νερά και τους σκούρους τόνους του γκρι. Η Βιάν και η κόρη της Ανούκ, έχοντας μία «ριζική» σχέση με τη σοκολάτα, όποτε αλλάζει η φορά του ανέμου αλλάζουν και τόπο διαμονής. Η τέχνη της Βιάν στην επεξεργασία της σοκολάτας ξεσηκώνει τις αισθήσεις και έχει την ικανότητα να ξυπνάει πάθη καταχωνιασμένα στα μύχια της ψυχής, ξεχασμένα όνειρα, επιθυμίες παραμελημένες, διεκδικήσεις εξορισμένες στη σφαίρα του αδύνατου. Η σχέση της με τη σοκολάτα αγγίζει τα όρια της μαγείας με τις δυναμικές αντιθέσεις που δημιουργεί σε όσους τη δοκιμάζουν, με συνέπεια να θεωρηθεί αμαρτία, εφόσον καταφέρνει να αναστατώσει ακόμα και τους πιο αυτοκυρίαρχους και συγκρατημένους. Κι αυτό γιατί το κακάο έχει τη δύναμη να αποκαλύπτει τις κρυφές επιθυμίες και τη μοίρα… Έτσι η Βιάν γίνεται ένα είδος εξομολογητή ή καταλύτη με τη βοήθεια του οποίου ωθούνται οι άλλοι να βρουν τα χαμένα κομμάτια του παζλ. Βέβαια, ακόμα και εκείνη συναντά τον εξισορροπητικό αντίποδά της στο πρόσωπο του έρωτα…
Η ταινία με τη σοκολάτα-αμαρτία, τους κόκκους από τη Γουατεμάλα και τις μυστικές συνταγές των Μάγια σε συνδυασμό με τις ερμηνείες των ηθοποιών αποτελεί ένα ωραίο ταξιδάκι. Σας συνιστώ, καλού κακού, πριν τη δείτε να είστε ήδη εφοδιασμένοι με πλάκες σοκολάτας, σοκολατάκια ή ό,τι σοκολατένιο επιθυμείτε, γιατί στο τέλος μία λιγούρα θα τη νιώσετε.
Ατάκες που κρατάω:
«Ο κόσμος μιλάει εδώ… Αν δεν πηγαίνεις στην εκκλησία, αν δεν υποκρίνεσαι, δε θα αντέξεις πολύ».
«Ποια ιδέα πουλάς;»
«Σοκολάτα».
«Δεν είναι εύκολο να είσαι διαφορετικός!»
Το ρόφημα:
«Hot chocolate, a special kind of chili pepper and cream. It will give you a lift!» ‒ Ζεστή σοκολάτα, ειδικό καυτερό πιπέρι (τύπου καγιέν) και κρέμα. Ό,τι πρέπει για να μας ανεβάσει τη διάθεση!
Το σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Τζόαν Χάρις.
Η ταινία το 2001 προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Α’ Γυναικείου Ρόλου, Καλύτερου Β’ Γυναικείου Ρόλου, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης.
Woman on Top (2000)
(Γυναίκα από πάνω)
Σκηνοθέτης: Φίνα Τόρες
Γλώσσα: Αγγλικά, πορτογαλικά
Ηθοποιοί: Πενελόπη Κρουζ, Μουρίλο Μπενίτσιο, Χάρολντ Περινό κ.ά.
Περιγραφή
Η Ιζαμπέλ από τη Βραζιλία υπέφερε πάντα από ναυτία. Έτσι, η θεά της θάλασσας τη λυπήθηκε και εξισορρόπησε αυτή την ιδιαιτερότητα, η οποία της προκαλούσε προβλήματα, ευεργετώντας τη με το χάρισμα της μαγειρικής δημιουργίας. Έγινε εκείνη που «μπορούσε να διεγείρει τον ουρανίσκο της καρδιάς των αντρών» και, καθώς ο έρωτας είναι στενά συνδεδεμένος με τη δραστηριότητά της, ξυπνάει πάθη και υπνωτισμένες αισθήσεις με τις γεύσεις, τα χρώματα και τα αρώματα των πιάτων της. Η αδυναμία της, επομένως, δε θα μπορούσε να είναι άλλη από τις καυτερές πιπεριές! Ακόμα και με τη μυρωδιά τους, που αλλάζει διαρκώς, ταξιδεύει νοητά φτιάχνοντας ολόκληρους κόσμους. Το όνειρό της, λοιπόν, είναι το να γίνει σεφ. Όταν, όμως, γνωρίζει τον Τονίνο, τα ξεχνάει όλα και δουλεύει στην ταβέρνα του, κρατώντας ως προς το φαίνεσθαι το δεύτερο ρόλο, αλλά τον πρώτο στην κουζίνα. Η ναυτία της, ωστόσο, προκαλεί αναταραχή στις συζυγικές σχέσεις, γιατί εκείνη πρέπει να κρατάει τον έλεγχο σε όλα, και ο Τονίνο παραφέρεται. Τότε η Ιζαμπέλ αποφασίζει να κυνηγήσει το όνειρό της μετακομίζοντας στο Σαν Φρανσίσκο. Εκεί παίρνει τη ζωή στα χέρια της και προσπαθεί να χειραφετηθεί συναισθηματικά, αλλά συνειδητοποιεί ότι χωρίς αγάπη η μαγειρική της τέχνη αποδυναμώνεται…
Ατάκες:
«Love at first bite»
«Έρωτας με την πρώτη μπουκιά!»
Σε ένα πιάτο «το τελευταίο και πιο σημαντικό συστατικό είναι το να το μοιραστείς με κάποιον που αγαπάς».
«Όταν ο έρωτας δύο ανθρώπων είναι δυνατός, κανένας θεός δεν μπορεί να τον ακυρώσει».
(Γυναίκα από πάνω)
Σκηνοθέτης: Φίνα Τόρες
Γλώσσα: Αγγλικά, πορτογαλικά
Ηθοποιοί: Πενελόπη Κρουζ, Μουρίλο Μπενίτσιο, Χάρολντ Περινό κ.ά.
Περιγραφή
Η Ιζαμπέλ από τη Βραζιλία υπέφερε πάντα από ναυτία. Έτσι, η θεά της θάλασσας τη λυπήθηκε και εξισορρόπησε αυτή την ιδιαιτερότητα, η οποία της προκαλούσε προβλήματα, ευεργετώντας τη με το χάρισμα της μαγειρικής δημιουργίας. Έγινε εκείνη που «μπορούσε να διεγείρει τον ουρανίσκο της καρδιάς των αντρών» και, καθώς ο έρωτας είναι στενά συνδεδεμένος με τη δραστηριότητά της, ξυπνάει πάθη και υπνωτισμένες αισθήσεις με τις γεύσεις, τα χρώματα και τα αρώματα των πιάτων της. Η αδυναμία της, επομένως, δε θα μπορούσε να είναι άλλη από τις καυτερές πιπεριές! Ακόμα και με τη μυρωδιά τους, που αλλάζει διαρκώς, ταξιδεύει νοητά φτιάχνοντας ολόκληρους κόσμους. Το όνειρό της, λοιπόν, είναι το να γίνει σεφ. Όταν, όμως, γνωρίζει τον Τονίνο, τα ξεχνάει όλα και δουλεύει στην ταβέρνα του, κρατώντας ως προς το φαίνεσθαι το δεύτερο ρόλο, αλλά τον πρώτο στην κουζίνα. Η ναυτία της, ωστόσο, προκαλεί αναταραχή στις συζυγικές σχέσεις, γιατί εκείνη πρέπει να κρατάει τον έλεγχο σε όλα, και ο Τονίνο παραφέρεται. Τότε η Ιζαμπέλ αποφασίζει να κυνηγήσει το όνειρό της μετακομίζοντας στο Σαν Φρανσίσκο. Εκεί παίρνει τη ζωή στα χέρια της και προσπαθεί να χειραφετηθεί συναισθηματικά, αλλά συνειδητοποιεί ότι χωρίς αγάπη η μαγειρική της τέχνη αποδυναμώνεται…
Ατάκες:
«Love at first bite»
«Έρωτας με την πρώτη μπουκιά!»
Σε ένα πιάτο «το τελευταίο και πιο σημαντικό συστατικό είναι το να το μοιραστείς με κάποιον που αγαπάς».
«Όταν ο έρωτας δύο ανθρώπων είναι δυνατός, κανένας θεός δεν μπορεί να τον ακυρώσει».
Ριζότο (2000)
Σκηνοθέτης: Όλγα Μαλέα
Γλώσσα: Ελληνικά
Ηθοποιοί: Κλέων Γρηγοριάδης, Δήμητρα Ματσούκα, Άννα Μάσχα, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης κ.ά.
Περιγραφή
Η ταινία θίγει, αφορμή της ιστορίας δύο ζευγαριών, τη δυσκολία εξισορρόπησης ανάμεσα σε παιδιά, καριέρα, προσωπική σχέση και σεξουαλική ζωή, που τελικά καθορίζουν την ανάπτυξη της προσωπικότητας. Οι γυναίκες προσπαθούν να τα φέρουν εις πέρας σε όλα, λαμβάνοντας ελάχιστη βοήθεια από τους συζύγους τους, ενώ η σημασία τής εκτός σπιτιού εργασίας τους υποτιμάται, γιατί η οικονομική τους συμβολή είναι πιο μικρή ή γιατί τα ωράρια έχουν δυνατότητα προσαρμογής. Οι άντρες, λοιπόν, δε ρίχνουν νερό στο κρασί τους και πέφτει το μπαλάκι στις γυναίκες να ασχοληθούν με το ριζότο, με το κλείσιμο του ψυγείου, με το άλλαγμα της πάνας και με όλα τα μικρά που, συσσωρευμένα, γίνονται μεγάλα, αν δε δοθεί η δέουσα προσοχή την κατάλληλη στιγμή. Η σύνθετη έννοια της μητρότητας, που έχει πολλά θετικά στοιχεία αλλά και δυσκολίες, στην ταινία εξανθρωπίζεται και δεν εξιδανικεύεται. Τελικά οι ρόλοι αλλάζουν, μπαίνει ο ένας στη θέση του άλλου και, πέραν του να ρίξουν νερό στο κρασί τους, βρίσκουν επιπλέον λύσεις εναλλακτικές. Βέβαια, τίποτα δεν αλλάζει πραγματικά σε λίγες μέρες, αλλά με λίγη καλή θέληση μπορεί να γίνει η αρχή!
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι η ταινία είναι γυρισμένη πριν τόσα χρόνια και με την κρίση μπορεί να έχουν πλέον διαταραχτεί πολύ οι προηγούμενες σταθερές, επίσης ότι οι ήρωες ίσως να συνδυάζουν πολλούς τύπους ανθρώπων, έχει, παρ’ όλα αυτά, σε όλες τις εποχές βαρύτητα η εύρεση των ισορροπιών στο ζευγάρι, η ύπαρξη αλληλοσεβασμού, αλληλεγγύης, κατανόησης και η επίτευξη μιας συναισθηματικής ωρίμανσης. Είναι αναγκαία, μάλλον, για να μην πιάσει το ριζότο φωτιά!
Σκηνοθέτης: Όλγα Μαλέα
Γλώσσα: Ελληνικά
Ηθοποιοί: Κλέων Γρηγοριάδης, Δήμητρα Ματσούκα, Άννα Μάσχα, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης κ.ά.
Περιγραφή
Η ταινία θίγει, αφορμή της ιστορίας δύο ζευγαριών, τη δυσκολία εξισορρόπησης ανάμεσα σε παιδιά, καριέρα, προσωπική σχέση και σεξουαλική ζωή, που τελικά καθορίζουν την ανάπτυξη της προσωπικότητας. Οι γυναίκες προσπαθούν να τα φέρουν εις πέρας σε όλα, λαμβάνοντας ελάχιστη βοήθεια από τους συζύγους τους, ενώ η σημασία τής εκτός σπιτιού εργασίας τους υποτιμάται, γιατί η οικονομική τους συμβολή είναι πιο μικρή ή γιατί τα ωράρια έχουν δυνατότητα προσαρμογής. Οι άντρες, λοιπόν, δε ρίχνουν νερό στο κρασί τους και πέφτει το μπαλάκι στις γυναίκες να ασχοληθούν με το ριζότο, με το κλείσιμο του ψυγείου, με το άλλαγμα της πάνας και με όλα τα μικρά που, συσσωρευμένα, γίνονται μεγάλα, αν δε δοθεί η δέουσα προσοχή την κατάλληλη στιγμή. Η σύνθετη έννοια της μητρότητας, που έχει πολλά θετικά στοιχεία αλλά και δυσκολίες, στην ταινία εξανθρωπίζεται και δεν εξιδανικεύεται. Τελικά οι ρόλοι αλλάζουν, μπαίνει ο ένας στη θέση του άλλου και, πέραν του να ρίξουν νερό στο κρασί τους, βρίσκουν επιπλέον λύσεις εναλλακτικές. Βέβαια, τίποτα δεν αλλάζει πραγματικά σε λίγες μέρες, αλλά με λίγη καλή θέληση μπορεί να γίνει η αρχή!
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι η ταινία είναι γυρισμένη πριν τόσα χρόνια και με την κρίση μπορεί να έχουν πλέον διαταραχτεί πολύ οι προηγούμενες σταθερές, επίσης ότι οι ήρωες ίσως να συνδυάζουν πολλούς τύπους ανθρώπων, έχει, παρ’ όλα αυτά, σε όλες τις εποχές βαρύτητα η εύρεση των ισορροπιών στο ζευγάρι, η ύπαρξη αλληλοσεβασμού, αλληλεγγύης, κατανόησης και η επίτευξη μιας συναισθηματικής ωρίμανσης. Είναι αναγκαία, μάλλον, για να μην πιάσει το ριζότο φωτιά!
Tortilla soup (2001)
Σκηνοθέτης: Μαρία Ρίπολ
Γλώσσα: Αγγλικά, ισπανικά
Ηθοποιοί: Χέκτορ Ελιζόντο, Ζακλίν Ομπράντορς κ.ά.
Περιγραφή
Ο Αμερικανο-μεξικανός σεφ Μάρτιν μοιράζεται το σπίτι του με τις τρεις ανύπαντρες κόρες του μετά το θάνατο της γυναίκας του. Η μεγάλη κόρη έχει βρει καταφύγιο στην εκκλησία και παραμένει σαν κλεισμένη πεταλούδα σε κουκούλι που δεν τολμάει να απελευθερωθεί. Ενώ είναι δασκάλα χημείας σε σχολείο, η μόνη χημική αντίδραση που αγνοεί είναι εκείνη του έρωτα. Η μεσαία κόρη, πιο προσανατολισμένη, θέλει να ακολουθήσει και εκείνη καριέρα σεφ, αλλά με τις δικές της ιδέες ‒ το σημείο ρήξης με τον πατέρα της. Γιατί, όταν έχασε τη γυναίκα του, διοχέτευσε τη θλίψη του στη δουλειά, η οποία επιπλέον ένιωθε ότι του είχε στερήσει και χρόνο από τη σχέση τους. «Η γεύση μου πέθανε» δηλώνει για τη μαγειρική, παρότι συνεχίζει να εργάζεται. Αποστασιοποιήθηκε συναισθηματικά, και όπως όλοι, ο καθένας αποσυρμένος στον κόσμο του, σταμάτησε να ακούει. Τα συναισθήματα, πλέον, του Μάρτιν για τη μαγειρική είναι αλληλοσυγκρουόμενα, κάτι που μεταθέτει στη μεσαία του κόρη. Από τέτοιες επιδράσεις προσπαθεί να ξεφύγει η μικρότερη κόρη, διερευνώντας και ανακαλύπτοντας τις προοπτικές της και κάνοντας την επανάστασή της: «Θέλω να βρω τον εαυτό μου μόνη μου και όχι να είμαι όποιος θες εσύ να είμαι». Αυτό το δυνατό μείγμα οδηγεί στο σπάσιμο πιάτων και του πάγου, όσο οι αδελφές χορεύουν το «Perhaps» ενώ ακολουθεί η ατάκα:
«Δεν είναι τυχαίο που οι Έλληνες σπάνε πιάτα και χορεύουν».
Η ταινία έχει ως επίκεντρο το φαγητό και τις δυναμικές που δημιουργούνται σε μία οικογένεια μεταξύ των μελών της. Όλες οι σοβαρές ανακοινώσεις και συζητήσεις γίνονται γύρω από το οικογενειακό τραπέζι. Ακολουθούν η περιπλοκή, το ξετύλιγμα και το ξεκλείδωμα, που, όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και συμβαίνει τη σωστή στιγμή, εξασφαλίζεται μία υγιής πορεία αποκαταστάσεων.
Όποιος αγαπάει το μεξικάνικο και γεύσεις που προκαλούν στον ουρανίσκο ανατριχίλες θα βρει ενδιαφέρον πεδίο δράσης μέσα από την ταινία.
Φράση που κρατάω:
«Αν λες πώς πρέπει να είναι η ζωή, την περιορίζεις. Αλλά, αν την αφήσεις να σου δείξει πώς θέλει να είναι, θα σου ανοίξει πόρτες που ποτέ δε θα μάθαινες ότι υπάρχουν!»
Σκηνοθέτης: Μαρία Ρίπολ
Γλώσσα: Αγγλικά, ισπανικά
Ηθοποιοί: Χέκτορ Ελιζόντο, Ζακλίν Ομπράντορς κ.ά.
Περιγραφή
Ο Αμερικανο-μεξικανός σεφ Μάρτιν μοιράζεται το σπίτι του με τις τρεις ανύπαντρες κόρες του μετά το θάνατο της γυναίκας του. Η μεγάλη κόρη έχει βρει καταφύγιο στην εκκλησία και παραμένει σαν κλεισμένη πεταλούδα σε κουκούλι που δεν τολμάει να απελευθερωθεί. Ενώ είναι δασκάλα χημείας σε σχολείο, η μόνη χημική αντίδραση που αγνοεί είναι εκείνη του έρωτα. Η μεσαία κόρη, πιο προσανατολισμένη, θέλει να ακολουθήσει και εκείνη καριέρα σεφ, αλλά με τις δικές της ιδέες ‒ το σημείο ρήξης με τον πατέρα της. Γιατί, όταν έχασε τη γυναίκα του, διοχέτευσε τη θλίψη του στη δουλειά, η οποία επιπλέον ένιωθε ότι του είχε στερήσει και χρόνο από τη σχέση τους. «Η γεύση μου πέθανε» δηλώνει για τη μαγειρική, παρότι συνεχίζει να εργάζεται. Αποστασιοποιήθηκε συναισθηματικά, και όπως όλοι, ο καθένας αποσυρμένος στον κόσμο του, σταμάτησε να ακούει. Τα συναισθήματα, πλέον, του Μάρτιν για τη μαγειρική είναι αλληλοσυγκρουόμενα, κάτι που μεταθέτει στη μεσαία του κόρη. Από τέτοιες επιδράσεις προσπαθεί να ξεφύγει η μικρότερη κόρη, διερευνώντας και ανακαλύπτοντας τις προοπτικές της και κάνοντας την επανάστασή της: «Θέλω να βρω τον εαυτό μου μόνη μου και όχι να είμαι όποιος θες εσύ να είμαι». Αυτό το δυνατό μείγμα οδηγεί στο σπάσιμο πιάτων και του πάγου, όσο οι αδελφές χορεύουν το «Perhaps» ενώ ακολουθεί η ατάκα:
«Δεν είναι τυχαίο που οι Έλληνες σπάνε πιάτα και χορεύουν».
Η ταινία έχει ως επίκεντρο το φαγητό και τις δυναμικές που δημιουργούνται σε μία οικογένεια μεταξύ των μελών της. Όλες οι σοβαρές ανακοινώσεις και συζητήσεις γίνονται γύρω από το οικογενειακό τραπέζι. Ακολουθούν η περιπλοκή, το ξετύλιγμα και το ξεκλείδωμα, που, όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και συμβαίνει τη σωστή στιγμή, εξασφαλίζεται μία υγιής πορεία αποκαταστάσεων.
Όποιος αγαπάει το μεξικάνικο και γεύσεις που προκαλούν στον ουρανίσκο ανατριχίλες θα βρει ενδιαφέρον πεδίο δράσης μέσα από την ταινία.
Φράση που κρατάω:
«Αν λες πώς πρέπει να είναι η ζωή, την περιορίζεις. Αλλά, αν την αφήσεις να σου δείξει πώς θέλει να είναι, θα σου ανοίξει πόρτες που ποτέ δε θα μάθαινες ότι υπάρχουν!»
Mostly Martha (2001)
(Bella Martha)
Σκηνοθέτης: Σάντρα Νέτελμπεκ
Γλώσσα: Γερμανικά, ιταλικά
Ηθοποιοί: Μαρτίνα Γκέντεκ, Μαξίμ Φέρστε κ.ά.
Περιγραφή
Η Μάρθα είναι μία διάσημη σεφ, που εργάζεται σε κάποιο γκουρμέ εστιατόριο στη Γερμανία και διαθέτει μία εξαιρετική ικανότητα να εκτελεί με ακρίβεια τις συνταγές της σε σημείο ψυχαναγκασμού. Ακόμα και με τον ψυχαναλυτή της δημιουργείται μία λεπτή ισορροπία μεταξύ θεραπείας και γευσιγνωσίας. Η Μάρθα ζει, επομένως, κάπως αποκομμένη από τις ζωικές απολαύσεις της καθημερινότητας και είναι αφιερωμένη στη δουλειά της με ζήλο. Στη κουζίνα της υπάρχει, σε κατάσταση εργαστηρίου, ένας κόσμος γύρω από τον οποίο ξετυλίγονται διάφορα αληθινά δράματα, που, εισβάλλοντας στη ζωή της, έρχονται να διακόψουν την τακτικότητα της ρουτίνας της και την ευχαρίστηση της γευστικής απόλαυσης.
«Ο αστακός στο ενυδρείο τρώει τον εαυτό του από μέσα αργά. Πρέπει να ελέγξεις το βάρος του πριν τον αγοράσεις. Αν δεν είναι τόσο βαρύς όσο φαίνεται, σημαίνει ότι έμεινε στο ενυδρείο πολύ καιρό. Κάποιοι σκοτώνουν ακόμα τους αστακούς πετώντας τους σε βραστό νερό. Αλλά τώρα πια όλοι πρέπει να ξέρουν ότι για το ζώο είναι ο πιο αγωνιώδης θάνατος, γιατί του παίρνει πολύ χρόνο να πεθάνει. Για να σκοτώσεις έναν αστακό, χρειάζεται ένα καλοζυγισμένο κάρφωμα στο λαιμό. Ο πιο γρήγορος θάνατος».
Αυτή η αφήγηση, εκτός από παροχή πληροφορίας, λειτουργεί και ως μεταφορά για το μεταίχμιο όπου βρισκόταν η ηρωίδα πριν συμβεί το καταλυτικό γεγονός πυροδότησης των αλυσιδωτών αλλαγών στη ζωή της. Χάνει ξαφνικά την αδελφή της και καλείται να αναλάβει τη φροντίδα της ανιψιάς της. Μαζί με αυτό ταράζει τα νερά και ο έρωτας με έναν Ιταλό βοηθό σεφ, που επιθυμεί να μοιραστεί μαζί της την κουζίνα του εστιατορίου. Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα, αποδιοργανώνεται, γιατί κάνει μία βουτιά στο παρελθόν και στον εαυτό της μέσω της συνύπαρξης με την ανιψιά της και αφορμή του πένθους, αλλά κυρίως γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις και η διαχείριση του εαυτού δεν είναι μία συνταγή, που, αν εκτελεστεί τέλεια, το πρόβλημα λύνεται αμέσως. Η μαγειρική και ο τρόπος που την αντιμετωπίζει η Μάρθα λειτουργούν προστατευτικά για όσα την τρομάζουν, εκεί θεωρεί ότι μπορεί να διατηρεί τον έλεγχο της ζωής της από οτιδήποτε απρόοπτο. Φτάνει η στιγμή, όμως, να αποφασίσει αν είναι ένας αστακός σε ενυδρείο, που κλεισμένος στον εαυτό του υπομένει μία κατάσταση αυτοκαταστρεφόμενος σταδιακά, ή αν θα διεκδικήσει το δικαίωμά της στη ζωή δίνοντας έναν πήδο και κολυμπώντας ελεύθερη πλέον στη θάλασσα…
Ενώ η νεότερη αμερικάνικη εκδοχή της ταινίας με τίτλο «No reservations» (2007) με την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και τον Άαρον Έκχαρτ έχει ισορροπήσει τα συστατικά παραλλάσσοντας με ενδιαφέρον τη συνταγή, αυτή η ταινία διαθέτει τη σωστή ποσότητα ζάχαρης!
Η ταινία έχει κερδίσει υποψηφιότητες και βραβεία σε πολλά ευρωπαϊκά και διεθνή φεστιβάλ.
(Bella Martha)
Σκηνοθέτης: Σάντρα Νέτελμπεκ
Γλώσσα: Γερμανικά, ιταλικά
Ηθοποιοί: Μαρτίνα Γκέντεκ, Μαξίμ Φέρστε κ.ά.
Περιγραφή
Η Μάρθα είναι μία διάσημη σεφ, που εργάζεται σε κάποιο γκουρμέ εστιατόριο στη Γερμανία και διαθέτει μία εξαιρετική ικανότητα να εκτελεί με ακρίβεια τις συνταγές της σε σημείο ψυχαναγκασμού. Ακόμα και με τον ψυχαναλυτή της δημιουργείται μία λεπτή ισορροπία μεταξύ θεραπείας και γευσιγνωσίας. Η Μάρθα ζει, επομένως, κάπως αποκομμένη από τις ζωικές απολαύσεις της καθημερινότητας και είναι αφιερωμένη στη δουλειά της με ζήλο. Στη κουζίνα της υπάρχει, σε κατάσταση εργαστηρίου, ένας κόσμος γύρω από τον οποίο ξετυλίγονται διάφορα αληθινά δράματα, που, εισβάλλοντας στη ζωή της, έρχονται να διακόψουν την τακτικότητα της ρουτίνας της και την ευχαρίστηση της γευστικής απόλαυσης.
«Ο αστακός στο ενυδρείο τρώει τον εαυτό του από μέσα αργά. Πρέπει να ελέγξεις το βάρος του πριν τον αγοράσεις. Αν δεν είναι τόσο βαρύς όσο φαίνεται, σημαίνει ότι έμεινε στο ενυδρείο πολύ καιρό. Κάποιοι σκοτώνουν ακόμα τους αστακούς πετώντας τους σε βραστό νερό. Αλλά τώρα πια όλοι πρέπει να ξέρουν ότι για το ζώο είναι ο πιο αγωνιώδης θάνατος, γιατί του παίρνει πολύ χρόνο να πεθάνει. Για να σκοτώσεις έναν αστακό, χρειάζεται ένα καλοζυγισμένο κάρφωμα στο λαιμό. Ο πιο γρήγορος θάνατος».
Αυτή η αφήγηση, εκτός από παροχή πληροφορίας, λειτουργεί και ως μεταφορά για το μεταίχμιο όπου βρισκόταν η ηρωίδα πριν συμβεί το καταλυτικό γεγονός πυροδότησης των αλυσιδωτών αλλαγών στη ζωή της. Χάνει ξαφνικά την αδελφή της και καλείται να αναλάβει τη φροντίδα της ανιψιάς της. Μαζί με αυτό ταράζει τα νερά και ο έρωτας με έναν Ιταλό βοηθό σεφ, που επιθυμεί να μοιραστεί μαζί της την κουζίνα του εστιατορίου. Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα, αποδιοργανώνεται, γιατί κάνει μία βουτιά στο παρελθόν και στον εαυτό της μέσω της συνύπαρξης με την ανιψιά της και αφορμή του πένθους, αλλά κυρίως γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις και η διαχείριση του εαυτού δεν είναι μία συνταγή, που, αν εκτελεστεί τέλεια, το πρόβλημα λύνεται αμέσως. Η μαγειρική και ο τρόπος που την αντιμετωπίζει η Μάρθα λειτουργούν προστατευτικά για όσα την τρομάζουν, εκεί θεωρεί ότι μπορεί να διατηρεί τον έλεγχο της ζωής της από οτιδήποτε απρόοπτο. Φτάνει η στιγμή, όμως, να αποφασίσει αν είναι ένας αστακός σε ενυδρείο, που κλεισμένος στον εαυτό του υπομένει μία κατάσταση αυτοκαταστρεφόμενος σταδιακά, ή αν θα διεκδικήσει το δικαίωμά της στη ζωή δίνοντας έναν πήδο και κολυμπώντας ελεύθερη πλέον στη θάλασσα…
Ενώ η νεότερη αμερικάνικη εκδοχή της ταινίας με τίτλο «No reservations» (2007) με την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και τον Άαρον Έκχαρτ έχει ισορροπήσει τα συστατικά παραλλάσσοντας με ενδιαφέρον τη συνταγή, αυτή η ταινία διαθέτει τη σωστή ποσότητα ζάχαρης!
Η ταινία έχει κερδίσει υποψηφιότητες και βραβεία σε πολλά ευρωπαϊκά και διεθνή φεστιβάλ.
Βιβλία
«Ο τούρκικος καφές Εν Ελλάδι» (1979)
Συγγραφέας: Ηλίας Πετρόπουλος
Εκδόσεις: Νεφέλη
Έτος: 1990
Περιγραφή
Ο Ηλίας Πετρόπουλος, με την ακάματη επιμονή του ιστοριοδίφη στη διερεύνηση της ετυμολογίας των λέξεων, των φράσεων και όσων κρύβονται πίσω από τις εικόνες που αυτές δημιουργούν, έγραψε μία «μικρή» μελέτη[1], όπως ο ίδιος την αποκαλεί, για τον τούρκικο καφέ στην Ελλάδα. Περιγράφει, ανάμεσα σε άλλα, τους παραδοσιακούς καφενέδες και το κλίμα τους, την παραγγελία του καφέ και την επιδεξιότητα των έμπειρων γκαρσονιών στη λήψη και κατανόησή της. Η αφήγησή του, εμπλουτισμένη με πολλά σχέδια, φωτογραφίες και στιχάκια, είναι ένα ταξίδι μέσα από τις συνήθειες των Ελλήνων και των Ανατολιτών γύρω από την απόλαυση του καφέ και το τελετουργικό του, από την Τουρκοκρατία έως τη σύγχρονη εποχή. Η επιθυμία του να γίνουν πλήρως κατανοητές οι περιγραφές του με εικόνες συγκοινωνεί, άλλωστε, με την αγάπη του για την ακριβολογία. Στην εξιστόρησή του εμπλέκει και ό,τι συσχετιζόταν με τον καφέ, όπως το κάπνισμα, τα τσακμάκια, τα σταχτοδοχεία, τα σπίρτα, το τάβλι, τα κεράσματα κ.ά. Τέλος, κάνει αναφορές σε όποιους απασχολούσε ο καφές με κάθε τρόπο, όπως ήταν, για παράδειγμα, οι καφετζούδες και τα σύμβολα που διάβαζαν στον ντελβέ.
Ματιές στο βιβλίο:
«Οι περισσότεροι θεριακλήδες ρουφάνε τον καφέ τους αργά, αραιά, γαλήνια, ηδονικά, νηφάλια, στοχαστικά ‒ ώστε να ευφραίνεται η ψυχή τους […] ο θεριακλής αγαπάει τον καφέ του βαρή και σέρτικο […] Η είσοδος των γυναικών στους καφενέδες ήτανε, σιωπηρώς, απαγορευμένη […] Οι ρομιοί κοτσαμπάσηδες και δεσποτάδες ξεσήκωσαν σχεδόν όλα τα χούγια των τούρκων αγάδων. Τον χειμώνα στο σοφά και το καλοκαίρι στο τσαρδάκι: σερμπέτια, καφές, κομπολόι, ναργιλές […] Στην “Αργολίδα”, Ομόνοια ‒ γωνία Πειραιώς, του κυρ-Βασίλη, του Κιουρκακιώτη, που επί χρόνια σύχναζα, εγώ, πριν κολυμπήσω για την Αμερική προπολεμικά ‒ όχι θα περίμενα τους Γερμανούς να κατέβουν! […] Το περισσότερο γράψιμο το έκανα στο καφενείο, στην “Αργολίδα”. Είχα τη γωνιά μου εκεί κοντά στο μπεζαχτά, χαρτί και καλαμάρι. Ο κυρ-Βασίλης δεν άφινε άλλο… συγγραφέα να κάτσει στη θέση μου κι όταν έλειπα. “Θα σου το φυλάξω το στέκι σου” μου είχε πει “ώσπου να γυρίσεις. Πραγματικά, όταν ήρθα από την Αμερική, μετά από είκοσι χρόνια, την πρώτη φορά, ο κυρ-Βασίλης ζούσε και η θέση μου ήταν εκεί»[2].
_____
[1] Ηλίας Πετρόπουλος, Ο τούρκικος καφές εν Ελλάδι, Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα, 1990, σελ. 97.
[2] Ηλίας Πετρόπουλος, Ο τούρκικος καφές εν Ελλάδι, ό.π., σελ. 20, 31, 58, 100-102 .
Συγγραφέας: Ηλίας Πετρόπουλος
Εκδόσεις: Νεφέλη
Έτος: 1990
Περιγραφή
Ο Ηλίας Πετρόπουλος, με την ακάματη επιμονή του ιστοριοδίφη στη διερεύνηση της ετυμολογίας των λέξεων, των φράσεων και όσων κρύβονται πίσω από τις εικόνες που αυτές δημιουργούν, έγραψε μία «μικρή» μελέτη[1], όπως ο ίδιος την αποκαλεί, για τον τούρκικο καφέ στην Ελλάδα. Περιγράφει, ανάμεσα σε άλλα, τους παραδοσιακούς καφενέδες και το κλίμα τους, την παραγγελία του καφέ και την επιδεξιότητα των έμπειρων γκαρσονιών στη λήψη και κατανόησή της. Η αφήγησή του, εμπλουτισμένη με πολλά σχέδια, φωτογραφίες και στιχάκια, είναι ένα ταξίδι μέσα από τις συνήθειες των Ελλήνων και των Ανατολιτών γύρω από την απόλαυση του καφέ και το τελετουργικό του, από την Τουρκοκρατία έως τη σύγχρονη εποχή. Η επιθυμία του να γίνουν πλήρως κατανοητές οι περιγραφές του με εικόνες συγκοινωνεί, άλλωστε, με την αγάπη του για την ακριβολογία. Στην εξιστόρησή του εμπλέκει και ό,τι συσχετιζόταν με τον καφέ, όπως το κάπνισμα, τα τσακμάκια, τα σταχτοδοχεία, τα σπίρτα, το τάβλι, τα κεράσματα κ.ά. Τέλος, κάνει αναφορές σε όποιους απασχολούσε ο καφές με κάθε τρόπο, όπως ήταν, για παράδειγμα, οι καφετζούδες και τα σύμβολα που διάβαζαν στον ντελβέ.
Ματιές στο βιβλίο:
«Οι περισσότεροι θεριακλήδες ρουφάνε τον καφέ τους αργά, αραιά, γαλήνια, ηδονικά, νηφάλια, στοχαστικά ‒ ώστε να ευφραίνεται η ψυχή τους […] ο θεριακλής αγαπάει τον καφέ του βαρή και σέρτικο […] Η είσοδος των γυναικών στους καφενέδες ήτανε, σιωπηρώς, απαγορευμένη […] Οι ρομιοί κοτσαμπάσηδες και δεσποτάδες ξεσήκωσαν σχεδόν όλα τα χούγια των τούρκων αγάδων. Τον χειμώνα στο σοφά και το καλοκαίρι στο τσαρδάκι: σερμπέτια, καφές, κομπολόι, ναργιλές […] Στην “Αργολίδα”, Ομόνοια ‒ γωνία Πειραιώς, του κυρ-Βασίλη, του Κιουρκακιώτη, που επί χρόνια σύχναζα, εγώ, πριν κολυμπήσω για την Αμερική προπολεμικά ‒ όχι θα περίμενα τους Γερμανούς να κατέβουν! […] Το περισσότερο γράψιμο το έκανα στο καφενείο, στην “Αργολίδα”. Είχα τη γωνιά μου εκεί κοντά στο μπεζαχτά, χαρτί και καλαμάρι. Ο κυρ-Βασίλης δεν άφινε άλλο… συγγραφέα να κάτσει στη θέση μου κι όταν έλειπα. “Θα σου το φυλάξω το στέκι σου” μου είχε πει “ώσπου να γυρίσεις. Πραγματικά, όταν ήρθα από την Αμερική, μετά από είκοσι χρόνια, την πρώτη φορά, ο κυρ-Βασίλης ζούσε και η θέση μου ήταν εκεί»[2].
_____
[1] Ηλίας Πετρόπουλος, Ο τούρκικος καφές εν Ελλάδι, Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα, 1990, σελ. 97.
[2] Ηλίας Πετρόπουλος, Ο τούρκικος καφές εν Ελλάδι, ό.π., σελ. 20, 31, 58, 100-102 .
«Ο Καφές» (1992)
Συγγραφέας: Τζάνετ Λόρενς (Janet Laurence)
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Έτος: 1995
Περιγραφή
Είναι ένα πολύ μικρό βιβλιαράκι από μία σειρά που είχε βγει τη δεκαετία του ’90 με τίτλο «Μικρή Μαγειρική». Πρέπει να το είχα βρει σε κάποιο «Coffeeway». Στην αρχή, αναφέρεται στην καλλιέργεια του καφέ, το καβούρδισμα και την παρασκευή του. Ενώ μετά ακολουθούν συνταγές τόσο για διάφορα κοκτέιλ με καφέ όσο για γλυκά και, το πιο εντυπωσιακό, για φαγητά με καφέ. Υπάρχει συνταγή για αρνάκι ψητό με καφέ και μπουτάκια αρωματικά κοτόπουλου που μαρινάρονται πριν ψηθούν στο φούρνο με ένα μείγμα μπαχαρικών και με καφέ. Από γλυκά αναφέρω ενδεικτικά την τάρτα καφέ με τραγανή βάση και μους βελούδινης υφής, και το μιλφέιγ με καφέ. Είναι ένα βολικό και χρήσιμο βιβλιαράκι τσέπης με πολλές δημιουργικές ιδέες για τους λάτρεις του είδους.
Η εικονογράφηση ειναι της Κάθριν ΜακΓουίλιαμς (Catherine McWilliams) και η μετάφραση της Τσιχλάκη ‒ Ανδρουλιδάκη Θάλειας.
Συγγραφέας: Τζάνετ Λόρενς (Janet Laurence)
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Έτος: 1995
Περιγραφή
Είναι ένα πολύ μικρό βιβλιαράκι από μία σειρά που είχε βγει τη δεκαετία του ’90 με τίτλο «Μικρή Μαγειρική». Πρέπει να το είχα βρει σε κάποιο «Coffeeway». Στην αρχή, αναφέρεται στην καλλιέργεια του καφέ, το καβούρδισμα και την παρασκευή του. Ενώ μετά ακολουθούν συνταγές τόσο για διάφορα κοκτέιλ με καφέ όσο για γλυκά και, το πιο εντυπωσιακό, για φαγητά με καφέ. Υπάρχει συνταγή για αρνάκι ψητό με καφέ και μπουτάκια αρωματικά κοτόπουλου που μαρινάρονται πριν ψηθούν στο φούρνο με ένα μείγμα μπαχαρικών και με καφέ. Από γλυκά αναφέρω ενδεικτικά την τάρτα καφέ με τραγανή βάση και μους βελούδινης υφής, και το μιλφέιγ με καφέ. Είναι ένα βολικό και χρήσιμο βιβλιαράκι τσέπης με πολλές δημιουργικές ιδέες για τους λάτρεις του είδους.
Η εικονογράφηση ειναι της Κάθριν ΜακΓουίλιαμς (Catherine McWilliams) και η μετάφραση της Τσιχλάκη ‒ Ανδρουλιδάκη Θάλειας.
«Ο καφές» (2002)
Συγγραφέας: Αννί Περριέ-Ρομπέρ
Εκδόσεις: Πατάκη
Έτος: 2004
Περιγραφή
Είναι ένα βιβλίο πολύ περιεκτικό, σε μετάφραση της Αλίκης Κεραμίδα, για ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ρόφημα, του καφέ, που «“γεννήθηκε” στην Αιθιοπία, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του από την Υεμένη»[1], και όσοι τον αγαπούν θα το βρουν ενδιαφέρον και κατατοπιστικό. Η συγγραφέας έχει διεισδύσει στα άδυτα του καφέ και μας μεταφέρει όσα αποκόμισε. Αποτέλεσε ένα ρόφημα που απέκτησε φανατικούς οπαδούς, ενώ δεν απέφυγε τις νοθείες, κρυφά, στη Γαλλία του 19ου αιώνα, όντας «αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους απατεώνες»[2], και στην Αγγλία, όπου την ευνοούσε η υπερφορολόγησή του λόγω του αποικιακού ανταγωνισμού Άγγλων και Ολλανδών, όταν οι πρώτοι έχασαν έδαφος σε αυτόν[3]. Στις πολεμικές περιόδους, αντίθετα, νοθευόταν ανοιχτά το θεωρούμενο ως ρόφημα των «διανοουμένων»[4], το οποίο από τη στιγμή που κατέκτησε την Ευρώπη πολλοί συγγραφείς και αριστοκράτες κατανάλωναν με μανία[5]. Το βιβλίο, λοιπόν, ξεκινάει με την ιστορία του καφέ, με το ρόλο του και με την αξία του στη ζωή των ανθρώπων που τον κατανάλωναν τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Παρατίθενται στοιχεία για τη γεωγραφική εξάπλωση της καλλιέργειας του καφεόδεντρου ‒δίνεται μάλιστα και ένα «Λεξιλόγιο της καλλιέργειας του καφέ», όπως και διάφορα άλλα «λεξιλόγια» για όσους αγαπούν την ακρίβεια σε όσα διαβάζουν‒, περιγραφές διάφορων τύπων καφέ, πληροφορίες ακόμα για την ίδια την καλλιέργεια, την επεξεργασία του, την τελετουργία φτιαξίματος και σερβιρίσματός του, τις ιδιότητές και επιδράσεις του στον οργανισμό, τους μύλους, τις μηχανές, τις καφετιέρες και πολλά άλλα. Οι σελίδες του είναι εμπλουτισμένες με φωτογραφίες, γκραβούρες, χρωμολιθογραφίες, παλιές διαφημίσεις, πίνακες, σχέδια κτλ., διαμορφώνοντας παραστατικά για τον αναγνώστη το πλαίσιο της κάθε εποχής.
_____
[1] Αννί Περριέ-Ρομπέρ, Ο Καφές, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2004, σελ. 234.
[2] Αννί Περριέ-Ρομπέρ, Ο Καφές, ό.π., σελ. 34.
[3] Αννί Περριέ-Ρομπέρ, Ο Καφές, ό.π., σελ. 30, 38.
[4] Αννί Περριέ-Ρομπέρ, Ο Καφές, ό.π., σελ. 31.
[5] Αννί Περριέ-Ρομπέρ, Ο Καφές, ό.π., σελ. 31-34.
Συγγραφέας: Αννί Περριέ-Ρομπέρ
Εκδόσεις: Πατάκη
Έτος: 2004
Περιγραφή
Είναι ένα βιβλίο πολύ περιεκτικό, σε μετάφραση της Αλίκης Κεραμίδα, για ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ρόφημα, του καφέ, που «“γεννήθηκε” στην Αιθιοπία, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του από την Υεμένη»[1], και όσοι τον αγαπούν θα το βρουν ενδιαφέρον και κατατοπιστικό. Η συγγραφέας έχει διεισδύσει στα άδυτα του καφέ και μας μεταφέρει όσα αποκόμισε. Αποτέλεσε ένα ρόφημα που απέκτησε φανατικούς οπαδούς, ενώ δεν απέφυγε τις νοθείες, κρυφά, στη Γαλλία του 19ου αιώνα, όντας «αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους απατεώνες»[2], και στην Αγγλία, όπου την ευνοούσε η υπερφορολόγησή του λόγω του αποικιακού ανταγωνισμού Άγγλων και Ολλανδών, όταν οι πρώτοι έχασαν έδαφος σε αυτόν[3]. Στις πολεμικές περιόδους, αντίθετα, νοθευόταν ανοιχτά το θεωρούμενο ως ρόφημα των «διανοουμένων»[4], το οποίο από τη στιγμή που κατέκτησε την Ευρώπη πολλοί συγγραφείς και αριστοκράτες κατανάλωναν με μανία[5]. Το βιβλίο, λοιπόν, ξεκινάει με την ιστορία του καφέ, με το ρόλο του και με την αξία του στη ζωή των ανθρώπων που τον κατανάλωναν τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Παρατίθενται στοιχεία για τη γεωγραφική εξάπλωση της καλλιέργειας του καφεόδεντρου ‒δίνεται μάλιστα και ένα «Λεξιλόγιο της καλλιέργειας του καφέ», όπως και διάφορα άλλα «λεξιλόγια» για όσους αγαπούν την ακρίβεια σε όσα διαβάζουν‒, περιγραφές διάφορων τύπων καφέ, πληροφορίες ακόμα για την ίδια την καλλιέργεια, την επεξεργασία του, την τελετουργία φτιαξίματος και σερβιρίσματός του, τις ιδιότητές και επιδράσεις του στον οργανισμό, τους μύλους, τις μηχανές, τις καφετιέρες και πολλά άλλα. Οι σελίδες του είναι εμπλουτισμένες με φωτογραφίες, γκραβούρες, χρωμολιθογραφίες, παλιές διαφημίσεις, πίνακες, σχέδια κτλ., διαμορφώνοντας παραστατικά για τον αναγνώστη το πλαίσιο της κάθε εποχής.
_____
[1] Αννί Περριέ-Ρομπέρ, Ο Καφές, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2004, σελ. 234.
[2] Αννί Περριέ-Ρομπέρ, Ο Καφές, ό.π., σελ. 34.
[3] Αννί Περριέ-Ρομπέρ, Ο Καφές, ό.π., σελ. 30, 38.
[4] Αννί Περριέ-Ρομπέρ, Ο Καφές, ό.π., σελ. 31.
[5] Αννί Περριέ-Ρομπέρ, Ο Καφές, ό.π., σελ. 31-34.
«Ονειρικά Χριστούγεννα» (2006)
Συγγραφέας: Αλεξία Αλεξιάδου
Εκδόσεις: Alba
Έτος: 2006
Περιγραφή
Αυτό είναι ένα βιβλίο που εφοδιάζει με πολλές ιδέες μικρούς και μεγάλους για την οργάνωση των ημερών των Χριστουγέννων, ξεκινώντας μάλιστα πολύ πριν τις γιορτές. Εκτός από τις συνταγές για γλυκά και φαγητά υπάρχουν πολλές προτάσεις για δραστηριότητες και διακόσμηση με κατασκευές, για το συντονισμό των εορταστικών γευμάτων και για τον τρόπο οργάνωσης του χρόνου βάσει αυτών. Ο καθένας βέβαια μπορεί να κινηθεί όπως θέλει και να ορίσει το περιεχόμενο των ασχολιών του όπως νομίζει, καθώς το βιβλίο γίνεται κυρίως ένας βατήρας εκτόξευσης της φαντασίας. Οι εικόνες και οι φωτογραφίες λειτουργούν μόνες τους χορταστικά, ενώ θα βρει ο αναγνώστης διάφορες χριστουγεννιάτικες παραδοσιακές συνταγές ελληνικές και μη, καθώς και άλλες προσαρμοσμένες κατάλληλα για την περίσταση, που μαζί με τις εικόνες, με χρώμα και ζωντάνια, εκπέμπουν πληθωρικά ατμόσφαιρα χαράς και πνεύμα ζεστασιάς. Ο ενδιαφερόμενος θα βρει συνταγές για διάφορα κέικ, μπισκότα, τούρτες, τάρτες, ορεκτικά κτλ., για κάθε γεύμα της ημέρας. Ενδεικτικά: ποντς χριστουγεννιάτικο, ντολμάδες με λάχανο τουρσί, κατσικάκι φρικασέ αυγολέμονο, μοσχαράκι με κάστανα και βερίκοκα, γαλοπούλα με πόρτο και γλυκοπατάτες, χήνα γεμιστή στο φούρνο, ντομάτες γεμιστές με πλιγούρι και σάλτσα βασιλικού, πίτσα χριστουγεννιάτικο δέντρο, κουραμπιέδες καρδούλες με κάσιους, μελομακάρονα, δίπλες, αγγλική πουτίγκα Χριστουγέννων, τσιζ κέικ Νέας Υόρκης, προφιτερόλ, σουηδικό στόλεν κ.ά.
Η περιήγηση σε αυτό μοιάζει λίγο με παραμύθι. Βυθιστείτε άφοβα!
Συγγραφέας: Αλεξία Αλεξιάδου
Εκδόσεις: Alba
Έτος: 2006
Περιγραφή
Αυτό είναι ένα βιβλίο που εφοδιάζει με πολλές ιδέες μικρούς και μεγάλους για την οργάνωση των ημερών των Χριστουγέννων, ξεκινώντας μάλιστα πολύ πριν τις γιορτές. Εκτός από τις συνταγές για γλυκά και φαγητά υπάρχουν πολλές προτάσεις για δραστηριότητες και διακόσμηση με κατασκευές, για το συντονισμό των εορταστικών γευμάτων και για τον τρόπο οργάνωσης του χρόνου βάσει αυτών. Ο καθένας βέβαια μπορεί να κινηθεί όπως θέλει και να ορίσει το περιεχόμενο των ασχολιών του όπως νομίζει, καθώς το βιβλίο γίνεται κυρίως ένας βατήρας εκτόξευσης της φαντασίας. Οι εικόνες και οι φωτογραφίες λειτουργούν μόνες τους χορταστικά, ενώ θα βρει ο αναγνώστης διάφορες χριστουγεννιάτικες παραδοσιακές συνταγές ελληνικές και μη, καθώς και άλλες προσαρμοσμένες κατάλληλα για την περίσταση, που μαζί με τις εικόνες, με χρώμα και ζωντάνια, εκπέμπουν πληθωρικά ατμόσφαιρα χαράς και πνεύμα ζεστασιάς. Ο ενδιαφερόμενος θα βρει συνταγές για διάφορα κέικ, μπισκότα, τούρτες, τάρτες, ορεκτικά κτλ., για κάθε γεύμα της ημέρας. Ενδεικτικά: ποντς χριστουγεννιάτικο, ντολμάδες με λάχανο τουρσί, κατσικάκι φρικασέ αυγολέμονο, μοσχαράκι με κάστανα και βερίκοκα, γαλοπούλα με πόρτο και γλυκοπατάτες, χήνα γεμιστή στο φούρνο, ντομάτες γεμιστές με πλιγούρι και σάλτσα βασιλικού, πίτσα χριστουγεννιάτικο δέντρο, κουραμπιέδες καρδούλες με κάσιους, μελομακάρονα, δίπλες, αγγλική πουτίγκα Χριστουγέννων, τσιζ κέικ Νέας Υόρκης, προφιτερόλ, σουηδικό στόλεν κ.ά.
Η περιήγηση σε αυτό μοιάζει λίγο με παραμύθι. Βυθιστείτε άφοβα!
Ο καιρός της σοκολάτας (2007)
Συγγραφέας: Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη
Εκδόσεις: Πατάκη
Έτος: 2012
Περιγραφή
Σε αυτό το βιβλίο βρίσκει κανείς εικόνες και πρόσωπα από την κατοχική Αθήνα σε ένα γλυκόπικρο ταξίδι πίσω στο χρόνο, όπως είναι και η γεύση μίας πλάκας σολοκάτας υγείας. Πρόκειται για ένα τρυφερό βιβλίο για παιδιά αλλά και για μεγάλους, καθώς τα καλά βιβλία για παιδιά διαβάζονται ευχάριστα από τους μεγάλους, και μάλιστα χωρίς καμία ενοχή. Βλέπουμε γνώριμες εικόνες, ιδίως του κέντρου και των Εξαρχείων, μέσα από αληθινές ιστορίες ζυμωμένες με φαντασία. Άλλωστε, όπως γράφει και η ίδια η συγγραφέας στην εισαγωγή:
«[…] θα σου διηγηθώ […] ένα κομμάτι της νεότερης ιστορίας […] μέσα απ’ τις δικές μου μαρτυρίες. […] όποιος δεν ξέρει καλά την ιστορία του τόπου του μοιάζει με δεντράκι που προσπαθεί να μεγαλώσει δίχως ρίζες. […] Έτσι κάνει ο λογοτέχνης. Παίρνει πραγματικά περιστατικά, υλικά από τη ζωή, τα ζυμώνει με τη φαντασία του, τα πλάθει με το ταλέντο του, τα ψήνει με τη δουλειά του και δημιουργεί ένα μυθιστόρημα»[1].
Στις ρωγμές των στιγμών στη διάρκεια της ανάγνωσης ξεχωρίζουν ευχάριστες και πολύ τραυματικές εικόνες, που μένουν χαραγμένες στη μνήμη, για χρόνια τα οποία κανείς δε θέλει να ξαναζήσει ή να επαναληφθούν. Όπως κι αν έχει, στο τέλος νικά η ζωή, και γι’ αυτό πάντα χρειάζεται ελπίδα με γεύση σοκολάτας…
_____
[1] Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη, Ο καιρός της σοκολάτας, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2007, σελ. 11-12.
Συγγραφέας: Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη
Εκδόσεις: Πατάκη
Έτος: 2012
Περιγραφή
Σε αυτό το βιβλίο βρίσκει κανείς εικόνες και πρόσωπα από την κατοχική Αθήνα σε ένα γλυκόπικρο ταξίδι πίσω στο χρόνο, όπως είναι και η γεύση μίας πλάκας σολοκάτας υγείας. Πρόκειται για ένα τρυφερό βιβλίο για παιδιά αλλά και για μεγάλους, καθώς τα καλά βιβλία για παιδιά διαβάζονται ευχάριστα από τους μεγάλους, και μάλιστα χωρίς καμία ενοχή. Βλέπουμε γνώριμες εικόνες, ιδίως του κέντρου και των Εξαρχείων, μέσα από αληθινές ιστορίες ζυμωμένες με φαντασία. Άλλωστε, όπως γράφει και η ίδια η συγγραφέας στην εισαγωγή:
«[…] θα σου διηγηθώ […] ένα κομμάτι της νεότερης ιστορίας […] μέσα απ’ τις δικές μου μαρτυρίες. […] όποιος δεν ξέρει καλά την ιστορία του τόπου του μοιάζει με δεντράκι που προσπαθεί να μεγαλώσει δίχως ρίζες. […] Έτσι κάνει ο λογοτέχνης. Παίρνει πραγματικά περιστατικά, υλικά από τη ζωή, τα ζυμώνει με τη φαντασία του, τα πλάθει με το ταλέντο του, τα ψήνει με τη δουλειά του και δημιουργεί ένα μυθιστόρημα»[1].
Στις ρωγμές των στιγμών στη διάρκεια της ανάγνωσης ξεχωρίζουν ευχάριστες και πολύ τραυματικές εικόνες, που μένουν χαραγμένες στη μνήμη, για χρόνια τα οποία κανείς δε θέλει να ξαναζήσει ή να επαναληφθούν. Όπως κι αν έχει, στο τέλος νικά η ζωή, και γι’ αυτό πάντα χρειάζεται ελπίδα με γεύση σοκολάτας…
_____
[1] Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη, Ο καιρός της σοκολάτας, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2007, σελ. 11-12.
«Σοκολάτα η θεϊκή» (2008)
Συγγραφέας: Στέλιος Παρλιάρος
Εκδόσεις: Ι. Σιδέρης
Έτος: 2008
Περιγραφή
Το πρώτο βιβλίο της σειράς του γνωστού ζαχαροπλάστη Στέλιου Παρλιάρου με τίτλο «Μαθήματα γλυκιάς αλχημείας», που είχε κυκλοφορήσει με την εφημερίδα «Καθημερινή», είναι αφιερωμένο στη σοκολάτα. Στην αρχή υπάρχει μία εισαγωγή για την ιστορία της σοκολάτας, με μυστικά για τη σωστή διατήρηση και επεξεργασία της και κάποιες γενικές οδηγίες για την εκτέλεση των συνταγών του βιβλίου. Στη συνέχεια, παρατίθενται πληροφορίες για τη ζάχαρη και το όποιο γλυκαντικό προϊόν συνεργάζεται με τη σοκολάτα στις συνταγές, δίνοντάς της τελικά τη γευστική υπόσταση που γνωρίζουμε, μετά από μία περιπετειώδη πορεία. Ακολουθούν οι χρήσιμες μεζούρες, κοινός τόπος στα βιβλία της σειράς, για την αντιστοιχία των υλικών από φλιτζάνι, κουτάλι και κουταλάκι σε γραμμάρια. Από αυτό το σημείο και μετά θα βρείτε συνταγές για κλασικά γλυκά στη σοκολατένια τους παραλλαγή, για ροφήματα, για διάφορα κέικ, και θα πάρετε ιδέες για πολλά άλλα. Ενδεικτικά: γαλακτομπούρεκο με σοκολάτα, δαμάσκηνο γεμιστό με αμύγδαλο και επικάλυψη σοκολάτας, καπουτσίνο με σοκολάτα γάλακτος, καρυδόπιτα με σοκολάτα και καφέ, κλειστή τάρτα με σοκολάτα και γεύση αμυγδάλου, κουραμπιές με σοκολάτα, λουκουμάδες γεμισμένοι με σοκολάτα, Μον μπλαν με σοκολάτα, ρόφημα σοκολάτας κ.ά.
Οι εικόνες δελεάζουν, και σε κάποιες συνταγές θα βρείτε κάτω, σε οριζόντιο πλαίσιο, επιπλέον στοιχεία για τη σοκολάτα.
Δύο από αυτά για μία μικρή γεύση:
«Ο Χριστόφορος Κολόμβος, επιστρέφοντας από το Νέο Κόσμο, το 1493, έφερε μαζί του μικρή ποσότητα καρπών κακάο. Έτσι εισήχθη το κακάο στη Ευρώπη»[1].
«Κάθε χρόνο καταναλώνονται σε όλον τον κόσμο ενάμισι δισεκατομμύριο κιλά σοκολάτας»[2].
_____
[1] Στέλιος Παρλιάρος, Σοκολάτα η θεϊκή, τευχ. 1, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα, 2008, σελ. 28.
[2] Στέλιος Παρλιάρος, Σοκολάτα η θεϊκή, ό.π., σελ. 94.
Συγγραφέας: Στέλιος Παρλιάρος
Εκδόσεις: Ι. Σιδέρης
Έτος: 2008
Περιγραφή
Το πρώτο βιβλίο της σειράς του γνωστού ζαχαροπλάστη Στέλιου Παρλιάρου με τίτλο «Μαθήματα γλυκιάς αλχημείας», που είχε κυκλοφορήσει με την εφημερίδα «Καθημερινή», είναι αφιερωμένο στη σοκολάτα. Στην αρχή υπάρχει μία εισαγωγή για την ιστορία της σοκολάτας, με μυστικά για τη σωστή διατήρηση και επεξεργασία της και κάποιες γενικές οδηγίες για την εκτέλεση των συνταγών του βιβλίου. Στη συνέχεια, παρατίθενται πληροφορίες για τη ζάχαρη και το όποιο γλυκαντικό προϊόν συνεργάζεται με τη σοκολάτα στις συνταγές, δίνοντάς της τελικά τη γευστική υπόσταση που γνωρίζουμε, μετά από μία περιπετειώδη πορεία. Ακολουθούν οι χρήσιμες μεζούρες, κοινός τόπος στα βιβλία της σειράς, για την αντιστοιχία των υλικών από φλιτζάνι, κουτάλι και κουταλάκι σε γραμμάρια. Από αυτό το σημείο και μετά θα βρείτε συνταγές για κλασικά γλυκά στη σοκολατένια τους παραλλαγή, για ροφήματα, για διάφορα κέικ, και θα πάρετε ιδέες για πολλά άλλα. Ενδεικτικά: γαλακτομπούρεκο με σοκολάτα, δαμάσκηνο γεμιστό με αμύγδαλο και επικάλυψη σοκολάτας, καπουτσίνο με σοκολάτα γάλακτος, καρυδόπιτα με σοκολάτα και καφέ, κλειστή τάρτα με σοκολάτα και γεύση αμυγδάλου, κουραμπιές με σοκολάτα, λουκουμάδες γεμισμένοι με σοκολάτα, Μον μπλαν με σοκολάτα, ρόφημα σοκολάτας κ.ά.
Οι εικόνες δελεάζουν, και σε κάποιες συνταγές θα βρείτε κάτω, σε οριζόντιο πλαίσιο, επιπλέον στοιχεία για τη σοκολάτα.
Δύο από αυτά για μία μικρή γεύση:
«Ο Χριστόφορος Κολόμβος, επιστρέφοντας από το Νέο Κόσμο, το 1493, έφερε μαζί του μικρή ποσότητα καρπών κακάο. Έτσι εισήχθη το κακάο στη Ευρώπη»[1].
«Κάθε χρόνο καταναλώνονται σε όλον τον κόσμο ενάμισι δισεκατομμύριο κιλά σοκολάτας»[2].
_____
[1] Στέλιος Παρλιάρος, Σοκολάτα η θεϊκή, τευχ. 1, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα, 2008, σελ. 28.
[2] Στέλιος Παρλιάρος, Σοκολάτα η θεϊκή, ό.π., σελ. 94.
«Πάθος για σοκολάτα» (2008)
Συγγραφέας: Στέλιος Παρλιάρος
Εκδόσεις: Ι. Σιδέρης
Έτος: 2008
Περιγραφή
Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς, που αφορά και πάλι τη σοκολάτα. Στην αρχή του αποκαλύπτει κι άλλες πτυχές της ιστορίας της «βασίλισσας». Μετά κατατοπίζει σχετικά τον αναγνώστη για τους «συνοδούς» της, όπως είναι, για παράδειγμα, το βούτυρο και η βανίλια. Και πριν περάσει στις συνταγές συνοψίζει στοιχεία για την καλλιέργεια του κακαόδεντρου στις χώρες παραγωγής του κακάο και για την επεξεργασία του. Και πάλι θα βρείτε συνταγές ήδη γνωστές, στη σοκολατένια τους όμως εκδοχή, και άλλες για τάρτες, τούρτες, σοκολατάκια κτλ. Ενδεικτικά: αμυγδαλόπιτα με φουντούκια, κορμός σοκολάτας με κάστανο, κρέμα στο φούρνο με σοκολάτα και σουμάδα, μαρέγκα με φιστίκι Αιγίνης γεμισμένη με σοκολάτα ganache, μιλφέιγ με σοκολάτα, πανακότα με λευκή σοκολάτα και σος βατόμουρου, σιμιγδαλένιος χαλβάς με σοκολάτα, σοκολατένια σου κ.ά.
Δύο από τα επιπλέον στοιχεία που παρατίθενται σε οριζόντιο πλαίσιο κάτω από τις συνταγές για μία μικρή γεύση:
«Στην Κολωνία υπάρχει ένα μουσείο σοκολάτας, στο οποίο οι επισκέπτες, αντί να πληρώνουν εισιτήριο, παίρνουν μία σοκολάτα»[1].
«Η κατανάλωση σοκολάτας και κακάο, όταν γίνεται με μέτρο, λειτουργεί προληπτικά εναντίον ορισμένων εκφυλιστικών παθήσεων, καρδιακών νοσημάτων και του καρκίνου»[2].
_____
[1] Στέλιος Παρλιάρος, Πάθος για σοκολάτα, τευχ. 2, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα, 2008, σελ. 48.
[2] Στέλιος Παρλιάρος, Πάθος για σοκολάτα, ό.π., σελ. 74.
Συγγραφέας: Στέλιος Παρλιάρος
Εκδόσεις: Ι. Σιδέρης
Έτος: 2008
Περιγραφή
Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς, που αφορά και πάλι τη σοκολάτα. Στην αρχή του αποκαλύπτει κι άλλες πτυχές της ιστορίας της «βασίλισσας». Μετά κατατοπίζει σχετικά τον αναγνώστη για τους «συνοδούς» της, όπως είναι, για παράδειγμα, το βούτυρο και η βανίλια. Και πριν περάσει στις συνταγές συνοψίζει στοιχεία για την καλλιέργεια του κακαόδεντρου στις χώρες παραγωγής του κακάο και για την επεξεργασία του. Και πάλι θα βρείτε συνταγές ήδη γνωστές, στη σοκολατένια τους όμως εκδοχή, και άλλες για τάρτες, τούρτες, σοκολατάκια κτλ. Ενδεικτικά: αμυγδαλόπιτα με φουντούκια, κορμός σοκολάτας με κάστανο, κρέμα στο φούρνο με σοκολάτα και σουμάδα, μαρέγκα με φιστίκι Αιγίνης γεμισμένη με σοκολάτα ganache, μιλφέιγ με σοκολάτα, πανακότα με λευκή σοκολάτα και σος βατόμουρου, σιμιγδαλένιος χαλβάς με σοκολάτα, σοκολατένια σου κ.ά.
Δύο από τα επιπλέον στοιχεία που παρατίθενται σε οριζόντιο πλαίσιο κάτω από τις συνταγές για μία μικρή γεύση:
«Στην Κολωνία υπάρχει ένα μουσείο σοκολάτας, στο οποίο οι επισκέπτες, αντί να πληρώνουν εισιτήριο, παίρνουν μία σοκολάτα»[1].
«Η κατανάλωση σοκολάτας και κακάο, όταν γίνεται με μέτρο, λειτουργεί προληπτικά εναντίον ορισμένων εκφυλιστικών παθήσεων, καρδιακών νοσημάτων και του καρκίνου»[2].
_____
[1] Στέλιος Παρλιάρος, Πάθος για σοκολάτα, τευχ. 2, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα, 2008, σελ. 48.
[2] Στέλιος Παρλιάρος, Πάθος για σοκολάτα, ό.π., σελ. 74.
«Σοκολάτα και φαντασία» (2008)
Συγγραφέας: Στέλιος Παρλιάρος
Εκδόσεις: Ι. Σιδέρης
Έτος: 2008
Περιγραφή
Στο 6ο τεύχος της σειράς ο Στέλιος Παρλιάρος επανέρχεται με φαντασία στη σοκολάτα, παρουσιάζοντας, και πάλι σε δύο συνεχόμενα τεύχη, συνταγές τελείως διαφορετικές από τις συνηθισμένες. Στην αρχή, γίνεται μία εισαγωγή στην ιστορία της ζαχαροπλαστικής από την Αρχαιότητα έως σήμερα, ενώ ακολουθεί συνοπτική παρουσίαση των μουσείων σοκολάτας παγκοσμίως και χώρων αφιερωμένων στη σοκολάτα, όπως είναι το θεματικό πάρκο «Cadbury World», στο Μπέρμιγχαμ στην Αγγλία. Ο αναγνώστης βρίσκει συνταγές για σοκολατάκια, τούρτες, τάρτες και άλλα, μέσα από πρωτότυπους και «πνευματώδεις» συνδυασμούς υλικών. Ενδεικτικά: αφράτη μους με σοκολάτα γάλακτος, αχλάδια βρασμένα σε γλυκό κρασί με σος σοκολάτας, κρέμα από μασκαρπόνε και σοκολάτα σε τραγανό μπισκότο γαρνιρισμένο με ροδάκινα, κουκουνάρια και μέλι, κρέμα σοκολάτας με Grand Marnier, κρύο ρόφημα με λευκή σοκολάτα και ροδόνερο, μπανάνες μαριναρισμένες με μαύρη ζάχαρη και κανέλα με σος σοκολάτας και ρούμι, τάρτα σοκολάτας με Cointreau, φωλιά από καραμέλα με πικρή μους σοκολάτας κ.ά.
Συγγραφέας: Στέλιος Παρλιάρος
Εκδόσεις: Ι. Σιδέρης
Έτος: 2008
Περιγραφή
Στο 6ο τεύχος της σειράς ο Στέλιος Παρλιάρος επανέρχεται με φαντασία στη σοκολάτα, παρουσιάζοντας, και πάλι σε δύο συνεχόμενα τεύχη, συνταγές τελείως διαφορετικές από τις συνηθισμένες. Στην αρχή, γίνεται μία εισαγωγή στην ιστορία της ζαχαροπλαστικής από την Αρχαιότητα έως σήμερα, ενώ ακολουθεί συνοπτική παρουσίαση των μουσείων σοκολάτας παγκοσμίως και χώρων αφιερωμένων στη σοκολάτα, όπως είναι το θεματικό πάρκο «Cadbury World», στο Μπέρμιγχαμ στην Αγγλία. Ο αναγνώστης βρίσκει συνταγές για σοκολατάκια, τούρτες, τάρτες και άλλα, μέσα από πρωτότυπους και «πνευματώδεις» συνδυασμούς υλικών. Ενδεικτικά: αφράτη μους με σοκολάτα γάλακτος, αχλάδια βρασμένα σε γλυκό κρασί με σος σοκολάτας, κρέμα από μασκαρπόνε και σοκολάτα σε τραγανό μπισκότο γαρνιρισμένο με ροδάκινα, κουκουνάρια και μέλι, κρέμα σοκολάτας με Grand Marnier, κρύο ρόφημα με λευκή σοκολάτα και ροδόνερο, μπανάνες μαριναρισμένες με μαύρη ζάχαρη και κανέλα με σος σοκολάτας και ρούμι, τάρτα σοκολάτας με Cointreau, φωλιά από καραμέλα με πικρή μους σοκολάτας κ.ά.
«Τα μυστικά της σοκολάτας» (2008)
Συγγραφέας: Στέλιος Παρλιάρος
Εκδόσεις: Ι. Σιδέρης
Έτος: 2008
Περιγραφή
Στο 7ο τεύχος της σειράς συνεχίζει η παράθεση ιδιαίτερων και ξεχωριστών συνταγών με βάση τη σοκολάτα. Εδώ, στην αρχή, γίνεται μία αναφορά στα διάφορα έθιμα που συσχετίζονται με τη σοκολάτα και στα φεστιβάλ σοκολάτας σε διεθνή κλίμακα, μετά στις ελληνικές σοκολατοβιομηχανίες, στις ευεργετικές ιδιότητες της σοκολάτας και στα συστατικά της. Στη συνέχεια, ακολουθούν πολλές συνταγές για κέικ, τούρτες, κρέμες και ό,τι σοκολατένια δημιουργία θα μπορούσε να πυροδοτήσει τις αισθήσεις στο κόκκινο. Ενδεικτικά κάποιες από τις συνταγές: γλυκιά σοκολάτα με τραγανό μπισκότο από αμύγδαλα, ζεστό κέικ σοκολάτας με κονιάκ και γλυκό πορτοκάλι, καρυδόπιτα με Drambuie, κρέμα σοκολάτας στο φούρνο με Μαυροδάφνη, μπαβαρουάζ με σοκολάτα gianduja και βάση αμυγδάλου, σοκολάτα με μπαχαρικά κ.ά.
* Θα βρείτε όλα τα βιβλία της σειράς συνοδευμένα και με dvd.
Συγγραφέας: Στέλιος Παρλιάρος
Εκδόσεις: Ι. Σιδέρης
Έτος: 2008
Περιγραφή
Στο 7ο τεύχος της σειράς συνεχίζει η παράθεση ιδιαίτερων και ξεχωριστών συνταγών με βάση τη σοκολάτα. Εδώ, στην αρχή, γίνεται μία αναφορά στα διάφορα έθιμα που συσχετίζονται με τη σοκολάτα και στα φεστιβάλ σοκολάτας σε διεθνή κλίμακα, μετά στις ελληνικές σοκολατοβιομηχανίες, στις ευεργετικές ιδιότητες της σοκολάτας και στα συστατικά της. Στη συνέχεια, ακολουθούν πολλές συνταγές για κέικ, τούρτες, κρέμες και ό,τι σοκολατένια δημιουργία θα μπορούσε να πυροδοτήσει τις αισθήσεις στο κόκκινο. Ενδεικτικά κάποιες από τις συνταγές: γλυκιά σοκολάτα με τραγανό μπισκότο από αμύγδαλα, ζεστό κέικ σοκολάτας με κονιάκ και γλυκό πορτοκάλι, καρυδόπιτα με Drambuie, κρέμα σοκολάτας στο φούρνο με Μαυροδάφνη, μπαβαρουάζ με σοκολάτα gianduja και βάση αμυγδάλου, σοκολάτα με μπαχαρικά κ.ά.
* Θα βρείτε όλα τα βιβλία της σειράς συνοδευμένα και με dvd.
Χριστουγεννιάτικο Δείπνο (2012)
Συγγραφέας: Συλλογικό έργο
Εκδόσεις: Νάρκισσος
Έτος: 2012
Περιγραφή
Αυτό το βιβλίο είναι μία συλλογή διηγημάτων γνωστών συγγραφέων Αμερικανών και Ευρωπαίων. Στο τέλος του είναι συγκεντρωμένα τα βιογραφικά τους, γεγονός που έχει ενδιαφέρον, γιατί μπορεί κανείς να πληροφορηθεί άμεσα το χρόνο και τον τόπο γραφής, προκειμένου να κατανοήσει καλύτερα το περιεχόμενο του κειμένου, πέραν της αφηγηματικής δεινότητας, των τάσεων γραφής σε κάθε χωροχρόνο ή του ύφους του κάθε συγγραφέα. Ενδεικτική σε αυτό είναι η σύγκριση της περιγραφής του Παρισιού μέσα από τα μάτια του Χένρι Τζέιμς λίγα χρόνια μετά την Παρισινή Κομμούνα και της περιγραφής της ίδιας πόλης με την πένα του Έρνεστ Χεμινγουέι στα πρώτα χρόνια του μεσοπολέμου, όταν βρισκόταν εκεί ως ανταποκριτής. Η κάθε ιστορία έχει το δικό της χρώμα και εκτυλίσσεται την περίοδο του Χριστουγέννων. Οι γιορτές βρίσκονται στο επίκεντρο για κάθε κοινωνική τάξη ή περίπτωση ανθρώπου και σε διάφορες γωνιές του κόσμου, πιο πολύ από το φαγητό. Ωστόσο, βλέπουμε και συνήθειες διατροφικές των ημερών από λεπτομερείς περιγραφές μέχρι απλές αναφορές στα κείμενα. Ο αναγνώστης θα βρει ήθη και έθιμα από την Αγγλία και την Αμερική, κυρίως του 19ου αιώνα. Και μέσα από αυτά τον τρόπο ζωής, τις συνθήκες και τον τρόπο σκέψης, όπως, για παράδειγμα, τη μέθοδο απόδοσης ονομάτων, που έμοιαζαν κυρίως με παρατσούκλια, σε όσες αμερικάνικες πολιτείες οι χρυσοθήρες και οι διάφοροι τυχοδιώκτες έψαχναν για μία καλύτερη τύχη. Καταγράφονται, επίσης, ιστορίες φαντασμάτων, διάφοροι τύποι εορτασμού των Χριστουγέννων, όπως η συνήθεια τότε στην αγγλική ύπαιθρο να συγκεντρώνεται η οικογένεια γύρω από το χριστουγεννιάτικο κούτσουρο, ή και παράδοξα περιστατικά, όπως η δυσκολία των κατοίκων μίας μικρής πόλης στην Άγρια Δύση να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα απουσία παιδιών. Δεν είναι όλες οι ιστορίες ευχάριστες ούτε χαρακτηρίζονται εξίσου από μία ίσως αναμενόμενη θαλπωρή. Υπάρχουν όλων των γεύσεων και των αποχρώσεων ιστορίες, κάτι που κάνει ενδιαφέρουσα αυτήν τη συλλογή, εκτός του γεγονότος ότι σε 283 σελίδες παίρνει συνοπτικά ο αναγνώστης μία ιδέα για πολλούς γνωστούς συγγραφείς. Τέλος, μία ιστορία που ξεχώρισα είναι εκείνη του Ο. Χένρι με τίτλο «Το δώρο των Μάγων», ίσως γιατί συμπυκνώνει ένα πνεύμα θετικότητας παρ’ όλες τις δυσκολίες. Μιλάει για τους μάγους της εποχής μας και για την αγάπη που πάντα από καρδιάς δωρίζεται!
Η μετάφραση είναι της Δέσπως Παπαγρηγοράκη και της Βάλιας Σερέτη.
Συγγραφέας: Συλλογικό έργο
Εκδόσεις: Νάρκισσος
Έτος: 2012
Περιγραφή
Αυτό το βιβλίο είναι μία συλλογή διηγημάτων γνωστών συγγραφέων Αμερικανών και Ευρωπαίων. Στο τέλος του είναι συγκεντρωμένα τα βιογραφικά τους, γεγονός που έχει ενδιαφέρον, γιατί μπορεί κανείς να πληροφορηθεί άμεσα το χρόνο και τον τόπο γραφής, προκειμένου να κατανοήσει καλύτερα το περιεχόμενο του κειμένου, πέραν της αφηγηματικής δεινότητας, των τάσεων γραφής σε κάθε χωροχρόνο ή του ύφους του κάθε συγγραφέα. Ενδεικτική σε αυτό είναι η σύγκριση της περιγραφής του Παρισιού μέσα από τα μάτια του Χένρι Τζέιμς λίγα χρόνια μετά την Παρισινή Κομμούνα και της περιγραφής της ίδιας πόλης με την πένα του Έρνεστ Χεμινγουέι στα πρώτα χρόνια του μεσοπολέμου, όταν βρισκόταν εκεί ως ανταποκριτής. Η κάθε ιστορία έχει το δικό της χρώμα και εκτυλίσσεται την περίοδο του Χριστουγέννων. Οι γιορτές βρίσκονται στο επίκεντρο για κάθε κοινωνική τάξη ή περίπτωση ανθρώπου και σε διάφορες γωνιές του κόσμου, πιο πολύ από το φαγητό. Ωστόσο, βλέπουμε και συνήθειες διατροφικές των ημερών από λεπτομερείς περιγραφές μέχρι απλές αναφορές στα κείμενα. Ο αναγνώστης θα βρει ήθη και έθιμα από την Αγγλία και την Αμερική, κυρίως του 19ου αιώνα. Και μέσα από αυτά τον τρόπο ζωής, τις συνθήκες και τον τρόπο σκέψης, όπως, για παράδειγμα, τη μέθοδο απόδοσης ονομάτων, που έμοιαζαν κυρίως με παρατσούκλια, σε όσες αμερικάνικες πολιτείες οι χρυσοθήρες και οι διάφοροι τυχοδιώκτες έψαχναν για μία καλύτερη τύχη. Καταγράφονται, επίσης, ιστορίες φαντασμάτων, διάφοροι τύποι εορτασμού των Χριστουγέννων, όπως η συνήθεια τότε στην αγγλική ύπαιθρο να συγκεντρώνεται η οικογένεια γύρω από το χριστουγεννιάτικο κούτσουρο, ή και παράδοξα περιστατικά, όπως η δυσκολία των κατοίκων μίας μικρής πόλης στην Άγρια Δύση να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα απουσία παιδιών. Δεν είναι όλες οι ιστορίες ευχάριστες ούτε χαρακτηρίζονται εξίσου από μία ίσως αναμενόμενη θαλπωρή. Υπάρχουν όλων των γεύσεων και των αποχρώσεων ιστορίες, κάτι που κάνει ενδιαφέρουσα αυτήν τη συλλογή, εκτός του γεγονότος ότι σε 283 σελίδες παίρνει συνοπτικά ο αναγνώστης μία ιδέα για πολλούς γνωστούς συγγραφείς. Τέλος, μία ιστορία που ξεχώρισα είναι εκείνη του Ο. Χένρι με τίτλο «Το δώρο των Μάγων», ίσως γιατί συμπυκνώνει ένα πνεύμα θετικότητας παρ’ όλες τις δυσκολίες. Μιλάει για τους μάγους της εποχής μας και για την αγάπη που πάντα από καρδιάς δωρίζεται!
Η μετάφραση είναι της Δέσπως Παπαγρηγοράκη και της Βάλιας Σερέτη.
«9 παραμύθια και μια ξύλινη κουτάλα» (2012)
Συγγραφέας: Ιωάννα και Έρση Νιαώτη
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο
Έτος: 2012
Περιγραφή
Αυτό είναι ένα βιβλίο που εν όψει των γιορτών, αλλά και ανεξαρτήτως αυτών, μπορούν να χαρούν τόσο οι γονείς όσο και τα παιδιά. Παρουσιάζει συνταγές της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου, πλεγμένες μέσα από 9 παραμύθια, όπου έχουν παραλλαχθεί ή εξελιχθεί, από τις συγγραφείς, οι διάφοροι ήρωες ήδη γνωστών παραμυθιών, ξεφεύγοντας από την εκάστοτε γνωστή ιστορία. Εφοδιαστείτε, λοιπόν, με την ξύλινη κουτάλα σας, γιατί το βιβλίο προτείνει συνταγές που γίνονται παιχνίδι μέσα από την αφήγηση, ξυπνώντας το μικρό παιδί μέσα στους μεγάλους, το οποίο οι μικροί προσκαλούν να ξεμυτίσει… Έτσι τα παιδιά βρίσκουν την ευκαιρία παίζοντας να εξοικειωθούν με διάφορα υλικά και οι μεγάλοι να τους τα δείξουν ή και να τα ξαναθυμηθούν. Επίσης, τα ωθεί να γευτούν τη χαρά της συμμετοχής και την ευεργετική αξία των υγιεινών προϊόντων για τον οργανισμό, όταν η σωστή διατροφή εισάγεται ως συνήθεια στην καθημερινότητα από μικρή ηλικία. Στο τέλος κάθε παραμυθιού ακολουθούν συμβουλές και διάφορες πληροφορίες εμπνευσμένες από ό,τι προαναφέρθηκε. Η εικονογράφηση της Έλενας Ζουρνατζή έγινε με όρεξη και αναμειγνύει γνώριμες εικόνες με επινοητικότητα, δίνοντας νόημα τόσο στις λεπτομέρειες όσο και στο συνολικό αποτέλεσμα. Ενδεικτικά κάποιες συνταγές: μαγική σούπα και τυρόπιτα της Σταχτοπούτας (με κολοκύθα), μπισκότα με φαντασία, το καρβέλι του παππού, ομελέτα «3 σε 1», πριγκιπικοί ρεβιθοκεφτέδες, θαλασσινό μακαρονάκι, σαντουιτσάκια του ψαρά, κεφτεδάκια στο κόκκινο, το σουβλάκι του λύκου κ.ά.
Ο επίλογος της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου είναι πολύ χρήσιμος, με προτάσεις διάδρασης γονιών και παιδιών, για τον προσανατολισμό τους σε μία κατεύθυνση ανάπτυξης μιας σωστής σχέσης με τα ημερήσια γεύματα. Έτσι θα δημιουργηθεί από νωρίς μία βάση καθημερινής θωράκισης του οργανισμού μέσω της διατροφής, με τον ευχάριστο τρόπο της συμμετοχής στην προετοιμασία των γευμάτων, στα ψώνια κτλ., που θα τα ακολουθεί πάντα.
Μην ξεχάσετε να ρίξετε μία ματιά και στην τελευταία σελίδα. Θα βρείτε τα «Μέτρα των μαγικών συνταγών», για να τις πετύχετε όπως πρέπει…
Συγγραφέας: Ιωάννα και Έρση Νιαώτη
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο
Έτος: 2012
Περιγραφή
Αυτό είναι ένα βιβλίο που εν όψει των γιορτών, αλλά και ανεξαρτήτως αυτών, μπορούν να χαρούν τόσο οι γονείς όσο και τα παιδιά. Παρουσιάζει συνταγές της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου, πλεγμένες μέσα από 9 παραμύθια, όπου έχουν παραλλαχθεί ή εξελιχθεί, από τις συγγραφείς, οι διάφοροι ήρωες ήδη γνωστών παραμυθιών, ξεφεύγοντας από την εκάστοτε γνωστή ιστορία. Εφοδιαστείτε, λοιπόν, με την ξύλινη κουτάλα σας, γιατί το βιβλίο προτείνει συνταγές που γίνονται παιχνίδι μέσα από την αφήγηση, ξυπνώντας το μικρό παιδί μέσα στους μεγάλους, το οποίο οι μικροί προσκαλούν να ξεμυτίσει… Έτσι τα παιδιά βρίσκουν την ευκαιρία παίζοντας να εξοικειωθούν με διάφορα υλικά και οι μεγάλοι να τους τα δείξουν ή και να τα ξαναθυμηθούν. Επίσης, τα ωθεί να γευτούν τη χαρά της συμμετοχής και την ευεργετική αξία των υγιεινών προϊόντων για τον οργανισμό, όταν η σωστή διατροφή εισάγεται ως συνήθεια στην καθημερινότητα από μικρή ηλικία. Στο τέλος κάθε παραμυθιού ακολουθούν συμβουλές και διάφορες πληροφορίες εμπνευσμένες από ό,τι προαναφέρθηκε. Η εικονογράφηση της Έλενας Ζουρνατζή έγινε με όρεξη και αναμειγνύει γνώριμες εικόνες με επινοητικότητα, δίνοντας νόημα τόσο στις λεπτομέρειες όσο και στο συνολικό αποτέλεσμα. Ενδεικτικά κάποιες συνταγές: μαγική σούπα και τυρόπιτα της Σταχτοπούτας (με κολοκύθα), μπισκότα με φαντασία, το καρβέλι του παππού, ομελέτα «3 σε 1», πριγκιπικοί ρεβιθοκεφτέδες, θαλασσινό μακαρονάκι, σαντουιτσάκια του ψαρά, κεφτεδάκια στο κόκκινο, το σουβλάκι του λύκου κ.ά.
Ο επίλογος της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου είναι πολύ χρήσιμος, με προτάσεις διάδρασης γονιών και παιδιών, για τον προσανατολισμό τους σε μία κατεύθυνση ανάπτυξης μιας σωστής σχέσης με τα ημερήσια γεύματα. Έτσι θα δημιουργηθεί από νωρίς μία βάση καθημερινής θωράκισης του οργανισμού μέσω της διατροφής, με τον ευχάριστο τρόπο της συμμετοχής στην προετοιμασία των γευμάτων, στα ψώνια κτλ., που θα τα ακολουθεί πάντα.
Μην ξεχάσετε να ρίξετε μία ματιά και στην τελευταία σελίδα. Θα βρείτε τα «Μέτρα των μαγικών συνταγών», για να τις πετύχετε όπως πρέπει…
Μουσική
Vatel (2000)
Περιγραφή
Η μουσική του άλμπουμ είναι του Ένιο Μορικόνε (Ennio Morricone). Έχει προσαρμόσει το ύφος της στο γαλλικό μπαρόκ της εποχής που αναδημιουργείται στην ταινία, συντονίζοντάς τη ανάλογα στην ατμόσφαιρα.
Περιγραφή
Η μουσική του άλμπουμ είναι του Ένιο Μορικόνε (Ennio Morricone). Έχει προσαρμόσει το ύφος της στο γαλλικό μπαρόκ της εποχής που αναδημιουργείται στην ταινία, συντονίζοντάς τη ανάλογα στην ατμόσφαιρα.
| «Début de la fête» | «L'amour suspendu» |
Chocolat (2000)
Περιγραφή
Η μουσική της ταινίας είναι της Ρέιτσελ Πόρτμαν (Rachel Portman) και κέρδισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ στην απονομή των βραβείων το 2001. Επενδύει μουσικά τις σκηνές ακολουθώντας το ονειρικό πνεύμα της ιστορίας, ενώ την ίδια στιγμή το υποστηρίζει δυναμικά αναδεικνύοντας όλες τις συναισθηματικές μεταβάσεις και εξάρσεις της αφήγησης και των χαρακτήρων.
Περιγραφή
Η μουσική της ταινίας είναι της Ρέιτσελ Πόρτμαν (Rachel Portman) και κέρδισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ στην απονομή των βραβείων το 2001. Επενδύει μουσικά τις σκηνές ακολουθώντας το ονειρικό πνεύμα της ιστορίας, ενώ την ίδια στιγμή το υποστηρίζει δυναμικά αναδεικνύοντας όλες τις συναισθηματικές μεταβάσεις και εξάρσεις της αφήγησης και των χαρακτήρων.
| «Minor Swing» | «Passage of Time» |
Woman on Top (2000)
Περιγραφή
Η μουσική του άλμπουμ περιέχει δημιουργίες διάφορων συνθετών, που μεταφέρουν τον ακροατή στο θερμό κλίμα της Βραζιλίας και του Σαν Φρανσίσκο και στο καυτερό θέμα ταινίας.
Περιγραφή
Η μουσική του άλμπουμ περιέχει δημιουργίες διάφορων συνθετών, που μεταφέρουν τον ακροατή στο θερμό κλίμα της Βραζιλίας και του Σαν Φρανσίσκο και στο καυτερό θέμα ταινίας.
| «Nos Braços De Isabel», Paulinho Moska. | «Falsa Baiana», Paulinho Moska. |
Mostly Martha (2001)
Περιγραφή
Το άλμπουμ της ταινίας συγκεντρώνει τραγούδια διάφορων τραγουδοποιών.
«Country» (ορχηστρικό) σε σύνθεση του Κιθ Τζάρετ (Keith Jarrett).
http://www.youtube.com/watch?v=o8FNeG6lmvE
Περιγραφή
Το άλμπουμ της ταινίας συγκεντρώνει τραγούδια διάφορων τραγουδοποιών.
«Country» (ορχηστρικό) σε σύνθεση του Κιθ Τζάρετ (Keith Jarrett).
http://www.youtube.com/watch?v=o8FNeG6lmvE
| «Via Con Me», Πάολο Κόντε (Paolo Conte). | «Attenti al lupo», Λούτσιο Ντάλα (Lucio Dalla). |
* Οι πληροφορίες για τα βραβεία Όσκαρ και τους συντελεστές των ταινιών επί το πλείστον προέρχονται από το IMDb site: http://www.imdb.com/
* Η φωτογραφία του εξωφύλλου από:
http://www.thebettermousetrap.me/beauty-health/chocolate-lust/
* Η φωτογραφία του οπισθόφυλλου από:
http://boredcentral.com/making-chocolate-covered-strawberry-delicacies/
Στο επόμενο ένθετο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου:
Προτάσεις, σαν μπουκιές γαστριμαργικής εμπειρίας! Δ’ Μέρος
Γράφει η Ιουλία Λυμπεροπούλου
RSS Feed
