Βάλτε στόχους…
γράφει η Έλσα Θαλασσινού
Ο ήλιος του καλοκαιριού δίνει ζωή και δύναμη. Γεμάτοι ενέργεια, λοιπόν, ξεκινάμε και συνεχίζουμε τις διακοπές μας. Ξεκουραζόμαστε και χαλαρώνουμε, αλλά δεν ξεχνάμε τους στόχους μας!
Στόχους πρέπει πάντα να έχουμε, για να μπορούμε να βρίσκουμε και να κρατάμε την ισορροπία μας και την ομαλή μας πορεία. Στόχους ρεαλιστικούς, προσιτούς και εφικτούς, αλλά πάντα υψηλότερους από τους προηγούμενους.
Σε αυτό το άρθρο, θα αναλύσουμε κυρίως δύο μεγάλες κατηγορίες στόχων, τους προσωπικούς και τους παιδαγωγικούς ‒ αν, φυσικά, μπορούμε να τους διαχωρίσουμε. Η διάκριση γίνεται καθαρά για πρακτικούς λόγους, αφού η μία κατηγορία συχνά εμπεριέχεται στην άλλη ή συνυπάρχει με αυτή. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μία ανάλυση, για να γίνουν ευκολότερα κατανοητά το περιεχόμενο και το σκεπτικό μας πάνω σε αυτές τις πράξεις και τις δράσεις.
Ας πάρουμε τους μήνες ξεχωριστά, μιας και ανήκουν σε δύο διαφορετικές εποχές του χρόνου. Ο Αύγουστος είναι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού, ενώ ο Σεπτέμβριος ο πρώτος του φθινοπώρου, και είναι φυσικό να υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ τους σε σχέση με τις στοχευόμενες ή στοχευμένες δράσεις.
Ο Αύγουστος είναι κατεξοχήν μήνας διακοπών, και ίσως μάλιστα ο πρώτος και ο τελευταίος συνάμα ‒ χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι όλες οι ημέρες του μήνα αντιστοιχούν για όλους σε ημέρες διακοπών! Τα παιδιά, όμως, ανήκουν στην κατηγορία των ευνοημένων ως προς αυτό και τα περισσότερα για τρεις ολόκληρους μήνες διακόπτουν την κύρια ασχολία τους, που είναι η φοίτηση στο σχολείο, και καταπιάνονται με άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες. Οι δραστηριότητες αυτές μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο ευχάριστες, αλλά πάντως διαφοροποιούνται από την καθημερινότητα της σχολικής ζωής.
Εστιάζοντας επομένως στα παιδιά, που άλλωστε πάντα πρωταγωνιστούν εδώ, θα αναφέρουμε κάποιους από τους στόχους τους οποίους θα μπορούσαμε να θέσουμε, μαζί με τα παιδιά, για την περίοδο των οικογενειακών διακοπών ή έστω για τον τελευταίο μήνα των σχολικών διακοπών. Αυτό το διάστημα ολόκληρη η οικογένεια –αν βέβαια δύναται να κάνει διακοπές‒ έχει στόχο την ξεκούραση, τη χαλάρωση, την ξενοιασιά, την ανεμελιά, την αναζήτηση νέων εμπειριών… Όλα αυτά μαζί ή κάποια από αυτά…
Είναι μία περίοδος κατά την οποία οι επιθυμίες και οι ανάγκες των μελών μιας οικογένειας είναι ανάλογες και αυτό αποτελεί μία πολύ καλή ευκαιρία για συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων, κοινές δράσεις και σύσφιξη σχέσεων. Συχνά βέβαια οι προτεραιότητες διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία, το φύλο ή τις ιδιαιτέρες προτιμήσεις των ατόμων, αλλά όλοι αναζητούν την ευχαρίστηση και τη χαρά της αλλαγής από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Αναζητούν νέες εικόνες και νέες εμπειρίες, γεμάτες ουρανό, ήλιο, θάλασσα, αέρα, οξυγόνο, μουσική, γεμάτες με παιχνίδι… Είναι λοιπόν μία κατάλληλη συγκυρία αυτή για σχεδιασμούς κοινής συναίνεσης και με αμοιβαίες υποχωρήσεις, προκειμένου να επιτευχθεί ένα πλάνο γενικά αποδεκτό, που να προσφέρει το «ποθητό» σε όλους. Βόλτες στο βουνό ή τη θάλασσα, κολύμπι, παιχνίδι, ποδήλατο, φαγητό, γλυκό και παγωτό, ηλιοθεραπεία, περπάτημα στη φύση, χαλαρό διάβασμα, τηλεόραση, tablet, υπολογιστής, ταξίδια, ξενύχτια και πόσα άλλα ακόμα μπορούν να χωρέσουν στην περίοδο των διακοπών, στοχεύοντας στην ευχαρίστηση και στην ψυχαγωγία όλων.
Ως προς τη δεύτερη κατηγορία, τώρα, τους «παιδαγωγικούς» στόχους. Αυτοί επιτυγχάνονται σχεδόν αυτόματα αν ακολουθηθούν τα προηγούμενα βήματα. Η ομάδα-οικογένεια έρχεται πιο κοντά, ισχυροποιώντας τους δεσμούς, η έκθεση και η αυτοδέσμευση των μελών οδηγούν στην ενίσχυση της προσωπικότητας αλλά και στην αυτογνωσία και στην τόνωση της αυτοεκτίμησης, που έχουν ως αποτέλεσμα την αρμονική συνύπαρξη και τις ομαλές σχέσεις.
Ας μην ξεχνάμε ότι η χαλαρή περίοδος των διακοπών θα ήταν καλό να μην ταυτίζεται με περίοδο «ασυδοσίας», με συνεχείς υπερβολές και παρεκτροπές. Οι κανόνες κάποιες φορές μπορούν να έχουν εξαιρέσεις, αλλά πάντα πρέπει να υπάρχουν, για να παρέχουν ασφάλεια και σιγουριά σε μικρούς και σε μεγάλους. Το καλοκαιρινό πρόγραμμα των διακοπών είναι από τη φύση του διαφορετικό και συχνά αρκετά ελαστικό. Είναι χρήσιμο, όμως, να είναι ξεκάθαρο και γνωστό σε όλους, ώστε να διαφυλάσσεται η ομαλή λειτουργία της οικογένειας και της ομάδας γενικότερα.
Η ομαλότητα φέρνει ηρεμία και έτσι οι μπαταρίες εύκολα και ανενόχλητα γεμίζουν, προκειμένου να είναι έτοιμες και φορτισμένες, με στόχο να ξεκινήσει και πάλι μια καινούρια σχολική ή εργασιακή χρονιά γεμάτη ενέργεια. Καθώς τον αμέσως επόμενο μήνα θα ξεκινήσει για όλους ή μάλλον θα συνεχιστεί μετά από το διάλλειμα των διακοπών η καθημερινή ζωή…
Ο Σεπτέμβριος είναι ένας μήνας ορόσημο και σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα για μικρούς και για μεγάλους. Οι στόχοι λοιπόν για αυτόν το μήνα διαφέρουν σε σχέση με τον προηγούμενο, ή μάλλον είναι περισσότεροι και ίσως δυσκολότεροι. Και αυτό συμβαίνει γιατί προστίθενται στόχοι προσωπικοί, που αφορούν τον εργασιακό τομέα για τους μεγάλους, και στόχοι σχολικοί και εκπαιδευτικοί για τους μικρούς. Οι μαθητές πρέπει να προσαρμοστούν γρήγορα και με καλά αποτελέσματα στο νέο σχολικό πρόγραμμα. Το άγχος της επιτυχίας και ο φόβος του αγνώστου δυσκολεύουν αρκετά τα πράγματα. Ωστόσο οι γεμάτες μπαταρίες βοηθούν για ένα δυνατό ξεκίνημα και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός…
Βάζουμε λοιπόν νέους στόχους, ξεκινώντας από τους προσωπικούς, οι οποίοι είναι η αρχή και η βάση που θα οδηγήσουν με ασφάλεια σε μια επιτυχημένη εργασιακή ή σχολική πορεία.
Εστιάζοντας και πάλι στους πρωταγωνιστές, στα παιδιά δηλαδή, τα παρακινούμε, τα προκαλούμε, τα βοηθούμε ‒ σε αναλογία με την ηλικία τους, να σχεδιάσουν μόνα τους τους δικούς τους στόχους. Δεν παραβλέπουμε τους προσωπικούς στόχους που έχουν να κάνουν με τη χαρά και την ικανοποίηση αλλά και την αναγνώριση και την επιβράβευση!
Τα παιδιά θα πρέπει, αφού αναγνωρίσουν και ιεραρχήσουν τις υποχρεώσεις και τις προτιμήσεις τους, να προγραμματίσουν και να σχεδιάσουν ένα χρονοδιάγραμμα, κάνοντας τις δικές τους επιλογές, που δεν θα αντιβαίνουν όμως στην ομαλή λειτουργία της οικογένειας αλλά και ολόκληρης της ομάδας.
Η αυτοδέσμευση οδηγεί με ασφάλεια σε ομαλή πορεία και έτσι οι πιθανότητες επιτυχίας πολλαπλασιάζονται.
Συχνά τα παιδιά έχουν ανάγκη βοήθειας και είναι θετικό να ξέρουν ότι είμαστε πρόθυμοι να τα βοηθήσουμε. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα βοηθάμε πραγματικά όταν τα μαθαίνουμε να σκέφτονται, να διακρίνουν, να αντιλαμβάνονται και τελικά να επιλέγουν μόνα τους, και όχι όταν προσφέρουμε έτοιμες λύσεις, οι οποίες συχνά βρίσκονται σε δυσαρμονία με τις προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντά τους. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στην πορεία της ζωής τους και γι’ αυτό θα πρέπει να τα βοηθήσουμε να γίνουν ικανά και δυνατά, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το οτιδήποτε…
Οι σχολικές δυσκολίες και τα μαθητικά προβλήματα αποτελούν σίγουρα τα πιο απλά σε σύγκριση με όσα θα ακολουθήσουν στην υπόλοιπη ζωή τους, οπότε είναι φρόνιμο τώρα να δοκιμαστούν στα εύκολα ‒που μπορεί να φαίνονται, ωστόσο, δύσκολα, κάτι θεμιτό και σεβαστό‒, προετοιμαζόμενα, στην ουσία, για τα πραγματικά δύσκολα.
Η υπευθυνότητα, η συνέπεια, η θετικά θεμελιωμένη αυτοεκτίμηση είναι στόχοι και δεξιότητες που πρέπει να έχουν τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες, για να έχουν εκείνα μια ομαλή πορεία και εξέλιξη. Αυτές οι δεξιότητες ενθαρρύνονται και καλλιεργούνται σιγά σιγά, με αρχή την πολύ μικρή ηλικία και με βάση το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον.
Για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αποκτήσουν και να ενισχύσουν αυτές τις δεξιότητες, θα πρέπει εκτός από την αγάπη να τους παρέχουμε δυνατότητες δράσεων, πρωτοβουλιών και ελεύθερης έκφρασης. Τα «λάθη» είναι αναμενόμενα, αλλά βοηθούν πάντα στο να προχωράμε μαθαίνοντας. Εξάλλου ο γονιός είναι πάντα δίπλα και έτοιμος να επέμβει, μαθαίνοντας και ο ίδιος αντίστοιχα από τη διαδικασία…
Προσοχή όμως στη στιγμή, που κάνει τη διαφορά. Ούτε πιο νωρίς αλλά βέβαια ούτε και όταν μπορεί να είναι πολύ αργά. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές διαπαιδαγώγησης, αλλά η επαγρύπνηση και η παρακολούθηση μας βοηθούν στο να αντιληφθούμε τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, τις ανάγκες και τα τυχόν προβλήματα του ατόμου που μας ενδιαφέρει. Η ανοιχτή συζήτηση και ο διάλογος οδηγούν στην ανάδειξη προτάσεων και στην εξεύρεση λύσεων προς το συμφέρον όλων των εμπλεκομένων.
Η επιδίωξη και η επίτευξη της προσωπικής ισορροπίας είναι προς το συμφέρον μικρών, μεγάλων αλλά και μεγαλύτερων. Αυτός θα πρέπει να είναι ο αρχικός και ο τελικός στόχος, τόσο στην εργασιακή όσο και στη σχολική αλλά και στην οικογενειακή σκηνή. Αυτός είναι ο Στόχος, ο Σκοπός για όλες τις εποχές, τις ηλικίες, τις κατηγορίες και οι επί μέρους στόχοι –προσωπικοί, επαγγελματικοί, οικονομικοί, παιδαγωγικοί, εκπαιδευτικοί και τόσοι άλλοι‒ είναι απλώς επικουρικοί, για να επιτύχουμε το ζητούμενο!
Στοχεύουμε λοιπόν με προσοχή και περιμένουμε τα αποτελέσματα. Καλή επιτυχία!!!
Ε.Θ.
Στόχους πρέπει πάντα να έχουμε, για να μπορούμε να βρίσκουμε και να κρατάμε την ισορροπία μας και την ομαλή μας πορεία. Στόχους ρεαλιστικούς, προσιτούς και εφικτούς, αλλά πάντα υψηλότερους από τους προηγούμενους.
Σε αυτό το άρθρο, θα αναλύσουμε κυρίως δύο μεγάλες κατηγορίες στόχων, τους προσωπικούς και τους παιδαγωγικούς ‒ αν, φυσικά, μπορούμε να τους διαχωρίσουμε. Η διάκριση γίνεται καθαρά για πρακτικούς λόγους, αφού η μία κατηγορία συχνά εμπεριέχεται στην άλλη ή συνυπάρχει με αυτή. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μία ανάλυση, για να γίνουν ευκολότερα κατανοητά το περιεχόμενο και το σκεπτικό μας πάνω σε αυτές τις πράξεις και τις δράσεις.
Ας πάρουμε τους μήνες ξεχωριστά, μιας και ανήκουν σε δύο διαφορετικές εποχές του χρόνου. Ο Αύγουστος είναι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού, ενώ ο Σεπτέμβριος ο πρώτος του φθινοπώρου, και είναι φυσικό να υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ τους σε σχέση με τις στοχευόμενες ή στοχευμένες δράσεις.
Ο Αύγουστος είναι κατεξοχήν μήνας διακοπών, και ίσως μάλιστα ο πρώτος και ο τελευταίος συνάμα ‒ χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι όλες οι ημέρες του μήνα αντιστοιχούν για όλους σε ημέρες διακοπών! Τα παιδιά, όμως, ανήκουν στην κατηγορία των ευνοημένων ως προς αυτό και τα περισσότερα για τρεις ολόκληρους μήνες διακόπτουν την κύρια ασχολία τους, που είναι η φοίτηση στο σχολείο, και καταπιάνονται με άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες. Οι δραστηριότητες αυτές μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο ευχάριστες, αλλά πάντως διαφοροποιούνται από την καθημερινότητα της σχολικής ζωής.
Εστιάζοντας επομένως στα παιδιά, που άλλωστε πάντα πρωταγωνιστούν εδώ, θα αναφέρουμε κάποιους από τους στόχους τους οποίους θα μπορούσαμε να θέσουμε, μαζί με τα παιδιά, για την περίοδο των οικογενειακών διακοπών ή έστω για τον τελευταίο μήνα των σχολικών διακοπών. Αυτό το διάστημα ολόκληρη η οικογένεια –αν βέβαια δύναται να κάνει διακοπές‒ έχει στόχο την ξεκούραση, τη χαλάρωση, την ξενοιασιά, την ανεμελιά, την αναζήτηση νέων εμπειριών… Όλα αυτά μαζί ή κάποια από αυτά…
Είναι μία περίοδος κατά την οποία οι επιθυμίες και οι ανάγκες των μελών μιας οικογένειας είναι ανάλογες και αυτό αποτελεί μία πολύ καλή ευκαιρία για συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων, κοινές δράσεις και σύσφιξη σχέσεων. Συχνά βέβαια οι προτεραιότητες διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία, το φύλο ή τις ιδιαιτέρες προτιμήσεις των ατόμων, αλλά όλοι αναζητούν την ευχαρίστηση και τη χαρά της αλλαγής από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Αναζητούν νέες εικόνες και νέες εμπειρίες, γεμάτες ουρανό, ήλιο, θάλασσα, αέρα, οξυγόνο, μουσική, γεμάτες με παιχνίδι… Είναι λοιπόν μία κατάλληλη συγκυρία αυτή για σχεδιασμούς κοινής συναίνεσης και με αμοιβαίες υποχωρήσεις, προκειμένου να επιτευχθεί ένα πλάνο γενικά αποδεκτό, που να προσφέρει το «ποθητό» σε όλους. Βόλτες στο βουνό ή τη θάλασσα, κολύμπι, παιχνίδι, ποδήλατο, φαγητό, γλυκό και παγωτό, ηλιοθεραπεία, περπάτημα στη φύση, χαλαρό διάβασμα, τηλεόραση, tablet, υπολογιστής, ταξίδια, ξενύχτια και πόσα άλλα ακόμα μπορούν να χωρέσουν στην περίοδο των διακοπών, στοχεύοντας στην ευχαρίστηση και στην ψυχαγωγία όλων.
Ως προς τη δεύτερη κατηγορία, τώρα, τους «παιδαγωγικούς» στόχους. Αυτοί επιτυγχάνονται σχεδόν αυτόματα αν ακολουθηθούν τα προηγούμενα βήματα. Η ομάδα-οικογένεια έρχεται πιο κοντά, ισχυροποιώντας τους δεσμούς, η έκθεση και η αυτοδέσμευση των μελών οδηγούν στην ενίσχυση της προσωπικότητας αλλά και στην αυτογνωσία και στην τόνωση της αυτοεκτίμησης, που έχουν ως αποτέλεσμα την αρμονική συνύπαρξη και τις ομαλές σχέσεις.
Ας μην ξεχνάμε ότι η χαλαρή περίοδος των διακοπών θα ήταν καλό να μην ταυτίζεται με περίοδο «ασυδοσίας», με συνεχείς υπερβολές και παρεκτροπές. Οι κανόνες κάποιες φορές μπορούν να έχουν εξαιρέσεις, αλλά πάντα πρέπει να υπάρχουν, για να παρέχουν ασφάλεια και σιγουριά σε μικρούς και σε μεγάλους. Το καλοκαιρινό πρόγραμμα των διακοπών είναι από τη φύση του διαφορετικό και συχνά αρκετά ελαστικό. Είναι χρήσιμο, όμως, να είναι ξεκάθαρο και γνωστό σε όλους, ώστε να διαφυλάσσεται η ομαλή λειτουργία της οικογένειας και της ομάδας γενικότερα.
Η ομαλότητα φέρνει ηρεμία και έτσι οι μπαταρίες εύκολα και ανενόχλητα γεμίζουν, προκειμένου να είναι έτοιμες και φορτισμένες, με στόχο να ξεκινήσει και πάλι μια καινούρια σχολική ή εργασιακή χρονιά γεμάτη ενέργεια. Καθώς τον αμέσως επόμενο μήνα θα ξεκινήσει για όλους ή μάλλον θα συνεχιστεί μετά από το διάλλειμα των διακοπών η καθημερινή ζωή…
Ο Σεπτέμβριος είναι ένας μήνας ορόσημο και σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα για μικρούς και για μεγάλους. Οι στόχοι λοιπόν για αυτόν το μήνα διαφέρουν σε σχέση με τον προηγούμενο, ή μάλλον είναι περισσότεροι και ίσως δυσκολότεροι. Και αυτό συμβαίνει γιατί προστίθενται στόχοι προσωπικοί, που αφορούν τον εργασιακό τομέα για τους μεγάλους, και στόχοι σχολικοί και εκπαιδευτικοί για τους μικρούς. Οι μαθητές πρέπει να προσαρμοστούν γρήγορα και με καλά αποτελέσματα στο νέο σχολικό πρόγραμμα. Το άγχος της επιτυχίας και ο φόβος του αγνώστου δυσκολεύουν αρκετά τα πράγματα. Ωστόσο οι γεμάτες μπαταρίες βοηθούν για ένα δυνατό ξεκίνημα και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός…
Βάζουμε λοιπόν νέους στόχους, ξεκινώντας από τους προσωπικούς, οι οποίοι είναι η αρχή και η βάση που θα οδηγήσουν με ασφάλεια σε μια επιτυχημένη εργασιακή ή σχολική πορεία.
Εστιάζοντας και πάλι στους πρωταγωνιστές, στα παιδιά δηλαδή, τα παρακινούμε, τα προκαλούμε, τα βοηθούμε ‒ σε αναλογία με την ηλικία τους, να σχεδιάσουν μόνα τους τους δικούς τους στόχους. Δεν παραβλέπουμε τους προσωπικούς στόχους που έχουν να κάνουν με τη χαρά και την ικανοποίηση αλλά και την αναγνώριση και την επιβράβευση!
Τα παιδιά θα πρέπει, αφού αναγνωρίσουν και ιεραρχήσουν τις υποχρεώσεις και τις προτιμήσεις τους, να προγραμματίσουν και να σχεδιάσουν ένα χρονοδιάγραμμα, κάνοντας τις δικές τους επιλογές, που δεν θα αντιβαίνουν όμως στην ομαλή λειτουργία της οικογένειας αλλά και ολόκληρης της ομάδας.
Η αυτοδέσμευση οδηγεί με ασφάλεια σε ομαλή πορεία και έτσι οι πιθανότητες επιτυχίας πολλαπλασιάζονται.
Συχνά τα παιδιά έχουν ανάγκη βοήθειας και είναι θετικό να ξέρουν ότι είμαστε πρόθυμοι να τα βοηθήσουμε. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα βοηθάμε πραγματικά όταν τα μαθαίνουμε να σκέφτονται, να διακρίνουν, να αντιλαμβάνονται και τελικά να επιλέγουν μόνα τους, και όχι όταν προσφέρουμε έτοιμες λύσεις, οι οποίες συχνά βρίσκονται σε δυσαρμονία με τις προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντά τους. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στην πορεία της ζωής τους και γι’ αυτό θα πρέπει να τα βοηθήσουμε να γίνουν ικανά και δυνατά, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το οτιδήποτε…
Οι σχολικές δυσκολίες και τα μαθητικά προβλήματα αποτελούν σίγουρα τα πιο απλά σε σύγκριση με όσα θα ακολουθήσουν στην υπόλοιπη ζωή τους, οπότε είναι φρόνιμο τώρα να δοκιμαστούν στα εύκολα ‒που μπορεί να φαίνονται, ωστόσο, δύσκολα, κάτι θεμιτό και σεβαστό‒, προετοιμαζόμενα, στην ουσία, για τα πραγματικά δύσκολα.
Η υπευθυνότητα, η συνέπεια, η θετικά θεμελιωμένη αυτοεκτίμηση είναι στόχοι και δεξιότητες που πρέπει να έχουν τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες, για να έχουν εκείνα μια ομαλή πορεία και εξέλιξη. Αυτές οι δεξιότητες ενθαρρύνονται και καλλιεργούνται σιγά σιγά, με αρχή την πολύ μικρή ηλικία και με βάση το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον.
Για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αποκτήσουν και να ενισχύσουν αυτές τις δεξιότητες, θα πρέπει εκτός από την αγάπη να τους παρέχουμε δυνατότητες δράσεων, πρωτοβουλιών και ελεύθερης έκφρασης. Τα «λάθη» είναι αναμενόμενα, αλλά βοηθούν πάντα στο να προχωράμε μαθαίνοντας. Εξάλλου ο γονιός είναι πάντα δίπλα και έτοιμος να επέμβει, μαθαίνοντας και ο ίδιος αντίστοιχα από τη διαδικασία…
Προσοχή όμως στη στιγμή, που κάνει τη διαφορά. Ούτε πιο νωρίς αλλά βέβαια ούτε και όταν μπορεί να είναι πολύ αργά. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές διαπαιδαγώγησης, αλλά η επαγρύπνηση και η παρακολούθηση μας βοηθούν στο να αντιληφθούμε τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, τις ανάγκες και τα τυχόν προβλήματα του ατόμου που μας ενδιαφέρει. Η ανοιχτή συζήτηση και ο διάλογος οδηγούν στην ανάδειξη προτάσεων και στην εξεύρεση λύσεων προς το συμφέρον όλων των εμπλεκομένων.
Η επιδίωξη και η επίτευξη της προσωπικής ισορροπίας είναι προς το συμφέρον μικρών, μεγάλων αλλά και μεγαλύτερων. Αυτός θα πρέπει να είναι ο αρχικός και ο τελικός στόχος, τόσο στην εργασιακή όσο και στη σχολική αλλά και στην οικογενειακή σκηνή. Αυτός είναι ο Στόχος, ο Σκοπός για όλες τις εποχές, τις ηλικίες, τις κατηγορίες και οι επί μέρους στόχοι –προσωπικοί, επαγγελματικοί, οικονομικοί, παιδαγωγικοί, εκπαιδευτικοί και τόσοι άλλοι‒ είναι απλώς επικουρικοί, για να επιτύχουμε το ζητούμενο!
Στοχεύουμε λοιπόν με προσοχή και περιμένουμε τα αποτελέσματα. Καλή επιτυχία!!!
Ε.Θ.
RSS Feed
